‘แกะน้อย’ หลงเข้ามาในดง ‘ผู้ล่า’ มีหรือจะหนีพ้นกับดักหัวใจ

‘จามิกร’ ต้องการตัว ‘ตมิสา’ ไม่ใช่เพราะรัก แต่เพื่อใช้เป็นเครื่องมือต่างหาก

‘ตมิสา’ หัวใจที่แหลกสลายเพราะถูกหลอกลวง ยากจะกลับมาสมบูรณ์ดังเดิม

============

จามิกร : “จะยังไงก็ตาม ถ้าอยากทำงานที่ไร่นี้อย่างสงบล่ะก็ พยายามอยู่ให้ห่างผม”

ตมิสา : “คนอะไรหุ่นดีจัง นี่สินะที่เรียกว่าหุ่นแมนกล้ามแน่น”

“ยอมให้ผมก้าวเข้าห้องมาเอง เกิดอะไรขึ้นจะว่าผมไม่ได้นะ”

ดวงหน้าเล็กยิ่งซีดลงกว่าเดิม ทั้งสีหน้าแววตาแสดงออกถึงความหวาดกลัวและราวกับกำลังจะร้องไห้ แต่ก็รีบเม้มปากชักสีหน้าไม่พอใจ สะบัดหน้าจากมือเขาพร้อมมือบางก็จะผลักอก ทว่าจามิกรจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้

“ฟังก่อน”

“ปล่อย”

เสียงหวานแข็งขึ้นกว่าที่เคยได้ยิน แถมยังสะบัดแขนเร่า ทั้งฉุดทั้งดึงสารพัดไม่ยอมจำนนง่ายๆ

“ตมิสา...โอ๊ย...”

ชายหนุ่มเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงแผ่วลง เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มดิ้นรนมากขึ้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งอุทานเพราะถูกเท้าเล็กกระทืบลงมาเต็มแรง

“ปล่อยนะ”

ตมิสาพยายามฝืนตัวพร้อมทั้งฉุดกระชากมือตัวเองจากมือหนาจนรู้สึกเจ็บ แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาข่มเหงโดยง่าย แม้ชายหนุ่มจะใส่ร้ายว่าเธอยอมรับเขาเข้าห้อง ทว่านั่นก็เพราะเขาฉวยโอกาสตอนเธอไม่ทันตั้งตัวและไม่เต็มใจ

เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กขัดขืนรุนแรง ทั้งตนก็หงุดหงิดที่ถูกทำร้ายร่างกาย แม้แรงหญิงสาวจะไม่มากแต่มันน่ารำคาญ จามิกรก็ตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายยกขึ้น เจ้าตัวจึงพยายามทุบไหล่เขาไม่หยุด

“อื้อ ไม่ อุ้มทำไม ปล่อยนะ”

จามิกรไม่ตอบแต่พาหญิงสาวมาจนถึงเตียงพร้อมพูด

“เอ้า อยากดิ้นก็ดิ้น”

ร่างสูงใหญ่พาร่างเล็กล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน และกอดรัดแนบอกตนแน่น

“เอาเลย ดิ้นให้เต็มที่เลย ในเมื่อไม่อยากฟังกัน ก็ปลุกให้ผมตื่นไปเลย จะได้ทำอย่างอื่น”

เปิดเรื่องใหม่ 'อุบายหมายจันทร์' เรื่องนี้เนื้อหาค่อนข้างหนัก มีความดราม่า โรแมนติก อาจมีบู๊บ้างเล็กน้อย

ซึ่งแน่นอนว่ามีความวาบหวาม(18+) แบบไม่ธรรมดาเช่นกัน

ฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ

เนื้อหาอัปประมาณ 70% ก่อนปิดเหลือตัวอย่างจ้า

==============

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้คัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง แก้ไข ทำซ้ำ

หรือเผยแพร่ในสื่อดิจิทัลและรูปแบบอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต