"ป้อนข้าวต้มไปเอากันไปดีไหม" เขาเห็นความเฉยชาของเธอ ให้ป้อนก็ป้อนแบบทื่อ ๆ ไม่ยินดียินร้าย เอาอกเอาใจผัวหน่อยก็ไม่ทำ เลยนึกหมั่นไส้ความมั่นหน้าของเธอนัก
คิดว่าสวยนักหรือไง เขาก็แค่เผลอไผลแต่งงานกับเธอเพราะหลงความสวยชั่วขณะเท่านั้น คนอย่างเขาไม่โง่ซ้ำสองแน่ เธอคงมีแผนการกับอดีตเจ้านายจะปอกลอกสูบเงินเขาอีกเป็นแน่
มันจะไม่มีทางผิดพลาดซ้ำสองแน่ เขาจะทำให้บริษัทของตระกูลจิรกาญจน์ ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี
ทำให้มันหมดเนื้อหมดตัวที่บังอาจหลอกเขาแบบนี้!
"ทำไมคุณลามกแบบนี้"
"ใส่กางเกงในมาไหม ถ้าไม่ใส่มาจะได้กระแทกสะดวก" ประโยคตรงไปตรงมาของเขาทำให้คนฟังหน้าแดงยิ่งกว่าผลตำลึงสุก เธออยากจะตบเขาให้หน้าหันนัก!
"คุณกลาง"
"ว่าไงล่ะ ไหนถลกให้ดูหน่อย"
"คนบ้าลามก"
"นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ"
"กินไปเอาไปสนุกดีออก ให้เธอกระแทกฉันเลยดีไหม ขึ้นขย่มเหมือนเมื่อคืนฉันเสียวมากนะ"
"คนโรคจิต" เธอด่าว่าเขา ก่อนจะยกมือขึ้นกัด
"โอ๊ย!" อรอภิสราเห็นว่าเขากำลังเสียท่าจึงทำท่าจะหนี แต่เขากลับรั้งเอวคอดของเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะหอมแก้มเธอแรงๆ
"อื้อ... คนบ้า คนเฮงซวย"
"แล้วเธอคิดว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าชายหรือไง ที่ใจง่ายยอมตกลงแต่งงานเพราะอยากเป็นคุณนายบ้านไร่ไม่ใช่เหรอ" เขาเยาะหยัน น้ำคำร้ายกาจทำให้เธอสะอึก
"อรไม่เคยคิดว่าจะแต่งงานกับเจ้าชายอะไรหรอกค่ะ แต่คุณก็ควรให้เกียรติอรสักนิด"
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย" เขาชอบพูดจายั่วโมโห กวนประสาท อรอภิสราคร้านที่จะเถียงก็เลือกที่จะเงียบและเดินหนี