ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
หลังจากที่คิดทบทวนดูแล้ว สุดท้ายจางหยูก็ตัดสินใจ....ช่างมัน!
เมื่อไม่นานมานี้ เซินถูป้าเกือบจะลงมือทำร้ายศิษย์สำนักคังเฉียง จางหยูไม่หาเรื่องเขาก็ดีเท่าไหร่แล้ว แล้วทำไมเขาจะต้องช่วยเหลืออีกฝ่ายด้วย?
คนแบบนี้ ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย!
คนประเภทนี้ไม่คุ้มค่าที่จะเสี่ยง!
ตอนนั้นสีหน้าของเซียวเหยียนก็เปลี่ยนไป เขารีบวิ่งออกไปทันที “ ลุงเซินถู ลุงของข้าล่ะ ! ” สภาพของเซินถูป้า ทำให้เซียวเหยียนรู้สึกแย่ขึ้นมา
ก็ต้องรู้ก่อนว่า เซียวจ้านเทียนนั้นอยู่กับพวกเซินถูป้า และตอนนี้ก็มีแค่เซินถูป้าคนเดียวที่กลับมาได้ แล้วเซียวจ้านเทียนล่ะไปไหน ?
แม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับลุงจะไม่ดีนัก แต่เซียวจ้านเทียนก็คือคนของตระกูลเซียว !
“ น้องเซียว....” เซินถูป้าแสดงสีหน้าโศกเศร้าออกมา เขาส่ายหน้าด้วยความเจ็บใจและโทษตัวเอง “ ผิดที่ข้า ผิดที่ข้าอ่อนแอเกินกว่าจะช่วยพวกเขาได้....เฉินยี่ โจวยี่ เซียวจ้านเทียน พวกเขาตายแล้ว ทุกคนตายกันหมดแล้ว ! ”
เซียวเหยียนราวกับโดนสายฟ้าฟาด ตัวของเขาแข็งทื่อไปทันที “ ลุงของข้า ตายแล้วรึ ? ”
เซินถูป้าพูดขึ้นอย่างกังวลว่า “ เจ้าสำนักล่ะ ? เจ้าสำนักพวกเจ้าอยู่ไหนกัน ? เขาอยู่ที่ไหน ! ”
“ เร็วเข้า รีบแจ้งให้เจ้าสำนักทราบ ว่ามีสัตว์อสูรที่น่ากลัวไล่ตามข้ามา ! ” คำพูดของเซินถูป้าเต็มไปด้วยความกังวลและความหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่การเสแสร้ง
จางหยูและอู่เฉินได้เดินออกมาจากในป่าอย่างช้าๆ
“ ไม่จำเป็น ข้าอยู่ที่นี่แล้ว ” จางหยูมองไปที่เซินถูป้าด้วยท่าทีเฉยเมยและถามขึ้นมา “ เจ้าบอกว่าเจ้าโดนสัตว์อสูรที่น่ากลัวโจมตี และสัตว์อสูรนั่นก็กำลังไล่ตามเจ้ามาอย่างงั้นรึ ? ”
อู่เฉินกังวลอยู่บ้าง มันเป็นสัตว์อสูรแบบไหนกัน ที่ทำให้เซินถูป้ามีสภาพเช่นนี้ได้ ?
เมื่อเห็นจางหยู เซินถูป้าก็เหมือนได้เห็นความหวังสุดท้าย เขารีบพูดขึ้นมา “ นายท่าน ช่วยข้าด้วย ! ”
จางหยูโบกมือและพูดขัดขึ้นมา “ ตอบคำถามข้ามา ! ”
“ ใช่ มันคือจิ้งจอกพันหน้า ” เซินถูป้าพูดขึ้นมาด้วยเสียงสั่นๆ “ มันแข็งแกร่งเกินไป เมื่อพวกเราเผชิญหน้ากับมัน พวกเราก็ไม่อาจต่อกรกับมันได้ โจวซุน,เฉินยี่,โจวยี่ต่างก็ตกตายเพราะมัน เหลือเพียงข้าคนเดียวที่เหลือรอดมาได้ มันจะตามมาทันในอีกในไม่ช้า นายท่าน ช่วยด้วย ช่วยด้วย ! ” สุดท้ายเซินถูป้าก็ร้องขอให้ช่วยด้วยความหวาดกลัว
จิ้งจอกพันหน้า !
