ลูเซียส พงศ์พิสุทธิ์มาเฟียตัวฉกาจเลือดผสมไทย-อิตาเลียน แห่งตระกูลบอร์เจีย เจ้าของดวงตาสีเทาที่แสนสะกดใจ บวกกับความหล่อเหลาที่ทำให้ต้องนิ่งงัน และร่างสูงสมาร์ตที่ทำเอาหัวใจสาวสั่นไหว ทว่าเขามีความเอาแต่ใจแสนร้ายกาจ เมื่อสิ่งใดที่เขาต้องการแล้ว ก็แปลว่าสิ่งนั้นต้องเป็นของเขาให้จงได้ ไม่เว้นแม้แต่เธอ!
มาเฟียเจ้าแผนการจึงแปลงกายเป็นสุนัขจิ้งจอกไล่ล่าแมวสาวแสนพยศ จากที่คิดว่ามันเป็นแค่เกมที่เขาหวังจะให้เธอมาดับความเร่าร้อนจากร่างกายที่ต้องการครอบครองเจ้าหล่อนให้บรรเทาลงบ้าง และลูเซียสเองก็ตั้งใจที่จะเป็นผู้ควบคุมเกมนี้แท้ๆ แต่มันกลับยากเย็นเหลือเกิน เพราะความไร้เดียงสา น่ารักน่าเอ็นดู และมีเสน่ห์อย่างที่ชายผู้ไม่เชื่อมั่นในความรักอย่างเขาไม่อาจต้านทานเธอได้!
มณิการ์ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่ตกลงรับตำแหน่งบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับมาเฟียหนุ่ม ชายหนุ่มที่เพียงแค่เขาส่งสายตาพราวระยับมาให้ เธอก็แทบจะหลอมละลายเสียแล้ว ยิ่งเมื่อเขาข่มขู่แกมบังคับให้รับข้อเสนอ เธอจึงต้องยอมเป็นผู้หญิงของมาเฟีย ตัดสินใจที่จะยอมเป็นของลูเซียสทั้งตัวและหัวใจ แม้รู้ดีว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ของตัวเองอาจนำมาซึ่งความเจ็บปวดทรมานสักแค่ไหนก็ตาม

“ว้าย! ปล่อยนะ นี่คุณจะทำอะไร”
“พาเธอไปลงโทษยังไงล่ะ ฉันคิดว่าการลงโทษคงสนุกกว่าการไล่ออกเยอะเลย”
“ไม่เอานะ ฉันไม่อยากโดนลงโทษ”
หญิงสาวร้องประท้วงพร้อมดิ้นรนเพื่อจะลงจากอ้อมแขนแกร่งของคนตัวใหญ่ แต่เขากลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านต่อการขัดขืนของเธอแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายขายาวๆ ของเขายังก้าวดุ่มๆ ไปทางห้องๆ หนึ่งอีกด้วย เมื่อประตูห้องนั้นเปิดออกก็ทำให้มณิการ์ต้องกระเสือกกระสนยิ่งกว่าเดิม ทั้งจิกทั้งข่วนบนแขนและอกเปลือยของเขา เนื่องจากเสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มใส่อยู่นั้นถูกเขากระชากกระดุมขาดไปหมดก่อนหน้านั้นแล้ว
“เปลี่ยนจากข่วนที่แขนและหน้าอกของฉันไปข่วนที่แผ่นหลังดีกว่ามั้งแมวน้อย”
มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะโยนร่างบางลงไปบนเตียงนอนของเขาจนหญิงสาวรู้สึกจุกนิดๆ แต่ลูเซียสไม่ปล่อยให้เธอได้ทันตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น เขากระโจนลงมาทาบทับกักเรือนร่างอรชรเอาไว้ใต้ร่างหนาจนทำให้มณิการ์หมดทางหนี