[Whatlnw Online..การเชื่อมต่อวอลเลทเสร็จสมบูรณ์ ยินดีต้อนรับสู่X-World] " วิ๊ง!! " แสงสว่างวาบเหมือนพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้าแต่ทว่ายังไม่ทันเห็นจุดเกิดว่าเป็นที่ไหนความหนาวเสียดกระดูกที่เกือบจะลืมไปแล้วก็เข้าจู่โจมในฉับพลัน " โอย!! กึกๆๆๆ.ๆๆๆ.ๆๆ ที่นี่มันเป็นนรกรึไง? "

" ไม่ใช่นรกหรอกนะ..Whatlnw!! " เมื่อวัตปรับสายตาเข้ากับแสงได้แล้วค่อยพบว่าความเย็นที่ว่าเพียงเกิดจากการที่ลมพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาแค่วูบเดียวก็กลายเป็นอบอุ่นแผ่ซ่านด้วยความร้อนจากเตาผิง ที่นี่ยังไม่ใช่นรกจริงๆด้วย แต่เป็นห้องหับก่อจากหินซึ่งอยู่ในปราสาท เพราะมีลักษณะเช่นเดียวกับที่จำความได้ และที่ทำให้แน่ใจได้สุดๆก็มีสาเหตุมาจากสตรีกึ่งเปลือยตรงหน้ามีเส้นผมสีน้ำตาล คางแหลม รูปหน้าสามเหลี่ยม ทรวงอกที่ใหญ่เท่าที่ใหล่เล็กๆนั้นจะทนแบกรับเอาไว้ได้(36) กับสะโพกผายระดับมโหฬาร(42) ครั้งนี้ก็เหมือนกับที่บังเอิญทะลุไปเจอซานซ่า สต๊อคในตอนที่อาบน้ำ เพียงเปลี่ยนเป็นว่าเธอในคราวนี้เป็นคนแม่..ที่มีรูปร่างน่าโดนแบบที่เด็กทั้งหลายยังต้องซิดซ้าย และมีฐานะเป็นท่านหญิงของลอร์ดผู้ทรงอำนาจมากที่สุดในแดนเหนือ แคทเธอรีน ทูลลี่นั่นเอง " เอ่อ..ท่านหญิงสต๊อค ข้าไม่ได้ตั้งใจ..ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น..สาบานได้ "

" ข้าเชื่อว่าไม่ตั้งใจ แต่ว่าWhatlnw..เจ้าบอกไม่เห็นทั้งที่สิ่งนั้นยังชี้หน้าข้าอยู่ทนโท่ คิดว่าจะเชื่อ? ยังไม่หันไปอีก!! " แคทเธอรีนตวาดเสียงเย็นชา ดูท่าผู้หญิงคนนี้คงไม่มีอารมณ์ทางเพศแน่นอนจึงได้มองไม่เห็นเสน่ห์ของชายหนุ่มหรือแสดงความรู้สึกใดใดที่เปิดเผยเรือนร่างกว่า80%ยกเว้นเสื้อซับในสีขาวต่อสายคนนอกเช่นนี้ " ก๊อกๆ ท่านแม่มีอะไรหรือไม่? "

" อืมเข้ามาสิ " แคทเธอรีนสวมชุดลำลองธรรมดาๆแต่ตัดเย็บจากผ้าไหมชั้นดีจากดินแดนลุ่มแม่น้ำบ้านเกิดแล้วจึงขานรับอนุญาตให้เข้ามาได้ ผู้มาเป็นชายหนุ่มผมสีแดง ดวงตาสีฟ้า หล่อเหลามีเสน่ห์สมกับเป็นผู้สืบทอดลอร์ดแห่งฮาร์ปินทุกกระเบียดนิ้ว " ร๊อบดูสิว่าใครยอมโผล่มาแล้ว "

" โอ Whatlnw มาที่นี่ได้อย่างไร? เจ้ายังไม่ตายจริงๆด้วย? " วัตกำลังนั่งคุกเข่าขวาทำความเคารพท่านหญิงสต๊อคด้วยความนอบน้อมเต็มไปด้วยมารยาทเช่นอัศวิน แต่เหตุผลแท้ที่จริงคงมีแต่ตัวเองกับท่านหญิงแคทเธอรีนสองคนเท่านั้นที่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรจึงทำให้ยืนไม่ได้ " ฮ่าๆ ช่างน่ายินดีนัก แบรนจะต้องดีใจมากๆแน่นอน ข้าจะไปเรียนท่านพ่อกับน้องๆก่อน "

ร๊อบพูดจบก็ไม่ทันสังเกตบรรยากาศมาคุภายในห้องแต่ใจร้อนหมุนตัววิ่งออกไปทันที เมื่อแปดวันก่อนปราสาทฮาร์ปันถูกสัตว์ร้ายโจมตีจนแบรนดอนแห่งตระกูลสต๊อคเกือบที่จะต้องตาย ดีที่นักเดินทางซึ่งทราบแค่นามว่าWhatlnwสละชีวิตทำการช่วยเหลือจนสามารถสังหารสัตว์ร้ายได้เป็นผลสำเร็จ แต่หลังเหตุการณ์ระทึกบนลานด้านล่างกลับมีแต่ศพของแมลงปอทุ่งหิมะส่วนนักเดินทางผู้มีพระคุณต่อตระกูลกลับหายสาปสูญไปอย่างไร้ร่องรอย ซึ่งเรื่องนี้นักบวชผู้ทรงภูมิค้นหาในตำราจนมีคำอธิบายบอกว่า ' นักเดินทางนั้นมีหลายชีวิต หากไม่เจอศพก็จะย้อนกลับมาในอีก8ราตรีให้หลัง ' ซึ่งนั่นก็ตรงกับวันนี้พอดี

" เอ่อท่านหญิง..เรื่องเมื่อครู่นี้..!? " แคทเธอรีนโบกมือวูบสีหน้าเย็นชาบ่งบอกชัดเจนว่าไม่คิดเอ่ยถึงเรื่องนี้อีก ชีวิตเธอเติบโตขึ้นมาท่ามกลางผืนป่าที่อุดมสมบูรณ์ต่อหน้ารูปแกะArumเทพแห่งพงพนาผู้มอบความอุดมสมบูรณ์ให้แก่สรรพชีวิต แต่ช่างน่าเสียดายที่สตรีซึ่งหน้าตารูปร่างสมบูรณ์พร้อมหลายปีที่อยู่ ณ เมืองที่หนาวเย็นที่สุดในมหาทวีปได้เปลี่ยนเด็กสาวช่างฝันให้เย็นยะเยือกไม่ต่างจากก้อนน้ำแข็งไปแล้ว แต่ข้อดีก็คือทำให้อารมณ์หื่นเมื่อครู่ของวัตสงบลงได้ภายในเวลารวดเร็ว

" วัต!! เป็นเจ้าจริงๆด้วย ที่แท้ร๊อบไม่ได้โกหก " เด็กเปรตชายและหญิงแห่งตระกูลสต๊อคซึ่งก็คือแบรนและอาย่าวิ่งเข้ามากระโดดกอดวัตด้วยความงงงัน ทำให้ถึงกับตัวแข็งทื่อรับมือไม่ถูกไม่ทราบควรผลักไสหรือโอบกอดเพราะไม่เคยมีพี่หรือน้องซักกะคน ' คิดว่ากูเป็นพ่อหรือไง? '

" อะแฮ่ม!! แบรน อาย่า..มารยาทน่ะ " เสียงกระแอมเบาๆจากผู้เป็นมารดาสำหรับเด็กทั้งคู่ก็เหมือนกับฟ้าผ่าจนสะดุ้งโหยงพากันถอยออกจากชายหนุ่มหนึ่งก้าวยืนตรงและโค้งคำนับตามแบบผู้ดีชนชั้นสูง " แบรน/อาย่า จากตระกูลสต๊อคขอขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิตเอาไว้ "

[เควสผูกสัมพันธ์กับครอบครัวลอร์ดแห่งฮาร์ปัน(C)(1) ประเภท:เนื้อเรื่องหลัก..สำเร็จแล้ว ได้รับรางวัล:RpBrandon+30 Rpครอบครัวสต๊อค+20 Vit+20 Str+20 Exp+10000 เงิน:6000X ดาบใหญ่ฮาร์ปัน1ชิ้น] [Lv up13..14..15]

" อ่อ ผมก็ไม่ได้ตั้งใจ..หมายถึงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น " วัตยืนตรงรับการเคารพจากเด็กทั้งสอง อันที่จริงการตัดสินใจโถมเข้าหาแมลงปอทุ่งหิมะคราวก่อนสามารถใช้คำว่าวู่วามทำไปโดยที่ไม่ทันยั้งคิดก่อนด้วยซ้ำ หากว่าตอนนั้นเป็นชีวิตจริงไม่ใช่เกมส์มันก็คงจะตายจริงๆไปแล้วเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเงิน6,000Xที่เด้งเข้าสู่กระเป๋า สร้างความอิ่มเอมพอที่จะทดแทนเวลา2วันที่เสียไปได้บ้างเล็กน้อย " ท่านแม่.. "

" อืม..ไปเถอะ " แคทเธอรีนรักและตามใจแบรนมาตลอดผิดกับอาย่าที่ไม่กล้าแม้จะสบตากับมารดา เด็กชายลากแขนวัตออกจากห้องท่านหญิงแคทเธอรีนคิดจะพาไปห้องเพื่อบอกเล่าความตื่นเต้นในตอนนั้น ส่วนมันไม่สนใจว่าจะไปที่ไหนขอแค่หลบออกจากสายตาเย็นยะเยือกนั้นออกไปได้ก็พอใจแล้ว

" ท่านรอดมาได้ตามที่นักบวชว่าเอาไว้จริงๆเสียด้วย " จอนผู้เป็นบุตรนอกสมรสลอร์ดแห่งฮาร์ปันเดินมาทักตามลำพัง คนผู้นี้แสดงฝีมือให้เห็นจากคราวก่อนแล้วว่าได้แอบซ่อนฝีมือแท้จริงเอาไว้จากบุคลิกภายนอกที่แสดงออกซึ่งวัตยอมรับว่าตนเองยังห่างไกลอีกมาก " แบรน อาย่า ท่านพ่อต้องการพบกับเขาก่อนตอนนี้เลย "

" ว้า " เมื่ออ้างชื่อบิดาแบรนก็ได้แต่ปล่อยมือทั้งที่ไม่ยินยอม สำหรับเด็กชายแล้วนักเดินทางหนุ่มก็คือตนเองในอนาคต มันปีนป่ายได้เก่งฉกาจ ถึงแม้ฝีมือจะยังสู้กับพี่ชายทั้งสองคนไม่ได้แต่ว่าความกล้าที่จะเผชิญกับอันตรายนั้นได้สร้างความประทับใจให้เป็นอย่างมาก

วัตเดินตามจอนลงไปตามบันไดหินจนถึงชั้นล่างสุดที่ซึ่งเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ด้านในสุดเป็นพื้นยกสูงขึ้นสามขั้น บนนั้นมีชายร่างใหญ่เส้นผมดกดำ ไว้เคราสั้น นั่งเท้าคางอยู่หลังโต๊ะ โดยมีร๊อบบุตรชายคนโตกับสตรีประหลาดซึ่งสวมผ้าคลุมสีขาวใช้ผ้าปิดหน้ายืนอยู่ด้านหลัง [Eddard Stock(ned) เพศ:ชาย อายุ:37ปี Model:Gerard Butler ส่วนสูง:188 น้ำหนัก:85 ตำแหน่ง:Lord of Harpin,Lord paramount of north Lv:171] " เจ้าก็คือWhatlnwนักเดินทางที่ช่วยชีวิตแบรนกับอาย่าเอาไว้สินะ? "

แรงกดดันมหาศาลกดทับวัตจนอึดอัดขัดข้อง คนผู้นี้มีบุคลิกสมกับที่เคยนำทหารสปาตัน300คนต้านทานทัพเปอเซียนับล้านหรือเป็นเจ้าหน้าที่หน่วยองค์รักษ์ที่ช่วยชีวิตประธานาธิปดีออกจากวงล้อมได้หลายครั้งจริงๆ นี่ก็คือผู้ทรงอำนาจมากที่สุดในแดนเหนือ ลอร์ดแห่งฮาร์ปัน ผู้ปกป้องแดนเหนือแต่ลับหลังมีคนให้ฉายาหมาป่าบ้ากาม ลอร์ดเอดดาร์ด สต๊อคนั่นเอง " เรียกผมแค่วัตก็พอ เรื่องนั้นเป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร "

" ฮาฮา ไม่เลว ทำดีโดยไม่หวังผล ถูกเยินยอไม่หลงตน ถือเป็นคนหนุ่มที่ไม่เลวจริงๆ " เอดดาร์ดชมคำดื่มคำดูเหมือนเป็นแค่ไอ้ขี้เมาที่ตัวใหญ่ธรรมดาๆ แต่นัยน์ตาสีดำคู่นั้นยามที่กวาดมองมายังไม่ยอมลดแรงกดดันลงเลยแม้แต่น้อย ' แแรงกดดันขนาดนี้สมกับเป็นผู้ทรงอำนาจที่สุดในแดนเหนือจริงๆ '

