โบสถ์ ในประเทศดูไบ

หลังจากที่ดีแลนเลิกงานแล้วก็พาฉันมาที่โบสถ์เพื่อมาหาราจีฟ ฉันเดินเข้ามาก็เห็นภรรยาของราจีฟที่ดีแลนแนะนำให้รู้จัก เธอเดินเข้ามากล่าวทักทายพวกเราด้วยใบหน้าที่ดูเศร้ามากๆ ฉันจึงต้องเดินเข้าไปปลอบเธอด้วยอีกคนอย่างรู้สึกเห็นใจ หันไปอีกทีดีแลนก็เดินเข้าไปหาราจีฟที่นั่งอยู่หน้าโลงศพลูกของเขาแล้ว

“ฉันดีใจที่ดีแลนมา..เพราะราจีฟไม่ยอมกินแล้วก็ไม่ยอมนอนเลยตั้งแต่ที่ลูนี่จากพวกเราไป”

ฉันหันไปมองที่ภรรยาของราจีฟอย่างรู้สึกสงสารเธอ ฉันอาจจะไม่เข้าใจทั้งประโยคแต่ก็พอเดาได้บางคำว่าเธอสื่อถึงเรื่องอะไร

“ราจีฟโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ทำให้ลูนี่ต้องตาย เพราะเขาไม่มีเวลาดูแลลูกในเวลาที่ลูกกำลังป่วย..เขาถึงได้ไม่ยอมพูดกับใครเลยสักคนตั้งแต่คืนที่ลูนี่สิ้นใจ”

“...”

ฉันมองไปที่พวกเขาทั้ง 2 คนที่นั่งอยู่ข้างกันตอนนี้ อยากรู้จังว่าดีแลนพูดอะไรกับราจีฟบ้าง เพราะฉันนึกคำพูดของเขาไม่ออกเลยจริงๆว่าคนอย่างเขาจะปลอบใจใครเป็น

และภาพที่ฉันได้เห็นก็คือราจีฟร้องไห้ต่อหน้าดีแลนอย่างดูเหมือนเด็ก และเขาเองที่เป็นคนจับศีรษะของราจีฟลงมาซบบนบ่าเพื่อปลอบ ดีแลนคงสำคัญสำหรับราจีฟมาก แค่เขานั่งอยู่ข้างๆกันแล้วราจีฟหันมามองหน้าของดีแลน ก็ทำให้ราจีฟน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมามากมายขนาดนี้ คงไม่ต้องมีคำพูดอะไรที่จะปลอบใจราจีฟได้ดีเท่ากับที่ดีแลนมานั่งข้างๆเขาแล้วกอดปลอบเขาอยู่ในตอนนี้

“กลับกันเถอะ..”

“ราจีฟเป็นยังไงบ้างคะ..?”

“ฉันให้ราจีฟพักงานจนกว่าจะทำใจได้เรื่ิองลูกนะ..”

“...”

เขาพูดจบก็เดินนำฉันขึ้นรถไป ไม่คิดเลยนะว่าเขาจะรักลูกน้องมากขนาดนี้

“มองหน้าฉันแบบนี้ คืนนี้อยากเจอฉันจัดหนักอีกใช่ไหม..?”

“บ้า..ไม่ใช่นะ”

เบาะหลังที่เรานั่งคู่กัน 2 คน ฉันที่กำลังทึ่งกับสิ่งที่เขาทำให้ราจีฟ จึงมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อแต่เขาดันเข้าใจผิดว่าฉันกำลังต้องการเรื่องอย่างว่า

“คุณนี่...มันจะหื่นได้ทุกวันเลยหรือไง..”

“ก็เธออยากยั่วฉันเองทำไมละ..”

“ฉันไปยั่วอะไรคุณ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย..”

“ก็สายตาที่เธอมองฉันเมื่อกี้ไง เธอกำลังคิดว่าคืนนี้เธอจะโดนฉันจัดกี่ยก...จริงไหม..?”

“ฉันไม่ได้คิดแบบนั่นสักหน่อย บ้า..”

ฉันพูดจบก็รีบขยับไปชิดตัวรถอีกฝั่ง แต่เขาก็ขยับเข้ามาใกล้ๆฉัน

“ในระหว่างที่ราจีฟไม่อยู่ เธอต้องไปที่บริษัทกับฉันทุกวัน..”

“ทำไมฉันต้องไปด้วย คุณก็ให้ฉันอยู่ห้องก็ได้นี่..ฉันอยู่ได้”

“ฉันปล่อยให้เธออยู่ห้อง เธอก็นัดลอสเวลมาหาที่ห้องอีกนะซิ..”

“นั่นมันญาติของคุณนะ”

“ฉันรู้จักนิสัยญาติของฉันดี เราเหมือนกันในเรื่องของผู้หญิง ฉันถึงได้ไม่ชอบให้เธออยู่ใกล้ลอสเวลไง..เพราะถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอ เธอจะไปเป็นของคนอื่นไม่ได้...จำไว้..”

“...”

ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างรู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมคำพูดของเขาถึงได้มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันแบบนี้นะ

“จะทำอะไร..?”

“อยากลองดูในรถบ้างไหม เปลี่ยนบรรยากาศ?”

“ไม่มีทาง..”

เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนฉันเริ่มกังวล หันไปมองที่คนขับรถของเขาว่ามองมาอยู่หรือเปล่า ใครจะบ้าทำอะไรกันบนรถมีคนอื่นอยู่แบบนี้ใครจะไปยอม

“นี่คุณ...อย่านะ..”

