“คุณเกียร์เคยทำเหรอคะ” เพราะไม่คิดว่า คนอย่างเขาจะเคยทำงานพวกนี้ด้วยซ้ำ

“คุณพ่อคุณแม่หัดพวกเราให้ทำเป็นทุกอย่างตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ เผื่อไปตกยากที่ไหน จะได้ไม่อดตายไงครับ”

มัทรีไม่กล้าพูดออกไปว่าไม่เชื่อ ก็ใครจะคิด ว่าคนระดับเขาจะทำงานพวกนี้เป็น

“แต่มัททำก่อนแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำก็ได้นะคะ ไม่นานหรอกค่ะ” แถมใครจะกล้าให้เขาทำด้วย

“ผมไม่ห่วงเรื่องนานหรือไม่นานครับ แต่กลัวมัทจะเมื่อย เพราะมัททำให้ผมกินมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ บอกแล้วไงว่าผมทำได้ ตอนเรียนเมืองนอกผมก็ทำเองทั้งนั้น”

ชายหนุ่มยืนยันเสียงแข็ง ด้วยรู้ดีว่าอีกคนไม่กล้าปล่อยให้เขาหยิบจับอะไรแน่

“อื้ม! อร่อยจังเลยครับ หวานดี”

และเพื่อกันไม่ให้เธอต่อรองอะไรอีก เขาเลยเอ่ยอย่างรวดเร็ว เมื่อส่งหอยนางรมคำแรกเข้าปาก จากที่ว่าจะแค่ชิมตัวเดียว เลยกลับกลายเป็นจัดการเรียบทั้งจาน เพราะคนข้างๆ ไม่ชอบกิน

พออิ่มเขาเลยออกคำสั่งให้ขึ้นไปอาบน้ำ กับเก็บเสื้อผ้าทันที ส่วนตัวเองก็เก็บล้างอย่างที่บอกไว้ตั้งแต่แรก จำไม่ได้เหมือนกัน ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ไม่ได้ทำงานพวกนี้ ที่บอกว่าพ่อแม่ให้ทำนั้น ก็ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น แถมก็ทำไม่กี่ครั้ง

พอได้มาทำอีก เลยเกิดอาการเงอะๆ งะๆ ไม่รู้จะเอาอะไรไปใส่ตรงไหน หรือเก็บตรงไหน เลยได้แต่ล้างแล้วก็กองๆ ไว้ตรงอ่าง จากนั้นก็โทรบอกป้าคนดูแล ให้มาจัดการต่อหลังเขากลับไปแล้วเท่านั้น

“คุณเกียร์ทำเสร็จหมดแล้วเหรอคะ”

คนไปอาบน้ำกลับลงมาพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ ผมยาวสลวยยังคงหมาดๆ อยู่ด้วยซ้ำ พร้อมกับยืนทำหน้างงไปหาเขา ซึ่งยืนจ้องมองจานชามที่ล้างกองไว้ เขาหันไปยิ้มหน้าแห้งๆ ให้ จากนั้นก็คว้ามือบางพาเดินไปนั่งเบาะหน้าจอทีวี

“ดูหนังสักเรื่องก่อนเราค่อยกลับนะครับ แดดกำลังแรง รอบ่ายแก่ๆ หน่อย เผื่อระหว่างทางเราอยากเดินดูอะไรจะได้ไม่ร้อน”

ความจริงแล้วเขาเองไม่ได้อยากดูหนังสักเท่าไหร่ แต่เพราะหัวใจอยากอยู่ใกล้เธอให้นานกว่านี้หน่อย เลยจำต้องหาเรื่องอื่นมาอ้างแทน

“ค่ะ”

และดีใจไม่น้อย ที่ไม่ว่าจะให้ทำอะไร ให้กินอะไรหรือชวนไปไหน ก็มักจะได้คำตอบสั้นๆ แบบนี้เสมอมา บอกได้คำเดียวว่าเป็นสุขใจเหลือเกิน เมื่อได้อยู่ใกล้เธอ ซึ่งเป็นคนที่อะไรก็ได้ ไปไหนไปกัน กินอะไรกินกัน ทำอะไรทำกัน จนแทบจะมั่นใจได้แล้ว ว่าเธอคือคนที่ใช่และเป็นคนที่หัวใจต้องการ

“มัทเลือกหนังนะครับ ผมจะปิดม่านเอง”

