"เนตร พี่ว่าช่วงนี้เราแปลกๆ นะ ดูใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวยังไงไม่รู้" งามเนตรยิ้มแห้งให้ปวีณา ไม่มีอะไรจะแก้ตัว เพราะเธอเป็นอย่างที่รุ่นพี่สาวพูดจริงๆ

"แล้วมะรืนนี้ต้องไปเวิร์คช็อปที่เขาใหญ่แล้ว อยู่ที่นั่นอีกตั้งหลายวัน จะไหวไหมเนี่ย"

ก็นี่แหละ ที่เธอกังวล!

ทว่างามเนตรกลับฉีกยิ้มตอบไปว่า "ไหวสิคะ เนตรแค่ตื่นเต้นนิดหน่อยเอง อยู่ๆ ก็ต้องมาเป็นแม่งานประสานนั่นนี่ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แผนงานอะไรก็เตรียมไว้หมดแล้ว"

ปวีณาตบไหล่รุ่นน้องอย่างภูมิใจ "เห็นไหม พี่บอกแล้วว่าถ้าคุณสหราชได้เจอเรา เขาจะต้องให้โอกาสแสดงฝีมือ ไม่ทันไรโอกาสก็มาเลย สมน้ำหน้าพวกขี้อิจฉา หน้าหงายกันไปเป็นแถว" ปวีณาหมายถึงอรนุชกับเด็กฝึกงานคู่หู ที่มักทำตัวเป็นปฏิปักษ์กับงามเนตรเสมอ

"ไม่เห็นอยากได้เลยโอกาสแบบนี้" งามเนตรบ่นอุบ ทว่าปวีณาไม่ได้ยิน แถมยังพูดต่อ

"จะว่าไป คุณสหราชนี่ทำพี่ว้าวมากนะ บทจะใจดีก็ดีใจหาย ชมเนตรในที่ประชุมก็ว่าอึ้งแล้ว โปรเจคใหม่เรื่องพัฒนาผู้บริหารรุ่นใหม่นี่ยังให้เนตรเป็นคนทำอีก ถ้าเนตรทำได้ดีนะ พี่ว่าเนตรได้เลื่อนตำแหน่งชัวร์ อนาคตรุ่งโรจน์โชติช่วงชัชวาล"

“เล่นใหญ่ไปพี่แป้ง” คนอนาคตรุ่งโรจน์ท้วง สีหน้าไม่ได้ดูดีใจเลยสักนิด

ตั้งแต่ได้เจอกับสหราช วันรุ่งขึ้นเธอก็นึกอยากลาป่วยทันที ทว่าสปิริตในการทำงานทำให้เธอฝืนใจเข้าร่วมประชุม แล้วเธอก็คิดผิด

เริ่มตั้งแต่ที่นั่ง ไม่รู้ว่าทำไมตำแหน่งของเธอถึงโดนย้ายไปอยู่ใกล้กับประธานหัวโต๊ะได้อย่างไม่สมเหตุสมผลสุดๆ

แล้วนลินียังให้เครดิตเธอเรื่องเอกสารกับการทำพรีเซนเทชั่นตามคาด จนคนหน้าดุสบโอกาสหันมามองเธอ แล้วเอ่ยปากชมว่า ‘เก่ง’

คำเดียวสั้นๆ ทว่าออกมาจากปากของคนที่ทำหน้าขรึมตลอดเวลา ทำให้คนที่รักเธอพลอยดีใจ ส่วนคนที่เกลียดก็ยิ่งหมั่นไส้ ทว่าสำหรับเธอยังรู้สึกขนลุกขนชันมาจนตอนนี้

“พี่แป้ง เนตรเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องส่งเมล์หาแคนดิเดตคนนึงก่อน นัดเขาไว้ว่าด่วนที่สุด พี่แป้งไปกินข้าวก่อนเลยนะไม่ต้องรอเนตร เสร็จแล้วเดี๋ยวเนตรตามไปค่ะ”

“อ้าว จะมาขยันอะไรตอนเที่ยงยะ”

“น่า แป๊บเดียวค่ะ เนตรนัดเขาไว้แล้ว เนตรไปก่อนนะ” พูดจบ งามเนตรก็ผละจากรุ่นพี่สาวไปทันที

ทว่าเธอไม่ได้เดินกลับออฟฟิศเพื่อไปส่งอีเมล์อย่างที่กล่าวอ้าง แต่กลับเดินเลี้ยวไปอีกทางเพื่อขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุดของตึกแห่งนี้

เธอทนไม่ไหวแล้ว!

หลังจากสหราชบอกให้เธอไปนึกให้ดีๆ ว่าลืมต่างหูไว้ที่ไหน ทั้งๆ ที่เธอจำได้แล้ว เขาก็เงียบหายไปราวกับกำลังเล่นสงครามประสาท

ส่วนเธอใช้เวลาทั้งคืนเพื่อบอกตัวเองว่าไม่มีทางเป็นเขา ไม่มีทางที่เธอจะมีความสัมพันธ์กับผู้ที่คนครั่นคร้ามมากที่สุดในเอ็กซ์กรุ๊ปอย่างเขา!