เขาใช้มือตัวเองจับไปที่ต้นขาฉันแล้วลากมันขึ้นมาช้าๆ พร้อมกับกดใบหน้าลงมาที่ซอกคอจนฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

“อารี..”

“ครับนาย...”

เขาเรียกชื่อคนขับรถของเขา แล้วพอคนขับเขารับคำก็มีฉากกั้นภายในรถเลื่อนขึ้นมาปิดกั้น ระหว่างฝั่งคนขับกับเบาะคนนั่งข้างหลัง จนฉันอึ้งไปเลยแล้วหลังจากนั้นเขาก็ใช้มือล้วงแพนตี้ฉันลงมาที่ปลายเท้าอย่างไว จนฉันไม่ทันตั้งตัว

“ฉันไม่ยอมให้ใครได้เห็นเธอในสภาพนี้หรอกนะ เพราะถ้าใครที่ได้เห็นเธอเหมือนฉันในตอนนี้ ฉันจะควักลูกตามันออกมาทันที”

“...”

เขาพูดจบก็รูดซิปกางเกงตัวเองลงแล้วล้วงเอาแท่งลำของตัวเองออกมาจนฉันมองจ้องอย่างตกใจ

“ไม่เอานะ กลับไปทำที่ห้องไม่ได้หรอ..?”

“ก็บอกแล้วไงลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างเผื่อเธอจะติดใจ..”

“คุณ..ไม่เอา..อื้มมมม”

เขากดใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันอย่างไม่ทันระวัง ใช้มือข้างซ้ายบีบปลายคางเพื่อให้ฉันอ้าปากออกให้เขาได้สอดปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปาก หลังจากนั้นเขาก็จูบฉันอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน รูดซิบชุดแซกด้านหลังของฉันลงจนสุด แล้วใช้มือดึงสายเสื้อชุดแซกลงจนเผยให้เห็นเนินอกของฉัน

“อย่า..ฉันอาย..”

ฉันผลักเขาออกเล็กน้อยแล้วใช้มือพยุงชุดแซกที่สวมใส่อยู่ไม่ให้มันหลุดลงมา เขาจึงยกมือขึ้นมาลูบไล้ไปที่ช่วงบ่ามนของฉัน แล้วลากขึ้นมาที่แก้มข้างซ้าย

“ไม่ถอดหมดก็ได้แต่ขอฉันเข้าไปในตัวเธอนะ..?”

“...”

ฉันจ้องหน้าเขานิ่งๆ นี่ฉันต้องยอมเขาอีกแล้วใช่ไหม

“มานี่มา..”

เขาขยับพลิกตัวไปนั่งที่ตัวเอง แล้วจับตัวฉันยกขึ้นมาให้นั่งบนตักของเขา

“อื้มมมม...”

แท่งลำของเขาเข้ามาในตัวฉันจนสุดในท่านั่ง เขาจับสะโพกฉันให้ขยับช้าๆ จับชุดแซกกระโปรงของฉันดึงขึ้นมาที่ช่วงเอว

“ขยับซิ..รีบทำก่อนจะถึงห้อง..”

“...”

ฉันมองหน้าเขาอย่างนึกหมั่นไส้ ดึงแขนเสื้อตัวเองขึ้นแล้วรูดซิปชุดด้านหลัง แล้วยกแขนทั้ง 2 ข้างขึ้นมาจับบนบ่าของเขาไว้เพื่อเตรียมความพร้อม

“อื้มมม..ดีมาก”

ฉันเริ่มขยับขึ้นลงบนตัวเขาช้าๆ แต่เขาก็ใช้ 2 มือของตัวเองบีบมาที่ก้นงอนของฉัน แล้วจับมันเพื่อให้ฉันเพิ่มจังหวะความเร็วมากขึ้น

“อ๊ายย..อื้มมมม...อ๊ะ..”

“อื้มมม..เร็วขึ้นอีก”

“ฉันไม่ไหวแล้วคุณ..อื้มมม”

“เร่งให้เร็วขึ้นอีก ฉันจะเสร็จแล้ว..อื้มมม”

“อ๊ะ อ๊ะ.อ้ายยย...”

“ฉันเสร็จแล้ว ฉันเสร็จแล้ว...”

ฉันได้ยินเขาบอกแบบนี้ก็จะรีบลุกขึ้นจากตัวเขาแต่เขากลับจับบ่าฉันให้กดลงมาจนแน่นมากขึ้น แล้วกอดรัดรอบเอวฉันไว้มันจึงทำให้น้ำจากแท่งลำของเขาพุ่งเข้ามาในตัวฉันจนหมด

“อื้มมม..ดีมาก ดีสุดๆ..”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ถึงแล้วครับนาย..”

“อื้ม...”

เสียงคนขับรถของเขาบอกว่าถึงหน้าโรงแรมแล้ว ฉันได้ยินก็รีบจะลุกขึ้นจากตัวเขาแต่เขากลับกอดฉันแน่น

“นี่คุณ..ถึงแล้วนะปล่อยซิ”

“อารี ลงไปจากรถแล้วรอฉัน 15 นาที”

“ครับนาย..”

นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะต่อ

ปัง>>

เสียงประตูรถปิดลงบ่งบอกว่าภายในรถมีแค่ฉันกับเขา 2 คนเท่านั้น

“ต่อนะ..?”