Senior รุ่นพี่สีเทา 2-ทำไมถึงไม่ระวังตัวเองเลยนะ

โดย  ซีเทียร์ CTear

Senior รุ่นพี่สีเทา 2

ทำไมถึงไม่ระวังตัวเองเลยนะ


“อย่าให้ถามเป็นครั้งที่ 3”

ซีเตือน


“เงินทุนธุรกิจ!! ที่พนันกับไบร์ทเอาไว้”

ธันย์พูดออกมาอย่างรวดเร็วทันทีที่สิ้นคำเตือน


“แล้ว?”

ซีมองอย่างคาดคั้น


“พนันเอาไว้ว่า....

ถ้ามันจีบน้องไอยูติด

ฉันจะขอให้พ่อแม่อนุมัติเงินทุนไปเปิดธุรกิจ”

ธันย์สารภาพออกมาจนหมด

เพราะสายตาของชายตรงหน้าที่เหมือนว่า

เริ่มจะหมดความอดทนแล้ว


“.....คิดได้ไง”

ซีส่ายหน้าแล้วเดินจากไปทั้งแบบนั้น


เพราะถ้าเขาอยู่ต่อ

ต้องมีเลือดตกยางออกแน่นอน


“บ้าเอ้ย!! ไม่รู้ด้วยแล้ว”

ธันย์เอามือกุมขมับ


.........................


และแล้ววันอังคาร

ที่สุดแสนจะอึดอัดก็ได้เริ่มต้นขึ้น


ด้วยการที่ซีและมีอาร์แยกตัวไปคุยด้วยกัน

ทิ้งให้ไอยูยืนสงสัยอยู่คนเดียว


“ยืนทำอะไรอยู่คนเดียวครับ”

ไบร์ททักไอยูอย่างร่าเริงสดใส


“สวัสดีค่ะ พี่ไบร์ท”

ไอยูทักทายด้วยรอยยิ้ม


“จะไปหาที่อ่านหนังสือเหรอ?”

ไบร์ทถาม


“ค่ะ”

ไอยูพยักหน้าตอบ


“ไปตรงนั้นไหม

ร่มรื่นและเงียบสงบดี”

ไบร์ทชี้ไปที่สวนหย่อมข้างตึก


“ค่ะ”

ไอยูเห็นด้วย


ทั้งสองจึงเดินไป

หยอกล้อกันไปตามปกติ


“ไอยู”

อยู่ ๆ ไบร์ทก็เรียกชื่อไอยูขึ้นมา

เมื่อเดินมาถึงที่สวน


เสียงลมพัดผ่านทำให้ใบไม้ปลิวผ่านหน้าไป

ไอยูจึงหลับตาอัตโนมัติ


เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นไบร์ทขยับมาใกล้ ๆ

เขาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าที่ขาวเนียนนั้นเบา ๆ


“พี่ไบร์ทคะ”

ไอยูพึมพำ


“...........”

ไบร์ทค่อย ๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อย่างช้า ๆ

ตั้งใจจะจุมพิตหญิงสาวตรงหน้า


“............”

ไอยูที่เห็นอย่างนั้น

ก็คิดว่าจะหลบหรือจะอยู่เฉย ๆ ดี

ความคิดเริ่มตีกันในหัวของเธอ


คนเป็นแฟนกันจะจูบกันก็คงจะไม่แปลก

แค่มันเป็นครั้งแรกของเธอเท่านั้นเอง


แต่จู่ ๆ ก็มีมือหนา ๆ มาปิดตาของไอยู

และดึงให้ถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

จนไอยูรู้สึกว่าแผ่นหลังของเธอ

ชนเข้ากับอะไรสักอย่าง


“............”

ไบร์ทมองภาพที่ชายคนนั้นเอามือปิดตาไอยู

และดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

อย่างไม่พอใจ


“............”

แต่ชายตรงหน้าก็ทำสีหน้าที่ไม่พอใจเช่นกัน


“มีสิทธิ์อะไร”

ซีพูดพลางมองไบร์ทด้วยสายตาคมกริบ


“.....รู้แล้วสินะ

นั่นสิ...ฉันมีสิทธิ์อะไร”

ไบร์ทก้มหน้ามองพื้นด้วยสายตาที่หม่นลง

ก่อนจะเงยหน้ามองไอยูและซีอีกครั้ง


“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”

ไอยูพึมพำและพยายามแกะมือที่ปิดตาเธออยู่


“อยู่เฉย ๆ”

ซีใช้มืออีกข้างจับมือเล็ก ๆ ทั้งสองของไอยูเอาไว้


“............”

ไอยูจึงยอมทำตามและยืนอยู่นิ่ง ๆ


“ไปซะ”

ซีพูดด้วยสีหน้าจริงจัง


“............”

ไบร์ทหันหลังและเดินออกไปแต่โดยดี

ก่อนจะหันมาดูทั้งสองด้วยแววตาหม่นหมอง

จากนั้นก็เดินก้มหน้าจากไปช้า ๆ


“บ้าเอ้ย!!”

ซีสบถก่อนจะปล่อยมือที่ปิดตาไอยูออก

แล้วหันหลังเดินจากไป


“............”

ไอยูที่เพิ่งจะได้เห็นแสงสว่าง

หลังจากที่อยู่ในความมืดมานาน

มองไปรอบ ๆ


เธอเห็นไบร์ทเดินจากไปอยู่ไกล ๆ

และเห็นซีที่อยู่อีกฝั่งเดินฟึดฟัดจากไปเช่นกัน


“............”

เธอมองพวกเขาอย่างไม่เข้าใจ


“เกิดอะไรขึ้น?”

เธอพึมพำ


“อะไรคือมีสิทธิ์?

จะไม่มีใครกลับมาอธิบายให้ฟังหน่อยเหรอ?”

ไอยูพูด


แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย


“เฮ้อ....”

เธอถอนหายใจแล้วเดินไปนั่งอ่านหนังสือ


ไอยูถือคติว่า

ถ้าไม่มีใครบอกก็อย่าไปสนใจมันเลย

เพราะมันจะทำให้คนอื่นลำบากใจ


แล้วทั้งวันก็ผ่านไปอย่างนั้น


………………….


วันพุธที่แสนเอื่อยเฉื่อย

คาบเรียนของการมารวมตัวกันของพวกตัวเด่น

ที่เคยมีสีสันกลับจืดชืด

และเต็มไปด้วยความเงียบ

และน่าอึดอัด


“น้องไอยู พี่มีอะไรจะคุยด้วยหน่อย”


รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว