อ่านจนจบได้ที่แอพ Meb จำนวน 125 ตอน
_________________________
ครูซเดินกลับมาที่ห้องทำงาน สายตาเหลือบมองไปที่โซฟากลางห้อง อยู่ ๆ ภาพที่เคยร่วมรักกับมุกดาบนนั้นแวบเข้ามาในสมอง จนเขารู้สึกร้อนวูบวาบความเป็นชายตื่นตัวขึ้นมา ร่างสูงเข้าไปอาบน้ำดับความรุ่มร้อนในกาย
สมองพลันนึกถึงตอนที่อยู่กับใบบัวในห้องนอนสองต่อสอง เขากลับไม่มีความรู้สึกอย่างว่าเลยแม้แต่น้อย ต่างจากมุกดาที่เผลอคิดถึงเพียงเล็กน้อย ร่างกายของก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
คนไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องผู้หญิงยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ จึงอยากปรึกษากับใครสักคน และคนที่เขานึกถึงก็คือแพทริค เพราะมันเคยเป็นเสือผู้หญิงน่าจะไขข้อข้องใจให้เขาได้บ้าง
วันต่อมาหลังจากที่เขาส่งใบบัวขึ้นเครื่องที่สนามบิฟนแล้ว ครูซก็มาที่ไนต์คลับของแพทริค
“ไงวะ ช่วงนี้แกหายหน้าหายตาไปเลยนะ นึกว่าไปกกอยู่กับหนูบัวคนสวยซะอีก”
“หุบปากไปเลย! ฉันกับใบบัวไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด
“แล้วฉันพูดอะไรผิด ใบบัวคือผู้หญิงที่แกจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เขารู้ไปทั่วแล้วจะปฏิเสธทำไมอีก”
“ช่างหัวมันสิ ฉันไม่สนว่าใครจะคิดยังไง”
“แกนี่มันสมภารกินไก่วัดชัด ๆ ฉันนึกว่าแกเห็นเธอเป็นน้องสาวซะอีก แบบนี้ก็สงสารคุณมุกดาแย่ เธอไม่น่ามาชอบคนอย่างแกเลยน่าเสียดายชะมัด ถ้าเธอชอบฉันตั้งแต่แรกนะ ป่านนี้ฉันจับทำแม่ของลูกไปแล้ว”
“เดี๋ยวนี้แกกินไม่เลือกแล้วเหรอวะ ผู้หญิงร้ายกาจที่เอาแต่ยั่วยวนผู้ชายแบบนั้น ก็ยังอยากได้เป็นแม่ของลูกอีก”
ครูซเสียงแข็งใส่แพทริคด้วยความไม่พอใจ ที่เพื่อนของเขาก็หลงเสน่ห์มุกดาด้วยอีกคน
“ทำไมจะไม่ได้วะ ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยแต่เสแสร้งเก่งก็มีเยอะแยะ ร้ายๆ แรงๆ แบบคุณมุกดานี่แหละถึงจะมีเสน่ห์และดูจริงใจ”
“น่ารำคาญมากกว่า ลองมาเป็นฉันดูสิแกยังจะพูดแบบนี้ได้อยู่ไหม”
“เป็นฉันก็ดีสิ แค่คุณมุกกระดิกนิ้วฉันจะคลานเข่าเข้าไปหาเลย”
ยิ่งเห็นท่าทางไม่พอใจของเพื่อน แพทริคยิ่งอยากแกล้งยั่วโมโหเขา
“ไอ้แพท! นี่แกคิดอะไรกับมุกดาจริง ๆ ใช่ไหม”
“แล้วจะทำไม! แกไม่ได้เป็นอะไรกับเธอสักหน่อย จะโกระทำไม?”
“ไม่ได้โกรธ”
“ไม่โกรธเหี้...ไร! เสียงดังจนหูจพะแตกแล้วเนี่ย เอ๊ะ!...หรือว่าแกกำลังหึง?”
“ไม่มีทาง!”
“แกลองคิดดูดี ๆ ว่าที่แกเกลียดคุณมุกเพราะอะไรกันแน่ เพราะคิดว่าเธอชอบอ่อยไปทั่วหรือแกแค่ไม่ชอบที่มีคนมาจีบเธอ”
“ฉันไม่ชอบทั้งหมดนั่นแหละ ผู้หญิงที่ชอบปั่นหัวผู้ชายแบบนั้นฉันไม่คิดจะสนใจ”
“ทำไมวะ! แกกลัวว่าตัวเองจะตกหลุมรักคุณมุก ถึงพยายามกันเธอออกไปจากชีวิตแบบนั้นใช่ไหม?”
