“อย่าล้อเล่นบ้าๆ นะ”

เนยได้สติ ดิ้นรนผลักไสกายแกร่ง แต่นั่นกลับเป็นเหมือนสัญญาณการเปิดศึก

ปกรณ์ไม่คิดถอยห่าง เขาไม่สนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร เขาต้องการเธอตามสัญชาตญาณของเพศผู้ เรือนร่าง กลิ่นกาย ความสวยงามน่ารักของเนยทำให้เขามีอารมณ์ต้องการจนเกินจะควบคุม

“ใครว่าล้อเล่น”

จมูกและปากรุมร้อนกดไปตามนวลแก้ม เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางซ้ายเขาซุกไซ้ด้านขวา เธอหลบขวา เขาระรานด้านซ้าย พยายามที่จะประกบปากจิ้มลิ้มนั้น แต่เนยไม่ยอมง่ายๆ ผลักดัน ทุบตี จิกข่วนสารพัดที่เธอคิดออกเพื่อให้พ้นจากความน่าอับอายตรงหน้า

“อย่าทำบ้าๆ นะกร ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ”

นี่มันผิด! มันไม่ควรเกิดขึ้น ปกรณ์เกิดบ้าอะไร

ปกรณ์หยุดการระราน เงยหน้าขึ้นยิ้มใส่ตาตื่นๆ

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ถ้าเธอจะเพิ่มตำแหน่งเมียของฉันเข้าไปด้วย”

*******************

“เมามันกันเหลือเกินนะ” เสกตวาด หากเสียงนั้นไม่ได้ดังลั่นๆ มันเป็นการแค่นเค้นคำรามออกมาอย่างเคียดแค้นแน่นอก

“พี่!”

ปกรณ์ใจไหววาบเล็กๆ วงแขนตวัดกอดร่างบางไว้ กดหน้าเธอให้ซุกอก แววตาคมก็กร้าวแข็ง สบตาพี่ชายไม่หลบ

“พี่เสก!”

เนยสะอื้น น้ำตาไหล ร้องไห้โฮ... ความผิดเธอล้นประตู เสกเห็นตำตาแบบนี้ เธอไม่มีคำแก้ตัว อับอายจนไม่กล้าสู้หน้าเขา

“แพศยากากี ร่านนักใช่ไหม”

“พี่จะทำอะไร ปล่อยเนยเดี๋ยวนี้”

“มึงอย่ามาสั่งกูไอ้กร ไอ้เลว! มึงเป็นน้องกู แต่เสือกเล่นเมียกูซะเอง!”