ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
ปราณปริยากินยาแล้วค่อยรู้สึกว่าอาการหนักหัวทุเลาลง จึงจัดแจงเก็บจานชามล้างจนเรียบร้อย กำลังจะเข้าห้องไปพัก ก็ถูกเขาเรียกให้ไปนั่งดูทีวีด้วยกัน
“อิ่มแล้วนอนระวังเป็นงู”
ปรานต์ว่าขณะรวบร่างของเธอลงไปนั่งจนเรียบร้อย พร้อมโอบกอดเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา ปราณปริยานิ่งให้เขาทำแบบนั้นไปโดยไม่ได้ขัดขืนอะไร เหมือนชินไปแล้วโดยไม่รู้ตัว จะว่าไปแบบนี้ก็อบอุ่นดีไม่น้อย ให้เลือนๆไปเลยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ อยู่แบบนี้ กับเขาได้อย่างไร
พอดีกับที่ช่องนำเสนอข่าวบันเทิงรวมไปถึงข่าวสารของเหล่าคนดัง ไฮโซ เซเลบริตี้พอดิบพอดี
‘หล่อ รวย นิสัยดี นาทีนี้ไม่มีใครเกินหน้าคุณปรานต์ไปได้เลยนะคะ แต่เสียดายที่มีเจ้าของหัวใจแล้ว เป็นสาวเก่งในวงสังคมเดียวกัน’
‘แล้วงานเปิดตัวร้านเพชรของคุณจ๋า คุณปรานต์ก็ไม่พลาดนำดอกไม้มาแสดงความยินดีด้วยค่ะในฐานะคนรู้ใจ เอ หรือน่าจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวมากกว่านะคะ แว่วๆว่าปลายปีนี้ได้ยินข่าวดีแน่นอนค่ะ งานยักษ์แบบนี้สาวๆน้ำตาตกแน่’
ปราณปริยานั่งดูข่าวของชายข้างกายที่กำลังให้สัมภาษณ์กับสื่อคู่กับหญิงสาวที่เธอได้พบตัวจริงในวันนั้นที่อาคารสำนักงานของเขาด้วยความรู้สึกไม่ใคร่สบายใจนัก ทันทีที่ข่าวจบลง จึงแหงนถาม
“คุณปรานต์จะแต่งงานเมื่อไรหรือคะ”
“ยังไม่รู้เลย” ปรานต์ตอบสายตาเหม่อจ้องมองจอภาพตรงหน้า ไม่เหมือนดูอะไรที่กำลังนำเสนอในนั้น เหมือนกำลังจมอยู่ในความคิดของเขาเองมากกว่า ปราณปริยาเลยละตาจากใบหน้าหล่อเหลานั้นเสีย เอียงซบไหล่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามงึมงำเหมือนขอความเห็น
“นิ่มไม่อยากทำลายครอบครัวใครเลย ถ้าคุณปรานต์แต่งงานเมื่อไรแล้ว เราน่าจะต้องเลิก...”
“ก็บอกว่ายังไม่รู้จะแต่งเมื่อไร”
ปรานต์บอกขัดอย่างฉุนๆ เขาไม่อยากฟังหรอกว่าอะไรจะเป็นอย่างไรต่อจากไหน เขาไม่เคยแคร์ใครด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ เขาชอบวิถีชีวิตแบบนี้
ชอบที่อยู่กับคนไม่เสแสร้ง คอยแต่จีบปากจีบคอเวลาคุย
ชอบที่อยู่ด้วยทีไร ความสุขสบายใจจะปกคลุมบรรยากาศระหว่างกันแบบนี้ทุกครั้ง และเขาไม่พร้อมที่จะให้ปราณปริยาไปไหนทั้งนั้น จู่ๆความคิดยึดติดก็เกาะกินหัวใจปรานต์จนเสียววาบขึ้นในโพรงอกอย่างบอกไม่ถูก เมื่อคิดว่าหากเขาต้องแต่งงานจริง แล้วปราณปริยาหันหลังเดินจากไป เขาจะทำอย่างไร
ไม่ใช่เรื่องยาก
เขามีเงินมากพอ การเลี้ยงดูผู้หญิงหลายๆคนในคราวเดียวไม่ใช่เรื่องเกินวิสัยของคนในระดับเขา
ดูอย่างบิดาของเขานั่นประไร
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว ก็เอ่ยปากถามขณะไล้มือไปมากับหัวไหล่คนในอ้อมกอดเบาๆอย่างเพลิดเพลินในอารมณ์
“เงินในบัญชี เก็บไว้บ้างหรือเปล่า”
ได้ยินคำถามแล้วนิ่งไป จะบอกเขาอย่างไรดี ว่าเธอไม่เคยถอนออกมาใช้เลย จึงตอบรับสั้นๆ “ค่ะ”
“หัดศึกษาเรื่องลงทุนเอาไว้บ้างก็ดีนะ”
ปรานต์ผละออกแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา หยิบซองเอกสารส่งให้ รับออกมาเปิดดู เห็นเป็นเอกสารการเงินหลายรายการในนั้น
“อะไรหรือคะ” ถามด้วยสีหน้างงงัน
“หุ้น พันธบัตร แล้วก็พวกกองทุนสำหรับนักลงทุนมือใหม่ ถ้าว่างแล้วมาเรียนเรื่องการเงินการลงทุนกัน มีเงินแต่บริหารไม่เป็น อนาคตน่าเป็นห่วงมากนะรู้ไหม”
ยิ้มก่อนบอกเขา “ขอบคุณมากนะคะ”
“บอกแล้วไงว่าขอเป็นอย่างอื่น ไม่อยากได้คำว่า ‘ขอบคุณนะคะ’ ”
“ทุกทีไม่เห็นจะขอนี่คะ”
บ่นเบาๆพร้อมหลบตาคมวาววับที่มองมาอย่างเร่าร้อน และก่อนที่เขาจะขออะไรเธอต่อจากนั้น ปรานต์ต้องผละไปเพราะมีสายเรียกเข้ามาพอดี พอเห็นเบอร์ของปลายสายเขาลอบถอนใจแล้วเดินออกไปที่ระเบียงด้านนอกเพื่อคุย คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าจอภาพขนาดยักษ์เอียงคอพาดกับพนัก ก่อนที่ยาจะค่อยๆออกฤทธิ์ชักนำเธอเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์ในที่สุด
