บทที่1 The Monster ตอนที่12
จำลองการต่อสู้
สนามประลอง ณ โครอสเซี่ยม
อณูมานาลอยออกมาทั่วร่างกายของนายันมากมายก่อนที่หลอมรวมเข้าไปภายในร่างกายให้สูบฉีดเลือด เส้นเลือดปรากฏขึ้นตามร่างกายของเขาพร้อมกับผิวที่เริ่มกลายเป็นสีแดงเข้ม
"ถ้าไม่เข้ามาฉันจะเข้าไปเองแล้วกัน!"
ร่างของนายันดีดตัวไปโจมตีคู่ประลองของเขาอย่างรวดเร็วจนแทบจะมองไม่เห็น เพียงพริบตาเดียวหมัดของนายันต่อยเข้าไปเต็มท้องของบาราสแต่การโจมตีเพียงแค่นั้นกับไม่ระคายผิวของเขาเลยแม้แต่น้อย
"มีดีแค่นี้อย่างงั้นเหรอ?"
หมัดของบาราสต่อยเข้าไปเต็มร่างของนายันแต่เขาก็รับการโจมตีนั้นได้ทัน ร่างของชายหนุ่มกระเด็นถอยห่างออกไปไกลทันใดนั้นบาราสก็พุ่งเข้าไปต่อยเข้าเต็มหน้าของนายันอัดกับพื้น
"ฉันได้ยินข่าวมาว่าพวกแกสร้างปัญหามากเลยนี่ เพราะพวกแกคอยสร้างแต่ปัญหามันเลยทำให้พวกกรรมการนักเรียนอย่างฉันต้องปวดหัว"
"เห้ยพูดอะไรผิดไปรึเปล่า อดีตกรรมการนักเรียนต่างหาก!"
นายันรีบกระโดดตั้งตัวหมุนตัวเตะหัวบาราสเต็มๆ จนเขาเซถอยไปเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตามเข้าไปต่อยจนหน้ายุบกระเด็นกลิ้งไปกับพื้น
"พวกแกน่ะเข้ามาหาเรื่องพวกฉันเองนี่ หรือจะบอกว่าอิจฉาดีล่ะเพราะพวกฉันเด่นกว่ากรรมการนักเรียนอย่างแกและทำผลงานได้ดีกว่า!"
"เพราะถ้าไม่ใช่พวกแกเพื่อนของฉันก็ไม่ต้องตาย"
"อย่ามาพูดเหมือนเป็นความผิดของฉันสิไอ้เวรเอ๊ย!"
นายันกระโจนเข้าไปโจมตีบาราสในทันทีแต่ทันใดนั้นร่างของนายันกับถูกบางสิ่งบางอย่างผลักกระเด็นถอยห่างออกไป ร่างของนายันกลิ้งไปกับพื้นหลายตลบก่อนที่เขาจะเห็นในมือของบาราสสวมถุงมือเวทมนตร์เอาไว้
"อุปกรณ์เสริมพลังเวท ไม่ถือว่าเป็นอาวุธฉันไม่ได้โง่พอจะมาสู้กับแกโดยไม่เตรียมตัวหรอกนะ"
'ถุงมือนั้น เสริมพลังให้กับคาถาปัดป้องนี่หว่าก็ว่าทำไมมันนรุนแรงผิดปกติ' "อ่าได้! งั้นฉันก็ขอเอาจริงบ้างแล้วกัน BLOODRAGE!"
"เวทเลือดอย่างงั้นเหรอแกนี่มันเหมือนสัตว์ป่าซะจริง!"
"เดี๋ยวก็รู้!"
