เรื่อง : ซ้อนกลรัก

ตอนที่ 51 #การตัดสินใจ (2) (**ของขวัญพิเศษสำหรับรี้ด)

โดย : Kwitch (เขียนเป็นภาษาไทยว่า กวิชญ์ (อ่านว่า กะ-วิช))

วันต่อมา

ร่างระหงเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนของผู้เป็นย่า สีหน้าครุ่นคิดไม่ตกว่าจะต้องเริ่มต้นเรื่องที่ค้างคาใจของเธออย่างไร แต่ถึงกระนั้น ถ้าเธอไม่ตัดสินใจพูดออกไป...คำตอบที่ต้องการ...ก็คงไม่ได้รับการไขให้กระจ่างแจ้งอย่างแน่นอน เมื่อตัดสินใจได้แล้ว มือเรียวจึงยกขึ้นเคาะประตูเพื่อให้สัญญาณของผู้ที่อยู่อีกฝั่งได้รับทราบว่าเธอกำลังจะเข้าไป

‘คีขอเข้าไปนะคะคุณย่า’

‘เข้ามาสิลูก’

มือเรียวจับลูกบิดประตูเพื่อเปิดเข้าไปอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะย่างกรายเข้าไปหาผู้เป็นย่า หญิงชราซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอแท็บเล็ตที่เธอกำลังตรวจสอบสถานการณ์พอร์ตหุ้นที่ถืออยู่ในตอนนี้

หญิงชราส่งยิ้มบางให้ผู้เป็นหลาน ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ‘มีอะไรรึเปล่าลูก’

‘ค่ะ’

‘นั่งก่อนสิลูก’

ร่างบางหย่อนตัวลงนั่งข้าง ๆ หญิงชรา ระหว่างนั้นสายตาก็เหลือบไปมองหน้าจอแท็บเล็ตที่หญิงชราถืออยู่ ‘พอร์ตเป็นยังไงบ้างคะ’

‘ก็กลาง ๆ นะ...ไม่ได้ดีมาก แต่ก็ไม่ถึงกับติดดอย’

‘ดีจังค่ะ...ของคีเนี่ย แดงทั้งกระดานเลยค่ะ’ ใบหน้าแฉล้มแสร้งขำขันไปกับบทสนทนาที่สร้างขึ้น

‘ก็เป็นธรรมดาแหละ...ย่าก็เคยเป็นออกบ่อย ๆ’

‘ค่ะ’

‘แล้วสรุปว่า คีมีอะไรลูก’

แววตาเต็มไปด้วยความสับสนระคนปนกังวล ก่อนที่จะกลั้นใจถามออกไป ‘คีรู้เรื่องทั้งหมดแล้วนะคะ’

รอยย่นปรากฏที่หว่างคิ้วของหญิงชรา ‘เรื่องอะไรลูก’

‘ก็เรื่องหนอนบ่อนไส้ในสุริยะโยธิน’

แม้ว่าหัวใจจะเต้นถี่รัว เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นหลานเอ่ยออกมา แต่ด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มีมาอย่างยาวนาน ความสงบนิ่งจึงเป็นสิ่งที่คีตามองเห็นจากการแสดงออกของผู้เป็นย่า

‘ก็คีบอกย่าแล้วนี่ลูก...ว่าตาทีเป็นหนอนบ่อนไส้’ หญิงชราแสร้งถอนหายใจยาว ‘แล้วธาดาก็อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้’

‘ค่ะ’ ใบหน้าใสเว้นวรรคบทสนทนา ก่อนที่จะเอ่ยต่อ ‘ยิ่งกว่านั้นคือ คุณลุงธาดาก็ถูกบงการเช่นเดียวกันค่ะ’

จังหวะหัวใจที่กำลังจะสงบลงพลันกระตุกวาบพร้อมกับความหวาดวิตกที่แล่นพรูขึ้นมา ดูเหมือนว่าหญิงชราแทบจะเก็บอาการไว้ไม่มิด มือทั้งสองที่จับแท็บเล็ตอยู่เริ่มสั่นไหว จนเธอต้องปล่อยมือจากแท็บเลตแล้ววางลงด้านข้างลำตัว เพื่อไม่ให้หลานสาวสังเกตเห็นได้

‘จะ...จริงเหรอลูก!?’ แม้ว่าประสบการณ์ชีวิตจะโชกโชนสักเพียงใด แต่เมื่อได้ยินประโยคที่ผู้เป็นหลานพูดเมื่อสักครู่ หญิงชราก็ออกอาการสับสนมากพอควร ‘แล้วคีไปรู้มาได้ยังไง’

‘คีได้ยินคุณย่าคุยกับคุณลุงธาดาค่ะ’

ร่างแบบบางเหมือนจะแข็งค้างไปโดยพลัน และครั้งนี้ก็ยากนักที่หญิงชราจะเก็บงำความตะลึงลานในดวงตาไว้ได้ แต่ถึงกระนั้นความเงียบงันก็ยังคงเป็นกำแพงกั้นระหว่างผู้เป็นย่าและหลานสาว

‘คีเข้าใจคุณย่านะคะ...ว่าการจากการไปของคุณทวดนั้นสร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสให้คุณย่า...ซึ่งคีก็รู้สึกไม่ต่างกัน’

ณปภัชยังคงนั่งนิ่ง แต่ก็ยังตั้งใจฟังสิ่งที่หลานสาวเอ่ยทุกถ้อยคำ

‘คียอมรับนะคะ...ว่าในตอนแรก...คีก็คับแค้นใจสุริยะโยธินไม่น้อย แล้วก็โยนความผิดทั้งหมดไปให้คุณทวดกวินทร์’ ใบหน้างามสูดลมหายใจลึก จากนั้นจึงตัดสินใจพรรณนาสิ่งที่ไตร่ตรองมาเป็นอย่างดีให้ผู้เป็นย่าฟังต่อ ‘แต่ถ้ามาลองทบทวนดูดี ๆ แล้ว...ทุกการตัดสินใจนั้นขึ้นอยู่กับคุณทวดนะคะ ไม่มีใครบังคับให้คุณทวดจบชีวิตตัวเองแบบนั้นเลย...เราควรจะแยกแยะเรื่องหนี้สินที่ถูกโกงกับเรื่องการเสียชีวิตของคุณทวดออกจากกันนะคะ’ แม้ว่าก้อนสะอื้นนั้นจะขึ้นมาจุกอยู่ที่ลำคอ แต่ผู้เป็นหลานก็พยายามฝืนพูดความหมายที่เหลืออยู่ออกไปจนจบ ‘สุริยะโยธินใช้วิธีสกปรก แต่เราไม่จำเป็นต้องโต้ตอบด้วยวิธีการแบบเดียวกันนี่คะ...ถ้าไม่อย่างนั้น เราก็ไม่ต่างจากคนขี้โกงแบบเขา แล้วเราจะหลงเหลือความภาคภูมิใจอะไรล่ะคะ...คุณย่าสอนคีมาตลอดไม่ใช่เหรอ...ว่าถ้าอยากอยู่กับคนแบบไหน เราก็ต้องเป็นคนแบบนั้นก่อน...ในกรณีนี้ คีว่ามันก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ...คีขอร้องให้คุณย่าล้มเลิกเรื่องการทำลายสุริยะโยธินเถอะนะคะ...มันควรจะจบตั้งแต่เราได้เงินจากเขามา 700 ล้านแล้วล่ะค่ะ’

ใบหน้างามรวบรวมความกล้าอีกครั้ง ก่อนที่จะแจ้งสิ่งที่เธอตัดสินใจแล้วให้ผู้เป็นย่ารับรู้ ‘คีจะคืนเงิน 700 ล้านให้สุริยะโยธินค่ะ...คีคิดว่าสัตยธนะวงศ์ไม่สมควรได้รับมัน’

‘คะ...คี...ยะ...ย่า’

ใบหน้าพิไลจับตาตรงมาที่หญิงชรา สายตาลุ่มลึกมีประกายอำนาจระคนปนเห็นใจผู้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างหาที่สุดมิได้

‘ไม่เป็นไรค่ะคุณย่า...คีคิดว่าคีเข้าใจความรู้สึกของคุณย่าเป็นอย่างดี...เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ’ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ราวกับรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดที่มีออกมา ‘แต่ไม่ว่าอย่างไร เราก็ต้องบอกเรื่องนี้กับสุริยะโยธินค่ะ’ เธอซ่อนเร้นความรู้สึกหวาดหวั่นในแววตา เพราะไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าหลังจากที่ไปสารภาพเรื่องนี้กับสุริยะโยธินแล้ว...เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร แต่เธอก็จำต้องแสดงจุดยืนที่ยึดถือมาตลอดชีวิตให้หญิงชราเข้าใจอย่างชัดเจน

‘คี!?’

.....

วันต่อมา

ณ บ้านของกันตภัทร์

กีรญาและกันตภัทร์อยู่รอคีตากับณปภัชตามที่คีตาได้นัดหมายไว้ เมื่อคีตาและณปภัชมาถึงจึงไม่รอช้าที่จะเข้าสู่ประเด็นสำคัญของนัดในวันนี้...แม้ว่าคีตาจะเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้นหวาดกลัวถึงผลที่จะตามมา...แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เธอได้ทำใจตั้งแต่แรกไว้แล้ว...ไม่ว่าสุริยะโยธินจะตัดสินใจอย่างไร...เธอยินดีก้มหน้ายอมรับมัน

‘คะ...คือ’ ใบหน้าใสรวบรวมความกล้าอีกครั้ง แล้วพูดออกไปตามที่ตั้งใจไว้ ‘คีจะมาแจ้งเรื่องหนอนบ่อนไส้ที่คุณอากีรญาเคยสงสัยค่ะ’

‘หนูคีรู้แล้วเหรอคะ’ น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ นัยน์ตาคู่งามเปล่งประกายสว่างไสวทอจรัสไปด้วยความหวัง

‘ค่ะ’

‘ใครคะ’

นัยน์ตาสีเข้มฉายแววเด็ดเดี่ยวจริงจัง ‘สัตยธนะวงศ์ค่ะ...สัตยธนะวงศ์เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ทั้งหมด’

กีรญาเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง จากนั้นจึงหันไปจ้องณปภัชโดยไม่ลังเลเลยสักนิด “สัตยธนะวงศ์” ที่คีตาเอ่ยถึง...คงหมายถึงณปภัช...ไม่ผิดไปเป็นแน่แท้ ส่วนด้านกันตภัทร์นั้นมีเครื่องหมายปรัศนีจำนวนนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในหัวของเขา “สัตยธนะวงศ์” ที่หญิงสาวเพิ่งเอ่ยถึงนั้น...หมายรวมถึงตัวเธอด้วยหรือไม่ แต่ในเมื่อเรื่องหนอนบ่อนไส้นี้น่าจะเกิดขึ้นตั้งแต่สมัยที่เขาและเธอยังอยู่ในวัยเยาว์...เมื่อคิดวิเคราะห์ได้ดังนั้น คำว่า “สัตยธนะวงศ์” ที่หล่อนหมายถึง...จึงน่าจะเป็น “ณปภัช”...ซึ่งดูแล้วน่าจะสมเหตุสมผลที่สุดกับเรื่องราวเขาพยายามปะติดปะต่อ

‘พวกเราไม่มีข้ออ้างหรือคำแก้ตัวใด ๆ ค่ะ...เรายินดีที่จะให้สุริยะโยธินดำเนินการตามกฎหมายภายใต้ขอบเขตการกระทำความผิดของพวกเราค่ะ’ คีตาสังเกตอาการของกีรญาและกันตภัทร์ แต่กลับไม่สามารถตีความจากใบหน้าของทั้งสองคนได้ อาจเป็นเพราะทั้งสองยังไม่หายจากอาการตกตะลึงกับสิ่งที่เธอเพิ่งจะสารภาพไปเมื่อสักครู่ ‘นอกจากนั้น สัตยธนะวงศ์จะคืนเงิน 700 ล้านให้สุริยะโยธินด้วยค่ะ’

ความปั่นป่วนถาโถมเข้ามาในความคิดของกีรญาไม่ขาดสาย แต่เธอพยายามระงับพายุนั้นแล้วนิ่งคิดอย่างใจเย็น ‘ขอบคุณหนูคีมาก ๆ นะคะ ที่มาบอกความจริงกับพวกเรา...แต่อาคิดว่ามีผู้อยู่เบื้องหลังมากกว่านี้’ อันที่จริง สิ่งที่กีรญาอยากจะพูดออกไปก็คือ ‘สัตยธนะวงศ์น่าจะร่วมมือกับจิรธาดาด้วย’ แต่เมื่อคิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอไม่ควรจะกวนน้ำให้ขุ่นในเวลานี้...เพราะมันอาจจะทำให้เรื่องราววุ่นวายไปกว่าเดิมจนทำให้ไม่สามารถสาวไปถึงจิรธาดาก็เป็นได้

‘ถ้าคุณอาหมายถึงจิรธาดาแล้วล่ะก็...คุณอาเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ...จิรธาดาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย’ คีตาตัดสินใจที่จะปกป้องธาดา...ผู้ที่เป็นดั่งญาติสนิทคนเดียวที่เหลืออยู่...ผู้ที่เธอนับถือราวกับบิดาของตนเองก็ไม่ปาน...เพราะเธอรู้ดีว่าเหตุผลหลักที่ธาดาทำไป...นั่นก็เพราะความรู้สึกผิดที่มีต่อครอบครัวของเธอ...ดังนั้นเธอจึงยอมไม่ได้ที่จะให้ธาดาเข้ามารับผิดในเรื่องนี้...“สัตยธนะวงศ์” ต้องเป็นผู้รับผิดในสิ่งที่ก่อขึ้นทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว

-------------------------------------------------------------------------

#ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ

#นี่ก็เป็นอีกตอนที่ไร้ท์ขอมอบให้เป็นของขวัญสำหรับรี้ดนะคะ...ท้ายที่สุดคีตาก็ยังคงยึดมั่นในความถูกต้องอยู่เสมอนะคะ “สัตยธนะวงศ์” ก็ต้องรับผิดไปแต่เพียงผู้เดียวตามความเห็นของคีตา ในตอนหน้ากีรญาจะจัดการกับธาดาอย่างไร แอบใบ้ว่าคีตาผู้เสียสละต้องเจ็บตัวอีกตามเคย...โปรดติดตามความเข้มข้นของซ้อนกลรักตอนต่อไปด้วยนะคะ

#ด้วยรัก...Kwitch

#ซ้อนกลรัก #ดราม่า, #น่ารัก, #นิยายรัก, #นิยายโรแมนติก, #หวาน, #ความรัก, #นิยายโรมานซ์, #แอบรัก, #แต่งงาน, #Kwitch