ลาสวินฝืนเค้นพลังใช้สกิลลมสีดำกระแทกฮีลเลอร์ กับ เอลด้าขึ้นไปบนฟ้า

ส่วนตัวเธอก็ระเบิดลมสีดำดีดตัวออกไปด้านข้างได้ทันแบบเฉียดฉิว

แต่ตอนที่กุ้งแดงเดือดผ่านตัวเธอไป มันกลับตวัดฟางฟาดใส่ลาสวินปลิวไปกระแทกกับกลุ่มนักผจญภัยจนบาดเจ็บกันระนาว

ลาสวินส่ายหน้าเรียกสติแล้วสร้างลมดำขึ้นไปรับฮีลเลอร์ไว้ เพื่อให้ตกช้าลง แต่พอถึงตาของเอลด้าลมดำกับไม่ออกมา

เพราะพลังเวทย์เธอหมดแล้ว

ลาสวินจึงต้องรีบวิ่งทั้งที่ยังบาดเจ็บไปยังจุดที่เอลด้าตกลงมา

ในไม่กี่วินาทีก่อนหัวจะกระแทกพื้น ลาสวินก็เข้าโผกอดเอลด้าไว้แน่นแล้วพลิกตัวใช้หลังตัวเองลงกระแทกกับพื้นแทน

“อั่ก! แฮ่ก ๆ ๆ ทัน... พอดี...”

ลาสวินทั้งเจ็บและเหนื่อยจนแทบอยากจะหลับมันซะตรงนี้ แต่ก็ต้องแข็งใจลุกขึ้น เพราะมอนสเตอร์ลูกน้องของบอสกุ้งแดงเดือด กำลังแห่ตามนายของมันออกมาจากดันเจี้ยน

*****

เมื่อไม่มีใครขวางมันก็พุ่งซิกแซกหลบพวกตัวอันตรายที่สามารถฆ่าหรือหยุดมันได้ จนไปถึงแนวหลังสุดของนักผจญภัยได้สำเร็จ

โดยเส้นทางที่มันผ่านมีแต่ซากศพกับเลือดเป็นทางยาว มีนักผจญภัยเสียชีวิตเกือบหลักพัน

ทุกคนยังไม่ทันได้ตั้งสติดี กุ้งแดงเดือดก็เปิดเกราะหลังของมันออกแล้วยิงกุ้งหนามขึ้นไปบนฟ้ากว่า 50 ตัวแล้วปิดเกราะทันที

พวกกุ้งหนามที่ถูกยิงขึ้นไปทันทีที่ลืมตา มันก็ยิงหนามไปทั่วสนามรบ แนวหลังที่มีแต่คนงาน คนบาดเจ็บ หมอ ฮีลเลอร์และซัพพอทที่ไม่ถนัดการต่อสู้ ติดอัมพาตกันคนแล้วคนเล่า

หลังยิงหนามเสร็จพวกกุ้งหนามที่ตกลงมาถึงพื้นก็เริ่มดีดตัวกระจายออกไปทุกทิศทาง

คนติดพิษอัมพาตจึงเริ่มมีจำนวนมากเกินกว่าที่ฮีลเลอร์หรือยาถอนพิษจะรับมือได้ทัน

การซัพพอตจากแนวหลังไม่ว่าจะเป็น เสบียง ยารักษา อาวุธ ข้อมูล กำลังคน จึงหยุดชะงักทันที เดือดร้อนฮีลเลอร์กับนักผจญภัยสายซัพจากกลางทัพต้องถอยร่นมาช่วยอย่างเร่งด่วน

*****

เพราะพื้นที่ไม่มีน้ำ กุ้งแดงเดือดจึงไม่สามารถพุ่งตัวได้อีก มันไม่เลือกที่จะกลับเข้าเขตน้ำขัง แต่เลือกที่จะเดินเข้าเขตเมืองชั้นนอก

ระหว่างทางมันใช้สองมือที่แหลมเหมือนหอกเล่มยักษ์ทิ่มแทงฆ่าทุกสิ่งและทำลายทุกอย่างที่ขวางเส้นทางมัน พลางปล่อยกุ้งหนามออกมาเป็นระยะ

โชคดีที่ชาวบ้านอพยพไปหมดแล้ว จึงมีแต่บ้านเรือนที่เสียหาย

อัศวินที่คุมกำแพงเมืองชั้นใน จึงรีบสั่งเปิดประตูเมืองแล้วส่งทหารจากเมืองชั้นในไปกำจัดมัน

*****

นักผจญภัยบางส่วนได้รับคำสั่งให้ถอยกลับไปจัดการกุ้งแดงเดือดก็ต้องหยุดชะงักเพราะพื้นดินสั่นสะเทือนไม่หยุด

เมื่อมองไปข้างหน้าก็เห็นฝูงปูตัวเท่าบ้านจำนวนมหาศาลวิ่งเข้ากรูกันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

พวกมันคือลูกน้องของกุ้งแดงเดือดในชั้น 10

เส้นทางที่พวกฝูงปูวิ่งผ่านต่างราบเป็นหน้ากลอง

นักผจญภัยต่างมองหัวหน้ากิลตัวเองว่าจะเอายังไงดี

แนวหลังก็ต้องไปช่วย แนวหน้าก็ต้องสู้

“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น!!!”

เสียงคำรามดังลั่นจนทุกคนได้สติ

“ตั้งกำแพงโล่ซะ!!! ฆ่าพวกมันให้หมด!!! แนวหลังข้าจัดการเอง!!!”

ทุกคนจึงตะโกนขานรับคำสั่งของไจเกียทันที

ส่วนไจเกียอุ้มเรเชลแล้ววิ่งไปถึงแนวหลังด้วยความเร็วเดียวกับกุ้งแดงเดือด

เมื่อถึงแนวหลัง ไจเกียใช้มือปิดหูให้เรเชลแล้วใช้สกิลคำรามออกมา ทั้งกุ้งหนามและนักผจญภัยที่โดนสกิลคำรามเข้าไปต่างหวาดกลัวจนช็อกหมดสติล้มลงไปตามๆ กัน

ส่วนพวกที่ทนไหวบางคนยังกลัวจนฉี่ราด

มีโรจาคนนึงที่แกล้งหมดสติ

ไจเกียอุ้มเรเชลอีกครั้งแล้วกระโดดไปขวางทัพทหารที่อัศวินเมืองชั้นนอกส่งมาปราบกุ้งแดงเดือด พร้อมกับชี้ไปที่แนวหลังของนักผจญภัย

“ไปช่วยแนวหลังซะ!!! บอสตัวนี้ข้าจัดการเอง!!!”

สั่งเสร็จเธอก็ให้เรเชลเกาะหลังแล้วทำการเปลี่ยนร่างแขนกับขาของตัวเองเป็นของเสือโคร่งขนาดใหญ่แล้วไล่ตามกุ้งแดงเดือดไป

*****

แนวหน้าสลัม ฝั่งทหาร

กว่าจะจัดการพวกมอนสเตอร์หมดและควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ ทหารก็เสียชีวิตไปแล้วเกินครึ่งหมื่น ไม่มีปลาดาวเหลือรอดแล้วบนกำแพง

มีคำสั่งให้ถอยทัพให้พ้นเขตน้ำขังและทำการเคลียร์ขยะปล่อยให้น้ำไหลไปที่คลอง แต่ก็เกิดปัญหาน้ำระบายช้าเพราะคลองตันจากขยะสะสม จนปล่อยปัญหานี้ทิ้งไปก่อน

มีคำสั่งให้นักเวทย์ทั้งหมดที่มีขึ้นไปบนกำแพงเพื่อยิงถล่มใส่มอนสเตอร์ปู ก่อนขอกำลังเสริมมาเติมแนวหน้าเพิ่ม

อัศวินในเต็นท์บัญชาการเกิดความเครียดหนักจากคำสั่งที่ผิดพลาด

เขาตัดสินใจส่งต่ออำนาจบัญชาการให้อัศวินคนอื่น แล้วหยิบดาบเดินเข้าแนวหน้าให้มอนสเตอร์ฆ่าตายในสนามรบ เพื่อไม่ให้ครอบครัวถูกสั่งประหาร

*****

บนกำแพงเมืองทั้งสองฝั่ง

ลูกธนูไม่สามารถทำอะไรพวกปูได้แม้แต่น้อย

เดิมทีกระดองของมันก็หนามากอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้มีเพรียงเกาะอยู่เต็มไปหมด ทำให้การป้องกันมันแข็งแกร่งจนลูกธนูกระเด้งออกทุกครั้งที่ยิงลงไป

แม้จะเปลี่ยนรูปแบบเป็นราดน้ำมันแล้วยิงธนูไฟ แต่เพรียงบนพลังก็ปล่อยน้ำออกมาดับจนแผนพังในพริบตา

ธนูหัวระเบิดอยู่ระหว่างการขนส่ง แต่จากการคาดการณ์น่าจะสิ้นเปลืองมากกว่าจะทำลายเพรียงและเจาะเปลือกเข้าไป จึงไม่ให้ใช้

พวกเขาจึงต้องให้นักเวทย์ทั้งหมดระดมยิงเวทย์ลงพื้นเพื่อสร้างแรงระเบิดใส่ใต้ท้องมันและก็ได้ผล

แต่ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาล ทำให้ดูเหมือนพวกมันไม่ลดลงเลยสักตัว

นักเวทย์จึงเริ่มหมดพลังไปทีละคน

*****

รองหัวหน้ากิล [เวทย์กังวาน] ใช้พลังเวทย์ทั้งหมดสร้างเสาเถาวัลย์ขึ้นมาจากกำแพงฝั่งนึงไปถึงอีกฝั่งนึง โดยสร้างทั้งหมด 30 แถว แต่ละแถววางตำแหน่งแบบสลับฟันปลา

เสาเถาวัลย์แต่ละต้นมีความสูงครึ่งนึงของกำแพงเมือง

“ชั้นต้อง... พักแล้ว...”

รองหัวหน้ากิลเอนหลังให้ลูกน้องช่วยประคองด้วยความอ่อนเพลียจนรู้สึกง่วง

*****

เมื่อเข้าระยะโจมตี เสาเถาวัลย์แถวหน้าสุดก็ทิ้งตัวลงฟาดอย่างรุนแรง พวกปูถึงกับเละเป็นซากติดพื้นในการฟาดเพียงครั้งเดียว

เมื่อเสาแถวแรกที่ฟาดลงไปกำลังยกตัวขึ้น แถวสองก็จะฟาดลงมา

เสียงทุบพื้นหนักๆ พร้อมกับเหล่าปูที่โดนบี้เละดังขึ้นเป็นจังหวะ เรียกเสียงโห่ร้องดีใจจากทหารบนกำแพงกับนักผจญภัย

ถึงจะโจมตีได้หนักและสลับกันโจมตี แต่พวกปูที่วิ่งใส่ไม่หยุดก็เข้าถึงแถวเสาเถาวัลย์ต้นแรกได้ พวกมันใช้ส่วนแหลมของก้ามฟันเฉือนไม่ก็ทิ่มแทงใส่เสาเถาวัลย์ตัวละครั้งสองครั้งแล้ววิ่งต่อไปข้างหน้าไม่หยุด

ถึงจะโดนเสาเถาวัลย์แถวหลังฟาดตายจนไม่มีตัวไหนหลุดไปได้

แต่ไม่นานเสาเถาวัลย์แถวแรกก็พังครืนหลังจากโดนตอดฐานไม่หยุดจนขาด

แต่ฝั่งมนุษย์ก็ยังยิ้มออกเพราะเสาเถาวัลย์ยังเหลือตั้ง 20 กว่าแถว พวกปูฝ่ามาไม่ได้แน่ๆ