จ้าวแห่งเขตมืดที่มีบันทึกไว้ในหนังสือ สัตว์อสูรที่อยู่ขอบเขตตันซวนขั้นสูงตัวนั้นนะเหรอ?
ทุกคนต่างหน้าเปลี่ยนสี ลมหายใจพลันขาดห้วงขึ้นมา
มีข่าวลือเกี่ยวกับจิ้งจอกพันหน้ามากมาย ไม่ว่าจะในหนังสือหรือที่คนเล่ากันมาแบบปากต่อปาก เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับจิ้งจอกพันหน้า ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของความโหดร้าย เจ้าเล่ห์และพลังที่น่ากลัว มันอาศัยอยู่ในเขตมืดมาหลายร้อยปีแล้ว และแน่นอนที่สุดว่า มันคือหนึ่งในสัตว์อสูรที่น่ากลัวที่สุดในเขตมืด!
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของจางหยูก็หมองคล้ำขึ้นมา มันสายเกินไปแล้วที่จะถามเซินถูป้าว่าทำไมถึงได้ชักนำสัตว์อสูรเช่นนั้นมา เขารีบหันไปพูดกับอู่โม่และคนอื่นๆว่า “ ทุกคนหยุดก่อน และมาหาข้า ”
อู่โม่และคนอื่นๆต่างก็รีบเข้ามารวมตัวกันรอบๆจางหยู ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
สัตว์อสูรขอบเขตตันซวนในตำนาน !
อย่าว่าแต่คนในเมืองทะเลทรายเลย แม้แต่เซียวเหยียนและเซียวซินเอ๋อร์ที่มาจากเมืองตงโจวก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา
อู่เฉินพูดอย่างตกใจว่า “พวกเจ้าบ้าไปแล้วเรอะ! ถึงได้กล้าไปหาเรื่องจิ้งจอกพันหน้า! ”
แม้ว่าพวกเซินถูป้าจะแข็งแกร่ง แต่ช่องว่างระหว่างพวกเขากับจิ้งจอกพันหน้าก็ยังใหญ่เกินไป แต่ถึงอย่างนั้น คนเหล่านี้ก็ไปยั่วโมโหจิ้งจอกพันหน้าอีก ช่างรนหาที่ตายจริงๆ!
ขนาดนักสู้ขอบเขตตันซวนขั้นสูง ก็ยังไม่กล้าไปยั่วโมโหจิ้งจอกพันหน้าเลย!
“ ลุงเซินถู ท่านแน่ใจหรือว่า ลุงของข้าตายไปแล้วจริงๆ ? ” เซียวเหยียนยังคงคับข้องใจ
“ เซียวเหยียน ข้ารู้ว่าเจ้ายอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ แต่น้องเซียวตายแล้วจริงๆ ข้าเห็นมันด้วยตาของตัวเอง ” เซินถูป้าถอนหายใจออกมา “เฮ้อออ เซียวเหยียน อย่าเศร้าไปเลย ”
เซียวจ้านเทียนถูกเขาโยนไปหาจิ้งจอกพันหน้าด้วยมือของตัวเอง ด้วยนิสัยที่โหดร้ายของจิ้งจอกพันหน้า มีหรือที่มันจะปล่อยให้เซียวจ้านเทียนรอด
จางหยูมองไปที่เซินถูป้าอย่างเย็นชา และหันไปพูดกับอู่เฉินที่อยู่ข้างกายว่า “อู่เฉิน เจ้าพาทุกคนหลบออกไปก่อน ”
เขาไม่มั่นใจว่าจะสามารถปกป้องทุกคนได้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงฉวยโอกาสตอนที่จิ้งจอกพันหน้ายังมาไม่ถึง บอกให้ทุกคนหลบไปก่อน ซึ่งถ้าหากเขารับมือกับมันไม่ได้ และหมดหนทางจริงๆ เมื่อถึงตอนนั้นค่อยคิดหนีอีกทีก็ยังไม่สาย
ด้วยทักษะ ‘เงาเวหา’ ที่เขามีแล้ว แม้ว่าเขาจะสู้ไม่ได้ แต่มันก็ไม่ยากที่เขาจะหนี
“ ได้ เจ้าสำนัก ! ” อู่เฉินพยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็มองไปรอบๆและบอกกับทุกคน “ ทุกคนตามข้ามา !”
ตอนที่ทุกคนกำลังถอยไปนั้น จางหยูได้พูดกับเซียวเหยียนว่า “ เซียวเหยียน ข้าขอยืมแหวนของเจ้าที ”
เซียวเหยียนนิ่งไปเล็กน้อยและถอดแหวนให้โดยไม่ลังเล
แม้ว่าจางหยูจะบอกว่าแหวนนี่เป็นของดี แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นของดีเลย มันเหมือนยาพิษที่คอยกัดกินเขา
ตั้งแต่ที่รู้ว่ามีวิญญาณอยู่ในแหวน และยังเป็นวิญญาณที่มีระดับการบ่มเพาะตันซวนขั้นสูง ตัวเขาเองก็รู้สึกกังวลมาโดยตลอด ถ้าเกิดว่าผีเฒ่านั่นเหมือนในนิยายบอกเอาไว้ ว่าจะฉวยโอกาสตอนที่เขาเผลอ แล้วแย่งชิงร่างกายเขาไป หากเป็นเช่นนั้นแล้วเขาจะทำยังไง?
หลังจากที่รับแหวนจากเซียวเหยียนมา จางหยูก็พยักหน้าเล็กน้อย “เอาล่ะ พวกเจ้าสองคนตามอู่เฉินออกไปจากที่นี่ก่อน ที่นี่ปล่อยให้ข้าจัดการเอง ! ”
เซียวเหยียนลังเลและตอบกลับว่า “ เจ้าสำนัก ระวังตัวด้วย ! ”
เมื่อพูดจบ เขากับเซียวซินเอ๋อร์ก็เดินไปหาอู่เฉิน ก่อนที่อู่เฉินจะพาพวกเขามุ่งหน้าไปยังเขตนอก
เมื่อเห็นเด็กๆถอยไปแล้ว เซินถูป้าก็กังวลขึ้นมานิดๆ “ นายท่าน แล้วข้าล่ะ ? ”
เขามองไปที่จางหยูด้วยความคาดหวัง ขอเพียงแค่จางหยูเอ่ยปากมา เขาก็จะหนีไปโดยไม่ลังเล
“เรื่องที่พวกเจ้าก่อขึ้นมา แล้วจะโยนให้ข้าจัดการงั้นรึ? ” จางหยูมองไปที่เซินถูป้าอย่างเย็นชา และพูดขึ้นมาช้าๆ “ ยิ่งไปกว่านั้นพี่น้องของเจ้าก็ตายไปแล้ว เจ้าไม่อยากแก้แค้นให้พวกเขารึ ? ”
เซินถูป้าหัวเราะแห้งๆออกมา “นายท่านตลกเกินไปแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งที่ข้ามี แม้ว่าข้าอยากจะแก้แค้นให้กับพวกเขา แต่ข้าก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี! ”
ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงฝ่าสายลมดังขึ้นมาส่วนลึกของเขตมืด
“ มาแล้ว มันมาแล้ว ! ” สีหน้าของเซินถูป้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พลางพูดด้วยเสียงที่สั่นเทาว่า “ จิ้งจอกพันหน้า มันต้องเป็นจิ้งจอกพันหน้าแน่ๆ ! ” เขาถูกจิ้งจอกพันหน้าทำให้หวาดกลัว เพียงแค่การเคลื่อนไหวเล็กๆ ก็ทำให้เขาตกใจกลัวจนแทบสิ้นสติ
สีหน้าของจางหยูเคร่งเครียด สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชายป่า จากนั้นก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาตรงหน้าทั้งสองคน
เมื่อเห็นร่างนั้นอย่างชัดเจน จางหยูก็แปลกใจขึ้นมา “ นั่นเซียวจ้านเทียนไม่ใช่รึ ? ไม่ใช่เจ้าบอกว่าเจ้าเห็นเขาตายรึไง ? ”
ใบหน้าของเซินถูป้าพลันเปลี่ยนไปราวกับเห็นผี เขาอุทานขึ้นมาในใจว่า “ ได้ยังไงกัน? เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ! ก็ข้าโยนเขาใส่จิ้งจอกพันหน้าด้วยมือของข้าแล้วนี่ เขาไม่มีทางรอดมาได้แน่ ! ”
“ ท่านลุง ! ”
บังเอิญว่าเซียวเหยียนยังไปไม่ได้ไกลนัก เมื่อสังเกตเห็นร่างของเซียวจ้านเทียนที่วิ่งมา เขาได้หยุดลง และตะโกนออกมาด้วยความดีใจ
อู่เฉิน,เซียวซินเอ๋อร์,อู่โม่และคนอื่นๆ ต่างก็หยุดเดิน และมองไปยังร่างที่พุ่งออกมาด้วยความประหลาดใจ สีหน้าของเซียวจ้านเทียนนั้นเต็มไปด้วยความกลัว
เซียวจ้านเทียน นั่นคือเซียวจ้านเทียนจริงๆด้วย !
เขายังมีชีวิตอยู่ !
“ จบสิ้นแล้ว !” ในหัวของเซินถูป้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หากเซียวจ้านเทียนยังมีชีวิตอยู่ ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เขาทำในเขตมืด ก็คงถูกเปิดโปงกันพอดี
สิ่งที่รอเขาอยู่คือการแก้แค้นจากตระกูลเซียวและพันธมิตรร้อยสำนัก !
การแก้แค้นจากตระกูลเซียวไม่นับว่าเป็นอะไรได้ แต่การแก้แค้นจากพันธมิตรร้อยสำนักไม่ใช่สิ่งที่เขาจะรับมือไหว !
แม้แต่บรรพบุรุษตระกูลเซินถู ก็อาจจะไม่ช่วยเขาได้ !
เซินถูป้ากลืนน้ำลายลงคอและมองไปที่จางหยู เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองเขา เขาก็แอบถอยหลังไปทีละก้าวๆ คิดจะฉวยโอกาสหนี
“ โอ้ น่าสนใจจริงๆ ! เซินถูป้าเจ้าคิดจะหนีงั้นรึ ?” ตอนที่เซินถูป้ากำลังจะก้าวออกไปนั้น เสียงของจางหยูก็ดังขึ้นมา จนทำให้ใจของอีกฝ่ายหล่นวูบ
รอยยิ้มแห้งๆปรากฎบนใบหน้าของเซินถูป้า น้ำเสียงของเขาสั่นขึ้นมา “ นายท่าน ท่านเข้าใจข้าผิด ข้า...”
เขาได้แต่พูดติดอ่างขึ้นมา ความคิดมากมายพลันตีกันอยู่ในหัว เขาไม่สามารถหาคำอธิบายดีๆ มาอธิบายถึงการกระทำของตัวเองได้
ถึงเขากลัวจิ้งจอกพันหน้า แต่เขากลัวจางหยูมากกว่า เพราะในสายตาเขาแล้ว จางหยูนั้นลึกลับและแข็งแกร่งยิ่งกว่าจิ้งจอกพันหน้าเสียอีก!
จิ้งจอกพันหน้าต้องการจะฆ่าเขา เขาก็สามารถหนีได้ แต่ถ้าหากจางหยูต้องการจะฆ่าเขา แม้แต่โอกาสหนีก็คงจะไม่มี!