แต่พอได้สติ จะหลอกตัวเองยังไง ก็หนีความจริงไม่พ้น คนอย่างสหราช รชตะ เคยอนุญาตให้พนักงานเรียกชื่อเล่นเขาซะที่ไหน ยังไม่นับเรื่องชุดดำนั่นอีก แล้วไหนยังเรื่องเล่นละครไม่เล่นละครอะไรนั่น เขาต้องหาว่าเธอแกล้งทำเป็นจำเขาไม่ได้เพื่อเพิ่มราคาให้กับตัวเองแน่ๆ

ไม่น่าเลย... คนที่เธอต้องต่อกรด้วยไม่น่าเป็นเขาเลย

และเพราะคำพูดทิ้งท้ายว่าถ้าคิดได้เมื่อไหร่ให้มาหา ทำเอาเธอนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว ทั้งๆ ที่อยากจะทำมึนปล่อยผ่าน แต่เธอก็หลอนจนทำใจปล่อยผ่านไม่ได้

หญิงสาวเดินออกจากลิฟท์ทันทีที่มันเปิดออก พยายามก้าวขาต่อไปอย่างมั่นคง แม้ว่าใจแป้วไปแล้วกว่าครึ่ง

“ไม่เป็นไรยัยเนตร ก็แค่เข้าไปบอกว่าทุกอย่างเป็นเรื่องผิดพลาด เธอเมา เขาเองก็คงเข้าใจอะไรผิด นับจากนี้ขอให้เลิกแล้วต่อกัน เท่านั้นเอง” เธอปลอบใจตัวเองจนวินาทีสุดท้าย กระทั่งเดินไปหยุดตรงเคาน์เตอร์ของพนักงานต้อนรับด้านหน้าก่อนถึงโต๊ะของพลวัติ

คราวที่แล้วเธอสามารถเดินตรงเข้าไปได้เลยเพราะนลินีคุยไว้ให้แล้ว ทว่าครั้งแตกต่าง

“ขอโทษด้วยนะคะ คุณสหราชไม่อยู่ค่ะ ท่านเดินทางไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ”

อะไรกัน! กว่าเธอจะทำใจขึ้นมาได้นี่ไม่ง่ายเลยนะ

“แล้วท่านจะกลับวันไหน พอจะทราบไหมคะ”

“ยังไม่ทราบเลยค่ะ ครั้งนี้ท่านไปเจรจางานกะทันหัน เลยยังไม่มีกำหนดกลับแน่นอน” คนฟังมีสีหน้าผิดหวัง จนอีกฝ่ายต้องเอ่ยถาม

“ถ้ามีธุระด่วนฝากไว้ก่อนได้นะคะ ดิฉันจะติดต่อไปหาคุณพลวัติให้”

“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร” งามเนตรรีบยกมือปฏิเสธพัลวัน เรื่องนี้ฝากใครได้ที่ไหน

“ขอบคุณมากนะคะ” งามเนตรขอบคุณพนักงานสาวก่อนจะเดินจากมา ทว่ายังไม่ทันพ้นประตู อีกฝ่ายกลับเรียกไว้

“เดี๋ยวค่ะ!”

“คะ?” เธอหันกลับไปมองอย่างงุนงง

“ใช่คุณงามเนตรหรือเปล่าคะ ขอโทษทีค่ะ พอดีดิฉันเพิ่งหันไปเห็นรูป” งามเนตรยังคงไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าหมายถึงรูปอะไร ก่อนจะกระจ่างในวินาทีต่อมา เมื่อเห็นอีกฝ่ายหยิบเอกสารที่ติดรูปพนักงานของเธอขึ้นดู

“พอดีว่าคุณพลสั่งเอาไว้น่ะค่ะ ว่าถ้าคุณงามเนตรมา ให้เอาอันนี้ให้”

งามเนตรยื่นมือไปรับซองสีน้ำตาลจากหญิงสาวมาถือไว้ ยังไม่ทันได้เปิดเอกสารดู อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ส่วนเรื่องคุณสหราช ยังไงคุณงามเนตรทิ้งคอนแทคไว้ดีไหมคะ แล้วถ้าคุณสหราชกลับมาดิฉันจะแจ้งให้ทราบ” งามเนตรลังเลแวบหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจแอดไลน์กับอีกฝ่ายไว้ เสร็จธุระแล้วเธอจึงเดินจากมา

เธอเดินมาหยุดตรงหน้าลิฟท์ มองซองเอกสารในมือตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเปิดดูเลยเดี๋ยวนั้น

หญิงสาวเจอคีย์การ์ดหนึ่งใบ พร้อมกับกระดาษโน้ตแนบมาด้วย บนนั้นมีลายมือหวัดๆ ทว่าแฝงความเด็ดขาดหนักแน่นในทีเขียนเอาไว้ว่า

‘คิดได้แล้ว มาหาผมที่คอนโด x ห้อง xxxx’

ทันทีที่อ่านจบ งามเนตรได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำอยู่ตรงนั้น พลางค้อนลมค้อนแล้งไปทั่ว หญิงสาวหย่อนคีย์การ์ดใบนั้นกลับลงไปในซอง ยังไม่ทันจะก้าวเดินต่อ พลันมีเสียงข้อความเข้า เธอยกโทรศัพท์ขึ้นดู ก่อนจะใจกระตุก

‘คุณสหราชกลับถึงไทยเย็นนี้ค่ะ’