เมื่อลูกสาวคนเดียวอยากได้ลายเซ็นบนโปสเตอร์ศิลปินที่ชื่นชอบ นายหัวหนุ่มพ่อลูกหนึ่งเช่นมัดไม้ เลยต้องจัดการให้ลูกสาวตัวน้อยได้สมใจ เขาต้องการแค่ลายเซ็น แต่ไหงกลับได้แม่ของลูกติดมือมาด้วย!

โชคชะตาเล่นตลกเมื่อน้ำพิงเบื่อหน่ายชีวิตการเป็นภรรยาที่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง แล้วรอรับเงินจากสามี แรกเริ่มเดิมทีเธอตกลงกับสามีว่าแต่งงานกันไปจะต้องช่วยกันทำงานบ้าน ไม่ใช่โยนว่าเป็นหน้าที่หรือภาระของอีกคน เพราะต่างคนต่างก็ต้องหาเงินเข้าบ้าน พอเธอท้อง พงศ์พสุก็ขอให้เธอลาออกจากงานมาเลี้ยงลูก เพราะกลัวคนอื่นจะเลี้ยงลูกไม่ดี แรกๆ เขาก็ช่วยทำงานบ้านเหมือนเดิม แต่หลังๆ ไม่รู้ทำไมงานพวกนั้นถึงได้กลายเป็นงานของเธอแต่เพียงผู้เดียว แถมยังมีประโยคที่ว่าอยู่บ้านก็ไม่เห็นทำอะไร ไม่เหนื่อยอะไร สบายๆ ลอยมาปะทะกับหูอีก นั่นทำให้น้ำพิงปรี๊ดแตก ก่อนนอนคืนนั้นเธออธิษฐานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าขอให้สามีสำนึกผิดแล้วมาง้อเธอ แต่!!! ตื่นเช้าขึ้นมา เธอกลับมาอยู่ในร่างของสามี และเขาก็อยู่ในร่างเธอ ทั้งสองต้องแลกหน้าที่ความรับผิดชอบกัน! แล้วมันจะเป็นอย่างไรล่ะ!

เธอกับเขาจะทำอย่างไร เมื่อต้องสลับร่างกัน ความมันก็บังเกิด

นิลรัตน์ออกตามหาพี่ชายที่หายสาบสูญ จนได้เจอกับพสุธา แล้วเรื่องราวในอดีตก็ถูกเปิดเผยอีกครั้ง

เขาเปรียบเหมือนสายน้ำเย็นฉ่ำ ที่ทำให้เธอมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้ เขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ และเข้าอกเข้าใจทุกคน เธอโชคดีที่ได้รักเขา เธอเปรียบเสมือนดวงใจของเขา สิ่งไหนที่ทำให้เธอมีความสุขได้ เขาจะทำมันในทันที ยอดดวงใจของเขา

เขาคือรักแรกพบ และหวังดีกับเธอเสมอ เขาเป็นสามีที่แสนดีของเธอ รักและหวังดีกับเธอชั่วชีวิต

โปรย เล่ห์กลมนตร์กามเทพ เพราะเขาคิดว่าน้องสาวของเขาหนีตามน้องชายของเธอไป เขาจึงมาจับตัวเธอไปเพื่อกดดันให้น้องชายของเธอพาน้องสาวของกลับมา แถมยังบังคับให้เธอเลี้ยงหลานคนเดียวของเขาอีก แต่คนอย่างเธอหรือจะยอมให้ใครกดขี่ข่มเหงได้ง่าย ๆ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “นี่คุณปล่อยฉันนะ” “เธอว่าน้องสาวของฉันใจง่ายใช่ไหม” “ก็มันเรื่องจริง น้องคุณใจง่ายท้องกับใครก็ไม่รู้ มากล่าวหาน้องชายของฉัน” เธอโต้ตอบกับเขาปากคอสั่นระริก “เธอนี่มันปากดีไม่เลิก” “ฉันต้องพูด ไม่อย่างนั้นคุณก็จะเอาความผิดทั้งหมดมาโยนให้ฉันแบบนี้ น้องคุณไปนอนกับใครจนท้อง ก็ไม่รู้ แล้วคุณก็มาด่าฉัน โกรธฉัน เกลียดฉัน มันใช่เหรอ น้องคุณไปนอนกับใครฉันไม่ได้ตามไปดูใต้เตียงนะ คุณเองล่ะตามดูน้องคุณไหม ก็ไม่ได้ตาม ถ้าตามไปจริง ๆ ก็คงห้ามไม่ให้ไปเอากับใครจนท้อง” “นี่เธอ!” เวคินโกรธจนตัวสั่น “ฉันพูดเรื่องจริง” “หุบปาก!” “ทำไมถึงทำเป็นรับไม่ได้ นี่คือเรื่องจริงล้วน ๆ ฉันทำงานอยู่ดี ๆ ทำมาหากินสุจริต เลี้ยงน้องมาด้วยลำแข้ง ลำบากก็ไม่เคยบ่นเพราะพ่อแม่ตายหมด จู่ ๆ คุณก็สั่งคนไปจับตัวฉันมา จะให้ฉันรับผิดชอบยังไง ถ้าเขาไปทำอะไรกันจนท้องจริง แล้วฉันจะทำอะไรได้ ฉันไม่ใช่เหาฉลามนะ จะได้ว่ายน้ำตามไปส่องดูเขาอยู่ตลอดเวลา” “อยากตายมากนักใช่ไหม” เวคินโกรธจนตัวสั่น “ทำไม ฉันพูดเรื่องจริงทำเป็นรับไม่ได้” “เธออยากตายใช่ไหม มานี่เลย” เวคินโกรธจนตัวสั่น ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเคยด่าว่าเขาแบบนี้มาก่อน “นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” เธอกรีดร้องอย่างตกใจ!!!