“ค่ะ” คนถูกบอกเลือกหนังแอคชั่นเรื่องที่อยากดูมา แล้วก็ส่งให้เขาจัดการเปิด เพราะมีปุ่มสารพัดกับรีโมตคอนโทรลหลายอัน จนจำไม่ได้ว่าอันไหนเป็นอันไหน ไม่นานจอใหญ่ยักษ์ก็มีดาราฮอลลีวูดคนโปรด กำลังวิ่งไล่ล่าผู้ร้ายให้ได้ดูแล้ว ส่วนเอวคอดนั้น ก็ยังคงถูกเขาสอดแขนมากอดไว้ มือบางก็ถูกเขาเอาไปกุมไว้เหมือนเมื่อวาน

“มัทใช้แชมพูอะไรครับ หอมจังเลย”

ไม่ชมเปล่า เขากลับจับปอยผมที่ยังไม่แห้ง ขึ้นมาดอมดมอย่างแผ่วเบา กลิ่นกายสาวก็อบอวลอยู่ใกล้ๆ จมูกเหมือนเมื่อวานไม่มีผิดเพี้ยน แต่ที่ไม่เหมือน ก็เห็นจะเป็นตรงที่วันนี้ใจและกายเขาไม่นิ่งเท่า เพราะความรักเริ่มรุมเร้า บวกกับหอยนางรมเจ้าปัญหา ทำให้ต้องขยับเข้าใกล้เธออีก ทีละนิดๆ จนแนบชิดกันในที่สุด

“อาทิตย์หน้าผมต้องบินไปหลายที่ คงไม่ได้เห็นหน้ามัทสิบกว่าวันเลย มัทจะคิดถึงผมหรือเปล่าครับ”

และเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับหน้าจอสักนิด คนถูกถามก็ไม่ต่างกันนัก แต่ก็พยายามบังคับสายตาให้จ้องเขม็งกับหนัง เพื่อกันไม่ให้เขารู้ว่า ตอนนี้เนื้อตัวนั้นร้อนผะผ่าวเข้าให้แล้ว

“คุณเกียร์ไปไหนบ้างคะ”

นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่รู้จักกันมา ที่มัทรีกล้าเอ่ยถามประโยคนี้ แล้วก็ให้โกรธตัวเองไม่น้อยที่ทำออกไป ด้วยเพิ่งจะนึกขึ้นได้ ว่าเป็นเรื่องไม่ควรเอาเสียเลย

“หลายที่เลยครับ ญี่ปุ่น สิงคโปร์ ชิคาโก อาจจะเป็นสเปนด้วย ผมคงคิดถึงมัทแย่เลย คิดถึงผมหอมๆ กับตรงนี้ด้วย”

เจ้าของใบหน้าสวยรู้สึกประหม่าขึ้นมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ เมื่อจู่ๆ เขาก็ใช้มือเชยปลายคางขึ้น แล้วโน้มจมูกโด่งลงมาสูดดมความหอมจากแก้มนวลและชวนให้หลงใหล

“เวลาอยู่ด้วยกัน มัทมีความสุขเหมือนผมหรือเปล่าครับ”

หญิงสาวไม่กล้าตอบคำใดออกไป นอกจากยิ้มอย่างเอียงอาย แล้วก้มหน้าหนีเท่านั้น แต่คนอยู่ในภาวะห้ามตัวและหัวใจไม่อยู่อย่างเขา ยังคงส่งมือไปเชยคางมนให้หันมาหา เพื่อให้ได้จ้องมองใบหน้าสวยใสเต็มๆ ตาอีกครั้ง แล้วหัวใจก็สั่งให้ค่อยๆ โน้มใบหน้าอันหล่อเหลาไปหา กระทั่งได้ครอบครองริมฝีปากอิ่ม

หัวใจให้เป็นสุขเหลือล้น จนห้ามปรามมือไว้ไม่ไหว สุดท้ายเลยได้ยกไปสัมผัสกับอกอวบอิ่มจากนอกร่มผ้า และเขาเห็นว่ามีขนาดพอเหมาะ พอมือ แถมเต่งตึงน่าจับต้องยิ่ง

