The Daughter of Lucifer

" บนสวรรค์ที่ที่ ทุกสรรพสิ่งสวยงามและล้วนเป็นนิรันดร์ เหล่าเทวดานางฟ้าหรือแม้แต่เทวทูตต่างอยู่ร่วมกันอย่างปรองดองและสงบสุขภายใต้การปกครองของพระเจ้าหรือที่พวกเขาเรียกว่า ‘พระบิดา’

จนกระทั้ง เมื่อพระองค์สร้างมนุษย์ขึ้นบนโลก พระองค์ทรงให้ความรักกับมนุษย์เฉกเช่นเทวบุตร เทวธิดาคนอื่นๆ บนสวรรค์ของพระองค์ และให้พวกเขาคอยช่วยดูแลชักจูงมนุษย์ให้อยู่ในแนวทางของพระองค์ ซึ่งเทวดานางฟ้าและเทวทูตต่างทำตามคำบัญชาของพระองค์ แต่นั้นก็ไม่ใช่ทุกตน

ลูซิเฟอร์ เทวทูตที่เปรียบเสมอลูกรักของพระเจ้าได้แต่เก็บความแครงใจและกังขาในความรักของพระเจ้าที่มีให้กับพวกมนุษย์เอาไว้ในใจ จนในที่สุดเขาก็พบว่าไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่คิดเช่นนี้ ลูซิเฟอร์แอบตั้งสภาลับเพื่อหาลือเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเทวทูตชั้นสูงอย่างเขาทำให้เขาตั้งตัวเป็นผู้นำ โดยมีเทวทูตและเทพธิดาชั้นรองอีกนับร้อยที่อยู่ข้างเขาและหนึ่งในนั้นก็คือลูซินเทียลูกสาวของเขา แต่นับวันความชิงชังจนกลายเป็นความริษยาของลูซิเฟอร์ที่มีต่อมนุษย์ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

เมื่อไม่ว่าเขาจะโน้มน้าวพระเจ้ายังไงพระองค์ก็ยังคงรักเหล่ามนุษย์ของพระองค์อย่างไม่เปลี่ยนแปลง การแบ่งฝั่งบางฝ่ายบนสภาเทวทูตเริ่มชัดเจนขึ้น และสิ่งที่ยิ่งทำให้ลูซิเฟอร์ยิ่งเกลียดมนุษย์เป็นทวีคูณขึ้นไปอีก ก็คือการที่เหล่าเทวทูตชั้นสูงซึ่งเป็นพี่น้องของเขาต่างมีท่าทีที่จะไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลยแม้แต่ตนเดียว แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะเครียดแค้นยังไงเขาก็ยังคงต้องใจเย็นและเฝ้ารอ รอให้กองทัพของเขาแข็งแกร่งและมากพอที่จะสามารถเข้าต่อกรกับกองทัพของพระเจ้า ในฐานะผู้นำแห่งแสงคนใหม่ "

พรึบ / หนังสือถูกปิดลง

“ เอาละซิสเตอร์ วันนี้คงต้องพอแค่นี้ พวกคุณจะต้องใช้เวลาคืนนี้ ในการเตรียมตัวปฏิญาณตนในเช้าวันพรุ่งนี้ ” คุณแม่อธิการพูดขึ้นการที่จะให้พวกเราเข้าแถวเดินกลับห้องพัก

พวกเราสิบคนเข้าที่พักอาบน้ำและเตรียมออกไปที่ในโบสถ์อีกครั้งเพื่อสวดมนต์ก่อนที่จะกลับมานอนที่ห้องที่ทางคอนแวนจัดไว้ให้ โดยขณะที่กำลังเลี้ยวออกจากประตูโบสถ์ ‘ตุบ!’

“ ขอโทษค่ะ ” ฉันรีบหยิบหนังสืออะไรสักอย่างที่ฉันชนเข้ากับเจ้าของมันขึ้นมา

“ ไม่เป็นไร ” เขา..ไม่สิ เธอ คนที่ฉันชนเมื่อกี้ตอบกลับและรีบดึงหนังสือเล่มนั้นกลับไป

และเมื่อฉันมองเธอดีๆ ก็รู้ว่าเธอคือคนที่อ่านคัมภีร์ในโบสถ์ก่อนหน้านี้ เธอไม่พูดอะไรและมองฉันนิ่งด้วยสายตาแปลกๆ เธอเริ่มหายใจแรงจนฉันสังเกตได้จากหน้าอกของเธอที่พองขึ้นและยุบลงอย่างรวดเร็ว “เอ่อ..คุณ…” ฉันจะถามเธอว่าเป็นอะไรไหม

‘กึกๆ กึกๆ ’ เธอก็หันหลังเดินกลับไปดื้อๆ ปล่อยให้ฉันยืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว

“ ซิสเตอร์ เวนดี้ มัวมาทำอะไรตรงนี้ค่ะ? ” คุณแม่อธิการถามขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่

“ ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อกี้ดิฉันเดินชนเข้ากับคุณคนนั้นนะค่ะ ” ฉันมองไปที่เธอคนเมื่อกี้โดยยังคงเห็นหลังของเธอไวๆ อยู่

“ เธอเป็นคนอุปถัมภ์ที่นี่นะ และเธอก็ไม่ค่อยชมสุงสิงกับใครนัก ” คุณแม่อธิการบอกกับฉันเมื่อเธอมองตามสายตาฉันไป “เอาละซิสเตอร์ ฉันว่าซิสเตอร์ควรกลับไปที่ห้องได้แล้ว” และจู่ๆ เธอก็ตัดบทกลับมาดุฉัน

“ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณแม่อธิการ ”

ฉันรีบเดินกลับเข้ามาที่ห้องพักอย่างเร่งรีเพราะลมที่เริ่มพัดแรงและบรรยากาศข้างนอกเริ่มเย็นลงๆ ตลอดทางที่ฉันเดินกลับมา ‘ปัง!’ เสียงลมตีประตูให้ปิดลงอย่างแรง ฉันรีบกระโดดขึ้นเตียงเช่นเดียวกับซิสเตอร์คนอื่นๆ ที่ต่างรีบเอาผ้านวมมาห่มตัวเองเอาไว้แน่น บรรยากาศที่เป็นใจทำให้ตาฉันลงค่อยๆ คล้อยต่ำและปิดลงในที่สุด