หลังปูตัวสุดท้ายออกจากดันเจี้ยนพวกเขาก็เตรียมเฮ แต่แล้วมอนสเตอร์ชั้น 11 ก็ออกตามมาติดๆ

พวกมันเป็นเต่าที่ตัวใหญ่กว่าปูหลายเท่า แถมยังวิ่งเร็วเหมือนกับแรด

พวกมันวิ่งจนได้ระยะที่เร็วที่สุดแล้วกระโดดขึ้นไปบนอากาศพร้อมกับหุบแขนขาและหัวเข้ากระดอง

และก่อนที่ร่างมันจะตกถึงพื้น มันก็ถีบแขนขาใส่พื้นอย่างรุนแรงแล้วเก็บแขนขากลับเข้ากระดองอีกครั้ง

แรงกระแทกมหาศาลส่งพวกมันลอยข้ามเสาเถาวัลย์ได้อย่างง่ายดาย จนทุกคนอ้าปากค้างและตะโกนคล้ายๆ กันว่า

“บ้าไปแล้วววววววววว!”

นักผจญภัย [แรงค์ A] ที่เหลือ นอกจากเลร่าที่เสียชีวิต ไจเกียไปแนวหลัง ลาสวินหมดพลังสู้ต่อ รองหัวหน้ากิล [เวทย์กังวาน] พักฟื้นพลัง รวม 3 คนต่างขึ้นหน้าไปโจมตี

โวแคน จูเจอร์ นักผจญภัย [แรงค์ A] อาชีพ จอมเวทย์ เจ้าของฉายา ทำลายล้าง หัวหน้ากิล [ดวงดาว]

เป็นคนเปิดฉากโจมตีด้วยสกิลฝนดาวตก เป็นท่าวงกว้างที่สร้างก้อนหินติดไฟขนาดเท่ารถยนต์ยิงถล่มพวกเต่าจนเละไม่เหลือซาก

ในความจริงเขาสามารถยิงถล่มสร้างความเสียหายแบบสุ่มไปทั้งสนามรบหรือสร้างลูกใหญ่กวาดทิ้งทั้งสลัมก็ยังได้

แต่เพราะพวกมอนสเตอร์ยังออกมาไม่หมด เขาจึงอยากเก็บเสาเถาวัลย์เอาไว้ชะลอพวกมอนสเตอร์หลังจากนี้ จะได้มีเวลาพักฟื้นพลังไปในตัว

ฝนดาวตกทำให้พื้นเป็นหลุมขนาดใหญ่นับไม่ถ้วนและสูบน้ำขังลงไปในหลุม ทำให้พื้นที่ได้เปรียบของพวกมันลดลง

ฝั่งทหารที่ตอนนี้ถอยร่นจนอยู่แนวเดียวกับนักผจญภัยและ เลือกที่จะเดินทัพไปพร้อมกันกับฝั่งนักผจญภัย

ทุกคนต่างฮึกเหิมและดีใจที่โวแคนอยู่ฝั่งเดียวกัน หากเป็นศัตรูคงน่ากลัวมาก

ไม่นานฝนดาวตกที่ถล่มใส่อย่างต่อเนื่องจนฆ่าพวกเต่าได้เกินครึ่งก็หยุดไป เพราะโวแคนพลังใกล้หมด ลูกกิลจึงพากลับกิลตัวเองไปพักฟื้นพลัง

พวกเต่าที่เหลือจึงลอยตัวข้ามมาได้ เมื่อตกกระแทกพื้นแทนที่มันจะหยุด พวกมันกลับกลิ้งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง

[แรงค์ A] สองคนที่เหลือจึงตกลงคุ้มกัน กันคนละฝั่ง

ฝั่งทหารมี ทีนอย นักผจญภัย [แรงค์ A] เจ้าของฉายา ไร้ระยะ หัวหน้ากิล [บวก]

