บทที่ 5 กฎในการเป็นสามีปลอม ๆ

หลี่เฟิงที่กำลังจิบไวน์แดงอยู่กลับกลั้นไว้ไม่อยู่เขาพ่นไวน์ในปากออกมาทันที…

หลี่เฟิงมองไปที่โจวจงเหยาที่นั่งตรงข้ามด้วยความตกตะลึงแล้วถามอย่างงุนงงว่า “คุณแน่ใจนะ ว่าไม่ได้ล้อเล่น?”

โจวจงเหยาพยักหน้า “ฉันพูดจริงและคุณก็ตกลงจะช่วยฉันเรื่องนี้แล้ว”

หลี่เฟิงยิ้มแห้ง ๆ “คุณหนูจงเหยา ในประเทศจีนมีคนตั้งเยอะแยะเพียงแค่คุณออกไปเดินตามถนนแล้วสุ่มเลือกใครสักคนแค่นั้นก็ได้คนที่ดีกว่าผมแล้ว และผมรับประกันได้เลยว่า ถ้าคุณออกไปตะโกนว่าอยากได้สามีสักคน คนที่อยากเป็นสามีคุณคงต่อแถวยาวเหยียดจนนับไม่ถ้วนเลยละ”

แต่โจวจงเหยากลับส่ายหน้าตอบทันที “ฉันจะไม่ต้องการใครทั้งนั้น เมื่อกี้ฉันช่วยคุณตอนนี้คุณก็ควรจะตอบแทนฉัน”

หลี่เฟิงตะลึงงัน แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอเนี่ย..ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมื่อกี้เธอถึงหาเสื้อผ้าให้แถมเลี้ยงอาหารเขาอีก ที่แท้เธอมีเป้าหมายแฝงอยู่นี่เอง…แต่การเป็นสามีของเธอก็ไม่ได้แย่ตัวเขาเองก็ไม่มีเพื่อนหรือบ้านในประเทศจีนการเป็นสามีของเธอย่อมดีกว่านอนข้างถนนแน่นอน

หลังจากที่หลี่เฟิงคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ส่งผลดีต่อเขาไม่น้อย ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นสาวสวยมีเสน่ห์ถึงจะมีนิสัยเย็นชาไปหน่อยแต่หน้าตาของเธอนั้นสวยงามจนไม่มีที่ติ

“งั้น..การเป็นสามีของคุณมีกฎอะไรไหม” หลี่เฟิงถามขึ้น เขารู้สึกว่าควรจะถามทุกอย่างให้ชัดเจนเพราะเรื่องนี้ดูแปลกประหลาดไปทุกอย่างไม่มีใครหาสามีแบบนี้หรอกนี้ หญิงสาวข้างหน้าเขาคงต้องการให้เขาเป็นสามีปลอม ๆ เพื่ออะไรสักอย่างแน่นอน!

โจวจงเหยาพยักหน้า “กฎมีสามข้อตามนี้ ข้อแรก เราจะเป็นสามีภรรยากันเพียงในนามเท่านั้น ข้อที่สองก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานของข้อแรกเราจะนอนห้องแยก ข้อที่สามคุณห้ามยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของฉัน!”

หลังฟังคำพูดของโจวจงเหยา หัวใจเขาก็รู้สึกกระตุกวูบ นี่แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดีแล้ว เขาไม่เคยเชื่อว่าหลังจากที่เขาดวงตกมาเกือบครึ่งปีแล้วตัวเองจะโชคดีขึ้นดูเหมือนว่าเมื่อคนเราเคราะห์ร้ายแล้วก็จะต้องเคราะห์ร้ายไปเรื่อย ๆ

“งั้นถ้าผมไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของคุณแล้วคุณจะก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผมไหม?” หลี่เฟิงถาม นี่ต่างหากคือสิ่งสำคัญที่สุดเพราะถ้าเขาไม่มีเสรีภาพในชีวิตส่วนตัวการลงนามในสัญญานี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการจำคุก

โจวจงเหยาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ตราบใดที่คุณไม่ทำอะไรที่เกินเลย ฉันก็จะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของคุณ”

หลี่เฟิงพยักหน้า จุดนี้ก็ยังพอรับได้

“แล้วเราจะเป็นสามีภรรยาปลอม ๆ กันกี่ปี”

โจวจงเหยาพูดว่า “อาจจะสิบกว่าปี แต่อนาคตก็ไม่แน่ เพราะถ้ามีคนใดคนหนึ่งอยากจะขอหย่าในระหว่างนั้น เราก็สามารถคุยกันได้"

ในเวลานั้นหลี่เฟิงก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมาว่า “มีเรื่องหนึ่งที่ผมจำเป็นต้องบอกให้ชัดเจน ผมมีปัญหาเกี่ยวกับตัวตนของผมเล็กน้อยเพราะผมไปก่อเรื่องบางอย่างในสหรัฐอ” หลี่เฟิงเป็นคนค่อนข้างตรงไปตรงมา เขาจำเป็นต้องพูดให้ชัดเจนไม่เช่นนั้นถ้าอีกฝ่ายถูกหลอกโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย มันคงไม่ดีแน่