“ หยุดห้ามไปไหน ”
จางหยูไม่คิดจะฟังคำอธิบายจากเซินถูป้า และพูดขึ้นมาเบาๆ “ ไม่งั้นแล้วข้าจะฆ่าเจ้า ก่อนที่จิ้งจอกพันหน้าจะมาถึง ! ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เซินถูป้าก็ยืนนิ่งๆราวกับเป็นรูปปั้น เขาไม่กล้ากระพริบตาเลยด้วยซ้ำ “ ได้ ได้ ”
เขาไม่สงสัยเลยว่า ถ้าหากเขาขยับ จางหยูก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าเขา !
ตอนนั้นเอง เซียวจ้านเทียนก็มองเห็นจางหยู สีหน้าของเขามีทั้งความยินดีและความหวาดกลัว “ มีทางรอดแล้ว ! ” เขาก็คิดเหมือนกับเซินถูป้า ที่จางหยูเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เมื่อเห็นจางหยู อารมณ์ของเขาก็ปั่นป่วนขึ้นมา ความดีใจพรั่งพรูออกมาเต็มหัวใจ
แต่ตอนที่เขาเห็นเซินถูป้า ใบหน้าของเขาก็แสดงความโกรธแค้นออกมา “ เซินถูป้า เจ้าคนชั่ว ! ”
ทุกคนต่างก็มองไปที่เขาสลับเซินถูป้าอย่างงงงวย
ไม่ใช่ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันรึ ?
เซินถูป้าทำอะไรลงไป ถึงได้ทำให้เซียวจ้านเทียนโกรธได้ถึงขนาดนี้ แม้กระทั่งด่าทอออกมา ?
“ น้องเซียว น้องเซียว ยกโทษให้ข้าด้วย ข้าผิดเอง ! ” เซินถูป้าพูดขึ้นมาด้วยความสิ้นหวัง สีหน้าของเขาดูไม่ได้ขึ้นเรื่อยๆ “เจ้ามีจิตใจที่กว้างขวาง ยกโทษให้ข้าสักครั้ง !” เมื่อเห็นว่าเซียวจ้านเทียนยังคงโกรธ และไม่คิดที่จะยกโทษให้ เซินถูป้าก็หวาดกลัวขึ้นมาในใจ เขารีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ ใช่สิ แล้วจิ้งจอกพันหน้าล่ะ ? เจ้าหนีมันมาได้ยังไง ? ”
“ จิ้งจอกพันหน้า ! ”
สีหน้าของเซียวจ้านเทียนพลันเปลี่ยนไป มันสายเกินไปแล้วที่จะถกเถียงกับเซินถูป้า เขารีบบอกกับจางหยูทันที “ นายท่าน จิ้งจอกพันหน้ากำลังตามมา ข้าขอร้องให้ท่านช่วยข้าที ! ”
จางหยูขมวดคิ้ว จิ้งจอกพันหน้าในตำนาน? ขอบเขตตันซวนขั้นสูง? มันคุ้มแล้วจริงๆหรือกับการช่วยสองคนนี้ ด้วยการเผชิญหน้ากับจิ้งจอกพันหน้า ?
ก่อนที่จางหยูจะได้พูดอะไร เซียวเหยียนก็รีบเดินเข้ามา เขากัดฟันแน่นและเอ่ยขอร้อง “ เจ้าสำนัก โปรดช่วยลุงข้าที ! ”
จางหยูสามารถปล่อยพวกเขาตายได้ แต่เซียวเหยียนที่เป็นหลาน ไม่อาจทำใจเห็นลุงของตัวเองตายไปได้
เซียวซินเอ๋อร์ลังเลเล็กน้อย นางกัดฟันแน่นแล้วเดินออกมาพูดด้วยความเคารพ “ ขอให้เจ้าสำนักช่วยชีวิตลุงเซียวของเราที ! ”
เมื่อเห็นเซียวเหยียนและเซียวซินเอ๋อร์อ้อนวอน จางหยูก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา หลังจากนั้นสักพักเขาก็ถอนหายใจออกมา “ พวกเจ้าเนี่ยนะ ช่างสร้างปัญหาให้ข้าจริงๆ ! ”
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
