‘ยกหนึ่งจอกดื่มให้แก่โชคชะตา

กล่าวอำลาต่อบุปผาซึ่งโรยร้าง

ท่ามผันแปรแห่งดินฟ้าเหนือนิรันดร์

มิอาจฝันถึงแดนสรวงที่แสนไกล’

เหม่ยเซียน เทพจิ้งจอกสาวถูกมนุษย์ใจโฉดตามไล่ล่าทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ก่อนร่างดับสูญนางได้ฝากดวงจิตไว้กับหลี่ฉุนนักล่าเงินรางวัล แต่กลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้งในร่างของหนุ่มน้อยหน้าหวาน

หลี่ฉุน. นักล่าเงินรางวัลกลายเป็นผู้รับฝากดวงจิตแห่งเทพจิ้งจอกโดยไม่ตั้งใจ เนิ่นนานนับร้อยปีที่เขาเฝ้ารอให้เทพจิ้งจอกสาวกลับมาเกิดใหม่เพื่อคืนของสำคัญแก่นาง จนกระทั่งต้องเป็นฝ่ายออกตามหาเจ้าของดวงจิตแบบตกระกำลำบาก ซ้ำยังต้องคอยหักห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลล่วงเกินหนุ่มน้อยหน้าสวยเกินไซซีนาม ‘หยางจื้อ’

***สาววายสายแซ่บไม่ควรพลาด ^^

ธรรมชาติของจิ้งจอกทุกตนไม่ว่าจะเป็นเทพหรือมารล้วนหลงใหลในกามารมณ์ซึ่งถูกบ่มเพาะมาโดยสันดาน หลี่ฉุนที่ครอบครองดวงจิตแห่งเทพจิ้งจอกย่อมไม่ต่างกัน เบื้องหลังความสุขุมเด็ดขาดเขาซ่อนเร้นอารมณ์ราคะฝ่ายต่ำไว้อย่างมิดชิด

วิญญาณของเทพจิ้งจอกเหม่ยเซียนยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง เพิ่งได้ลิ้มลองเสพสมกามารมณ์ครั้งแรกก็มาเจอกับชายหนุ่มไฟแรงที่อดอยากปากแห้งมาแสนนาน นางถูกหลี่ฉุนบดขยี้อย่างหนักจนเสร็จสมครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ทำได้เพียงหลับตาและอ้าปากส่งเสียงร้องครวญคราง

ดวงตาหลี่ฉุนพร่ามัวด้วยม่านหมอกราคะ เขาเลื่อนสายตาจากกลีบดอกมู่ตานที่เยิ้มแดงแฉะฉ่ำซึ่งหุบอ้าตามจังหวะรักร้อนแรง เรื่อยต่ำลงสู่ดอกเบญจมาศสีอ่อนซึ่งวับแวมอยู่ระหว่างหลืบเร้นบั้นท้ายกลมกลึง

จู่ๆ ความคิดหลี่ฉุนก็ไพล่นึกไปถึงใบหน้าสวยเกินชายของหยางจื้อ ภาพใบหน้าและการเคลื่อนไหวในอิริยาบทต่างๆ ของลูกศิษย์น้อยที่หลั่งไหลผ่านมาในห้วงแห่งความคิดคำนึง ทำให้อารมณ์พิศวาสของเขาร่านร้อนรุนแรงยิ่งขึ้น

เขาสะบัดศีรษะแล้วจ้องมองใบหน้าคนใต้ร่าง ทว่ากลับมิใช่เหม่ยเซียน

“อ๊าา อ๊าาา... อาจารย์! อาจารย์!”

“หยางจื้อ...” หลี่ฉุนรำพึงรำพันน้ำเสียงแหบพร่า

เป็นเจ้าลูกศิษย์น้อยที่ทอดสายตาแห่งความหิวกระหายและอ้อนวอนมองสบกับเขา ขณะเดียวกันหยางจื้อก็แอ่นระแน้ร่างกายเปลือยเปล่างดงามอย่างยั่วยวน แววตาและท่าทางเช่นนั้น กระตุ้นอารมณ์ตัณหาได้ดีเสียยิ่งกว่าเวทมนตร์หรือยาวิเศษ...