ทีนอยกำมีดเล่มเล็กจิ๋วเท่าเล็บออกมาจากกระเป๋าเต็มกำมือแล้วปาออกไป โดยให้นักเวทย์ธาตุลมลูกกิลของตัวเองใช้เวทย์ลมพัดมันกระจายออกไปปักดักหน้าพวกมัน

เมื่อเขาเปิดใช้สกิล มีดเล่มเล็กก็ปกคลุมด้วยออร่าพลังเวทย์สีเหลืองอร่าม ก่อนจะขยายขนาดใหญ่ขึ้นเท่าตัวเต่าในพริบตา

เต่าที่กลิ้งชนล้วนตัวขาดเป็นสองซีก

ส่วนเต่าที่หลบหลีกรอดมาได้ ทีนอยก็ใช้พลังกับดาบของตัวเองยืดความยาวของตัวดาบออกไปหลายกิโลเมตร

เมื่อฟันออกไป มันก็ตัดทุกสิ่งที่ระยะดาบไปถึงขาดในพริบตา แม้แต่กระดองแข็งที่นักเวทย์ระดับกลางบางคนยังทำความเสียหายไม่ได้ก็ขาดราวกับหั่นเนย

ส่วนฝั่งนักผจญภัยมี มิวมิน นักผจญภัย [แรงค์ A] เจ้าของฉายา อสูรก้มกราบ หัวหน้ากิล [ผู้พิชิต]

เธอเปิดใช้สกิลแล้วยกมือขึ้นทำท่าหยุด เต่าทุกตัวที่กลิ้งเข้ามาอย่างน่ากลัวจนฝุ่นตลบ ต่างชนเข้ากับกำแพงล่องหนอย่างรุนแรงจนกระดองถึงกับแตกร้าว

พวกมันยังไม่ทันตั้งตัว เพื่อนที่กลิ้งตามมาทีหลังก็ชนอัดพวกมันเข้ากับกำแพง

หลังโดนชนทับกันเป็นทอดๆ ตัวหน้าสุดก็ถูกอัดเละเป็นซาก

เธอยืนหาวปล่อยพวกมันฆ่ากันเองสักพักถึงหยุดสกิลเพราะซากศพที่ทับถมกันเยอะจะกลายเป็นเบาะให้พวกตัวหลัง

เธอจึงรอให้พวกมันชนซากเพื่อนออกมา แล้วเปิดใช้งานใหม่อีกครั้ง

ส่วนสาเหตุที่มิวมินไม่ได้ใช้สกิลหยุดกุ้งแดงเดือด เธออ้างกับทุกคนว่าตอบสนองไม่ทัน

ส่วนความเป็นจริงเพราะกิลเธอเป็นพันธมิตรกับกิลไจเกีย ไจเกียได้ฝากคนส่งข้อความมาแล้วว่าไม่ต้องจัดการบอสตัวนั้น

มิวมินเลยปล่อยผ่านแลกกับค่าตอบแทนเป็นดันเจี้ยนฟาร์ม 10 แห่งของไจเกีย

*****

ใช้เวลาไม่นานไจเกียก็กระโดดขึ้นเหยียบหลังกุ้งแดงเดือด

มันพยายามจะสะบัดเธอออก แต่ไจเกียใช้กรงเล็บเจาะเข้าไปในเปลือกแล้วงัดเปิดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย

กุ้งแดงเดือดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันเร่งการผลิตกุ้งหนามเพื่อยิงใส่ไจเกีย

ส่วนไจเกียแค่ง้างหมัดต่อยลงไปกลางหลัง แค่หมัดเดียวอวัยวะภายในทั้งหมดก็เละเป็นของเหลวแล้วไหลทะลักออกมาตามช่องว่างของร่างกาย

