ลูเซียส พงศ์พิสุทธิ์มาเฟียตัวฉกาจเลือดผสมไทย-อิตาเลียน แห่งตระกูลบอร์เจีย เจ้าของดวงตาสีเทาที่แสนสะกดใจ บวกกับความหล่อเหลาที่ทำให้ต้องนิ่งงัน และร่างสูงสมาร์ตที่ทำเอาหัวใจสาวสั่นไหว ทว่าเขามีความเอาแต่ใจแสนร้ายกาจ เมื่อสิ่งใดที่เขาต้องการแล้ว ก็แปลว่าสิ่งนั้นต้องเป็นของเขาให้จงได้ ไม่เว้นแม้แต่เธอ! มาเฟียเจ้าแผนการจึงแปลงกายเป็นสุนัขจิ้งจอกไล่ล่าแมวสาวแสนพยศ จากที่คิดว่ามันเป็นแค่เกมที่เขาหวังจะให้เธอมาดับความเร่าร้อนจากร่างกายที่ต้องการครอบครองเจ้าหล่อนให้บรรเทาลงบ้าง และลูเซียสเองก็ตั้งใจที่จะเป็นผู้ควบคุมเกมนี้แท้ๆ แต่มันกลับยากเย็นเหลือเกิน เพราะความไร้เดียงสา น่ารักน่าเอ็นดู และมีเสน่ห์อย่างที่ชายผู้ไม่เชื่อมั่นในความรักอย่างเขาไม่อาจต้านทานเธอได้! มณิการ์ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่ตกลงรับตำแหน่งบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับมาเฟียหนุ่ม ชายหนุ่มที่เพียงแค่เขาส่งสายตาพราวระยับมาให้ เธอก็แทบจะหลอมละลายเสียแล้ว ยิ่งเมื่อเขาข่มขู่แกมบังคับให้รับข้อเสนอ เธอจึงต้องยอมเป็นผู้หญิงของมาเฟีย ตัดสินใจที่จะยอมเป็นของลูเซียสทั้งตัวและหัวใจ แม้รู้ดีว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ของตัวเองอาจนำมาซึ่งความเจ็บปวดทรมานสักแค่ไหนก็ตาม “ว้าย! ปล่อยนะ นี่คุณจะทำอะไร” “พาเธอไปลงโทษยังไงล่ะ ฉันคิดว่าการลงโทษคงสนุกกว่าการไล่ออกเยอะเลย” “ไม่เอานะ ฉันไม่อยากโดนลงโทษ” หญิงสาวร้องประท้วงพร้อมดิ้นรนเพื่อจะลงจากอ้อมแขนแกร่งของคนตัวใหญ่ แต่เขากลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านต่อการขัดขืนของเธอแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายขายาวๆ ของเขายังก้าวดุ่มๆ ไปทางห้องๆ หนึ่งอีกด้วย เมื่อประตูห้องนั้นเปิดออกก็ทำให้มณิการ์ต้องกระเสือกกระสนยิ่งกว่าเดิม ทั้งจิกทั้งข่วนบนแขนและอกเปลือยของเขา เนื่องจากเสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มใส่อยู่นั้นถูกเขากระชากกระดุมขาดไปหมดก่อนหน้านั้นแล้ว “เปลี่ยนจากข่วนที่แขนและหน้าอกของฉันไปข่วนที่แผ่นหลังดีกว่ามั้งแมวน้อย” มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะโยนร่างบางลงไปบนเตียงนอนของเขาจนหญิงสาวรู้สึกจุกนิดๆ แต่ลูเซียสไม่ปล่อยให้เธอได้ทันตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น เขากระโจนลงมาทาบทับกักเรือนร่างอรชรเอาไว้ใต้ร่างหนาจนทำให้มณิการ์หมดทางหนี

ลูซัส บอร์เจีย มาเฟียอิตาเลียน – ไทย เจ้าของดวงตาสีเทาเข้ม ผู้ใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ป่าบนวิถีของมาเฟียร้าย บาดแผลฉกรรจ์ที่พานพบ ทำให้หัวใจของลูซัสด้านชา อย่าว่าแต่สะกดคำว่ารักไม่เป็นเลย แม้แต่ความเมตตาเขาก็ยังไม่รู้จักมัน แล้ววันหนึ่งแค่เพียงได้เห็นภาพถ่ายลูกสาวของคนที่เป็นหนี้ชีวิตเขา ลูซัสถึงกับเอ่ยปากอยากได้เธอ!! โดยหารู้ไม่ว่าความรักที่เขาไม่เคยพานพบกำลังเข้ามาทักทายอย่างไม่รู้ตัว เพราะผู้หญิงที่แสนสดใสคนหนึ่ง ที่ต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของมาเฟีย “ฉันไม่เล่นเกมรอคอยกับเธออีกต่อไปแล้ว อลิส!” อริสาหอบตัวโยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆ เขาก็จูบเธอโดยไม่ให้ตั้งตัว จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่เคยให้เธอได้ตั้งตัวกับเรื่องนี้สักเท่าไร เขามักจู่โจมทำให้เธอตื่นกลัวจนต่อต้าน “เกมรอคอยอะไรกันคะ” “ฉันจะมีอะไรกับเธอ อลิส ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉัน...เดี๋ยวนี้!” อริสาหวังว่าเดี๋ยวนี้ของเขาคงไม่ได้หมายถึงที่นี่ ที่สนามหญ้าที่รายล้อมไปด้วยฝูงสุนัขสองสายพันธุ์และบอดี้การ์ดอีกร่วมร้อยชีวิต “คุณสัญญาว่าจะรอให้ฉันพร้อม” เธอทวงสัญญาเสียงสั่น โดยหวังว่าเขาจะเห็นใจ แต่แล้วเขากลับแสยะยิ้มเย็นๆ ที่มุมปาก และเปล่งรังสีความน่าสะพรึงกลัวเพิ่มมากขึ้น เพราะคำพูดทวงสัญญานั้นทำให้เขาเดือดดาลเหลือเกิน “เธอไม่มีวันพร้อมเพื่อฉัน เพราะเธอเกลียดฉันและในหัวของเธอคิดแต่จะไปจากฉันตลอดเวลา” เขาให้เวลาเธอน้อยมากในการตัดสินในกับความคิดที่ว่าต้องการอยู่ที่นี่หรือไป แค่ 3 วันเนี่ยนะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอคิดอย่างไรกันแน่ “ฉันจะร่วมรักกับเธอ ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็ตาม”