“อยาก! ไม่ใช่เหรอ”

“มันไม่ถูกต้อง น้าภูมิอย่าทำอย่างนี้” เธอส่ายหน้ายิก ผมเผ้าสะบัดกระจาย แววตาตื่นตระหนก

ใช่ว่าไม่เข้าใจความหมายที่เขาพูด ตรงกันข้าม เธอเข้าใจดีทีเดียว ภูมิกำลังพูดถึงเรื่องอะไร

“อะไรที่ไม่ถูก ผู้ชายผู้หญิงเวลามีอารมณ์ เขาก็เรียกแบบนี้ทั้งนี้ จะ ‘อยาก’ ‘เสี้ยน’ ‘งุ่นง่าน’ พูดให้สวยหรูดูดียังไง มันก็แค่อยากระบายความเงี่_นทั้งนั้นแหละ” เสียงห้าวต่ำ น้ำเสียงหยันเยาะ แววตาจับจ้องดวงหน้าใสของสาวน้อยวัยหวานไม่วางตา

ภาคภูมิใช้มือตะปบปลายคางมนจับตรึงให้เชิดหน้าสบตา

“แล้วนี่ก็ถูกต้องที่สุดแล้ว เธอเป็นผู้หญิง ฉันเป็นผู้ชาย ทำเรื่องอย่างนั้นได้ใครจะว่า”

“แต่ๆ แต่ว่ายุ้ยเป็นเพื่อนกับหลานน้าภูมิ พูดไปก็เหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง”

“ก็แค่เพื่อนของหลาน อีกอย่าง...” ภูมิเลิกคิ้วยียวน มองหน้ายุ่งเหยิงของสาวน้อยอย่างเห็นเป็นเรื่องขำ “ความอยากมันไม่เลือกญาติพี่น้องหรอก”