กุ้งแดงเดือดจึงตายในการโจมตีเดียว

หลังให้เรเชลใช้เวทย์ทำความสะอาดด้านใน ไจเกียก็ให้เรเชลเข้าไปซ่อนแล้วปิดเปลือกอีกครั้ง ก่อนกระโดดกลับไปแนวหน้า

ระหว่างทางไจเกียแจ้งกับทหารว่าเธอบาดเจ็บสาหัสอาจจะไม่รอดชีวิต เลยทิ้งเธอไว้ในตัวกุ้งแดงเดือดเพื่อไม่ให้เป็นภาระ

เพื่อไม่ให้เรเชลโดนโทษขัดกฎอัยการศึก

เรเชลรู้ว่าไจเกียทำแบบนี้เพื่อปกป้องเธอ

ไจเกียน่าจะคาดการณ์แล้วว่าในสนามรบอันตรายเกินไป ประจวบกับบอสมอนสเตอร์โผล่ออกมา

เธอจึงเลือกปล่อยให้มันผ่านไป ทั้งที่สามารถเข้าไปฆ่ามันทิ้งก่อนถึงแนวหน้านักผจญภัยได้ด้วยซ้ำ

ส่วน [แรงค์ A] คนอื่นการโจมตีกว้างเกินไปจึงได้แต่ปล่อยผ่าน

มี [แรงค์ A] คนนึงที่หยุดได้แน่ๆ แต่ไจเกียก็ให้คนส่งข้อความไปบอกไม่ให้ทำพร้อมกับยกบางอย่างที่ทำให้มิวมินยอมตกลง

ส่วนทำไมถึงพาเรเชลมาอยู่ในตัวมอนสเตอร์ เพราะมอนสเตอร์จะไม่ยุ่งกับซากพวกเดียวกันเอง

หากหยุดยั้งมอนสเตอร์ไว้ไม่ได้ เรเชลที่อยู่ในซากบอสมอนสเตอร์ก็จะปลอดภัยที่สุด

และมีอีกเรื่องที่ทำให้เรเชลโกรธแค้นไจเกียมาก

ไจเกียรู้นานแล้วว่าน้องสาวคาลิก้าโดนคนของกิล [หมีคลั่ง] จับไปทรมานจากคนที่มาส่งข่าวคนนึง

แต่ไจเกียก็ไม่คิดเข้าไปช่วยแม้แต่น้อยเพราะจงใจปล่อยให้เด็กคนนั้นตาย

เรเชลรู้ดีว่า มันเป็นแผนซื้อใจคาลิก้า

หากถูกคนฆ่า ไจเกียจะทำเป็นอาสาไปลากตัวคนทำมาให้คาลิก้าตัดสินลงโทษ

หากถูกมอนสเตอร์ฆ่าไจเกียก็จะไปล่าพวกมันมากองตรงหน้าเธอหรือพาเธอไปฆ่าพวกมันเองกับมือ

จนคาลิก้าพอใจและจมอยู่ความเศร้า ไจเกียก็จะเข้าไปปลอบ ก่อนชักชวนให้เข้ามาอยู่ในกิล

โดยใช้จุดอ่อนเรื่องพี่สาว บอกคาลิก้าไปว่าพอมีทางหาอีลิกเซอร์มาให้ได้

แค่นี้คาลิก้าก็กลายเป็นของเล่นรอวันพังโดยไม่มีโอกาสเห็นพี่สาวฟื้นขึ้นมาได้อีกเลย

พอเรเชลจะทำท่าขอร้องให้ไปช่วย ไจเกียก็ส่งสายข่มขู่ทันที

การข่มขู่ที่บอกเป็นนัยว่าหากยังขอร้องอีก ไจเกียจะลงมือฆ่าเด็กคนนั้นอย่างโหดเหี้ยมแล้วค่อยหาแพะมารับแทน

เรเชลจึงได้แต่ร้องไห้สมเพชในความอ่อนแอของตัวเองที่ไม่มีความกล้าต่อต้านหรือหนีไปจากไจเกีย