ทั้งที่ไม่สบายใจและอยากลงจากรถอยู่ตลอดเวลาตมิสาก็ไม่อาจทำได้ แถมชายหนุ่มยังเอื้อมมือมาจับมือเธอไว้ในทันทีหลังเขาบอกสถานที่จบ แม้ไม่ได้กำแน่นเป็นเพียงการกระชับเหมือนจับมือของคู่รักหากกลับทำให้หญิงสาวอึดอัดในใจ

จามิกรจูงมือเธอไม่ยอมปล่อยเลยแม้ตอนต้องลงจากรถกระทั่งพาเข้าไปด้านในส่วนต้อนรับ ที่นี่น่าจะเป็นรีสอร์ตขนาดเล็ก ชายหนุ่มบอกว่าจองไว้และแจ้งชื่อทางนั้นก็เดินนำไปยังบ้านแต่ละหลังที่ค่อนข้างห่างและเป็นส่วนตัว มาถึงตอนนี้ตมิสารู้สึกว่ามือตนเองที่ชายหนุ่มกุมไว้ตลอดเหงื่อซึมจนเปียกแล้ว แถมเธอยังเริ่มวิตกมากกว่าเดิมอีกด้วย

พนักงานจากไปแล้วสองหนุ่มสาวอยู่ในบ้านพักขนาดเล็กตามลำพังตมิสาก็เอ่ยขึ้น

“ทำไมมาที่นี่คะ คุยกันที่ไร่ก็ได้”

“ผมอยากคุยข้างนอก”

โทนเสียงของชายหนุ่มไม่ได้ดูคุกคามก็จริงแต่ไม่ได้ช่วยให้ตมิสากังวลน้อยลงเลย

“แต่มาที่อื่นแบบนี้ฉัน...”

“ที่ไหนผมก็ทำได้ตมิสา ถ้าผมต้องการ”

จามิกาเอ่ยแทรกขึ้นมา คนได้ยินถึงกับชะงักงัน

“จะบ้านพักคุณหรือที่นี่ แล้วบอกไว้เลยว่าผมอยากทำอะไรคุณตลอดเวลานั่นแหละ แต่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เพราะไม่อยากบังคับคุณ รอคุณเต็มใจ”

หญิงสาวไม่รู้จะทำสีหน้าอย่างไรเมื่ออีกฝ่ายบอกอย่างนั้นพร้อมมองมาด้วยสายตาคมล้ำลึก จะว่าไปจามิกรก็กอดจูบเธอด้วยสัมผัสที่เต็มไปด้วยความต้องการอย่างไม่ปิดบัง คิดแล้วตมิสาก็หลุบตาลงต่ำราวไม่รู้ไม่ชี้แล้วเอ่ยเข้าเรื่อง

“แล้วคุณจะคุยเรื่องอะไรคะ”

“เรื่องฟ้า”

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างสนใจเมื่อรู้สิ่งที่ชายหนุ่มจะคุย

“ผมรู้ว่าคุณต้องคิดมาก ที่เห็นฟ้าอยู่ใกล้ผมตลอด แล้วแม่ก็สนับสนุน”

ตอนที่นายแม่พูดประโยคนั้นตมิสารู้ว่าจามิกรเห็นเธออยู่ใกล้ๆ แน่นอน และท่านก็จงใจพูดเพราะเธอเดินผ่านในระยะที่สามารถได้ยิน หญิงสาวไม่เคยเจอนายแม่พรนภาเป็นการส่วนตัว ไม่รู้ว่าท่านคิดอย่างไรกับตนแต่เรื่องของเธอกับจามิกรท่านย่อมรู้แก่ใจ การแสดงออกเช่นนี้ก็เท่ากับเลือกผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ

ร่างสูงขยับมาใกล้ เขาปล่อยมือแล้วมาจับไหล่เธอแทน ส่วนอีกข้างเกลี่ยผมข้างแก้มทัดไปหลังหูราวอยากเห็นดวงหน้าเธอให้ชัด วันนี้ตมิสารวบผมครึ่งศีรษะติดกิ๊บมุกที่ด้านหลัง ผมยาวสลวยจึงระเกะระกะบ้าง

“ผมกับฟ้าเคยคบกัน”

จามิกรพูดอย่างไม่ปิดบัง ตามองสบกับดวงตากลมโตแน่วนิ่ง เห็นแววนัยน์ตาอีกฝ่ายวูบไหวก็นึกได้ใจ นั่นเท่ากับเจ้าตัวกำลังจิตใจไม่มั่นคง

“แม่ผมชอบฟ้า ท่านเอ็นดูเหมือนลูกสาวอีกคน เห็นกันมาตั้งแต่เกิด ฟ้าเป็นน้องสาวสาวิต เข้านอกออกในไร่เหมือนบ้านตัวเอง คุณคงยังไม่รู้ว่า พ่อสาวิตเป็นผู้จัดการไร่ที่ทำงานกับพ่อผมมาตั้งแต่รุ่นหนุ่ม”

ตมิสาเริ่มเข้าใจ หากเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลกที่แม่เลี้ยงจะสนับสนุนเธอคนนั้น ทั้งผูกพันเอ็นดู ทั้งความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวที่มีมายาวนาน

“ยังไงท่านก็ยังอยากให้ผมลงเอยกับฟ้า”

ชายหนุ่มย้ำ

คนฟังไม่รู้จะเอ่ยอะไร เรื่องเธอกับจามิกรก็ยังไม่มีอะไรชัดเจน เขาไปมาหาสู่เธอ กอดจูบใกล้ชิดเป็นสิ่งที่คนคบหากันทำก็จริง แต่ลึกในใจตมิสากลับรู้สึกเหมือนเขาและเธอคบหากันอย่างผิวเผิน อาจเพราะเวลาไม่นานเท่าไรจึงยังไม่อาจบอกได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ที่จริงจังหรือไม่ และเขาก็ไม่เคยถามถึงครอบครัวของเธอเลย ทว่าตมิสาเองก็ยังไม่มั่นใจกับเรื่องของตนและจามิกรมากพอที่จะบอกทางบ้านว่าเริ่มคบหาใครคนหนึ่ง

เรื่องหัวใจเธออยากตัดสินใจเอง และมั่นใจว่าถ้ารู้เข้าพี่ชายต้องซักไซ้อยากเจอหน้า บิดาเองก็คงเป็นห่วง แต่หญิงสาวเห็นว่าคงไม่มีอะไรน่ากังวล จามิกรเป็นถึงเจ้าของไร่ เป็นผู้ชายมีหน้าที่การงานมั่นคง คุมคนมากมาย เขาย่อมเป็นคนเชื่อถือได้ คิดว่ารอไปสักพักให้ชายหนุ่มถามถึงทางบ้านของเธอออกมาก่อนค่อยว่ากันดีกว่า

“แต่ความรู้สึกของผมตอนนี้อยู่ที่คุณ คนเป็นคนเดียวที่ผมสนใจ”

ตากลมโตกะพริบปริบๆ ใจเต้นกับคำบอกของเขา น้ำเสียงทุ้มให้ความรู้สึกชุ่มชื่นใจไม่น้อย จากที่ห่อเหี่ยวมานับแต่ได้ยินคำพูดของมารดาชายหนุ่ม

“ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัว เอาเปรียบคุณตลอด แต่นั่นเพราะใจผมมันไม่อยากอยู่ห่างคุณสักนิดตมิสา”

พูดไปมือหนาก็ไล้ข้างแก้มนุ่มบางเบา ราวต้องการให้รู้ว่าเขาพูดจริงที่ว่าอยากสัมผัสเธออยู่ทุกเวลา

“วันที่เข้าไร่ก็อยากแวะสำนักงานมากกว่า แต่พยายามไม่เข้าไปบ่อย ไม่งั้นไอ้เบิร์ดกับคนงานได้แอบขำกลิ้ง ว่าผมติดคุณ”

จากนั้นปลายนิ้วแกร่งก็เปลี่ยนมาเคาะจมูกโด่งเล็กเบาๆ

“ถ้าไม่เกรงว่าจะตัวเว่อร์เกินผมอยากไปหาคุณทุกวัน แต่รู้ว่าคุณไม่สบายใจ อายคน แล้วแม่ผมก็คงไม่ถูกใจนัก เพราะแค่นี้ท่านก็ขัดใจอยู่แล้ว ผมหวังดี ทำเพื่อคุณขนาดนี้แต่คุณก็ไม่เคยใจอ่อนให้เลย”

จามิกรตัดพ้อเสียงทุ้ม ไม่ได้ขัดเคืองแต่ราวน้อยใจ

ใช่ว่าตมิสาไม่คิดเรื่องความสัมพันธ์ทางร่างกาย เธอกำลังทำใจกับเรื่องนี้อยู่ สำหรับชายหนุ่มก็คงเหมือนผู้ชายทั่วไปที่การคบหามาพร้อมกับเซ็กส์ หากไปด้วยกันไม่ได้ก็พูดกันตรงๆ จากกันด้วยดี ทว่าเป็นสิ่งที่เธอยังไม่เคยเรียนรู้

ตมิสารู้แก่ใจว่าจามิกรเอาใจใส่เธอทว่าก็ในแบบแข็งกระด้างของเขา ดูอย่างวันที่ตามไปปลอบเธอที่น้ำตก ทั้งที่หวังจะช่วยแต่ก็ใช้วิธีน่าตกใจ ทว่าชายหนุ่มก็ยอมหยุดหากเธอไม่ยินยอม แรกที่มาทำงานแม้ไม่ถูกชะตาก็ยังพาไปหาหมอฉีดยาหลังถูกสุนัขของน้องเขากัด ถึงจะเรียกว่ารับผิดชอบเพราะเป็นนาย แต่ก็นับว่าเขาใส่ใจดูแลลูกน้องของตนดี

“อยากให้คุณใจอ่อนเร็วๆ จัง”

เสียงทุ้มรำพึงพร้อมมือหนากลับมาเกลี่ยแก้มนุ่มนิ่ม

คำพูดนี้ตมิสารับรู้ได้จากแววตาคู่คมล้ำลึกที่ส่องประกายปรารถนาฉายชัดว่าชายหนุ่มต้องการให้เร็วที่สุด คืนนี้เลยได้ยิ่งดี

=========

ตามลุ้นกันจ้า ว่าคุณจาจะสมหวังไหม? ^-^

*แจ้งความคืบหน้า ตอนนี้ไรต์สอบถามราคากับทางโรงพิมพ์คร่าวๆ แล้ว กำลังทำใบจองอยู่นะจ๊ะ

เนื้อหากำลังตรวจคำผิดรอบสุดท้ายจ้า จำนวนหน้า 460+ ค่อนข้างหนา ^-^"

อีบุ๊กออกก่อนนะจ๊ะ เล่มตีพิมพ์ออกช้ากว่าจ้า

=========

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า

https://twitter.com/rasitawriter