ลูซัส บอร์เจีย มาเฟียอิตาเลียน – ไทย เจ้าของดวงตาสีเทาเข้ม ผู้ใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ป่าบนวิถีของมาเฟียร้าย บาดแผลฉกรรจ์ที่พานพบ ทำให้หัวใจของลูซัสด้านชา อย่าว่าแต่สะกดคำว่ารักไม่เป็นเลย แม้แต่ความเมตตาเขาก็ยังไม่รู้จักมัน แล้ววันหนึ่งแค่เพียงได้เห็นภาพถ่ายลูกสาวของคนที่เป็นหนี้ชีวิตเขา ลูซัสถึงกับเอ่ยปากอยากได้เธอ!! โดยหารู้ไม่ว่าความรักที่เขาไม่เคยพานพบกำลังเข้ามาทักทายอย่างไม่รู้ตัว เพราะผู้หญิงที่แสนสดใสคนหนึ่ง ที่ต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของมาเฟีย

“ฉันไม่เล่นเกมรอคอยกับเธออีกต่อไปแล้ว อลิส!”
อริสาหอบตัวโยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆ เขาก็จูบเธอโดยไม่ให้ตั้งตัว จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่เคยให้เธอได้ตั้งตัวกับเรื่องนี้สักเท่าไร เขามักจู่โจมทำให้เธอตื่นกลัวจนต่อต้าน
“เกมรอคอยอะไรกันคะ”
“ฉันจะมีอะไรกับเธอ อลิส ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉัน...เดี๋ยวนี้!”
อริสาหวังว่าเดี๋ยวนี้ของเขาคงไม่ได้หมายถึงที่นี่ ที่สนามหญ้าที่รายล้อมไปด้วยฝูงสุนัขสองสายพันธุ์และบอดี้การ์ดอีกร่วมร้อยชีวิต
“คุณสัญญาว่าจะรอให้ฉันพร้อม”
เธอทวงสัญญาเสียงสั่น โดยหวังว่าเขาจะเห็นใจ แต่แล้วเขากลับแสยะยิ้มเย็นๆ ที่มุมปาก และเปล่งรังสีความน่าสะพรึงกลัวเพิ่มมากขึ้น เพราะคำพูดทวงสัญญานั้นทำให้เขาเดือดดาลเหลือเกิน
“เธอไม่มีวันพร้อมเพื่อฉัน เพราะเธอเกลียดฉันและในหัวของเธอคิดแต่จะไปจากฉันตลอดเวลา”
เขาให้เวลาเธอน้อยมากในการตัดสินในกับความคิดที่ว่าต้องการอยู่ที่นี่หรือไป แค่ 3 วันเนี่ยนะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอคิดอย่างไรกันแน่
“ฉันจะร่วมรักกับเธอ ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็ตาม”