“ฮือออ...ไม่...ข้า จะไม่...ทำ” ปากพูดเสียงแข็งขัน แต่วิริสราหาบังคับกายาได้ไม่ ร่างแน่งน้อยขึ้นไปนอนหมอบบนคอนนกขนาดใหญ่แล้วเปิดผ้าชิ้นน้อยอวดบั้นท้ายสวยที่ประตูหลังมีแก้วสีสอดอยู่ต่ำลงไปเป็นกลีบผกาที่อวบอูมปิดสนิทแต่ฉ่ำน้ำหวานหอมกรุ่น

“ของนางสวยใช่มั้ยท่าน ๆ ขา ประตูหลังของนางนั้นก็ไม่เคยผ่านชายใด ข้าเพิ่งตรึงปลั๊กเบิกทางเข้าไปเมื่อไม่มีกี่ชั่วโมงนี่เอง ใครได้นางไปจะได้เสพสวาทกับนางอย่างจุใจ”

เสียงฮิอฮาดังขึ้นเพราะความสวยมากมายและกลิ่นอายที่ยั่วกิเลศ ใครได้กลิ่นก็โด่ตั้งจนน้ำซึมออกมา

“พอ...ได้โปรดอย่าทำให้ข้าอับอายมากกว่านี้....ท่านเป็นเอลฟ์เหมือนข้า...โปรดเห็นใจ” วิริสราหลั่งน้ำตาอ้อนวอน

“วิริสรา...เจ้าไม่มีอะไรเหมือนข้าแต่อีกไม่นางเราคงจะเหมือน ๆ กัน โฮะ ๆ ๆ ๆ .....ท่านรู้กันหรือไม่คะว่า นางเอลฟ์จะฟิตพอดีกับท่านทุกขนาด ไม่ว่าท่านจะใหญ่ขนาดไหน นางรับได้สุดแน่นอน....หากท่านจ่ายเงินแล้วลองไม่จริง เอาเงินคืนไปสองเท่าได้ทันที...เงื่อนไขของข้าคือ...ท่านชายที่ได้นางไปต้องมีเงินมากกว่าใคร และความเป็นบุรุษต้องใหญ่กว่าใคร...ข้าปรารถนาอยากให้นางได้เจอกับความเร้าใจที่นางไม่มีวันลืมในครั้งแรก”

“ขี้โกง...มาแมล เจ้าจะจำกัดแบบนี้ทำไม” หลายคนเริ่มโวยวาย

“ท่านใดที่คิดว่ายิ่งใหญ่ทั้งเงินทั้งความเป็นบุรุษ เปลือยกายขึ้นมาบนเวทีได้เลย” มาแมลโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์จริตจะก้าน

“ข้าใหญ่พอมั้ย” ออร์คป่าเถื่อนหัวล้านเลี่ยนตัวเขียวขึ้นไปบนเวที เครื่องเคราของมันใหญ่เป็นสีเขียวน่าตื่นตะลึง

“ใหญ่ไม่พอนะคะท่านขา เงินล่ะมีมั้ย”

XOXO หุ หุ

+++++++++++++