ไม่เคยมีใครทำให้อิซาเบลโกรธได้มากเท่านี้มาก่อน รพีเป็นคนแรกที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกอยากลงไม้ลงมือทำอะไรสักอย่าง ราวอีกฝ่ายดูถูกเธอว่าเป็นผู้หญิงประเภทเดียวกับผู้หญิงที่เขารู้จักดี อิซาเบลไม่ได้ดูถูกผู้หญิงด้วยกัน แต่ชายหนุ่มคึกคะนองเกินไปที่เอ่ยถึงเธออย่างสนุกปาก

ใครก็รู้ว่าทหารชาวอเมริกันเหล่านั้นซื้อความสุขจากร่างกายสตรีสาวไทยที่ถูกใจ เรียกว่า ‘เมียเช่า’ กันจนเป็นเรื่องปกติ ทั้งยังเป็นที่นิยมในหมู่ผู้หญิงที่ต้องการเงินในการเลี้ยงชีพทว่ามีความรู้เขียนอ่านได้น้อย

และสิ่งที่รพีคิดก็ไม่ต่างจากให้เธอทำเช่นนั้น หรือไม่ก็หลอกใช้ทหารหนุ่มชาวอเมริกันคนนั้น

แน่นอนว่าหากเป็นการทุ่มเททำงานในสายอาชีพของตน อิซาเบลอาจร่วมมือ แต่เธอไม่อยากหลอกลวงใครและไม่ต้องการพาตัวเองเข้าไปทำในสิ่งที่สุ่มเสี่ยง หญิงสาวชอบงานของตัวเองตรงที่ได้รับรู้ข่าวสารความเคลื่อนไหวสิ่งใหม่ตลอดเวลา ไม่ได้นั่งทำงานอยู่นิ่งๆ กับที่ หรือพบเจอแต่เอกสารตัวเลขกับตัวหนังสือเดิมๆ เช่นงานบัญชีธุรการ ก่อนหน้านี้แม้จะแปลข่าวเธอก็ได้มีโอกาสออกไปกับนักข่าวในบางงาน และต้องติดตามความข่าวจากต่างประเทศตลอดเวลาเพื่อให้ได้ข่าวที่เร็วมานำเสนอ

แต่แม้จะรักงานตัวเองอย่างไร อิซาเบลก็มีขอบเขตในการทำงาน รู้ขีดจำกัดของตัวเอง ที่สำคัญไม่ทำให้คนทางบ้านต้องเป็นห่วงตนมากจนเกินเหตุ

“กลับไป ฉันจะไปขอออกจากทีมข่าวเฉพาะกิจนี่กับคุณโยธิน คอยดูสิ”

เธอไม่อยากร่วมงานกับคนที่ใช้ผู้หญิงเป็นเครื่องมือหาผลประโยชน์ให้ตัวเองอย่างรพี

“ผู้ชายอะไร นิสัยแย่ชะมัด เห็นแก่ตัวได้อย่างน่าเกลียด ทำทุกอย่างได้เพื่อประโยชน์ของตัวเอง แถมยังบ้ากามลามกอีกต่างหาก”

หญิงสาวเดินบ่นมาคนเดียวพลางเร่งก้าวเดินอย่างรวดเร็วกลับไปยังโรงแรม มาถึงก็ขอกุญแจห้อง เข้าห้องตัวเองโดยไม่รอสองหนุ่ม ไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำว่าพวกเขาตามตนมาหรือไปทำธุระอื่นต่อ หากก็มั่นใจว่ารพีกับภากรต้องกลับมาโรงแรมอย่างแน่นอน

“สภาพเลอะเทอะอย่างนั้น หมอนั่นจะไปไหนได้”

พลางเอ่ยก็กอดอกมองกระเป๋าเดินทางของรพีที่พนักงานช่วยยกเข้ามาไว้ในห้องนี้ ซึ่งชายหนุ่มตั้งใจไว้ว่าช่วงเย็นค่อยเอาไปไว้ที่ห้องข้างๆ ซึ่งภากรพัก

ริมฝีปากอิ่มสวยอมยิ้มกับตัวเองอย่างสมใจ

“อยากปากไม่ดีเอง ปล่อยให้ใส่เสื้อเลอะเทอะเหนอะหนะเสียให้เข็ด”

เมื่อคิดออกว่าจะแกล้งผู้ชายปากเสียเห็นแก่ตัวอย่างไร ร่างระหงก็หมุนตัวไปเปิดกระเป๋าของตน ค้นหาเสื้อผ้าชุดใหม่กับอุปกรณ์อาบน้ำ

‘เดินทางมาตั้งไกล เจอทั้งเหงื่อทั้งฝุ่น อาบน้ำให้สบายตัวดีกว่า’

ระหว่างอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์นั้น อิซาเบลเหมือนจะได้ยินเสียงแว่วๆ แต่ก็ไม่สนใจ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นรพี ตั้งใจปล่อยให้ชายหนุ่มเข้าห้องไม่ได้อยู่อย่างนั้น

อาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็ใช้เวลาชโลมผิวหน้าเนื้อตัวอย่างใส่ใจ ทั้งยังเช็ดผมที่เพิ่งสระโดยไม่รีบร้อน ครู่หนึ่งร่างระหงก็ก้าวออกจากห้องน้ำพร้อมชุดคลุมและห่อผมไว้เรียบร้อย ทว่าประตูหน้าห้องใกล้ประตูห้องน้ำก็เปิดพอดี ทำเอาหญิงสาวผงะ

“ที่รัก”

ร่างสูงใหญ่ปราดเข้ามาโอบกอดเธอเข้าไปชิดร่างหนาพลางเอ่ยเสียงออดอ้อน

“ผมผิดไปแล้ว หายโกรธผมเถิดนะ”

อิซาเบลมัวอึ้งงัน ตั้งตัวไม่ติด แต่เมื่อนึกขึ้นได้ตั้งใจจะผลักอีกฝ่าย เสียงกระแอมก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองก็เห็นว่ามีทั้งภากรและพนักงานซึ่งถือกุญแจสำรองในมือยืนอยู่หน้าห้อง

ใบหน้างามร้อนจัด ทว่าก็ขยับตัวเล็กน้อยอย่างอึดอัดทั้งยังกุมสาบเสื้อคลุมของตน

“เอ่อ ไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”

พนักงานรีบก้มหน้าหลบเลี่ยงไป

ขณะที่ภากรหันมองไปทางอื่น เพื่อไม่ให้เพื่อนร่วมงานสาวคิดว่าตนมองเจ้าตัวในขณะแต่งตัวไม่เรียบร้อย

“ปล่อยฉัน”

อิซาเบลสะบัดตัวพร้อมเอ่ยเสียงดุ ใบหน้าสวยงอง้ำ แววตาเข้มขึ้นสาวแม่เสือ

รพีปล่อยโดยดีและชูมือทั้งสองข้างขึ้นพลางบอก

“อย่ามองตาเขียวอย่างนั้นสิ ผมช่วยบังให้คุณนะ”

“แก้ตัวน้ำขุ่นๆ”

จะอย่างไรเธอก็รู้สึกไม่ดีทั้งนั้น เพราะตนใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย ผู้ชายก็พรวดเข้ามาจนเต็ม แถมคนตรงหน้ายังกอดรัดตัวเธอแนบสนิท ชนิดที่เขาคงรู้สึกได้ไปถึงไหนๆ

ใบหน้าสวยสะบัดหนีก้าวเข้าห้องน้ำ เพราะคิดว่าเป็นพื้นที่ปลอดภัย แต่รพีผลักประตูเอาไว้ จึงเหมือนร่างระหงหลบอยู่หลังประตู

“คุณจงใจทิ้งผมไว้อย่างนี้ จะให้ผมทำยังไง”

“ใช่อิซซี่ เราเคาะเรียกพักนึงแล้ว ขืนเคาะต่อห้องอื่นคงได้ออกมาโวยวาย”

ภากรช่วยเสริม แต่นั่นยิ่งทำให้อิซาเบลโกรธเพื่อนร่วมงานหนุ่ม

“ไม่ต้องมาเข้าข้างกันเลย พวกคุณได้ยินเสียงฉันอาบน้ำนี่ ไปรอห้องข้างๆ ก็ได้”

“แต่เสียงเงียบไปพักนึงแล้ว ผมก็เลยคิดว่าคุณอาบเสร็จแล้ว ใครจะไปคิดว่าคุณยังไม่ใส่เสื้อผ้า...”

มือบางผลักอกของคนที่พูดออกมาโต้งๆ หน้าตาเฉย เธอรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนจนแทบจะระเบิด และราวควันกำลังพุ่งออกจากหูอย่างไรอย่างนั้น

“ไม่ต้องพูดแล้ว จะมาเอาเสื้อผ้าคุณก็รีบไปเลย”

เธอปิดประตูทันทีหลังพูดจบ แล้วยืนพิงประตูกอดอกด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงภากรดังขึ้น

“พรุ่งนี้เจอกันข้างล่างหกโมงเช้านะอิซซี่”

อิซาเบลไม่ได้ตอบกลับ แต่อีกฝ่ายก็รู้ว่าเธอได้ยิน จากนั้นก็มีเสียงปิดประตูห้องด้านนอก แต่หญิงสาวยังยืนอยู่ที่เดิม อาการหน้าร้อนยังคงอยู่ ที่สำคัญร่างกายยังรู้สึกถึงเรือนกายกำยำของผู้ชายซึ่งทำตัวเป็นสามีกำมะลอเบียดชิดผิวเนื้อสาวอยู่เลย คิดไปแล้วรู้สึกขนลุกขึ้นมาครามครัน

=====

แหม…คุณพี่พีมือไว้เหลือเกินจ้า อิซซี่ตั้งใจแกล้งเขาแต่โดนกอดเองซะงั้น ^^"

*บุคคลและเหตุการณ์ในเนื้อหาเป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นเท่านั้นค่า

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ

https://twitter.com/rasitawriter