นายันพุ่งเข้าไปโจมตีบาราสอย่างรวดเร็วกว่าครั้งก่อนแต่ด้วยจิตสังหารนั้นทำให้บาราสใช้เวทปัดเป่ารอบกายจนเกิดคลื่นพายุกระจายออกไปรอบตัว ร่างของนายันถอยออกห่างแต่เขากับพุ่งเข้าไปโจมตีบาราสอีกครั้งถึงแม้ครั้งนี้บาราสจะร่ายเวทใส่นายันแต่นั้นก็ไม่สามารถหยุดเขาไว้ได้
เพียงชั่วครู่นายันก็เข้าประชิดตัวบาราสได้สำเร็จก่อนที่เขาจะต่อยซ้ายต่อยขวาสลับเข้าไปที่หน้าอย่างรวดเร็วจบด้วยต่อยคางจนร่างบาราสลอยอยู่กลางอากาศก่อนที่นายันจะรีบคว้าขาบาราสจับเหวี่ยงลงไปที่พื้นอย่างแรงจนบาราสกระอักเลือด
"จบกันสักที!"
นายันง้างหมัดขวาต่อยเข้าไปเต็มหน้าของบาราสจนพื้นแตกร้าวเป็นวงกว้าง
ณ ร้านขายของเล็กๆ ตั้งอยู่ในโซนค้าขายในเขตโรงเรียน
ร้านตกแต่งด้วยรากไม้ตัวอาคารถูกสร้างมาจากไม้แก่เกือบทั้งหลัง หลังคาปูกระเบื้องสีส้มแดงคล้ายสีอิฐ แต่ถึงแม้จะเป็นร้านเล็กๆ แต่รอบร้านก็มีนักเรียนมากมายต่างมาซื้อขายของในร้านแห่งนี้กันมากมาย
"เห ไม่ต่างจากที่คิดไว้เท่าไหร่" ไอรีนจ้องมองไปยังร้านเล็กๆ ตรงหน้า
"ยังไงนี่ก็โลกเวทมนตร์นะครับ" โทคิซาดะหันไปพูดกับไอรีนที่เดินอยู่ข้างๆ "แล้วพวกเราไม่มีเงินเลยนี่นะ"
คำพูดนั้นของโทคิซาดะทำให้เพื่อนทุกคนต่างชะงักเท้าด้วยความตกใจ ใบหน้าของโทคิซาดะ ฟูจิโนะและไอรีนต่างซีดเผือดกับรอยยิ้มแห้งๆ
"เอาน่าๆ เดี๋ยวเราซื้อให้ถือว่าเป็นของต้อนรับแล้วกัน" วีเรสเธอหันไปบอกให้กับเพื่อนของเขาทั้ง3คน
"ขอบใจน่า" ไอรีนเข้าไปกอดน้องสาวของเธอด้วยความดีใจจนเจ้าตัวหน้าแดง
พวกเขาพากันเข้าไปเลือกซื้อของภายในร้านค้าที่ขายอุปกรณ์เวทมนตร์และตำราเวทกันเล็กน้อยเพื่อเตรียมเอาไปใช้ในการจำลองต่อสู้ที่ใกล้จะถึง
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงคาบเรียนถัดไป วิชาจำลองการต่อสู้