เลยสั่งมือให้เลื่อนขึ้นไปหากระดุม แล้วปลดออกทีละเม็ดๆ จนเผยให้เห็นผิวขาวๆ อวบๆ มีบราเซียร์ลูกไม้สีชมพูห่อหุ้มไว้ ปลายมือของเขาค่อยๆ สอดเข้าไปสัมผัสกับความอ่อนนุ่ม

ส่วนริมฝีปากหนาก็กำลังดูดดื่มความหอมหวาน จากสองกลีบกุหลาบ ช่างสร้างความซาบซ่านหวานทรวงให้ อย่างไม่เคยรู้สึกกับหญิงใดมาก่อนก็ว่าได้ นี่กระมังมี่เขาเรียกว่า

‘รักและใคร่’

มันให้สุขใจแบบนี้เอง ที่ผ่านมาเขามีแต่ความใคร่ให้กับหญิงมากหน้าหลายตาที่สรรหามาบำรุงบำเรอตัวเองด้วยการใช้เงินเป็นใบเบิกทาง แต่ไม่เคยรับรู้ว่าพอมีความรักเข้ามาปะปนอยู่ด้วยแล้ว มันจะวิเศษล้ำอย่างนี้ เนื้อตัวก็สั่นสะท้านเพราะความต้องการ

จนไม่รู้ว่าจะห้ามตัวเอง ไม่ให้ก้าวข้ามขอบเขตที่ตั้งไว้แต่แรกได้มากน้อยแค่ไหน และมันก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเจ้าของสองกลีบกุหลาบนัก เพราะกำลังมีความสุขจนแทบจะล้นอก

สองแขนเรียวจึงค่อยๆ ยกขึ้นไปโอบกอดกายกำยำของเขาไว้ ใบหน้าสวยใสแหงนเงยขึ้น เพื่อเปิดทางให้เขาค่อยๆ ไล้ปลายจมูกไปตามพวงแก้มขาว ลำคอกลมกลึง ส่วนมือเขาก็นวดคลึงอยู่กับก้อนเต่งตึง

ก่อนสองกลีบจะถูกเขาวกขึ้นมาครอบครองด้วยปากอีกครั้ง ส่วนมือของเขานั้นค่อยๆ ดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวออกจากไหล่ระหง โดยมีเจ้าของเสื้อให้ความร่วมมืออย่างเป็นสุขใจยิ่ง

สุขจนไม่รู้ว่าบราเซียร์ตัวน้อย ถูกมือหนาของเขาปลดตะขอออกไปตั้งแต่ตอนไหน รู้สึกตัวอีกที ก็มีนิ้วเขาบดบี้อยู่กับปลายยอดหลายต่อหลายครั้งแล้ว

‘ฮื๊ด!!!’

หญิงสาวให้สะท้านไปทั้งร่าง เมื่อจู่ๆ เขาก็ละจากริมฝีปากอิ่ม ลงไปครอบครองปลายยอด กำลังแข็งเป็นไตอยู่ในขณะนี้ มันมีความสุขสมอย่างไม่เคยพานพบมาก่อน จนต้องแอ่นกายเบื้องบนขึ้น

เพื่อรับกับอุ้งปากอุ่นของเขา ราวกับเกรงกลัวว่าเขาจะไม่ได้รับความสะดวกสบายก็ไม่ปาน หัวใจนั้นก็เต้นรัวเร็วและแรง ด้วยอัตราการสูบฉีดผิดปกติ สองกายที่เคยอยู่ในท่านั่ง แปรเปลี่ยนเป็นเอนลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็นอนแนบไปกับเบาะหนานุ่ม หญิงสาวยกสองเรียวแขนขึ้น โอบกอดกายกำยำที่ทาบทับไว้อย่างเป็นสุขใจ ลืมเลือนคำสั่งสอนของยายจนหมดสิ้น

และพร้อมจะก้าวเดินไปทุกหนแห่ง ขอเพียงมีชายอันเป็นที่รักยิ่งนำทาง กายเบื้องล่างมีกางเกงยีนยืดสีขาวห่อหุ้มไว้ ให้รู้สึกสะท้านหวานไหว เมื่อรับรู้ถึงมือหนาของเขา กำลังเลื่อนไล้ลงไปหา

ส่วนกายเบื้องบน ก็ยังคงแอ่นขึ้นรับอุ้งปากอุ่นของเขา ที่ดูดดื่มปลายปทุมงามอย่างคนหิ้วกระหาย และไม่อยู่ในฐานะที่จะควบคุมอารมณ์กับความคิดเอาไว้ได้แล้ว

เจ้าของใบหน้าสวย หลับตาพริ้มลง เมื่อถูกอีกกายบดเบียดเข้าหา เสื้อเชิ้ตกับบราเซียร์ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าหลุดออกไปตอนไหน รู้แต่ว่าหัวใจเป็นสุข จนตัวแทบจะลอยขึ้นกลางอากาศ

ถ้าไม่มีกายของเขาคอยทาบทับไว้ ริมฝีปากอิ่มที่ถูกเขาครอบครองอยู่อย่างแผ่วเบานั้น ก็กำลังตอบโต้เขากลับ แม้จะด้วยความไม่ประสาของผู้มีชั่วโมงบินเป็นศูนย์ก็ตามที

ส่วนผู้มีชั่วโมงบินมาไม่น้อย ก็ค่อยๆ นำพาอุ้งมือ สำรวจตรวจตราไปตามหน้าท้องแบนราบเรียบ จนพานพบส่วนนูนเด่น แม้จะอยู่เพียงนอกร่มผ้า แต่นั่นก็ปลุกเร้ากายเบื้องล่างของเขาได้ดียิ่ง

จนเปลี่ยนความคิดที่จะหยุดตัวเองไว้ มาเป็นปล่อยให้เดินหน้าต่อ ในเมื่อค่อนข้างแน่ใจว่าได้คนที่ใช่แล้ว ก็ไม่คิดจะทรมานตัวเองอีกต่อไป แม้นี่จะยังไม่ใช่เวลาที่กะเกณฑ์เอาไว้นัก

แต่ถ้าเทียบกับคู่รักอื่น เขาเชื่อว่า ตัวเองทนฝืนความต้องการมานานหลายเดือนแล้ว จึงไม่แปลก ที่จะตะบะแตกเอาตอนนี้ ก็ในเมื่อคนในอ้อมแขนทั้งสวย ทั้งน่ารัก และพร้อมจะมอบกายให้เขาอย่างเต็มอกเต็มใจ

เขาก็ไม่เห็นความจำเป็นใดๆ ที่จะฝืนทนอีก อุ้งมือหนาเลื่อนไล้ไปตามจุดเย้ายวนใจอยู่ภายนอกได้ไม่นาน หัวใจก็เรียกร้องอยากสัมผัสสิ่งซุกซ่อนอยู่ภายใน ตะขอกางเกงยีน เลยถูกเขาปลดออกช้าๆ ซิปก็ถูกรูดออกในลักษณะเดียวกัน

จากนั้นปลายมือก็สอดเข้าไปลูบไล้แพนตี้ ซึ่งเป็นผ้านุ่มมือ ส่วนสีอะไรนั้น เขายังไม่มีโอกาสได้เห็น เพราะใบหน้าอันหล่อเหลา ยังคงคลอเคลียอยู่กับใบหน้าสวยด้วยความรัญจวนใจยิ่ง

+++++

ไรท์ขออนุญาตหยุดอัพไว้ตรงนี้นะคะ

ถ้าใครเห็นว่าสนุกน่าติดตาม ก็ฝากโหลดเพื่อเป็นกำลังให้ไรท์นะคะ

ขอบคุณที่ติดตามและคอมเม้นท์เป็นกำลังใจค่ะ

เจอกันเรื่องหน้าค่ะ

ปล. ช่วงนี้จะไม่ได้อัพนิยายเรื่องอื่นๆ ด้วย เพราะต้องเข้า รพ ยาวค่ะ

+++++

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น

วิมานสอยดาว [Heaven]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มพอแสบๆ คันๆ มันส์ๆ เสียวๆคุณไม่มีสิทธิ์จะไปไหนทั้งนั้นจนว่าผมจะอนุญาตหรือไม่ก็จนกว่าพี่ชายคุณจะหาเงินสี่สิบล้านมาให้ผม ระหว่างนี้คุณมีหน้าที่ปรนเปรอความสุขบนเตียงให้ผม และทำทุกอย่างที่ผมสั่งไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะเ

ใต้ร่มสกุณี [Shadiness]กันเกราwww.mebmarket.com“ปล่อยฉันลงนะ ออกไปจากห้องฉัน!!! ออกไปให้ห่างจากตัวฉันนะ ฉันเกลียดคุณ!!! คนหลอกลวง!!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ!!!”

ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง