บทที่1 The Monster

ตอนที่13 จำลองการต่อสู้2

ท่ามกลางป่าเขาหนาทึบ กลุ่มผู้กล้า10คนเดินพูดคุยกันไปตามทางราวกับว่าพวกเขามาเดินเที่ยวเล่นโดยหารู้มั้ยว่าสถานที่ที่พวกเขากำลังเดินอยู่นั้นมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองอยู่ในป่าลึก

"ไอเทมเยอะจังเลยนะ นายน่ะ" อาดาร์ฮาหันไปคุยกับโทคิซาดะที่แต่งตัวต่างจากเพื่อนๆ "ตอนที่นายบอกว่าจะซื้อฉันก็ไม่คิดว่าจะเอามาใช้จริงๆ"

"ซื้อมาทั้งที่ก็ต้องใช้หน่อยสิเดี๋ยวเสียของเปล่าๆ" โทคิซาดะกล่าวด้วยรอยยิ้มแสนตื่นเต้น ร่างกายของเขานั้นมีผ้าคลุมสีแดงลายเพลิงรวมถึงกระบองเหล็กยาวและโล่เล็กที่มือซ้าย "ของทั้งมันนี่บวกพลังธาตุไฟทั้งนั้นเลยนะ"

"ทำยังกับมาเดินเล่นกันอย่างงั้นแหละพวกบ้าเอ๊ย" อตาลีพูดพลางถอนหายใจในความสบายใจของพวกผู้ชาย "แล้วเราจะไปชิงธงจากฝั่งนั้นยังไงล่ะทีนี้" เขาหันไปมองเจ้าหญิงที่เดินอยู่ข้างๆ

"คิดว่าพวกนั้นจะบุกมาทางไหนจะดีกว่า" โทคิซาดะพูดมาจากทางด้านหลัง "ยังไงฝั่งนั้นก็มีอามาคุสะหมอนั้นคงวไม่คิดจะทำตามแผนอยู่แล้ว"

"ในกรณีที่ไม่มีไอรีนน่ะนะ" ฟูจิโนะหันไปจิกโทคิซาดะด้วยหางตา

ระหว่างที่เหล่านักเรียนจำลองการเป็นผู้กล้ากำลังพูดคุยกันเสียงดังอย่างสบายอกสบายใจทันใดนั้นก็มีบางอย่างพุ่งลงไปเสียบพื้นด้านหลังกลุ่มของพวกผู้กล้า ในวินาทีอันสั้นก่อนที่เหล่าผู้จะจะพากันแตกตื่นก็ปรากฏร่างของหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งออกมาจากป่าพร้อมกับมือขวาของเธอที่มีไอเย็นปกคลุม

"สบายใจกันจังเลยนะ พวกผู้กล้า!!"

ไอรีนกล่าวออกมาด้วยรอยิ้มก่อนที่เธอจะปล่อยคลื่นน้ำแข็งปิดกั้นทางหนีของพวกผู้กล้าอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีใครได้ทันตั้งตัวเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่หญิงสาวไอรีนได้หลบเข้าไปในป่า

'พวกนั้นคงคิดว่าเราจะรอดักซุ่มอยู่ในป่าสินะ หวังว่าไอ้หมอนั้นจะทำตามแผนนะ'

บนต้นไม้ใหญ่มีร่างของชายหนุ่มทาคามิยะนั่งแอบซุ่มมองพวกผู้กล้าอยู่ในเงามืด ที่แขนขวาของเขานั้นถูกน้ำแข็งเกาะไปจนเกือบทั่วแขน

'เริ่มพากันแตกตื่นแล้ว ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนรอบๆ ก็มีกับดักอยู่เกือบทุกที่ถ้าไม่เดินไปโดนเองก็แค่ล่อมันไป ไม่สิเราไม่รู้ว่าในกลุ่มนั้นมีใครที่มีพลังเกี่ยวกับการตรวจจับมั้ย ถอยทำตามแผนก่อนดีกว่า' [วิเคราะห์สารละลายน้ำแข็งเสร็จสิ้น กำลังทำการละลายน้ำแข็งที่แขนขวา] น้ำแข็งที่ติดอยู่ทั่วแขนขวาของทาคามิยะเริ่มละลายและหายไปกับอากาศจนเขาสามารถขยับแขนได้ตามปกติ

