ในทันทีที่เห็นว่าซีเหยียนอยู่ในรถม้า โดยมีสาวใช้ของคุณหนูเสิ่นเอามีดจ่อคอหอยนางอยู่นั้น ใบหน้าของคุณชายถางก็แผดประกายกล้าแห่งโทสะออกมา

เขาใช้วิชาตัวเบาลอยขึ้นไปโฉบตัวซีเหยียน อุ้มนางแนบอกราวกับจงอางหวงไข่ ก่อนจะพานางลงมาที่พื้นตรงหน้าจิ้งหร่านซึ่งยืนตัวสั่นด้วยความกลัว ทว่าสีหน้าของคุณหนูเสิ่นยังคงแสดงความยโส

“ท่านกล้าลักพาตัวคนของข้าเชียวหรือคุณหนูเสิ่น”

“นางทำร้ายคนของข้าก่อน ข้าจะพานางไปส่งทางการ” นางผู้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมรีบพูดโกหกเพื่อแก้ต่างให้ตัวเอง

“เรื่องเกิดขึ้นภายในคฤหาสน์ของข้า คนที่ต้องจัดการเรื่องนี้ไม่ใช่คนของสกุลถางหรอกหรือ ไม่ทราบว่าคุณหนูเห็นคนสกุลถางไร้ความสามารถหรืออย่างไร ถึงต้องลงมือจัดการเองโดยไม่บอกกล่าวพวกเรา”

หญิงสาวโค้งศีรษะเป็นเชิงขออภัย “ข้าแค่โมโหมากไปหน่อยที่เห็นคนของข้าโดนทำร้าย จึงลืมตัว ต้องขออภัยคุณชายถางที่ทำไปโดยไม่ได้ไตร่ตรองถึงความเหมาะสมด้วยเจ้าค่ะ”

“เท่าที่ข้าดู สาวใช้ของท่านไม่ได้มีแม้แต่รอยขีดข่วน” เขาปราดตามองร่างที่ออกมาจากซากรถม้าได้ครู่หนึ่งและกำลังยืนอยู่ข้างนายสาวของนาง

“แต่คนของข้ากลับบาดเจ็บถึงเพียงนี้” น้ำเสียงของถางซือฉีมีความโกรธแค้นจนคนฟังสัมผัสได้

ทั้งท่าทีโมโหของคุณชายถาง และการที่มือข้างหนึ่งของเขาที่ประคองสาวใบ้ไว้อย่างทะนุถนอม ล้วนสร้างความริษยาให้เสิ่นจิ้งหร่านเป็นอย่างมาก

เขาเรียกบ่าวหญิงที่เดินผ่านมาพอดีให้พาซีเหยียนไปหาท่านหมอ โดยกำชับให้มีการตรวจอย่างละเอียดและทำแผลให้นางอย่างดีที่สุด ส่วนเขาจะตามไปทีหลังเมื่อจัดการชำระความคุณหนูเสิ่นเรียบร้อยแล้ว

“คนของคุณชายทำร้ายสาวใช้ของข้าก่อนนะเจ้าคะ ข้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดข้ายืนยันได้ ส่วนเรื่องที่สาวใช้ตบกันจะมีบาดแผลบ้างก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติกระมัง”

“ดี” นัยน์ตาคมกล้าของคุณชายถางเป็นประกายกร้าวดุ

“ถ้าคุณหนูเสิ่นยืนยันเช่นนั้นข้าจะเป็นคนตัดสินความในเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ประการแรก ที่นี่คือถิ่นของข้า คนของข้าโดนทำร้ายย่อมถือว่าคนของท่านไม่เกรงใจสกุลถาง เข้ามาในคฤหาสน์สกุลถางยังกล้าทำร้ายคนของข้า ข้าจะส่งนางให้ทางการและขอให้สั่งจำคุกนางครึ่งปี”

“คุณหนูเจ้าคะ” มู่อิ๋งกำชายแขนเสื้อของคุณหนูเสิ่นด้วยอยากจะอ้อนวอน ทั้งที่แน่ใจแล้วว่าแม้แต่คุณหนูของนางคงปกป้องนางไม่ได้

“ท่าน” จิ้งหร่านจะประท้วงแต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้นางกล่าวแทรก

“ฟังข้าให้จบก่อนคุณหนูเสิ่น ข้าจะสอบสวนอย่างเป็นธรรมอีกครั้ง และหากพบว่าคนของท่านเริ่มทำร้ายซีเหยียนก่อนโดยที่นางไม่ได้ตอบโต้อะไรเลย แต่นางเป็นฝ่ายถูกกระทำเพียงฝ่ายเดียว ข้าจะตัดเอ็นข้อมือและข้อเท้าของสาวใช้ผู้เหิมเกริมผู้นี้ของท่าน แล้วจะขอคนของทางการให้สั่งขังคุกนางอีกสองปี”

“คุณหนูเจ้าขาช่วยบ่าวด้วย” มู่อิ๋งกลัวจนลนลาน ไม่ว่าอย่างไรจุดจบล้วนเป็นนางที่ต้องโดนทำโทษอย่างหนัก

“คุณชายถาง ท่านไม่ยุติธรรม”

“ข้าไม่ยุติธรรมอะไรกัน สาวใช้ใจทรามผู้นี้ไม่เกรงใจคนสกุลถาง กล้าทำร้ายคนของข้า ที่ข้าลงโทษนี่ยังน้อยไป หรือว่าคุณหนูอยากถูกตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าพร้อมกับสาวใช้ของท่าน”

จิ้งหร่านโกรธจนไหล่สองข้างสั่นเทิ้ม นางชี้หน้าเขา “ท่าน ท่านกล้าพูดอย่างนี้ได้อย่างไร ท่านพ่อข้าเป็นถึงขุนนางใหญ่ทุกคนในแผ่นดินล้วนนับถือเขา”

“หากเป็นพวกคนชั่วข้าก็ไม่เลื่อมใส”

“ท่านกล้าว่าท่านพ่อของข้า”

“คุณหนูเสิ่นข้ายังไม่ได้เอ่ยนามผู้ใด ท่านอย่าร้อนตัว”

“ข้าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก”

“ขอบคุณคุณหนูเสิ่น ข้ากำลังจะกล่าวออกมาพอดี โปรดอย่ามาเหยียบคฤหาสน์สกุลถางอีก ข้าไม่ใช่คนใจดีนัก หากท่านทำร้ายคนของข้าอีก ข้าอาจพลั้งมือทำร้ายท่านคืนบ้างก็ได้”

_________________