เธอรอเขามาหลายปี ได้แต่งงานกันสักที แต่ก่อนร่วมหอก็ต้องง้างปากหนัก ๆ ของเขา ให้สารภาพรักกับเธอก่อน เธอถึงจะยอมเป็นภรรยาที่แสนเร่าร้อนของสามีอย่างเขา

เขาแอบรักเธอมานาน จึงคอยช่วยเหลือเธอทุกอย่าง

เธอแอบรักคุณอาข้างบ้าน รอคอยเขามานานหลายปี เขาบอกว่าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน เธอเชื่อแบบนั้นสนิทใจ

เขาแอบรักเธอมานานแสนนาน น้องสาวเพื่อนที่แสนน่ารัก ยิ่งโตยิ่งหวง ยิ่งโตยิ่งน่ารักจนไม่อยากให้คลาดสายตา

เธอแอบรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขานี่สิอยากคงสถานะเอาไว้แค่เพื่อนกันเท่านั้น หากเธออยากได้หัวใจของเขา เธอคงต้องพิสูจน์ว่าเขารักเธอจริงไหม

เธอรักเขาเหลือเกิน แต่สิ่งที่เธอได้รับจากสามีคือความเย็นชา เฉยเมย และมองเหมือนเธอไม่มีตัวตน จนเขาเสียเธอไป เขาจึงต้องออกตามหาหัวใจที่หายไป พาเธอกลับมาเป็นภรรยาที่รักของเขาอีกครั้งตราบสิ้นลมหายใจ

"ป้อนข้าวต้มไปเอากันไปดีไหม" เขาเห็นความเฉยชาของเธอ ให้ป้อนก็ป้อนแบบทื่อ ๆ ไม่ยินดียินร้าย เอาอกเอาใจผัวหน่อยก็ไม่ทำ เลยนึกหมั่นไส้ความมั่นหน้าของเธอนัก คิดว่าสวยนักหรือไง เขาก็แค่เผลอไผลแต่งงานกับเธอเพราะหลงความสวยชั่วขณะเท่านั้น คนอย่างเขาไม่โง่ซ้ำสองแน่ เธอคงมีแผนการกับอดีตเจ้านายจะปอกลอกสูบเงินเขาอีกเป็นแน่ มันจะไม่มีทางผิดพลาดซ้ำสองแน่ เขาจะทำให้บริษัทของตระกูลจิรกาญจน์ ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี ทำให้มันหมดเนื้อหมดตัวที่บังอาจหลอกเขาแบบนี้! "ทำไมคุณลามกแบบนี้" "ใส่กางเกงในมาไหม ถ้าไม่ใส่มาจะได้กระแทกสะดวก" ประโยคตรงไปตรงมาของเขาทำให้คนฟังหน้าแดงยิ่งกว่าผลตำลึงสุก เธออยากจะตบเขาให้หน้าหันนัก! "คุณกลาง" "ว่าไงล่ะ ไหนถลกให้ดูหน่อย" "คนบ้าลามก" "นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ" "กินไปเอาไปสนุกดีออก ให้เธอกระแทกฉันเลยดีไหม ขึ้นขย่มเหมือนเมื่อคืนฉันเสียวมากนะ" "คนโรคจิต" เธอด่าว่าเขา ก่อนจะยกมือขึ้นกัด "โอ๊ย!" อรอภิสราเห็นว่าเขากำลังเสียท่าจึงทำท่าจะหนี แต่เขากลับรั้งเอวคอดของเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มเธอแรงๆ "อื้อ... คนบ้า คนเฮงซวย" "แล้วเธอคิดว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าชายหรือไง ที่ใจง่ายยอมตกลงแต่งงานเพราะอยากเป็นคุณนายบ้านไร่ไม่ใช่เหรอ" เขาเยาะหยัน น้ำคำร้ายกาจทำให้เธอสะอึก "อรไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับเจ้าชายอะไรหรอกค่ะ แต่คุณก็ควรให้เกียรติอรสักนิด" "ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย" เขาชอบพูดจายั่วโมโห กวนประสาท อรอภิสราคร้านที่จะเถียงก็เลือกที่จะเงียบและเดินหนี

