“ยี่สิบล้าน!”

“ยี่สิบล้าน! เงินมากขนาดนั้นอ้อมคงไม่มีให้หรอกค่ะ แต่ดีแล้วล่ะที่พ่อบอกปฏิเสธไป”

“อืม ...พ่อขอไปพักสายตาสักหน่อย รู้สึกเพลียๆ” บอกลูกสาว ต่างกับสมองที่คิดหนักกับชีวิตในอีกสามข้างหน้า

“พ่อไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวอ้อมว่าจะออกไปโทรหาจันหน่อย พ่อเอาอะไรไหมค่ะ” พลางเอี่ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่มาถือเอาไว้

“ไม่ล่ะ อย่ากลับดึกมากนะมันอันตราย” แม้จะมีเรื่องเครียดมากยังมิวายเป็นห่วง คิดไม่ตกเรื่องหนี้มหาศาลถ้าเขาหาเงินทั้งหมดมาคืนไม่ได้ครอบครัวจะเป็นอย่างไร

“พ่อไม่ต้องห่วงค่ะ อ้อมไปไม่นาน”

ร่างบางผละเดินออกจากห้องพักไปตามทางเดินที่ทอดยาวไปยังส่วนของห้องโถงใหญ่ของเรือสำราญลำหรู ระหว่างทางก็ได้ก้มหน้าเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ในมือโทรออกหาเพื่อน เธอจึงไม่ทันสังเกตว่ามีคนเดินสวนออกมา

“อุ้ย! ขอโทษค่ะ...” หญิงสาวรีบเอ่ยขอโทษเป็นภาษาอังกฤษเร็วรัว พอเห็นว่าเป็นใครต้องทำหน้าเบื่อหน่ายสุดๆ

“เจอทีไรฉันซวยทุกทีเลย”

“พูดจาไม่สวยเหมือนหน้าตาเลยนะ เดินมาชนผมเองแท้ๆ ยังมีหน้ามาว่ากันอีก” รัฐภพโต้กลับน้ำเสียงเดียวกัน ผู้หญิงบ้าปากดี อยากจะลองสัมผัสรสชาติเหลือเกินว่าจะดีสมกับที่มาด่าเขาฉอดๆ ไหม!

“ก็ปากอย่างแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากจะคุยด้วย” อ้อมเดือนหลบไปอีกทาง แต่ถูกร่างสูงก้าวเข้ามาขวางเอาไว้

“...เอ๊ะ หลีกไป” อ้อมเดือนทำน้ำเสียงไม่พอใจบ้าง ผู้ชายอะไรมายืนต่อปากต่อคำกับผู้หญิงได้ฉอดๆ คำพูดคำจาคมเสียยิ่งกว่ากรรไกร

“แล้วถ้าผมไม่หลีกล่ะ” รัฐภพยื่นใบหน้ากวนประสาทลงมาใกล้มากขึ้น ไม่ได้เดือดร้อนกับท่าทีของเจ้าหล่อนที่จ้องมองมาเหมือนจะกระโจนเข้าฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ

“ถอยไป ฉันไม่ว่างมาพูดเล่นด้วยหรอกนะ” นัยน์สีดำสนิทช้อนขึ้นจ้องคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง มือบางเผลอกำเข้าหากันแน่น

สิงห์หนุ่มเห็นอาการเจ้าหล่อนยิ่งชอบใจที่สามารถทำให้เธอโกรธลมออกหูได้ แต่ใครจะสน ผู้หญิงตัวแค่นี้จะทำอะไรเขาได้ เขายืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ทำตามที่หญิงสาวร้องขอ ขาแกร่งขยับก้าวเข้าไปใกล้มากขึ้น

“จะทำอะไร” อ้อมเดือนเห็นว่าชายหนุ่มก้าวเข้าหามากขึ้น ขาเรียวเผลอถอยหลังไปหนึ่งก้าวรักษาระยะห่าง

“แล้วคิดว่าผมจะทำอะไรล่ะ” ก้มลงกระซิบเสียงพร่า ขยับก้าวเข้ามาใกล้อย่างเชื่องช้า ก่อนจะ...

“อุ้ย นี่คุณ! ปล่อยฉันนะ” อ้อมเดือนสะดุ้งตกใจเมื่อถูกแขนแกร่งวาดโอบรอบเอวคอดดึงเข้าไปหา มือบางพยายามแกะปอกเหล็กที่รัดเอวคอดกิ่วออก แต่กลับไม่ง่ายอย่างที่คิด ยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไหร่เขากลับรัดแน่นขึ้น

“อยากรู้ไม่ใช่หรือว่าผมจะทำอะไร อดใจรอดูหน่อยสิ” ริมฝีปากหนาก้มลงกระซิบใกล้ใบหูเล็กและห่างจากแก้มเนียนเพียงคืบ

อ้อมเดือนผุดรอยยิ้มที่มุมปาก ขยับเบียดกายเข้าหาร่างแกร่งมากขึ้น ปรับน้ำเสียงหวานเย้ายวนส่งไปให้

“...งั้นช่วยบอกฉันหน่อยสิค่ะว่าคืออะไร” ช้อนนัยน์ตาสีดำสนิทขึ้นสบดวงตาคู่คมอย่างท้าทายและเชิญชวน

“คิดว่าจะยากกว่านี้เสียอีก” รัฐภพยิ้มมุมปาก เธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น ง่ายเหมือนกันหมด แค่เพียงเพราะผู้ชายเข้าใกล้กระซิบเสียงหวานก็คล้อยตามพร้อมจะปีนขึ้นเตียงทุกเมื่อ

“งั้นเหรอคะ”

“คงต้องลองหน่อยแล้วล่ะ” ใบหน้าคมก้มลงมาหากลีบปากบางสีชมพูระเรื่อล่อตาเขาอยู่ ห่างริมฝีปากหนาของเขาเพียงคืบ

“แบบนี้ดีไหม!”

กล่าวจบพร้อมเข่าเรียวสวยพุ่งเข้ากลางลำตัวคนตรงหน้าเต็มแรง ไม่สนใจว่าเขาจะเจ็บปวดปานใดหรือจะสืบพันธุ์ต่อได้ไหม รู้แค่ว่าอยากให้เขาไปให้พ้นหน้าโดยเร็วที่สุด

“อุบ!” สิงห์ตัวที่สองถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้นหลังถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว

คาซัสและรีทส์ยืนอยู่ด้านหลังสิงห์หนุ่มรีบต้องยกมือกุมเป้ากางเกงของตนเองแทบจะทันที รู้สึกเสียวแปลบทั้งที่ไม่ใช่ตัวเองที่โดนเข้า และแน่นอนว่ามันต้องเจ็บมากแน่

อ้อมเดือนโน้มตัวลงกระซิบข้างหูคนบ้ากามอย่างผู้ชนะ พร้อมทิ้งทวนประโยคเจ็บแสบเอาไว้เตือนว่าอยากมายุ่งกับเธออีก

“ต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันไม่ยากอย่างที่คิด แต่ถ้าอยากมากนักล่ะก็ไปหาที่อื่น เพราะฉันไม่นิยมพวกกินไม่เลือก!”

โปรดติดตามตอนต่อไป...

ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook : ราคา 59 บาท (ช่วงนี้จักโปรโมชั่น)

** รีบๆ ไปจัดการก่อนหมดโปร! **

--> https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---

ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^

ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... ---> เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer

** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง รวมถึงการติดตาม คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^