"เฮ้ยยย ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้มอเราจัดงานเปิดบ้านว่ะ ต้องไปแล้วจังหวะนี้"

"อืม" ซันพยักหน้าแล้วเอนตัวนอนตัก มือก่ายหน้าผาก ก่อนจะเริ่มพูด "่ช่วงนั้นคนคงเยอะ"

"แน่อยู่แล้ว"

"สัญญากับกูก่อน"

"ว่า"

"ใครขอช่องทางการติดต่อห้ามให้" ผมเลิกคิ้วข้างหนึ่งพลางยิ้มมุมปาก

"หึ จะให้"

"อย่าหาว่าไม่เตือน"

"แล้วมึงจะทำอะไรกูได้" ซันคลี่ยิ้มแล้วตอบ

"ทำได้มากกว่าที่มึงคิด" ว่าจบก็ยกมือขึ้นมากำหมัดอยู่ในระดับสายตาผม ผมงงๆ เลยถามไปว่าอะไร ซันก็ยังไม่ตอบตามเคย แถมยังขยับกำปั้นที่ชูให้ดูเป็นเชิงว่าให้สนใจมัน ผมตั้งใจมองก่อนจะตกใจที่อยู่ๆ มันก็เคลื่อนมาเขกหน้าผาก ยังไม่ทันได้ร้องโอดโอย นิ้วมือทั้งห้านั่นก็บีบขยี้แก้มทั้งยังดึงจนมันจะหลุดติดมือไปด้วยอีก

"อ้อยยยย เจ็บไอ้สัตว์"

"ทีงี้ล่ะพูดชัด" ผมเบ้ปากใส่ก่อนจะดึงแก้มมันคืนจนมันขึ้นรอยแดง ด้วยความที่ซันไม่แสดงสีหน้าว่าเจ็บก็เลยเล่นเพลินเลยน่ะสิ

"แหะๆ แก้มมึงนี่นุ่มดีเนอะ"

"ชอบไหม"

"ชอบดิ ชอบอะไรนุ่มๆ อยู่แล้ว"

"งั้นก็ดีแล้ว" ซันพูดจบก็หลับตาลง นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอินทรีย์ อืม ไม่กล้าขยับเลยแฮะ แต่ขาก็เริ่มตะคริวแดกแล้ว

ผมจิ๊ปาก

...อืม อยู่แบบนี้สักแป๊ปให้มันหลับลึกๆ ก่อนค่อยขยับก็ได้

...สามนาทีผ่านไป...

หลับสนิทแล้วมั้ง หรือยังวะ สนิทแล้วแหละ

ผมเอื้อมตัวไปหยิบหมอนแล้วเอามารองคอซัน เท่านี้ก็น่าจะได้

ัวันโอเพนต์เฮาส์

วันนี้เบคิงส์มันได้ไปร้องเพลงข้างบน ดูแล้วน่าจะตื่นเต้นมากๆ แต่สุดท้ายมันก็ทำออกมาได้ดี

"ฮั่นแน่~ กูรู้นะมึงร้องให้ใคร" ผมเอ่ยแซว

"ใคร"

"นั่นสินะ ใคร อยู่คนละคณะด้วยนี่หว่า" เบคิงส์ผลักหัวผมจนเซ

"ไปไกลๆ "

"เขินอะดี้"

"พ่อง"

"อุ้ยๆๆ เขินแล้วรุนแรงนะมึงเนี่ย"

"=_=" ผมคุยเล่นกันไปสักพัก เบคิงส์ก็เงยหน้ามองคนข้างหลังผมด้วยสายตาติดเคืองๆ ใครวะ ...อ๋อ ซัน แล้วทำไมมองแบบนั้น ไปมีเรื่องอะไรกันหว่า ผมเลิกสนใจแล้วคุยต่อ แต่ในตอนนั้นผมก็เห็นดิวกำลังหาใครอยู่เลยทัก เผื่อว่ากำลังหาเพื่อน

"เนี่ยมึง...ดิวๆๆ! อยู่นี่ๆ! " คิงส์สะดุ้งทันทีที่ได้ยินชื่อดิว พลันก็หน้าแดงไปด้วย

เชี่ย มันไม่ธรรมดาแล้วแบบนี้ เพลงก็ด้วย ที่แซวมันเหมือนรู้ว่าร้องให้ใครจากแสร้งรู้เริ่มรู้จริงแล้วว่ะ

บ้า จริงเหรอวะเนี่ย อึ้งนิดๆ เลย จากเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาที่เคยได้อยู่กับมันบ้าง...

อืม เริ่มประติดประต่อได้แล้วล่ะ เป็นอย่างงี้นี่เอง

"โทษนะครับ พึ่งพักเบรคเลยมาดูคิงส์ร้องไม่ทันเลย"

"มึงมาไม่ทันก็ดีแล้ว" คิงส์พึมพัมกับตัวเอง

"อะไรนะครับ"

"อะไร ไม่มีไรหนิ"

"อ่อครับ"

"คนไรวะ ตีสองหน้าเก่งจนกูแยกไม่ออก"

"มึงหมายถึงใครอ่ะซัน" ผมถาม

"คนแถวนี้" ผมเลิกคิ้ว อยู่ดีๆ ก็โพล่งขึ้นมา แถมยังทักเรื่องแบบนี้อีก ดิวคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย

"ป่ะ" ดิวจับมือเบคิงส์เดินจากไป

"มึงจะไปไหน" คิงส์ถามแต่ดิวก็ไม่ได้ตอบ แค่ส่งยิ้มให้

"ดิวนี่เพื่อนมึงใช่ไหม"

"ใช่"

"ไปรู้จักกันได้ยังไง"

"ตอนนั้นงานศพอะไรสักอย่าง กูเมาจำไม่ค่อยได้ ขับรถไปเหยียบมดหน้างานเลยรู้สึกผิด ก็ไปเคลียร์กับมันเลยได้เป็นเพื่อนกัน"

"เดี๋ยวก่อนนะ คือกูไม่คิดว่ามึงจะเป็นเอามากขนาดนี้ตอนเมา แต่แบบ เรื่องจริงดิ? "

"จะโกหกทำไม"

"...โอ้ แล้วที่ว่าตีสองหน้านี่ยังไง"

"ขี้เกียจพูดแล้ว วันนี้เหนื่อย กลับคอนโดไปนอนกัน" ซันกระตุกนิ้วผม

"ตอนนี่เลยหรอ"

"ไม่ได้เหรอ" มันทำหน้าอ้อน ฮึ่ม ตอนแรกก็กะว่าจะเดินต่อ "นะ" นานๆ ทีมันจะอ้อน ตามใจมันหน่อยก็ได้วะ