เธอยอมเป็นคู่หมั้นลับ ๆ ไม่เปิดเผยสถานะตลอดระยะเวลาสามปี เธอยอมเขาทุกอย่างเพราะความรัก แม้ปู่ของเขาจะไม่ชอบเธอก็ตามที จนกระทั่งเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปดี เมื่อสถานะจากคู่หมั้นกลายเป็นคู่หมั้นไร้ค่าไร้ราคา ยอมทอดกายให้เขาเชยชมง่ายดาย แล้วพร้อมที่จะถูกเขี่ยทิ้งเหมือนของตาย อีกทั้งอนาคตสถานะของเธอก็คือเมียน้อยของผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “อรกลับไปก่อนได้ไหม” ปกมีสีหน้ายุ่งยากใจ ทุกอย่างกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่อรอินกำลังจะทำให้มันแย่ลงไปอีก ทำไมนะเมื่อก่อนเธอเข้าใจอะไรง่าย ยอมเขาทุกอย่าง เขาชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เหตุใดวันนี้เธอถึงได้ดื้อด้านพูดไม่ฟังแบบนี้ “แกตอบมันไปสิตาปกว่าแกรักมันไหม ตอบให้มันตาสว่างว่าแกรักใคร” ปกรณ์กดดันหลานชาย “พี่ยังรักอรอยู่ไหม ไม่สิ พี่เคยรักอรบ้างหรือเปล่า” เมื่อโดนคาดคั้นปกก็สติหลุด บอกให้อยู่เงียบ ๆ กลับเรียกร้องเขาจึงจำต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ “ฉันหรือจะรักเธอ โวยวายเรียกร้องอะไรไม่ทราบ ก็เห็นอยู่ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับน่านฟ้า” “พี่ปก!” อรอินแทบสติหลุด วูบไปทั้งอก มือเท้าเย็นเยียบไปหมด ความจริงเจ็บปวดกว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก “เธอได้ยินแล้วใช่ไหมว่าหลานชายของฉันไม่ได้รักเธอ เธอมันง่าย เขาก็คงนอนด้วยเล่น ๆ ผู้หญิงง่าย ๆ แบบเธอน่ะฉันเห็นมาเยอะแล้ว” “พี่ปกไม่เคยรักอรแล้วมานอนกับอรทำไม” อรอินร้องไห้ออกมาสะอึกสะอื้นจนตัวโยน แววตาปวดร้าวเสียใจ 000 “ขอถามคำนึง” อรอินมองหน้าปก ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาจากเธออีก เธอรวบรวมสติที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้ใครสมเพชเวทนาอีก “ถามอะไร” ปกมองใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาของเธอ แววตาเจ็บปวดนั้นทำให้เขาปวดใจไปด้วย น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนเขาสัมผัสได้ “ตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกันพี่ปกเคยรักกันจริงบ้างไหมคะ” อรอินถามเสียงสั่น “เธออยากรู้จริงๆ น่ะเหรอ” เขาถามกลับ “ค่ะ อรจะได้ตาสว่างสักที” “มั่นใจใช่ไหมว่าทนฟังได้” เขาอยากให้เธอรีบกลับไป ดีกว่ามาทนฟังคำโกหกแสนเจ็บปวดที่เธอจะได้รับจากเขา “พูดมาเถอะค่ะ คงไม่มีอะไรจริงไปกว่านี้อีกแล้ว” “ไม่เคยรัก” ว่าจะไม่ร้องไห้ พอเขาพูดแบบนั้นออกไป เธอก็ร้องไห้โฮออกมา “แล้วพี่ทำดีกับอรทำไม ดูแลอรทำไม” “ฉันหวังในตัวเธอไง ถึงจะได้ยากหน่อยตั้งเกือบสองปี แต่พอได้แล้วเธอก็ยอมฉันมาตลอด ไม่ยากอย่างที่คิดนี่” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดเหรอ ฮึก ๆ ฮือ ๆ” อรอินกลับมาสะอื้นอีกครั้ง เธอเหมือนคนบ้า ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ สะอึกสะอื้น ตัวกระตุก ดวงตาแดงก่ำไปหมด

นับหนึ่งแต่งงานกับเขาสองปีแบบไม่เคยเจอหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แล้วในคืนหนึ่งที่เธอโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ เขาก็กลายเป็นผู้ชายที่ได้พรหมจรรย์ของเธอไป เธอจะทำอย่างไรในเมื่อเขาเกลียดภรรยาอย่างเธอจับใจ แถมยังหาทางหย่าขาดให้เร็วที่สุด!

เธอแต่งานกับเขาเพราะบิดามารดาเป็นหนี้ เขาเสียหน้าที่เธอไม่ได้รักเขา เรื่องราวความรักจะเป็นเช่นไร เมื่ออีกคนแอบรัก แต่รักไม่ได้ อีกคนแสดงออกว่ารัก จึงทำทุวิถีทางให้ได้ครอบครอง แม้วิธีการจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

โปรย รัศมีไม่รู้ว่าตัวเองก้าวขาออกจากบ้านผิดเวลาหรือซวยกันแน่ เธอดันเผลอไปนอนกับเจ้านายหนุ่มมาดเนี๊ยบจอมโหดของตัวเอง เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าผู้หญิงในค่ำคืนนั้นคือเธอ เธอจึงต้องปิดปากเงียบ! แต่... ความลับไม่มีในโลก

เธอต้องแต่งงานกับเขาก่อนพี่ชายสิ้นใจ เขาจึงกลายเป็นสามีและครูพละที่สอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน และทุกอย่างเป็นความลับ!!!

จิรัชเดินทางมาที่บ้านของโฉมชบาเพียงเพราะบิดามารดาขอให้มาดูตัว และนั่นทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวแสนสวยที่ผู้ชายต่างแย่งชิง ตัวอย่างบางช่วงบางตอน จิรัชที่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งโบกรถ เขาก็จำได้ว่าเป็นโฉมชบา หญิงสาวที่เขาต้องไปดูตัววันนี้ เขาลังเลว่าระหว่างจะขับผ่านไปหรือจอดรับเธอดี สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยทำให้เขากัดกรามเข้าหากัน สงสัยจะรำลึกความหลังกับผัวเก่ารุนแรงกันไปหน่อย จิรัชไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องหยุดรถจอดเทียบกับร่างที่ดูกระเซอะกระเซิงนั้น "เปิดประตูหน่อย ช่วยด้วย" เธอตบประตูฝั่งข้างคนขับ สีหน้าแตกตื่น มองไปด้านหลังอย่างลนลาน จิรัชปลดล็อกประตู เธอก็เปิดประตูขึ้นมาบนรถ "ไปเลย ไปเลยค่ะ ฉันขอร้อง" เธอหันไปด้านหลังก็ไม่เห็นเคนออกมาจากรถ หรือว่าเขาจะตายแล้ว ใบหน้าของโฉมชบาซีดเผือด ถ้าเขาตายเธอก็จะมีความผิดและติดคุกด้วย "แล้วผัวคุณล่ะ ไม่กลับด้วยกันเหรอ" เขามองสภาพเธอแล้วเหยียดยิ้ม จิรัชรังเกียจผู้หญิงใจง่ายสำส่อนแบบนี้ที่สุด "เขาไม่ใช่ผัวของฉันค่ะ ฉันขอร้องล่ะคะ พาฉันไปที่ไหนก็ได้ ตอนนี้เลย" เธอยกมือไหว้ กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ถ้าจิรัชลงไปดูเคนในรถ เขาต้องรู้ว่าเธอฆ่าคนตาย โฉมชบารู้สึกสติแตก "พวกคุณสองคนเอากันในรถจนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยยังบอกไม่ใช่ผัวอีก เขาทำรุนแรงไปเหรอคุณเลยหนีมา หรือลีลารักมันไม่ถูกใจ" "ฉันขอร้อง คุณพาฉันไปจากที่นี่หน่อย แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทุกอย่าง พาฉันไปด้วย ไปเป็นคนใช้ของคุณก็ได้" เธอปล่อยโฮออกมา พลางเขย่าแขนของเขา จิรัชสะบัดออกอย่างรังเกียจก่อนจะเคลื่อนรถจากมาจากจุดนั้น คิดว่าผัวเก่าของเธอคงกำลังนอนมีความสุขเสร็จสมอยู่ในรถ และเผลอทำรุนแรงไปหน่อยเธอเลยต้องหนีมา ท่าทีรังเกียจขอบเขาทำให้โฉมชบาเม้มปากตัวสั่นอย่างนึกน้อยใจ เป็นการดูตัวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เธอกับเขาเหมือนได้ดูตัวกันแล้ว และเธอก็เหลวแหลก ฉาวโฉ่ อธิบายไปเขาก็คงไม่เชื่อ โฉมชบากอดตัวเองเอาไว้ด้วยความอายเพราะเสื้อผ้าขาดวิ่น เปิดเผยเนื้อกายบางส่วนให้เขาได้เห็น "จะให้ผมส่งคุณที่ไหน" จิรัชถามอย่างเย็นชา สีหน้าของเขากระด้าง "ฉันไม่มีที่ไปค่ะ" "บ้านของคุณไง คุณไม่กลับบ้านเหรอ" เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "ฉันกลัวเคนตามมาก่อกวนอีก" เธอกลัวทุกคนจะมาหาเคนแล้วรู้ว่าเขาตาย เธอก็จะโดนจับติดคุก ใบหน้าของโฉมชบาซีดขาวราวกระดาษ เขาเห็นเธอหน้าซีดก็คิดไปว่าเธอกลัวสามีเก่ามาก่อกวน "เลยจะหนีผัวเก่าว่างั้น แล้วจะหนีไปไหน ก็บอกมาแล้วกัน เดี๋ยวผมไปส่ง" "ไปอยู่กับคุณได้ไหมคะ"

- โปรย ในเมื่ออยากแต่งงาน ได้... เดี๋ยวเขาจัดให้ จัดหนัก... จัดเต็ม... กันไปเลย ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "เฮียทำบ้าอะไร หยุดนะ" ข้อมือโดนมัดอยู่ แต่ท่อนล่างเธอไม่ได้โดนมัด แก้มหอมดิ้นรนเตะถีบ แต่มือหนากดขาของเธอเอาไว้กับเตียงนอนหนานุ่ม "ปล่อยนะ ปล่อย" เธอได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ "ดิ้นรนแบบนี้เห็นไหมว่านมเด้งไปเด้งมา หรือเป็นวิธียั่วผัวแบบใหม่" "แก้มเกลียดเฮีย" "รู้แล้ว" "เกลียด" "รู้แล้ว" "เกลียด อื้อ..." เสียงของเธอหายเข้าไปในลำคอหนา เมื่อเขากระแทกจูบปากของเธอเอาไว้

เธอช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เขาแกล้งความจำเสื่อมเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ

โปรย การแต่งงานของเธอกับเขาเกิดจากการคลุมถุงชน แต่สำหรับเธอแล้ว เธอรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ถ้าคิดแล้วเธอจะทำไม" "พี่แต่งงานแล้วอย่าลืมสิ" "ไม่เคยลืมว่าแต่งงานแล้ว แต่ไม่เคยทำอะไรผิดบาปจนต้องให้ใครมาตราหน้า" "พี่กับยายเนตรไม่เคยทำจริงๆ เหรอคะ" "ถ้าไม่เชื่อใจกันจะหย่าก็ได้นะ" "พี่อยากหย่ากับมุกดาขนาดนั้นเลยเหรอคะ" "ถ้าไม่ไว้ใจกันก็เลิกคุยกัน" เขาหมุนกายเตรียมเดินหนี มณีมุกดารีบโผเข้าไปกอดเขาเอาไว้จากทางด้านหลัง "พี่วี มุกดาขอโทษก็ได้ มุกดาแค่หวงพี่ไม่อยากให้พี่ไปยุ่งกับใคร ยายเนตรรักพี่ มุกดากลัวว่าเขาจะแย่งพี่ไป" เธอซบหน้าที่แผ่นหลังของเขา "..." "มุกดาแค่หึง ไม่อยากให้พี่เห็นความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนนอกจากมุกดา หลายวันที่เราไม่ได้คุยกัน มุกดาทรมานใจมาก มุกดารักพี่นะคะ" เธอทรมานใจเจียนตาย แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไร แต่เธอก็อยากยื้อเขาเอาไว้ "พี่แต่งงานแล้ว และไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากว่าเราจะหย่าขาดกัน" เขาพูดเสียงเฉียบ

เธอแอบชอบเขามานาน พี่ชายข้างบ้านและอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เธอศึกษาอยู่