เสียงจอดรถหยุดจอดที่หน้าคฤหาสน์หรู มุกวารียิ้มหวานให้ ณัฐภัทรพร้อมโน้มตัวเข้าไปใกล้เขาด้วยสายตาที่ยั่วยวน

“คุณลงไปเถอะ” ณัฐภัทรพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร

มุกวารีฝืนยิ้มออกมาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้า “คุณใจร้ายกับมุกไปไหมคะ นี่มุก...”

“เข้าบ้านเถอะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ มุกวารียิ้มรับพร้อมโน้มใบหน้าไปใกล้หมายจะฝังปลายจมูกไปที่แก้มสาก แต่ทว่าชายหนุ่มกลับหลบทันและมองเธอด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

“งั้นมุกเข้าบ้านก่อนนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่วันนี้คุณมาช่วยมุก” น้ำเสียงหวานกล่าวขอบคุณชายหนุ่มแต่กลับไม่ได้รู้สึกถึงความเสียใจที่แทรกเข้ามาแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มระรื่น ยิ่งดูเหมือนว่าสนุกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่า

“ไม่เป็นไร” ณัฐภัทรตอบสั้น ๆ

ทันทีที่มุกวารีเปิดประตูลงและหันกลับมาปิด ชายหนุ่มออกรถไปโดยไม่กลับมาสนใจว่าคนที่ยืนมองรถเขาลับสายตาไปรู้สึกอย่างไร…

เกือบห้าทุ่มกว่าที่ณัฐภัทรกลับถึงบ้าน แต่กว่าจะเข้าบ้านได้เขาต้องรอเปิดประตู ที่แรกก็สงสัยว่าทำไมปิดประตูบ้านทั้งที่เขายังไม่กลับ คำตอบที่เขาได้ยินจากน้อยหน่าคือ คุณย่าคิดว่าเขาไม่กลับบ้าน คงเป็นเพราะเขาจะอยู่กับจิรภาณินท์ ถึงอยากจะอยู่แทบใจจะขาดก็เถอะ

สองเท้าก้าวเข้ามาภายในห้อง ด้วยความเหนื่อยล้า ถอดเสื้อผ้าออกพร้อมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเข้าห้องน้ำไป

สายน้ำถูกเปิดไหลชโลมไปทั่วบนร่างกาย เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าขณะที่น้ำในฝักยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง

มุกวารีหญิงสาวที่มีใบหน้าคล้ายกับคนรัก เธอเป็นใครกัน แล้วทำไมถึงเหมือนกันขนาดนี้ เพียงแค่เหมือนก็สงสัยไม่หาย แต่น้ำเสียงของเธอเหมือนกับใครสักคน ทำไมถึงนึกไม่ออก

ณัฐภัทรสะบัดหัวพยายามหยุดคิดเรื่องมุกวารี แต่ทำไมถึงทำไมได้ ก็เพราะใบหน้าของเธอ พิศชามนต์ไม่ใช่เพียงเป็นคนที่เขารักมาก แต่เธอยังเป็นรักครั้งแรกของเขา

เขาเอื้อมมือไปปิดน้ำพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวเช็ดร่างกายก่อนใส่เสื้อคลุมแล้วเปิดประตูออกจากห้องน้ำไป

ชายหนุ่มเดินไปที่เตียงนอนพร้อมนั่งลงก่อนหยิบกรอบรูปที่วางอยู่ขึ้นมาดู ทุกครั้งที่เขาคิดถึงคงมีแค่รูปที่พอจะคลายเหงาได้

“มนต์ ภัทรไม่เคยลืมมนต์ แต่ภัทรอยากรักใครสักคน ไม่ใช่เพื่อมาแทนที่มนต์แต่ภัทรจะรักเขาเพราะเขาคือผู้หญิงที่ภัทรอยากอยู่ข้างกายไปตลอดชีวิต” ชายหนุ่มใช้มือลูบไปที่ใบหน้าของหญิงสาวในภาพถ่าย

“มนต์จะอยู่ในใจภัทรตลอดไป”

ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ต่อให้อยากลืมมากแค่ไหนทว่าในใจยังคงลืมไมลง แม้จะมีรักครั้งใหม่ที่ทำให้หัวใจผลิบานแล้วก็ตาม พิศชามนต์ยังคงเป็นความทรงจำที่งดงามสำหรับเขาตลอดไป...