"ไม่คิดว่าพวกนั้นจะบุกมาแบบนี้" โทคิซาดะหันไปมองน้ำแข็งที่ก่อตัวปิดทางหนีของพวกเขาจากทางด้านหลัง "เหมือนจะจงใจปิดทางหนีด้วยแฮะ แต่ยังไงก็ป่าอ้อมไปได้หลายเส้นทางอยู่แล้ว"

"แต่ทำไมเราไม่คิดว่าจะออกไปได้ง่ายๆ" เชียร์ร่าเธอกล่าวด้วยความตกใจพลางมองไปรอบๆ "อาจจะมีคนอื่นดักซุ่มอยู่ก็ได้"

"ดูจากการโยนแท่งน้ำแข็งนั้นมาแล้วน่าจะมี2คน ไอรีนไม่น่าจะเร็วขนาดนั้นได้" ฟูจิโนะเธอพูดด้วยความกังวล "ต้องเป็นไอรีนกับ..." เธอนิ่งเงียบไปก่อนที่จะพูดชื่อของอีกคนออกมา

"อามาคุสะสินะ" โทคิซาดะรีบพูดต่อในทันที "ไม่แปลกที่สองคนนั้นจะเคลื่อนไว้ด้วยกันแต่อีก8คนที่เหลืออาจจะดักรอให้พวกเราแยกกันหรืออาจจะรออยู่ที่ธง"

"งั้นแยกเป็นสองกลุ่มเลยแล้วกันเพราะถ้าเป็นแบบนี้มีหวังได้เกมเร็วแน่ๆ" สตารีฟกล่าวก่อนจะหยิบสมุดเวทออกมาจากกระเป๋าสะพาย

"งั้นเรามาแยกกันไปตามกลุ่ม กลุ่มเราจะไปตามทางส่วนกลุ่ม2เข้าป่าไป" เชียร์ร่าเธอพูดเสร็จสับทุกอย่างในคราวเดียว "ไม่มีเวลามาเถียงกันแล้วนะรีบไปยึดธงกัน"

ระหว่างที่เหล่าผู้กล้ากำลังวางแผนกันอยู่นั้นหารู้ไม่ว่าการพูดคุยนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งได้ยินอย่างชัดเจนโดยใช้ดอกไม้ข้างทางเป็นตัวรับข้อความและนั้นคือความสามารถของมิลิ

ร่างหญิงสาวนั่งหลบอยู่ใต้โขดหินระหว่างที่เธอกำลังใช้ความสามารถในการตรวจจับโดยมีคนอื่นๆ คอยเฝ้ามองดูเพื่อรักษาความปลอดภัย

"พวกนั้นแยกกันเป็นสองกลุ่มตามที่ฉันได้ยินมา" เธอหันไปหาไอรีนที่พึ่งมาถึงจากการเปิดฉากบุก "เอายังไงพวกนั้นแยกกันเป็นสองกลุ่มแล้วนะ"

"ไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอกเพราะตรงที่พวกนั้นเธอพวกเราได้วางกับดักเอาไว้แล้ว ฉันใจดีแล้วแท้ๆ ที่จะจับมัดรวมทีเดียวดันมาแยกกลุ่มกันแบบนี้ช่างคิดจริงๆ" ไอรีนมองฮาซาที่นั่งหลบอยู่บนต้นไม้ "ถ้าคิดว่าได้โอกาสแล้วก็ลุยเลย"

"อ่าจัดไป"

มินลิ มิลิ ความสามารถ อาภรณ์ดอกไม้ สามารถเชื่อมต่อกับดอกไม้หลากชนิดและยังสามารถรับรู้เสียงฝีเท้าการพูดคุยได้อย่างดีเยี่ยมและยังสามารถสื่อสารทางจิตได้หากมีดอกไม้ติดตัวผู้รับ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทลมและเวทน้ำ

โจฮาน ฮาซา ความสามารถ ดินเหนียว ใช้ในการสอดแนมเมื่อลงคาถาตรวจจับและยังควบคุมได้ในระยะ2กิโลเมตร เวทมนตร์ที่ถนัด เวทดิน

บ่อน้ำที่นิ่งสงบมีธงสีแดงปักอยู่บนโขดหินโดดเด่นอยู่จุดเดียว ใต้น้ำนั้นมีร่างของหญิงสาวและชายหนุ่มอยู่ในฟองอากาศเดียวกัน

วัลลี นิตายา ความสามารถ สายน้ำหลากไหล เมื่อมีน้ำอยู่บริเวณใกล้เคียงสามารถควบคุมได้เกือบอิสระรวมถึงขยายพื้นที่ใช้งานความสามารถ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทน้ำ

ลูเปียร์ นายัน ความสามารถ เลือดต้องสาป สามารถควบคุมเลือดในร่างกายได้อย่างอิสระ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทไฟ

"เราไม่คิดว่าจะต้องมาอยู่ในนี้นะขนลุกชะมัด" นายันบ่นพลางมองไปรอบๆ ที่มีแต่ความมืดใต้น้ำ "จะมีตัวอะไรโผล่มามั้ยก็ไม่รู้"

"อย่าบ่นจะได้มั้ยนายน่ะที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์หรอก" วัลลีเธอรีบตอบกลับด้วยความตกใจกับคำพูดนั้น "นั้นปากหรืออะไรฟะ"

บนพื้นดินชากะเดินตรวจรอบๆ ทำเป็นว่าตนมาคนเดียวแต่เขาก็ไม่ได้ออกห่างจากจุดที่ต้องรักษาธงเอาไว้มากนักส่วนอิมเคียร์หลบอยู่บนต้นไม้เพื่อดักรอให้ผู้กล้ามาติดกับ

ชิน อิมเคียร์ ความสามารถ เชื่อมโยง สามารถใช้มานาของตนสร้างเป็นเชือกหรือสิ่งที่ใช้เชื่อมต่อกับสิ่งต่างๆ ได้อย่างอิสระ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทพิเศษสายฟ้า

กาชิจิ ชากะ ความสามารถ ขยายและย่อส่วน มือขวาแตะเพื่อขยายมือซ้ายแต่เพื่อย่อส่วน ไม่สามารถใช้กับสิ่งมีชีวิตได้ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทดิน

'รู้สึกเสียวท้องน้อยแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้แฮะ' ชากะบ่นขึ้นในใจสายตาก็มองไปรอบๆ ด้วยความกังวล

กลุ่ม2นำมาโดยอาดาร์ฮาและคนอื่นๆ พวกเขาเดินไปด้วยความเงียบเท่าที่จะได้ทำ หารู้ไม่ว่าทุกฝีก้าวนั้นมิลิได้ยินทุกฝีก้าวก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงและมีเสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นด้วยความตกใจ

"ดินเหนียวเหรอ แย่แล้ว!"

ในจังหวะนั้นมิลิรู้ได้ทันทีว่ากลุ่มที่2ติดกับเข้าเสียแล้วเธอรีบสื่อสารผ่านจิตไปทางฮาซาและอิมเคียร์ในทันที

"กลุ่ม2ทางฝั่งตะวันตกเฉียงใต้!"

"โอ้ส!"

อาดาร์ฮาที่ถือดินเหนียวอยู่นั้นเขารับรู้ได้ถึงกระแสไฟฟ้าเล็กน้อยแต่นั้นมันก็ทำให้เขาต้องรีบโยนดินเหนียวออกห่างในทันทีโดยหารู้ไม่ว่ารอบๆ พื้นที่นั้นดินเหนียวอยู่จำนวนมาก ทันใดนั้นดินเหนียวทั้งหมดก็ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาจู่โจมพวกอาดาร์ฮาในทันที การจู่โจมที่รวดเร็วนั้นไม่ควรมีใครหลบได้ทันแต่นั้นไม่สามารถใช้ได้กับอาดาร์ฮาที่สามารถหลบและสั่งให้ทุกคนกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ได้ทันก่อนที่การโจมตีจะมา

"เกือบไปแล้ว!" มุนตี อาดาร์ฮา ความสามารถ รับรู้ภัยอันตราย สามารถรับรู้ภัยรอบตัวได้เกือบ60%ในการรับรู้ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทดิน

"ถ้าหลบไม่ทันละก็มีหวังไม่ได้ขยับแน่ๆ" คิมกุน สตารีฟ ความสามารถ จิตหมาป่า เขาสามารถใช้ความสามารถของหมาป่าได้ทั้งหมด เวทมนตร์ที่ถนัด เวทลม

"แต่ถึงอย่างงั้นก็ระวังตัวเอาไว้ด้วยพวกมันรู้แล้วว่าเราอยู่ตรงไหนแต่นั้นแปลว่าเรามาถูกทาง" อาดาร์ฮากล่าวออกมาอย่างลำพองใจก่อนที่เขาและสตารีฟจะรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่มุ่งหน้ามาทางเข้าด้วยความเร็วสูงจากทางใดทางหนึ่ง "มีบางอย่างกำลังมาเตรียมตัว!"

ทันใดนั้นร่างของอาดาร์ฮาก็ถูกถีบตกต้นไม้อย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่ทันแม้แต่จะป้องกันตัว ชายคนนั้นคือทาคามิยะที่บุกเข้ามาจู่โจมก่อนที่จะหายเข้าไปในป่าอีกครั้งเพื่อทำให้กลุ่ม2สับสนแต่ไม่ทันที่ใครจะได้ขยับตัวสตารีฟก็ถูกถีบตกต้นไม้ไปอีกคนในจังหวะนั้นโทคิซาดะที่เตรียมตัวเอาไว้เขาก็ได้ปล่อยเปลวเพลิงออกจากโล่เข้าไปโจมตีทาคามิยะในทันที

"กุนเธอร์ฝากดูแลสองคนนั้นด้วยฉันจะล่าหมอนั้นเอง!" โทคิซาดะกล่าวก่อนจะหยิบกระบองเหล็กออกมาถือในมือขวา "ได้เวลาสมใจอยากฉันแล้ว อามาคุสะ!" เขามองไปที่ต้นไม้ตรงหน้าห่างไม่ไกลมากนักมีร่างของทาคามิยะกำลังยืนเกาะและจ้องมองมาทางเขา

"ฉันก็รอเวลานี้มานานแล้วที่แกชอบไล่จับฉันส่งห้องปกครอง ได้เวลาเอาคืนแล้ว!" ทาคามิยะกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

โทคิซาดะดีดตัวเข้าไปหาทาคามิยะอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่อีกฝ่ายกระโจนเข้าไปหาเขาพร้อมกับท่าหมุนตัวเตะ ระหว่างที่ทั้งสองคนเริ่มเข้าปะทะกันกลุ่ม2ที่เหลือก็รีบมุ่งหน้าไปต่อในทันทีและเป้าหมายก็คือการยึดธง

อีกฝั่งของชากะระหว่างที่เขากำลังเดินหวาดระแวงไปจู่ๆ ก็มีดาบไม้พุ่งไปเสียบดักหน้าของเขาเอาไว้จนชากะชะงักฝีเท้าเพราะอีกเพียงเล็กน้อยดาบไม้นั้นอาจจะโดนหัว ทันใดนั้นร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งได้โผล่มาจากป่าข้างทางพร้อมกับดาบไม้ในมือ

"นี่นาย เจียลิน?!"

"โย่วชากะจัง!"

"อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะไอ้บ้านี่!!!"

ดาบไม้ถูกฟาดใส่ชากะอย่างรวดเร็วแต่ชากะหลบการโจมตีนั้นได้ทันก่อนจะเหวี่ยงขาเตะเข้าไปข้างลำตัวของชากะจนกระเด็นห่างออกไปเล็กน้อย

"ทำไมหลบไม่ได้ล่ะหรือว่าเขินงั้นเหรอที่ฉันเรียกนายว่า ชากะจัง" เจียลินเดินไปดึงดาบไม้ออกและหันไปยิ้มให้ชากะด้วยสีหน้าแปลกๆ ซงลี เจียลิน ความสามารถ เสริมพละกำลัง เพิ่มพลังกายสองเท่าแต่แลกมาด้วยความเหนื่อยล้า เวทมนตร์ที่ถนัด เวทลม

"อย่ามาพูดอะไรน่าขนลุกจะได้มั้ยไอ้บ้า!" ชากะทิ้งระยะห่างออกเล็กน้อย

ทันใดนั้นเจียลินพุ่งเข้าไปประชิดตัวชากะอย่างรวดเร็วเขาใช้ดาบไม้สองเล่มฟาดประกบข้างเหมือนกับกรรไกรแต่ในจังหวะนั้นชากะใช้มือขวาแตะไปที่ดาบไม้เล่มหนึ่งจนมาย่อขนาดไปแต่ดาบไม้อีกเล่มฟาดเข้าเต็มร่างของชากะอย่างแรงจนกระเด็นอัดต้นไม้

"ชอบความรุนแรงไม่ใช่เหรอชากะจัง!"

"แกนั่นแหละชอบให้ฉันใช้ความรุนแรง!"

ชากะยกเท้าถีบเจียลินให้ถอยห่างก่อนจะลุกขึ้นเข้าไปต่อยหน้าของเจียลินจนเซถอยออกห่างแต่ถึงแม้เจียลินจะง้างดาบไม้โจมตีมันก็ถูกย่อขนาดลงในทันทีจนทำให้เขาเหวอก่อนจะถูกเตะเข้าเต็มหน้าจนติดต้นไม้ ชากะรีบเข้าไปต่อยเจียลินในทันทีแต่จู่ๆ หมาดำตัวหนึ่งพุ่งเข้าชนร่างชากะจนกระเด็นก่อนจะมีอีกตัวกระโจนเข้าไปจู่โจมชากะ แต่เขาก็ใช้เพียงหมัดเปล่าๆ ต่อยร่างหมาดำจนสลายเปลี่ยนเป็นน้ำหมึกสีดำจมลงไปที่พื้นดิน

"คาร์อินงั้นเหรอ ให้ตายสิยุ่งยากกันซ่ะจริง"

"เห็นธงแล้ว" อาลีเดินออกมาจากความมืดจากในป่า "เป็นกับดักล่ะสินะคงมีใครดักรออยู่ล่ะสิ" คาร์อิน อาลี ความสามารถ หมึกคืนชีวิต ใช้หมึกดำในการเขียนตัวอักษรอัญเชิญสัตว์ออกมารับใช้ เวทมนตร์ที่ถนัด เวทน้ำ เวทดิน

"ขอบใจนะที่มาช่วยฉัน" เจียลินดันตัวเองลุกขึ้นยืนและมองหาดาบไม้ของตัวเอง "ขอดาบคืนได้มั้ย?"

"คืนให้ก็บ้าสิวะไปซื้อใหม่"

ชากะวิ่งเข้าไปใช้หมัดต่อยเจียลินแต่อีกฝ่ายหลบได้ทันแต่ในจังหวะนั้นชากะได้ขยายต้นไม้ขึ้นจนมันกระแทกร่างเจียลินและอาลีออกห่างจากกันก่อนที่เขาจะวิ่งเข้าไปถีบเข้าเท้าเจียลินเต็มๆ

"รู้สึกยังไงบ้างตอนโดนถีบน่ะหือ!"

"ไม่เท่าไหร่นะ ชากะจัง"

"อย่ามา เรียกแบบนั้นนะ!!" ชากะเตะหน้าเจียลินจนหน้าหันกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

"แฟนกันนี่เล่นกันแรงจังเลยนะ" เสียงหญิงสาวอีกคนดังขึ้น

"ดวงดีจริงๆ" ชากะมองไปที่เชียร์ร่าที่ยืนมองเขาอยู่บนต้นไม้ "ฉันไม่ใช่แฟนหมอนี่สักหน่อย!"

"คิดว่าจะสู้พวกเราไหวงั้นเหรอ ยอมดีกว่ามั้ง" เชียร์ร่าเธอเอ่ยถามชากะ "พวกเรามีเยอะกว่านะ"

ทันใดนั้นวีเรสและฟูจิโนะก็โผล่ออกมายืนปิดทางหนีของชากะเอาไว้พร้อมกับที่อาลีและเจียลินลุกขึ้นมาตั้งหลักยืนมองไปยังชากะที่เหลือเพียงคนเดียว

"ให้ตายมากันเยอะซ่ะจริงเลยนะ" ชากะพูดออกมาด้วยสีหน้ากังวลจนเหงื่อตก