" แต่ก็มีจุดหนึ่งที่ข้าอดสงสัยไม่ได้ แมลงปอทุ่งหิมะเป็นจ้าวแมลงที่ไม่เคยออกนอกอาณาเขตมาก่อน เป็นอะไรหรือว่าใคร..ที่ชักนำมันมาที่นี่กัน? ปึง!! " กล่าวจบทหารชาวเหนือนับสิบก็กรูเข้ามาปิดล้อมด้านข้างและด้านหลังของวัตจนหมดสิ้น หรือว่าลอร์ดผู้ปกครองแดนเหนือคิดว่ามันเป็นคนนำแมลงปอนั่นเข้ามาโจมตีฮาร์ปันอย่างนั้นน่ะหรือ? ช่างทำคุณบูชาโทษยิ่งนัก เพราะเรื่องนี้ทำให้มันเสียเวลาอันมีค่าไปสองวันเต็มๆจนหลุดออกจากทำเนียบรุ๊กกี้พอถูกใส่ร้ายก็อดที่จะโวยออกมาด้วยความโกรธไม่ได้ " อ้อ เป็นผมวางแผนพาแมลงปออุบาทว์นั่นมายังฮาร์ปัน แสร้งทำเป็นเสี่ยงสู้กับมันกลางอากาศ เพื่อให้สมบทบาทยังลงทุนจนกระทั่งตัวเองตกลงไปจนเกือบตาย(ความจริงตายแล้วด้วยซ้ำ)อย่างนั้นหละมั้ง? "

" ...ฮ่าๆๆ ข้าก็ว่าอย่างนั้น..บอกแล้วใช่มั้ยหละนักบวช? " เอ็ดดาร์ดหันไปกล่าวกับหญิงสวมผ้าคลุมขาว จากนั้นโบกมือคราหนึ่งทหารชาวเหนือที่พึ่งจะเข้ามาก็พากันถอยกรูดกลับไปทางเดิม ที่แท้นี่ก็เป็นการทดสอบเพื่อหยั่งดูปฏิกริยาตอบสนองของนักเดินทางหนุ่มเท่านั้น หากว่าคนผู้นี้ร้อนรนชักดาบทำท่าจะหนี อย่างนั้นดาบทั้งหมดก็จะรุมสับมันจนกลายเป็นเนื้อสำหรับมือเย็น แต่ปฏิกริยาและคำตอบของWhatlnwได้สลายข้อแคลงใจได้เป็นอย่างดี " นักบวชของเราไม่ค่อยให้ความเชื่อถือต่อนักเดินทางเท่าใดน่ะต้องขอโทษด้วยแล้วกัน..ร๊อบ "

" ขอรับท่านพ่อ " ร๊อบโค้งคำนับลอร์ดบิดาก้าวลงจากพื้นยกสูงพร้อมกับชักดาบหนักสองมือที่มีคมแวววาวไปด้วยประกายสีเขียวเห็นชัดว่าเป็นดาบชั้นดีคมกริบจนสามารถแยกร่างวัตได้เป็นสองซีกภายในครั้งเดียว แต่ทว่าดาบวิเศษนั้นก็ไม่ได้ฟันลงมาแต่พลิกข้อมือวูบประคองส่งส่วนด้ามยื่นมาให้ " ได้ยินจอนว่าเจ้าใช้ดาบโกโรโกโสเป็นอาวุธพวกเราจึงเตรียมของสิ่งนี้เอาไว้ให้ นี่เป็นดาบชั้นเลิศแห่งฮาร์ปัน ของกำนัลสำหรับตอบแทนความกล้าหาญที่ช่วยชีวิตน้องชายและน้องสาวข้าเอาไว้ "

" วิ๊ง!! " [Proud of Harpan Two-Hand Sword เกรด:Epic โจมตี:120-160 ความเร็ว:-20% ออฟชั่น:ทุกครั้งที่โจมตีครบ2ครั้ง ครั้งต่อไปจะทำดาเมจ2เท่า :มีโอกาสทำให้เป้าหมายถูกFreeze2วินาที ราคาขาย:100,000X จำกัด:ใช้ได้เฉพาะกับคนที่ได้รับการยอมรับจากลอร์ดแห่งฮาร์ปัน] วัตร่ำไห้อยู่ในใจเมื่อรางวัลเควสที่แลกมาด้วยชีวิตมีค่าถึงห้าหมื่นบาทแต่ทว่าจะมีใครคนอื่นในโลกอีกมั้ยที่ได้รับการยอมรับจาดลอร์ดแห่งฮาร์ปันอีก? จนหลังความดีใจจนแทบปาทิ้งผ่านพ้นค่อยนึกไปในทางที่ดี ' อย่างน้อยก็เอาไปใช้เก็บเวลได้ไวขึ้น อาจไล่กวดทันพวกท๊อปแร้งได้(ทันก็บ้าละ) '