ณ ภูเขาหลังโรงเรียนเป็นสถานที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้สีเขียวและน้ำตก ลานหญ้าสีเขียวด้านหน้าทางขึ้น วีเรสและเพื่อนๆ พากันมาถึงที่ตีนเขามีครูอารันยืนอยู่ใต้ร่มไม้ในช่วงแดดจัดเพื่อรอนักเรียน ทั้ง15คนต่างพากันมานั่งใต้ร่มไม้ตามกลุ่มของพวกเขาแต่เหมือนจะเหลือเพียงกลุ่มเดียวที่ยังไม่โผล่หัวมาสักคน
เวลาผ่านไป40นาที
"กลุ่ม4ไปไหน?" อารันที่เป็นครูประจำวิชาเอ่ยปากถามเสียงแข็งสายตาก็มองไปยังนักเรียนของพวกเขา "ให้ตายสิไอ้พวกนั้นมันยิ่งตัวดังประจำโรงเรียนซะด้วยสิ"
"นี่คุณเกรเซียสนิทกับอามาคุสะคุงนี่เขาได้บอกอะไรมั้ย? นิตายาเอ่ยถามจากทางด้านหลัง
"เรียกไอรีนก็ได้ ส่วนไอ้บ้านั้นไม่ได้บอกอะไรเลยก็เห็นว่าจะไปห้องกันเลยไม่ได้ถามอะไร" ไอรีนตอบคำถามนั้น "แต่จะว่าไปนี่ก็"
"ก่อเรื่องอีกแน่เลย" ชานจีพูดพลางมองอาจารย์ที่ยืนจังกล้าอยู่ตรงหน้า "หวังว่าจะไม่ใช่แบบนั้นนะครับ แฮะๆ"
"ไอรีนสินะ" อารันมองไปที่หญิงสาวหน้ากลุ่ม3 "งั้นฉันจะให้เธอกับเจ้าหญิงไปตามพวกนั้นแล้วกัน"
"หนูก็ไม่ขัดอะไรหรอก" ไอรีนพูดพลางส่งสายตามองเจ้าหญิง
"เดี๋ยวผมไปตามเองครับ" โทคิซาดะเสนอตัวเองขึ้น "ยังไงซะผมก็พอเดาได้ว่าคนอย่างหมอนั้นจะไปที่ไหน"
"ฉันว่าไม่ต้องแล้ว มันมานู้นละ" อารันเดินไปพิงต้นไม้มองไปยังคนทั้ง5คนเดินเรียงกันมายังกับบอยแบร์น "คิดว่าตัวเองเป็นนายแบบรึไงฟะรีบมาได้แล้วไอ้เด็กเวร!!"
ทันใดนั้นผมสีขาวของคนบางคนก็วิ่งไปกระโดดถีบทาคามิยะจนหน้าหงายพร้อมกับเสียงดุด่าจากหญิงสาว
"หัดมาให้ตรงเวลาหน่อยสิวะ เรื่องเวลาฉันย้ำนักย้ำหนาแล้วนะไปเที่ยวมีเรื่องอีกใช่มั้ย!!" เธอยิงคำถามใส่ทาคามิยะราวกับกระสุนปืน
"เห้ยๆ ใจเย็นก่อนค่อยคุยกัน" ฮาซารีบพูดห้ามไอรีนที่กำลังจะง้างหมัดต่อยทาคามิยะ
"หนวกหูพวกแกก็เหมือนกันรู้มั้ยพวกฉันนั่งรอ40นาทีเลยนะเห้ยคิดว่าสภาพอากาศมันเหมาะกับการตั้งแค้มป์รึไงวะ!!" คำพูดที่ไอรีนพูดออกไปมันทำให้ฮาซาถึงกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง
'น่ากลัว!' นายัน ชากะ อิมเคียร์ ต่างคิดในใจเป็นเสียงเดียวกันจากที่ไอรีนเข้ามาถีบทาคามิยะ 'น่ากลัวสุดๆ!'
