เมื่อคิดว่าจะรักก็เมื่อเกือบสายไป

เมื่อคิดว่าไม่รักแต่ที่จริงรักหมดใจ

คนหนึ่งรัก

คนหนึ่งไม่รัก

คนหนึ่งผูกพันแต่(ไม่)ผูกใจ

ภีมพล อิสรานุกูล (พี)

เขาเป็นทุกอย่าง เขาคือโลกทั้งใบ เขาคือความรักสำหรับหญิงสาว
ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ชาติตระกูล หน้าที่การงาน และการศึกษา เมื่อคิดว่าตัวเองมีความรู้สึกรักหญิงสาวแค่น้องสาวคนหนึ่งที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก วันเวลาผ่านไปจากเด็กสาวสู่วัยสาวสวยสะพรั่ง ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่เมื่อวันที่เขาสูญเสียเธอไปจึงได้รู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

ความรู้สึกของเขาที่ "กว่าจะรัก" เธอช่างนานเหลือเกิน

ครองขวัญ ไพศาลศิริกุล

เธอรักเขาหมดใจ รักมานาน รักจนคิดว่าจะรักใครไม่ได้อีก หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงาม เป็นที่หมายปองของผู้ชายที่พบเห็น แต่เธอไม่เคยเหลียวแลมองใคร นอกจากเขา

แต่เขาช่างใจร้ายเหลือเกิน ไม่คิดจะรักเธอแล้วยังปฏิเสธหัวใจเธอได้ลงคอ

แล้วใยเธอต้องกลับกลืนฝืนทนรักเขาอยู่ เธอจะทำให้เห็นว่ารักที่เธอมีต่อเขานั้นได้ตายไปแล้ว

ในความรู้สึกของเธอที่ "กว่าจะรัก" เขามันไม่ง่ายเลย

เหมราช กิติวรวงศ์ (ราช)

เขาแอบเฝ้ามองเธอ เขารักเธอ รักแม้อาจจะไม่ได้เป็นเจ้าของหัวใจ ชายหนุ่มรูปงามเป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆค่อนเมือง ด้วยหน้าที่การงาน ชาติตระกูลไม่ได้น้อยหน้าใคร

แต่ใยเขาถึงต้องตามขอเศษรักจากหัวใจเธอ ในเมื่ออีกคนหนึ่งไม่ได้ต้องการความรักของเธอ มันจะผิดอะไรที่เขาจะเอาความรักนั้นมาเป็นของเขาให้ได้

ในความรู้สึกของเขาที่ “กว่าจะรัก” ของเธอช่างนานเหลือเกิน

เมื่อความเข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มก็รักหญิงสาวเช่นเดียวกัน ทางครอบครัวทั้งสองฝ่ายจึงตกลงที่จะให้ทั้งสองหมั้นหมายกัน แต่เมื่อมีผู้หนึ่งปฏิเสธความรักที่มีให้กันว่าเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของหญิงสาวที่นั่งอยู่กลางโต๊ะอาหาร มือไม้นั้นอ่อนแรงและสั่นเทา ในหัวของหญิงสาวคิดซ้ำไปซ้ำมาว่า “ทำไม” ทำไมเขาได้ไม่รักเธอเหมือนที่เธอรักเขาหรอกหรือ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร คำถามเหล่านี้วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของหญิงสาว ชายหนุ่มที่ผู้นั่งตรงกันข้ามเธอ เขามองเห็นและรับรู้ความรู้สึกที่หญิงสาวให้เขาเสมอมาแต่เขานั้นคิดกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น เขาไม่ได้อยากให้ทุกคนเข้าใจผิดกับความรู้สึกที่มีให้กับหญิงสาว จึงเลือกที่จะปฏิเสธไป แม้จะทำให้เขาและเธอคนนั้นปวดใจมากแค่ไหนก็ตาม

ชายหนุ่มผู้ที่เฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลา เฝ้ามองความเป็นไปอยู่ห่างๆ แค่มองจริงๆ เขาไม่กล้าแม้จะหันไปสบตาเลยด้วยซ้ำ เพราะคิดว่าเธอรักชายหนุ่มคนนั้นมากแค่ไหน รักจนคิดว่าเธอคงไม่เหลือที่ว่างให้เขาได้อีกแล้ว แต่เหมือนฟ้าจะเป็นใจให้กับความรักของเขา เมื่อเธอและเขาคนนั้นไม่ได้ลงเอยในแบบที่เขาคิด ตอนนี้ก็ถึงคราวเขาแล้วที่เอาความรักนั้นมาเป็นของเขาให้ได้ แม้รู้ดีว่าเธออาจจะไม่ได้รักเขาเลย แต่เขาก็ยอม…

นิยายเรื่องนี้ฐาแต่งขึ้นมาเป็นเรื่องแรก อยากให้ทุกๆคนเปิดใจรับนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะจ้ะ มีอะไรผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ยินดีน้อมรับฟังทุกความคิดเห็น แต่ถ้าให้เปลี่ยนแนวการดำเนินเรื่องนิยาย ฐาขอสงวนไว้นะคะ เพราะตั้งใจและอยากแต่งแนวนี้จริงๆ

หากใครคิดว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสามเศร้าสี่เศร้ารึเปล่า ให้ลองติดตามอ่านไปเรื่อยๆนะจ้ะ และใครคิดว่าเอ๊ะ!! แล้วใครเป็นพระเอกล่ะ อันนี้ขออุ๊บ!!ไว้ก่อนน้า เชียร์ใครลองแสดงความเห็นกันดูนะ หรือบางคนอาจจะรู้อยู่แล้วว่าใครคือพระเอก แต่จะใจตรงกับฐารึเปล่าอันนี้ก็ต้องลุ้นกันนะจ้า

เนื้อเรื่อง ชื่อของตัวละคร และสถานที่ต่างๆ เป็นเพียงนามสมมติที่ใช้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง บุคคลในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหา ใช้เป็นเพียงภาพประกอบเพื่ออรรถรสเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการและความคิดของผู้แต่งทั้งสิ้น ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง แก้ไข โดยไม่ได้รับอนุญาต