“ทำเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้” เขากอดเอวบางเอาไว้ แล้ววางคางบนไหล่มนอย่างแสนรัก

“ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ต้องดื่มนมนะคะ เพราะนมดีต่อสุขภาพ” เธอพูดอย่างผู้มีภูมิรู้ ทำให้เขายิ่งเอ็นดูแกมมันเขี้ยวที่ยัยเด็กอวบกล้ามาสั่งสอนมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลเช่นเขา

“ถ้าจะให้ดีต้องดื่มนมจากเต้านะ สดๆ ใหม่ๆ ไม่ผ่านการแปรรูปให้เสียคุณค่าของนมแม้แต่น้อย” สายตาวิบวับเหลือบมองเต้าอวบๆ จากคนบนตักทำให้สาวน้อยหน้าแดงระเรื่อ

“งั้นก็ต้องเลี้ยงแม่วัวเอาไว้หลายๆ ตัวสิคะ จะได้ดื่มนมจากเต้า” เธอรีบบอก ก่อนจะหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นเขาทำท่าเข่นเขี้ยว “คุณริกหลับฝันดีนะคะ”

เด็กสาวลุกขึ้นจากตักอุ่นแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ ยังไม่ทันที่เขาได้หอมกลับเธอก็จากไปเสียแล้ว ริกคาโด้มองอย่างแสนเสียดาย แต่ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะกักเธอเอาไว้ในลักษณะเช่นนี้ได้นาน

สายตาคมเข้มสีเทาอมฟ้ามองตามเรือนร่างผุดผ่องของสาวน้อยวัยสิบห้าไปจนสุดตา พร้อมกับบานประตูที่ปิดลงแผ่วเบาปิดกั้นร่างน้อยให้หายไปในที่สุด แต่ห้วงความนึกคิดของมาเฟียหนุ่มกลับมีภาพเด็กสาวอยู่ในหัวตลอดเวลา...

วันเวลาผ่านเลยไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี มาเฟียหนุ่มเฝ้ามองการเจริญเติบโตของเด็กสาวในปกครองด้วยความรู้สึกรักและหวงแหนยิ่ง

สาวน้อยวัยสิบเจ็ดเติบโตขึ้นอย่างสมบูรณ์ ทั้งผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใย รูปร่างดีไร้ที่ติ ความน่ารักสดใสและความสามารถที่เขาให้เธอร่ำเรียน ไม่ว่าจะเป็นด้านความรู้ งานบ้านงานเรือน เขาเตรียมเธอเอาไว้ให้พร้อมเพื่อเหมาะที่จะดูแลคฤหาสน์เปสซอตโต และดำรงตำแหน่งภรรยาหนึ่งเดียวอันเป็นที่รักของเขาในอนาคต

สาวน้อยวัยสิบเจ็ดเติบโตขึ้นมาด้วยความเอาใจใส่ของทุกๆ คน โดยเฉพาะริกคาโด้ที่เอาใจใส่เธอเป็นพิเศษ เด็กสาวกำลังนอนพักอยู่ริมสระน้ำหลังจากได้ว่ายน้ำออกกำลังกายจนเหนื่อย

อารีแอนน่านอนหลับตาพริ้มบนที่นอนสีขาวสะอาดตา ร่างงามถูกปกคลุมด้วยบิกินี่สีสันสดใสสมวัย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชุดที่ริกคาโด้เป็นคนซื้อให้แทบทั้งสิ้น

อกอวบอิ่มของสาววัยสิบเจ็ดดุนดันชุดว่ายน้ำตัวน้อยออกมาเพื่อโอ้อวดความใหญ่โตท้าสายตาแก่ผู้พบเห็น แต่น่าเสียดายที่ความงดงามนี้จะไม่ถูกแบ่งให้ใครได้ชื่นชมนอกจากเจ้าของคฤหาสน์หลังงามนามว่า ‘ริกคาโด้’ เพียงผู้เดียวเท่านั้น

แต่ใครจะรู้ว่าเด็กสาวที่เจ้าของคฤหาสน์หวงแหนยิ่งกว่าอะไร กลับเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มมากหน้าหลายตา ยิ่งหวงแหนมาก ยิ่งเก็บซ่อนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีคนอยากครอบครองสิ่งหวงแหนอันล้ำค่ามากขึ้นเป็นเท่าตัว

สายตาคู่หนึ่งซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของริกคาโด้กำลังจ้องมองความงดงามเบื้องหน้าด้วยความชื่นชมและกระหาย เขาเฝ้ามองเด็กสาวคนสวยอยู่ห่างๆ และไร้พิรุธ เพราะรู้ดีว่าเจ้านายหวงอารีแอนน่ามากแค่ไหน

ยิ่งมองก็ยิ่งสวย สวยไร้ที่ติ ทรวงอกอวบใหญ่เกินตัวแสนเซ็กซี่สั่นไหวไปตามแรงหายใจของสาวน้อย เอวเธอช่างคอดกิ่ว ไร้ไขมันที่หน้าท้องให้รกตา ผิวขาวเนียนละเอียดผุดผ่องก็ไร้ริ้วรอยไฝฝ้าให้รำคาญสายตา สองขาเพรียวเหยียดตรงอวดโฉมโนมพรรณผ่องใต้แสงอาทิตย์อันเจิดจ้า

บิกินี่ตัวน้อยไม่สามารถบดบังความอวบอูมของเนินเนื้อสาวได้เลยแม้แต่น้อย แต่กลับชูเด่นให้เห็นอย่างล่อตาล่อใจ สาวน้อยไม่เคยรับรู้เลยว่าสัดส่วนของตนนั้นรัญจวนใจท้าสายตาแก่ผู้พบเห็นมากเพียงใด

ร่างสูงที่แอบซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาดวงตาเป็นประกายระยับด้วยความกระหาย เวลานี้เป็นเวลาออกกำลังกายโดยการว่ายน้ำของเด็กสาว เธอมักทำเป็นประจำจนคนที่สังเกตอยู่บ่อยครั้งจะรับรู้ได้ว่าเธอทำอะไรบ้างในแต่ละวัน

คนที่เฝ้าแอบมองด้วยความหื่นกระหายมองซ้ายมองขวา ก่อนจะรีบก้าวเท้าเข้าไปยังอาณาเขตหวงห้ามในทันที มือหนาตะปบปิดปากอิ่มเอาไว้ ไฟราคะอันร้อนแรงที่ก่อเกิดในกายยากจะดับลงได้ หากวันนี้เขาไม่ได้จัดการกับสาวน้อยให้หายกระสันอยากคงอกแตกตายเป็นแน่

เมื่อเธอตกเป็นของเขาแล้ว อะไรก็ง่ายขึ้น เพราะเจ้าหล่อนคงไม่กล้าบอกเรื่องน่าอายนี้กับใครเป็นแน่ และต่อไปเขาจะได้เชยชมร่างนี้ให้หายทรมานตลอดไปจนกว่าเขาจะเบื่อ

“อื้อๆๆๆ” อารีแอนน่าดิ้นรนสุดตัวอย่างตกใจสุดขีดเมื่อเห็นบอดี้การ์ดของริกคาโด้จู่โจมลวนลามเธออย่างบ้าคลั่ง เขาตะโบมลงบดจูบลูบไล้เธออย่างหื่นกระหาย กักขฬะและน่ารังเกียจ

“อย่าส่งเสียงสิคุณแอนนา คุณมานอนยั่วผมเอง”

“ปล่อยนะ” เด็กสาวตกใจ เธอออกแรงดิ้นเตะถีบ แต่สู้แรงชายไม่ไหว

“โอ๊ย!!!” ไม่ทันที่บอดี้การ์ดร่างยักษ์จะได้ทำอะไรต่อมิอะไรได้อีก ก็โดนถีบกระเด็นไปอีกด้านโดยแรง

“ไอ้สารเลว” ริกคาโด้คำรามเสียงดังด้วยน้ำเสียงดุดัน บอดี้การ์ดผู้โชคร้ายคงยังไม่รู้ว่าชะตากำลังจะขาด

“คุณริก แอนนากลัว” ร่างน้อยตัวสั่นเทาวิ่งเข้าไปหาอ้อมแขนที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว

“แกกล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน” เสียงเหี้ยมที่เอ่ยถามทำให้บอดี้การ์ดสะดุ้งโหยง ดวงตาวาวโรจน์พร้อมกับปืนที่อยู่ในมือเจ้านาย สามารถคร่าชีวิตเขาได้ฉับพลัน

“ไม่ต้องกลัวเด็กน้อย ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่มีใครจะทำอันตรายเธอได้แน่นอน”

ริกคาโด้จุมพิตปลอบเด็กสาว เป็นจังหวะให้บอดี้การ์ดที่คิดการณ์ใหญ่รีบวิ่งหนี สายตาคมกริบมองตามร่างที่วิ่งหัวซุกหัวซุนอย่างเหี้ยมเกรียม ก่อนที่เขาจะเรียกให้มาเรียพาเด็กสาวขึ้นห้องไปก่อน

“คิดว่าแกจะหนีพ้นหรือไง ไอ้เลว” ริกคาโด้เดินตามติดคนทรยศอย่างเชื่องช้าไม่เร่งรีบ เหมือนพญามัจจุราชที่ต้องการปลิดชีพคนคิดคด

“มือของแกมันสกปรกโสโครก กล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน”

“อ๊ากกกกกกกกกกก!!!”

ความโหดเหี้ยมของมาเฟียหนุ่มที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักบังเกิดขึ้น หากสิ่งสิ่งไหนที่เขารักและหวงแหนเป็นอันห้ามแตะเด็ดขาด มือที่บังอาจแตะจะต้องถูกตัดออกทีละนิ้วๆ ลิ้นและปากที่จ้วงออกมาสัมผัสความหวานของผิวผ่องอันสงวนที่เขาเท่านั้นสามารถสัมผัสได้แต่เพียงผู้เดียวถูกตัดออกอย่างไม่ปรานี และสายตาที่บังอาจมองก็จะถูกควักออกมาจนบอดสนิท นั่นถึงจะสาสมกับสิ่งที่คนผู้นั้นบังอาจแตะต้องของรักของหวงของมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล

นี่อาจเป็นวิธีที่โหดเหี้ยมสำหรับคนทั่วไป แต่นี่คือการเตือนว่าอย่าได้ยุ่งกับของหวง ใครกล้าขัดคำสั่งจะมีสภาพเป็นเช่นไร และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าแตะของรักของหวงอีกเลย

ทำจริงๆ เด็ดขาดเพียงครั้งสองครั้ง ก็ทำให้พวกไม่เจียมขยาดและไม่กล้าไปตลอดชีวิต!!!

“ไม่ต้องกลัวเด็กน้อย ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว ต่อไปจะไม่มีใครกล้าทำอันตรายเธออีก ฉันสัญญา” ริกคาโด้กอดปลอบร่างน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรัก ก่อนจะจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงอย่างหวงแหนสุดหัวใจ...

ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...

“เข้ามาได้” เสียงขรึมที่ตอบกลับมาทำให้อารีแอนน่า สาวน้อยวัยสิบแปดแอบย่นจมูกเล็กน้อย แต่หัวใจข้างในกลับพองโต ในวันหยุดแบบนี้เธอจะได้ดูแลผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอและพี่ชายเอาไว้ เนื่องจากวันอื่นๆ เธอจะยุ่งกับการเรียน

ร่างอวบอิ่มของวัยสาวพร้อมกับกลิ่นหอมกรุ่นจรุงจิตทำให้หัวใจหนุ่มเต้นแรง ริกคาโด้อยากจะเบือนหน้าหนี แต่เขากลับทำไม่ได้ สายตาคมกริบหยุดนิ่ง มองสำรวจเรือนร่างของสาวน้อยด้วยความลุ่มหลง

ความต้องการยิ่งพลุ่งพล่านเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ๆ จนได้กลิ่นหอมประจำกายที่เขาแอบสูดดมอยู่บ่อยครั้ง

“แอนนาเอาของว่างมาให้ค่ะคุณริก” เธอวางกาแฟรสชาติประจำของเขา และขนมจากฝีมือของเธอเองลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้า

“ขอบใจนะ” ริกคาโด้ตอบรับเสียงเรียบ หัวใจอิ่มเอมในการเอาใจใส่ของเธอ แต่ไม่แสดงออกให้เธอเห็นมากนัก ปกติเขาไม่ชอบทานขนม