แลกหัวใจด้วยรัก-บทที่ 3 รักที่ไม่หวนคืน EP.3

โดย  aksaramanee

แลกหัวใจด้วยรัก

บทที่ 3 รักที่ไม่หวนคืน EP.3

เผียะ!!

ฝ่ามือบางตวัดลงบนใบหน้าเข้มทันทีที่สิ้นคำพูดแต่อัยย์ญาดากลับเป็นฝ่ายหน้าชาเสียเองเมื่ออีกฝ่ายไม่แสดงอาการสะทกสะท้านแม้แต่น้อย หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีกคำรบด้วยความอัดอั้นและเก็บกดที่ไม่ว่าจะทำอะไรชาครินทร์ก็ไม่เคยแสดงออกว่าเขาเสียใจหรือเจ็บปวดตรงข้ามร่างสูงคว้าข้อมือเรียวไปกุมไว้แน่นและคำรามลึกในลำคอ

“ผมถูกทำร้ายมามากแล้วอัยย์ แค่โดนตบเท่านี้มันจะเป็นไรไป แต่จำไว้ว่ามันจะไม่มีหนที่สอง!”

“ปล่อย!...อัยย์จะไปหาลูก อัยย์จะพาลูกกลับมา น้องเอ๋ยเป็นสิทธิ์ของอัยย์ พี่โอมทำอะไรที่จะละเมิดสิทธิ์ตามกฎหมายไม่ได้หรอกนะคะ”

“กฎมีไว้เป็นบรรทัดฐาน แต่จะเอามาตัดสินทุกอย่างไม่ได้หรอกอัยย์ ถึงลูกจะเป็นสิทธิ์ของแม่แต่ถ้าหากว่าผู้ปกครองเลี้ยงดูหรือส่งเสียไม่ได้แล้วคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น”

“อัยย์ทำงานได้ค่ะ อัยย์มีแรงที่จะหาเงินและดูแลลูก ส่วนพี่โอมไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดแตะต้องลูกของอัยย์”

“สิทธิ์ที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ตัวกฎหมาย...มันอยู่ที่ว่าแม่จะดูแลลูกได้ไหม ในเมื่อบ้านหลังนี้กำลังจะถูกยึด และที่สำคัญคุณยายของน้องเอ๋ยต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาล มะเร็งระยะสุดท้ายต้องใช้เงินมากมายขนาดไหนในการรักษา หรือว่าอัยย์มีปัญญาที่จะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายมากมายขนาดนั้นได้”

“แม่...”

เสียงแหบโหยลอดจากปากรระริก อัยย์ญาดานิ่งไปราวกับถูกตรึงด้วยหมุดเล่มใหญ่และเธอรู้ดีว่าที่ชาครินทน์พูดมาถูกทุกอย่าง เธอมีสิทธิ์ในตัวน้องเอ๋ยเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่นั่นกลับไม่ใช่ข้อตัดสินว่าจะดูแลลูกน้อยไปรอดถึงฝั่งได้ ในเมื่อตอนนี้เธอต้องแบกภาระมากมายสารพัด ทั้งค่าเทอมลูกที่กำลังจะเข้าโรงเรียน ค่ารักษาพยาบาลหนักหนาสาหัสของรมิตาที่กำลังต่อสู้กับโรคร้าย

“อัยย์...”

หญิงสาวไม่ทันอ้าปากพูดก็ได้ยินเสียงเรียกดังขึ้นหน้าบ้าน ชาครินทร์จำต้องผละจากร่างบอบบางที่ได้โอกาสวิ่งออกไปด้านนอก ร่างสูงระบายลมหายใจเบา ๆ หาก็ยังมีรอยยิ้มของผู้กำชัยชนะอย่างเด็ดขาด เพราะไม่ว่าจะอย่างไรอัยย์ญาดาก็อยู่ในกำมือเขาอยู่ดี ชายหนุ่มเดินตามออกมาที่ห้องรับแขกและทันได้เห็นหลังไว ๆ ของบุรุษไปรษณีย์ที่กลับออกไปหลังจากส่งเอกสารบางอย่างให้เจ้าของบ้าน เวลานั้นเขาเห็นอัยย์ญาดาเปิดซองและคลี่เอกสารออกอ่าน นัยน์ตางามเบิกกว้างขณะมือที่กำเอกสารฉบับนั้นสั่นเทา ชาครินทร์ก้าวเข้าไปและดึงเอกสารมาอ่าน นัยน์ตาเข้มเป็นประกายพร้อมด้วยรอยยิ้มของผู้มีชัยชนะอย่างแท้จริง

“ใบแจ้งเตือนจากสำนักงานทนายความ...อืม...พ่อของคุณเสียชีวิตไปแล้วแต่คนที่กำลังจะถูกฟ้องเรื่องไม่ชดใช้หนี้ธนาคารสิบล้าน...คือแม่ของคุณ”

ชายหนุ่มกล่าวได้แค่นั้นร่างบอบบางก็ถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงนั่งกับพื้น ดวงตาของอัยย์ญาดาแห้งผากและสิ้นหวัง แสงสว่างสุดท้ายได้ดับสิ้นลงในนาทีนั้น สักครู่ร่างสูงค่อยหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาขณะนัยน์ตาเข้มจับจ้องที่หญิงสาว รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมผุดขึ้นบนปากหยักได้รูป

“ทีนี้เข้าใจหรือยังล่ะว่าคุณอาจจะมีสิทธิ์ในตัวลูกได้มากกว่าคนอื่น แต่พอเอาเข้าจริง ๆ กฎหมายไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับความสามารถที่คุณจะดูแลลูกได้ตลอดชีวิต...แม่ของคุณจะเป็นยังไงถ้ารู้ว่าต้องถูกฟ้องเรื่องหนี้ทั้งที่ตัวเองก็ไม่สบายหนักในโรงพยาบาล แต่เอาเถอะ ผมขอเสนอทางออกให้คุณ”

ชาครินทร์หยิบสมุดเล่มเล็กจากกระเป๋าเสื้อสูทออกมาแล้วจรดปลายปากกาลงไปก่อนฉีกมันแล้วทิ้งลงตรงหน้าหญิงสาว อัยย์ญาดาหยิบมันขึ้นดูด้วยหัวใจปวดร้าว

“เช็คยี่สิบล้านบาท...แลกกับลูกและงานของคุณ ผมให้เวลาคุณอยู่กับน้องเอ๋ยสักระยะ เป็นแม่ของลูก... และ...ช่วยระบายความเครียดให้ผม...หึ...งานมันง่ายแสนง่ายแถมไม่ต้องลงทุนอะไร แต่...ในช่วงเวลานี้ห้ามอ้างสิทธิ์ใด ๆ ในตัวลูกและผม!”


รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว