“ฮ่าห์!!!!!” เสียงโอริคคำรามลั่นเหมือนเตรียมออกศึกใหญ่พร่าผลาญศัตรู ความเสียวจี๊ดท่อนทวนแล่นวนไปที่พวงสวรรค์แล้วพุ่งปร๊าบจากสันหลังถึงสมอง

โอริคใช้ช่วงเวลาที่เอลฟ์สาวเสียวจัดสวนแทงขึ้นไปในซอกคูหาร่องเรณีแคบ ครูดขยายกล้ามเนื้อแน่นเบิกทางไปจนทะลวงผ่านเยื่อพรหมจรรย์ของนาง

“กรี๊ดดดด เจ็บค่ะ วิริสราเจ็บจะตายแล้ว เอามันออกไป อ๊อยยยส์ อ๊ายยยย” เอลฟ์สาวร้องลั่น เสียงหวานปานระฆังแก้วบ่งบอกความเจ็บปวดปิ้มว่าจักขาดใจ

คราบพรหมจรรย์ของเอลฟ์แรกรุ่นซึมออกมาให้เห็นเป็นน้ำเลื่อมพรายคล้ายกากเพชรแวววาวสีชมพูอ่อนออกจากปากรูร่องรักอ้าอมรอบท่อนมหึมา เคลือบกลีบผกาและท่อนเอ็นเป็นเครื่องบ่งบอกความสดแรกเสพสวาทในชีวิต

“ซี๊ดดดส์ วิเศษแท้...” โอริคถูกวิริสรารัดติ้วอยู่รอบลำ สุดชุ่มชื้นร้อนระอุดูดฟิต เขาอดไม่ได้จะห่มบั้นท้ายแล้วแอ่นกระทังจนลำทวนยักษ์เคลื่อนขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่อูแรมและอูฟัมก็ลดร่างนางลงให้กลืนท่อนทวนยักษ์ของโอริคไปเรื่อย ๆ จนสุดโคน

“โอ้ อ่า สุดยอด” ฝูงชนพากันมองอย่างตื่นเต้น ร่างแน่งน้อยอ้าอมท่อนยักษ์กว่ายักษ์ของเดวิ่ลพริ้นซ์เข้าไปจนสุดโคนได้

“เห็นมั้ยคะทุกท่าน มาแมลคนนี้ไม่ได้ปด” มาแมลยิ้มแสยะสะใจ นางเอลฟ์วิริสราใบหน้าบิดเหยด้วยความเจ็บปวดที่ถูกทะลวงโดยความใหญ่ยิ่งกว่าใหญ่ หน้าท้องราบเรียบปรากฏรอยลำนูนขึ้นมาตรงกลาง

“พอใจแล้วใช่มั้ย” โอริคกัดฟันถามมาแมล เสียวจนเส้นเลือดขึ้นเขม็งทั้งตัว ผิวกายเริ่มแดงขึ้นด้วยอารมณ์ตัญหาราคะปิ่มเปี่ยมล้น

“เจ้าค่ะ” มาแมลพอใจอย่างที่สุด

“วิริสรา...เจ้าเยี่ยมมากยอดรัก...ทนอีกหน่อยนะ” โอริคกระซิบให้เพียงนางเอลฟ์สาวได้ยิน “ปล่อยมือจากร่างของนาง” เสียงเหี้ยมเข้มสั่งออกมา อูแรมกับอูฟัมทำตามอย่างไม่มีอาการขัดขืนโดยไม่รู้ตัว

โอริคยกอุ้มร่างแน่งน้อยให้พลิกหันหน้ามาหาเขาโดยลำท่อนมหึมาไม่หลุดออกจากร่องรูรักเลย

“อื๊ออ” วิริสราครางหงิง

“วิริสรากอดคอข้า ตวัดขาเกี่ยวตัวข้าไว้”

“ค่ะ...” วิริสราคลายใจ อย่างน้อยก็ไม่ต้องอวดส่วนสงวนให้ใครเห็นไปมากกว่านี้อีก มือเล็ก ๆ กอดคอหนาไว้เหมือนคนจมน้ำกอดเกาะทุ่นที่ช่วยชีวิตชิ้นเดียวที่ลอยในทะเล

+++++++

จุ๊บุ ม๊วฟคนเม้นต์ ม๊วฟคนอ่าน

+++++++++++++

+++++