" ดาบนี้ถูกตีขึ้นตั้งแต่สามร้อยปีก่อนถือเป็นของรักของหวงของท่านพ่อ..หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์กับเจ้า " ร๊อบกล่าวพร้อมกับตบไหล่เมื่อเห็นนักเดินทางหนุ่มซาบซึ้งใจจนน้ำตาคลอ มันความจริงเป็นว่าที่ผู้สืบทอดลอร์ดผู้ทรงอำนาจแห่งแดนเหนือ การไม่ถือตัวเช่นนี้จึงผิดแผกจากลอร์ดบิดาและมารดาอย่างมากแต่ก็นับเป็นเสน่ห์ที่ใครก็ยากจะเลียนแบบ

" นอกจากดาบเล่มนี้แล้วเจ้าใช่ต้องการอย่างอื่นอีกหรือไม่? " เอ็ดดาร์ดถามในระหว่างที่กระดกเบียรดำหมดแก้วและก็มีสาวใช้จากที่ใดไม่ทราบถือเหยือกเข้ามาเติมอย่างรวดเร็ว ดั่งที่มีคำว่ากันในฮาร์ปันว่า ' แก้วของหมาป่าบ้ากามไม่เคยว่างเปล่าและสตรีบนเตียงก็ไม่เคยซ้ำหน้าดุจเดียวกับหิมะที่ไม่เคยหยุดตก '

' เงินซักล้านXคงจะดีกว่า ' วัตคิดแบบนี้จริงๆแต่ก็ไม่มีความกล้าและหน้าด้านพอที่จะเรียกร้อง แต่นึกถึงเป้าหมายการมาที่เมืองแห่งความหนาวเหนือสุดขึ้นมาได้ " ข้ากำลังตามหาเบาะแสของ ' อัศวินมังกร ' ไม่ทราบท่านลอร์ดทราบ... "

" โครม!! " แก้วในมือลอร์ดเอ็ดดาร์ดถูกทุบกับโต๊ะจนแตกเป็นเสียงเบียรดำเหมือนน้ำหมึกสาดกระจายไปทั้งโต๊ะ " วัตนักเดินทาง ที่แดนเหนือเรา..ไม่สิทั่วทั้งมหาทวีปไม่มีใครกล่าวถึงเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นหรือนักรบของมันหรอก ข้าไม่ทราบว่าเจ้าต้องการอะไรจากการตามหาแต่ขอเตือนในฐานะมิตรว่าอย่าได้ไปยุ่งกับเรื่องนี้จะดีกว่า... "

' ใช่เป็นเพราะเวลยังไม่ถึง20รึเปล่าหว่า? ' หากมิใช่เพราะเควสอาชีพชี้มาที่ฮาร์ปันวัตจะลำบากดั้นด้นทนหนาวเหน็บมาที่นี่ทำไม? ไม่เช่นนั้นป่านนี้ตนเองคงฟาร์มเวลปาตี้เซ็กกับอีกิ๊บและสาวๆเพลินไปแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ใจได้จากคำบอกของลอร์ดเอ็ดดาร์ดแสดงว่าจุดหมายการเปลี่ยนอาชีพของมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายดายอย่างแน่นอน ระหว่างที่กำลังนึกท้อแท้ใจจู่ๆมันก็มองผ่านเอ็ดดาร์ด สต๊อคไปสบตากับนักบวชหญิงทางด้านหลัง แววตานั้นทอแววประหลาดที่ยากจะอธิบายแต่ให้ความรู้สึกว่าเธอมีปฏิกริยาต่อคำ ' อัศวินมังกร ' ต่างออกไปจากลอร์ดแห่งฮาร์ปัน

" ...เพื่อตอบแทนที่ช่วยลูกๆของข้าไว้ เจ้าจะสามารถอยู่ที่ปราสาทฮาร์ปินในฐานะแขกได้นานตามเท่าที่ต้องการ หรือหากต้องการอื่นใดก็จงบอกต่อร๊อบหรือจอนได้ทุกเมื่อ และหวังว่าวัตนักเดินทางเจ้าจะรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร "

Whatlnw lv15 Exp2240/3826 Hp:4,000 Mp:60 str:38 agi:20 dex:10 int:1 vit:21 cha:1 แต้มคงเหลือ:9 อาชีพ:ไม่มี

ความชำนาญดาบสองมือขั้นต้นLV1 ฟันตรงLv1

X:13,410 PAN:0