“ฉัน...”
พอพูดถึงตรงนี้ครูซก็รู้สึกว่าครั้งนี้มุกดาหายไปเลย หรือว่าเธอจะตัดใจจากเขาแล้วจริงๆ หรือเป็นเพียงแค่แผนเรียกร้องความสนใจเหมือนทุกครั้ง มาเฟียหนุ่มเอาแต่คิดเรื่องนี้อยู่จนรู้สึกหงุดหงิดไปหมด
“ฉันไม่มีทางรักมุกดาเด็ดขาด!”
“เออ!...ไม่ได้รักก็ดี ฉันว่าคราวนี้คุณมุกคงไม่มายุ่งกับแกอีกแล้วล่ะ แกทำให้เธออับอายขนาดนั้นเป็นฉันคงก็ไม่กล้าออกจากบ้านแน่ คราวนี้ก็สมใจแกแล้วนะ”
“ขนาดนั้น?”
“ก็เออน่ะสิตอนนี้ใคร ๆ เขาก็รู้เรื่องนี้กันทั้งนั้น พวกที่อิจฉาคุณมุกมาตลอดก็คอยหัวเราะเยาะซ้ำเติมเธอ ฉันถึงได้บอกไงว่าคุณมุกน่าสงสาร”
“ก็สมควร! มีที่ไหนไม่พอใจใครก็เที่ยวไปตบตีคนอื่นแบบนี้ ตัวก็เล็กแค่นั้นไม่รู้จักเจียมตัวซะบ้าง ถ้าไปเจอคนที่แรงเยอะกว่าจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้เหระวะ”
“นี่กำลังด่าหรือเป็นห่วงกันแน่วะ ฉันว่าแกเลิกอคติแล้วมองคนอื่นในแง่ดีบ้าง”
“แกเลิกแก้ตัวแทนมุกดาได้แล้ว ยัยนั่นจะดีหรือร้ายก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
“แล้วแต่แกเลย ใครจะไปเลิศเลอเหมือนหนูบัวที่แสนดีเรียบร้อยของแกล่ะ”
แพทริคไม่อยากเถียงกับคนปากแข็งอีก รู้จักกันมานานคนอย่างครูซเคยระบายเรื่องแบบนี้ให้เขาฟังที่ไหนกัน มาเฟียอย่างมันแค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมจะจัดการไม่ได้ นอกจากว่ามันไม่อยากทำมากกว่า ดูท่าเพื่อนของเขาคงไม่รู้ตัวว่าถูกใจมุกดาเข้าซะแล้ว
ขณะที่หนุ่มหล่อทั้งสองกำลังนั่งดื่มอยู่นั้น ก็มีเสียงผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลัง กำลังคุยกัน ซึ่งครูซจำได้แม่นว่าเป็นคนที่เคยตามตื้อมุกดา
“ไหนมึงมานั่งทำหน้าเซ็งอยู่แบบนี้วะ ไม่ไปตามตื๊อคุณมุกหวานใจมึงแล้วเหรอ”
“ไม่แล้วว่ะ เสียเวลาเปล่าๆ”
“เฮ้ย! ได้ไงวะ! นี่แกไม่เสียดายเหรอ”
“แล้วมึงจะให้กูทำไง กูพยายามทุกทางแล้วไม่เห็นเธอจะสนใจเลย แถมยังเกลียดขี้หน้ากูแล้วด้วย”
“มึงไม่เคยได้ยินหรือไง ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก”
“ก็เพราะคิดแบบนี้ไง กูถึงได้อกหักอยู่แบบนี้ หางตาเธอไม่เคยมองกูเลยด้วยซ้ำ คู่แข่งก็เยอะชิบหายกูท้อใจแล้วว่ะ คิดเสียว่านางฟ้าไม่ได้เป็นของคนธรรมดาอย่างเราก็แล้วกัน”
“ถ้ามึงยอมแพ้แบบนี้ ไอ้วศินมันไม่คาบคุณมุกไปแดกเหรอวะ”
“เหอะ! คนอย่างมันน่ะเหรอจะได้แอ้มคุณมุก ถ้ากูจีบไม่ติดมันก็แห้วเหมือนกันนั่นแหละ”
“มึงว่าผู้หญิงสวยขนาดนี้ แต่ไม่ยอมคบผู้ชายเลยสักคน หรือว่า...คุณมุกชอบผู้หญิงวะ!”
ชายหนุ่มคนนั้นยื่นมือไปตบหัวเพื่อนเสียงดัง~ป๊าบ!
“นี่มึงเพิ่งออกจากถ้ำมาหรือไง ถึงไม่เห็นข่าวคุณมุก”
“ข่าวอะไรวะ”
ชายหนุ่มคนนั้นหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะยื่นให้เพื่อนดู
“ถึงว่าทำไมไม่มีใครจีบคุณมุกติดสักคน คนสวยมีคนที่ชอบอยู่แล้วนี่เอง แต่เสียดายผู้ชายไม่เล่นด้วย น่าสงสารว่ะ!”
“นั่นสิ! ไอ้มาเฟียนั่นมันโง่หรือตาบอดวะ สวยและดีกว่านี้ก็นางฟ้านางสวรรค์แล้ว”
“เอาเถอะมีผู้ชายรอต่อแถวอีกเยอะ สวยขนาดนั้นหาใหม่ได้สบาย”
“เออ...แค่เสียดายทำไมคนนั้นไม่เป็นกูวะ”
“เลิกพูดเรื่องเครียด ๆ เถอะว่ะ มาชนแก้วฉลองที่มึงอกหัก ฮ่าฮ่าฮ่า”
สองหนุ่มทายาทไฮโซคุยไปดื่มไป โดยไม่รู้เลยว่าที่พวกเขาพูดมาทั้งหมดนั้น ลอยเข้าหูของมาเฟียหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังทุกกประโยค
คนที่ถูกนินทาไม่ได้โกรธแต่กลับยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ เขาคิดมาตลอดว่ามุกดาชอบปั่นหัวผู้ชาย แต่ความจริงที่ได้ยินเมื่อครู่ เหมือนว่าคนพวกนั้นต่างหากที่ตามตื้อเธอ หรือเขาจะเข้าใจเธอผิดจริง ๆ
แพททริคมองคนปากแข็งที่บอกว่าไม่สนใจเธอ แต่แท้จริงแล้วเขาสนใจมากต่างหาก แค่ได้ยินเรื่องไฮโซสาวครูซก็หูตั้งหางกระดิกทันที ส่วนเรื่องของใบบัวที่ตั้งใจมาปรึกษากับแพทริคนั้น เขาลืมไปเสียสนิทตั้งแต่เริ่มคุยเรื่องของมุกดาแล้ว
แพททริคเห็นเพื่อนเครียด ๆ จึงเรียกผู้หญิงมาช่วยให้เขาผ่อนคลาย ตอนแรกครูซลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ตอบตกลงแล้วพาผู้หญิงเข้าห้องไป
...แต่...เพียงอึดใจเดียวเท่านั้นมาเฟียหนุ่มก็กลับออกมาด้วยความฉุนเฉียว ไม่พูดไม่จาก็กลับไปเลย ทิ้งให้แพทริคงงเป็นขดยากันยุงอยู่คนเดียว
ครูซกลับบ้านด้วยความหัวเสียยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด หลังจากรักทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับมุกดาในห้องทำงานวันนั้นเขาไม่ได้มีอะไรกับใครอีก จึงอยากหาผู้หญิงสักคนมาปลดปล่อย หวังว่าจะเลิกคิดถึงเธอสักที
...แต่กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง ทั้งที่มีสาวสวยยืนเปลือยต่อหน้า เขากลับไม่มีอารมณ์อยากทำเรื่องอย่างว่าเลยแม้แต่น้อย ภาพของมุกดาลอยเข้ามาในหัวตลอดเวลา จนเขาไม่อยากแตะต้องใครนอกจากเธอเท่านั้น
...มุกดาทำอะไรกับเขากันแน่ เขาถึงเอาแต่คิดถึงเธอแบบนี้
………………………………………………
ความจริงค่อย ๆ เปิดเผยออกมาแล้ว พระเอกของไรท์จะมองยัยน้องของเราในแง่ดีบ้างป่าว หรือยังคงคอนเซ็ปต์ความน่าหยุมหัวต่อไป ต้องไปรอลุ้นกัน~~ อิอิ
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว