แม่บ้านของคฤหาสน์เปสซอตโต เนื่องจากบิดามารดาเสียชีวิตด้วยกันทั้งคู่เมื่อเก้าปีก่อนจึงย้ายเข้ามาอยู่กับผู้เป็นป้าและช่วยดูแลอารีแอนน่าในวัยเก้าขวบ โบน่าจึงมีอายุมากกว่านิโคโล่ห้าปี

“ผมหลับไปนานเลยนะ ผสมน้ำอุ่นให้ด้วยสิ ผมอยากอาบน้ำ” นิโคโล่เอ่ยสั่งเสียงทุ้ม คว้าขวดน้ำมาเปิดแล้วดื่ม ก่อนจะปลดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างสบายๆ

“ว้าย!!!” โบน่าออกมาจากห้องน้ำก็เจอกับร่างเปลือยเปล่าของนิโคโล่ เธอตาโตมองอย่างตกใจพร้อมกับยกมือขึ้นอุดปาก

“ขอโทษที ผมลืมตัวไปหน่อยครับ” นิโคโล่รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง

“ขอตัวก่อนนะคะ ถ้าคุณนิกมีอะไรก็เรียกแล้วกันค่ะ” โบน่ารีบบอกเจ้านายหนุ่ม พวงแก้มสาวยังแดงเรื่ออย่างน่ารัก

นิโคโล่มองแล้วอมยิ้ม คนชอบแกล้งจึงรั้งพี่เลี้ยงสาวเอาไว้ก่อน ไม่ได้เจอกันหลายปี ยังขี้อายเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แบบนี้ต้องแกล้งเสียให้เข็ด

“เดี๋ยวก่อนสิโบน่า ช่วยจัดอุปกรณ์โกนหนวดให้หน่อย รู้สึกจะยาวแล้ว ผมอยากโกนหนวด” ร่างสูงของนิโคโล่เข้าไปในห้องน้ำ พี่เลี้ยงคนสวยจำต้องตามติดเข้าไปด้วย

“ว้าย!” หญิงสาวหวีดร้องเสียงดังเมื่อเห็นเขาสลัดผ้าเช็ดตัวออกจากกายแล้วเดินไปนอนในอ่างอย่างสบายอารมณ์

“โบน่าก็เห็นผมตั้งแต่เด็ก อายอะไรอีกครับ” เขาจำได้ว่าตอนนั้นอายุประมาณสิบสองสิบสาม โบน่าก็เข้ามาทำงานแล้ว บางครั้งก็อาบน้ำแก้ผ้าออกบ่อย ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไร แค่ทำตัวทะลึ่งตามประสาเด็กๆ

“แต่คุณโตแล้วนะคะ ว้าย!!!” เพราะมัวแต่หันหน้าไปทางอื่นด้วยความอาย เลยถูกดึงมือจนร่างบางพลัดลงไปในอ่างอาบน้ำใบโตที่คนเจ้าเล่ห์นอนรอท่าอยู่ก่อนแล้ว

“ถูหลังให้หน่อย ผมอยากให้โบน่าถูหลังให้” เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นแก้มสาวแดงเรื่อ ก่อนจะดึงมือน้อยๆ มาจับเอาไว้ไม่ให้เธอหนี

“คุณนิก โบน่าเปียกหมดแล้วนะคะ” เธอทำท่าจะประท้วงเมื่อร่างสูงขยับเข้าใกล้

“ถูหลังให้ผมหน่อยนะครับ ไปเรียนตั้งหลายปีไม่มีคนถูหลังได้ถูกใจเหมือนโบน่าเลย” นิโคโล่หันหลังบึกบึนให้พี่เลี้ยงสาว โบน่าค้อนให้แล้วจัดการหาฟองน้ำมาถูหลังให้อย่างไม่เกี่ยงงอน

“อยู่ที่โน่นเหงามากเลยนะครับ จะมีใครรู้ใจผมเท่าโบน่าไม่มีอีกแล้ว” นิโคโล่โอดครวญ แม้โบน่าจะเป็นพี่เลี้ยงคนสนิทของอารีแอนน่า แต่เธอก็มีหน้าที่คอยช่วยเหลือมาเรีย ผู้ซึ่งเป็นป้าแท้ๆ ดูแลความเรียบร้อยของคนในคฤหาสน์ เขาจึงได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเธอพอสมควรไม่ต่างจากอารีแอนน่า

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลยนะคะ สาวๆ คุณนิกคงเพียบ” โบน่าพูดยิ้มๆ ตามประสาคนสนิทชิดเชื้อ แม้เธอจะเป็นเพียงแค่ลูกจ้าง แต่คนในตระกูลเปสซอตโตก็ดีกับเธอมากๆ และเป็นกันเองไม่ถือตัว แต่ก็ไม่ล้ำเส้นกัน

“ไม่มีนะครับ” นิโคโล่หันมาในจังหวะที่พี่เลี้ยงสาวก้มหน้าไปถูหลังพอดิบพอดี ริมฝีปากอุ่นจึงประทับลงกับแก้มนวลเต็มฟอด

“คุณนิก” พี่เลี้ยงสาวหน้าแดงจัดเมื่อถูกหอมแก้มเต็มๆ

“วันนี้โบน่าสวยชะมัดเลย” นิโคโล่มองแก้มสาวแดงเรื่อด้วยสายตาเชื่อมหวาน

“เอ่อ... โบน่าขอตัวก่อนนะคะ” โบน่ารีบขอตัวด้วยความอายเมื่อเห็นแววหวานในดวงตาของเจ้านายหนุ่ม

“เดี๋ยวสิโบน่า” นิโคโล่รีบรั้งพี่เลี้ยงคนสวยเอาไว้

“ว้าย!!!” เธอร้องอุทานเมื่อโดนเขาดึงกลับมาในอ้อมแขนอีกครั้ง น้ำในอ่างกระฉอกออกมาจนเปียกพื้นห้องน้ำไปหมด

“ปล่อยค่ะคุณนิก”

“แก้มโบน่าหอมจัง” ชายหนุ่มขี้อ้อนเขยิบตัวเข้าหา เขาเพียงอยากแกล้งพี่เลี้ยงสาวขี้อายให้อายมากขึ้น

“อย่านะคะคุณนิก ปล่อยโบน่านะคะ” โบน่าตกใจรีบสะบัดหลุดจากอ้อมแขนแล้วก้าวออกจากอ่างอาบน้ำ แต่ดันไถลลื่นเพราะพื้นที่เปียกและความรีบร้อน

“ว้าย!!!” ก้นพี่เลี้ยงสาวจ้ำเบ้าลงบนพื้นจนเธอต้องยกมือขึ้นกุมสะโพกป้อยๆ

คราแรกนิโคโล่สาบานได้ว่าเขาแค่อยากแกล้ง แต่เรือนร่างสะโอดสะองบอบบางของหญิงสาวตรงหน้าทำให้เลือดในกายหนุ่มรุ่มร้อน

“โบน่ามีแฟนแล้วหรือยัง” ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาถามออกไปเช่นนั้น โบน่ารีบส่ายหน้าปฏิเสธเป็นพัลวัน แม้ไม่รู้ว่าเขาถามเพื่อจุดประสงค์อันใดกันแน่ แต่คนซื่อๆ ไร้เล่ห์เหลี่ยมกลับตอบตามตรงไม่บิดพลิ้ว

นิโคโล่ลุกจากอ่างอาบน้ำแล้วก้าวเท้ามายืนอยู่ตรงหน้า ร่างเปลือยเปล่าของเจ้านายหนุ่มทำให้พี่เลี้ยงสาวคนสวยจำต้องเบือนหน้าหนี เมื่อหลายปีก่อนเขายังเด็กและเธอก็เป็นผู้ใหญ่กว่าหลายปี ความที่ไม่ได้คิดอะไรก็อาบน้ำให้นิโคโล่กับอารีแอนน่าอย่างใกล้ชิด แต่ตอนนี้สิ ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว

มือหนาเชยคางมนให้แหงนขึ้นสบดวงตาสีฟ้าครามในขณะที่ร่างสูงยังยืนคร่อมเธออยู่ โบน่ารู้สึกลมหายใจติดขัดเมื่อได้สบตาขี้เล่นของเจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้หยาดเยิ้มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

นิโคโล่รีบตวัดอุ้มร่างบอบบางขึ้นสู่อ้อมแขนแล้วพามาที่เตียงกว้าง ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับพื้นเตียง หญิงสาวก็เริ่มได้สติ

“อย่าค่ะคุณนิก”

“ช่วยผมหน่อยเถอะครับ ผมทรมานเหลือเกิน” เสียงอ้อนแหบพร่าอย่างที่หญิงสาวไม่เคยได้ยินมาก่อน

“คุณนิก ไม่ได้นะคะ” มือน้อยผลักอกกว้างของเจ้านายหนุ่มเอาไว้

“ทำไมล่ะครับ หรือโบน่ารังเกียจผม” เขาถามอย่างจริงจังมองสบดวงตาหวานเศร้าของหญิงสาวที่นอนหงายอยู่ด้วยบนเตียงด้วยสภาพเปียกปอน อาภรณ์เนื้อนิ่มแนบไปกับเรือนร่างจนเห็นสัดส่วนต่างๆ ได้อย่างชัดเจน

“ไม่ใช่นะคะ แต่โบน่าคิดว่ามันไม่เหมาะ คุณนิกน่าจะมีผู้หญิงเยอะแยะให้ทำ เอ่อ... ทำแบบนี้”

“ทำแบบไหนครับ แบบนี้เหรอ” นิโคโล่ก้มลงจุมพิตกลีบปากสวยของพี่เลี้ยงสาว หญิงสาวตาโตยกมือทำท่าจะผลักไหล่กว้างออกห่าง แต่สัมผัสอ่อนโยนทำให้เธอระทวย

“คะ... คุณนิก” โบน่าตกใจเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกห่าง

“โบน่าไม่เคยเหรอ จูบแบบนี้น่ะ” นิโคโล่ถามเย้าแหย่พี่เลี้ยงสาวที่อายุมากกว่าแต่กลับเดียงสาเรื่องเพศรส แถมยังเขินอายเหมือนสาวรุ่น ทำให้เขาอยากไล่ต้อนตะครุบกักเอาไว้ใต้ร่างนัก

โบน่าส่ายหน้าไปมาจนผมยุ่ง อยากจะบอกเหลือเกินว่าขนาดจูบเธอยังไม่เคยจูบกับใคร เขาก็เป็นผู้ชายคนแรกที่ขโมยจูบของเธอไป เพราะย้ายเข้ามาอยู่กับผู้เป็นป้าตั้งแต่เป็นสาว จึงไม่เคยได้ออกไปสัมผัสกับโลกภายนอกมากมาย ส่วนใหญ่จะทำงานอยู่แต่ในบ้าน เจอแต่สาวใช้และบรรดาบอดี้การ์ดของริกคาโด้เพียงเท่านั้น เธอจึงอ่อนเดียงสาในเรื่องแบบนี้พอสมควร

“แสดงว่าผมจูบโบน่าเป็นคนแรกเหรอ” นิโคโล่ถามอย่างตื่นเต้น มองพี่เลี้ยงสาวตาพราว ยิ่งตอนที่เธอพยักหน้ารับ เขาก็ยิ่งชอบอกชอบใจตามประสาคนได้ของที่ถูกใจและไม่ผ่านมือใครมาก่อน

โบน่าแสนซื่อรีบพยักหน้ารับ จึงไม่ทันเห็นดวงตาเป็นประกายของเจ้านายหนุ่ม แม้จะมีอายุน้อยกว่าหลายปี แต่ประสบการณ์ด้านนี้เขาเต็มเปี่ยมจนผู้สูงวัยกว่ากลายเป็นเด็กน้อยขึ้นมาโดยพลัน

มือหนาของนิโคโล่เอื้อมไปสัมผัสกับแก้มนวลของพี่เลี้ยงสาว ความปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ในอกคล้ายกำลังปะทุขึ้นมาเมื่อได้รับรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าไร้เดียงสา

“อย่าค่ะ อื้อ...” เสียงหวานครางในลำคอเพื่อประท้วง มือนิ่มที่พยายามผลักไสถูกมือหนากดไปกับที่นอนกว้าง ริมฝีปากสาวถูกประกบจุมพิตจนเธอแทบหายใจหายคอไม่ออก

หญิงสาวซึ่งไร้ประสบการณ์ได้แต่คร่ำครวญประท้วงให้เขาปล่อย สุดท้ายก็อ่อนระทวยใต้ร่างหนาที่มีชั้นเชิงเหนือกว่า ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่เธอกำลังเคลิบเคลิ้มบุกรุกเข้าหาอย่างเนิบช้า

“แน่นไปหมดเลย” นิโคโล่ที่พยายามกดกายเข้าไปในร่างสาวแต่กลับไม่เข้า เริ่มครางอย่างรุนแรง

“เจ็บค่ะคุณนิก พอเถอะค่ะ” โบน่าถอนสะโพกหนี ส่ายหน้าไปมาด้วยความตกใจ เนื่องจากไม่ได้สมยอมตั้งแต่แรกเริ่ม

“อดทนหน่อยนะ ครั้งแรกอาจจะดูยากหน่อย” นิโคโล่พูดติดตลก ทำสีหน้าทะเล้นให้เธอคลายจากความเครียด ก่อนจะถอนกายออกแล้วคว้าเจลหล่อลื่นที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะพกติดกระเป๋ามาเลยสักนิดขึ้นมาลูบไล้บนความแข็งแกร่ง