"น่ากลัวจริงน่าคุณไอรีนน่ะ" เจียลินพูดพลางมองไอรีนและกลุ่ม4
"เดี๋ยวก็ชินไอรีนกับอามาคุสะก็เป็นแบบนั้นกันตลอดแหละ" วีเรสพูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
ในเมื่อทุกอย่างอยู่ในความสงบและทุกคนมากันครบพวกเขาก็มานั่งฟังกฎในการต่อสู้จำลองยกเว้นทาคามิยะที่นั่งเหม่อลอยคล้ายกับคนสติหลุดหรือวิญญาณหลุดออกจากร่าง
"เอาล่ะให้ตัวแทนแต่ละกลุ่มมาจับฉลากว่าจะได้อยู่ฝั่งไหน รอบแรกคือ2-2รอบที่2คือ1-3 แล้วกฎคือให้ฝั่งมอนสเตอร์ไปหาทำเลและเอาธงปักไว้และคอยปกป้องถิ่นของตัวเองส่วนผู้กล้าก็ไปชิงธง ห้ามมีการต่อสู้แรงเกินเหตุหรืออันตรายถึงชีวิต สถานที่ตรงนี้ไม่มีมอนสเตอร์โผล่มาแน่นอนเพราะอยู่ในเขตโรงเรียนและมีการตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดอยู่ตลอดเวลา ฝ่ายมอนสเตอร์จะเป็นฝ่ายที่ได้เข้าไปในเขาก่อนเพื่อหาทำเลแล้วพวกผู้กล้าค่อยตามไป ระยะเวลารอบละ1ชั่วโมงถ้าครบ1ชั่วโมงให้มารวมกันตรงนี้ใหม่ กติกาของผู้กล้าคือ ชิงธงในระยะเวลาที่จำกัด กติกาของมอนสเตอร์คือการจับตัวผู้กล้าและป้องกันธงจนหมดเวลา แล้วเรื่องอาวุธให้ใช้ของที่อันตรายจนถึงแก่ชีวิตรวมถึงเวทมนตร์ด้วยเข้าใจนะ ฉันจะให้เวลาฝ่านมอนสเตอร์30นาทีแล้วจะส่งผู้กล้าเข้าไป"
"ครับ/ค่ะ!"
"เอาล่ะส่งตัวแทนมาจับฉลากรอบแรกได้แล้ว" อารันยื่นกล่องฉลากไปตรงหน้า
ตัวแทนของแต่ละกลุ่มลุกขึ้นไปยืนจับฉลากในรอบแรก เชียร์ร่า อาดาร์ฮา ไอรีน อิมเคียร์ (ตัวแทนของกลุ่มเนื่องจากทาคามิยะยังไม่ได้สติ) ลุกขึ้นมาจับฉลากแบ่งกลุ่ม
กลุ่มผู้กล้า กลุ่มที่1และกลุ่มที่2
กลุ่มมอนสเตอร์ กลุ่มที่3และกลุ่มที่4
"ตื่นได้แล้วทาคามิยะ" ไอรีนปลุกทาคามิยะด้วยการใช้มือตบเรียกสติเพื่อนสนิทของเธอจนเขาได้สติในคราวเดียว "หลับสบายเลยสิ"
"เงียบไปเลยยัยบ้าทักทายกันงี้รึไงฟะ!!!" ทาคามิยะตะโกนใส่ไอรีนในทันทีพลางถอยห่างจากตัวหญิงสาว
"จะไปไหนพวกเราอยู่กลุ่มมอนสเตอร์เหมือนกันนะ ทาคามิยะ" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มที่แสนโรคจิตจนทาคามิยะวิญญาณหลุดออกจากร่างอีกครั้ง
"อามาคุสะ!!!" พวกอิมเคียร์ตะโกนด้วยความตกใจพลางรีบเข้าไปรับร่างของทาคามิยะในทันที
ในหุบเขาลึกเต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวขจีและหญ้าสูงหนาทึบ ลำธารแม่น้ำไหลยาวลงไปยังแม่น้ำที่อยู่เบื้องล่างจนกลายเป็นน้ำตก
กลุ่มที่3-4เดินทางมาถึงลำธารแม่น้ำโดยที่มีไอรีนเป็นคนถือธง
"เราจะตั้งธงกันตรงนี้เหรอ?" ทาคามิยะหันไปถามไอรีนที่ยืนอยู่ข้างเขา
"สิ่งมีชีวิตเกือบทุกอย่างจำเป็นต้องอยู่ใกล้แม่น้ำ ฉันจะใช้มันเป็นกับดัก" ไอรีนเธอหันไปตอบทาคามิยะ "เอาล่ะเรามีเวลาจำกัดงั้นมาวางแผนกัน"
"จะเริ่มยังไงล่ะ?" ชานจีเอ่ยถามไอรีนก่อนจะลงไปนั่งที่โขดหินใต้ต้นไม้
"บอกพวกสามารถของพวกนายมาแล้วฉันจะเป็นคนคิดแผนเอง"
เวลาผ่านไป5นาทีหลังที่ทุกคนบอกความสามารถของพวกเขาให้กับไอรีนได้ทราบยกเว้นแต่ทาคามิยะที่ปิดปากเงียบและมองไอรีนกำลังอธิบายแผนให้คนที่เหลือได้ฟัง
"ฉันจะใช้ธงนี่ตั้งอยู่กลางน้ำและวางเวทจับกุมเอาไว้ใต้ผิวน้ำ" เธอมองไปที่นิตายากับนายัน "วัลลีใช้เวทน้ำส่วนลูเปียร์ใช้เวทเลือดสินะ เพิ่มปริมาณความหนาแน่นของน้ำและเสริมด้วยเลือดทำให้มันแข็งตัวและจับพวกที่จะแย่งธงซะหรือว่ามีแผนดีๆ ก็ลองเสนอมา"
"ฉันมีคาถาผนึกเลือดอยู่ มันเหมือนกับใบ้การทำงานของวงจรเวทไม่ให้สามารถใช้เวทมนตร์ได้เป็นระยะ5วิ เพราะแค่5วิฉันเลยไม่ค่อยชอบใช้น่ะนะ" นายันกล่าว
"ระยะมันกว้างแค่ไหน?"
"ไม่มากแค่เกือบครึ่งห้องเรียนแล้วเพราะว่ามันใช้เลือดของฉันเลยไม่สามารถใช้ได้กว้างมากนัก"
"ไม่เห็นยากก็ใช้เวทน้ำของนิตายาเป็นตัวช่วยหลังจากจับกุมและใบ้การทำงานของเวทได้" เธอหันไปมองชานจีและมูราจ "ฝากจับกุมพวกที่มายึดธงด้วยล่ะ" เธอมองไปที่มิลิกับฮาซา "ตรวจจับตำแหน่งของพวกนั้นว่ามากี่คนและอยู่ตรงไหนด้วยนะ" เธอหันไปมองอิมเคียร์และชากะ "ส่วนพวกนายไปตีอ้อมได้หลังพวกมัน"
"ฉันพอจะเข้าใจแผนแล้วนะแต่ไอ้หมอนั้นล่ะ?" ชากะชำเลืองมองทาคามิยะที่ยืนอยู่โดดๆ ใต้ต้นไม้
"ฉันกับทาคามิยะจะไปอยู่แนวหน้า พูดมาพวกนายคือกลุ่มป้องกันธงและจับกุมส่วนฉันกับทาคาจมิยะจะคอยจำกัดพื้นไม่ให้พวกนั้นกระจายกันไปกว้างกว่านี้เพราะถ้าพวกมันรู้ว่าพวกเราเน้นจับกุมพวกมันจะไม่บุกมารวดเดียวแน่ๆ" เธออธิบายให้ทุกคนได้ฟัง
"แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าพวกนั้นจะบุกมาเป็นกลุ่ม?" มูราจเอ่ยถามต่อในทันที
"ในป่าแบบนี้แยกกันคือตายรวมกันก็รอดแต่ถึงฉันจะบอกว่าให้พวกแกคอยจับกุมหรือฝ้าธงอะไรก็เถอะไปวางกับดักและจับพวกมันต่อให้พวกนั้นเก่งขนาดไหนแต่ถ้าจู่โจมกะทันหันละก็วงแตกแน่"
"งั้นมาเริ่มกันเลย" นิตายาเธอกล่าวก่อนจะลุกเดินไปยืนตรงลำธาร "ใช่มั้ยไอรีน" เธอหันไปยิ้มให้ไอรีน
"ฝากด้วยล่ะ" ไอรีนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มสบายใจ
เวลาผ่านจนครบ30นาทีกลุ่มผู้กล้าเริ่มเดินเท้าเข้ามาภายในหุบเขาลึกเพื่อไปแย่งธงของเหล่ามอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ภายในหุบเขาลึก
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว