แทนคุณ อัศวโยธิน เขาจีบผู้หญิงไม่เป็น ยิ่งเห็นเธอทำท่ารังเกียจเลยต้องหาเรื่องตอแยเพื่อที่เขาจะได้คุยกับเธอ แต่ยิ่งตอแยยิ่งรักเธอ อยากได้เธอมาเป็นเมียสุดหัวใจ เลยต้องใช้วิธีเถื่อนๆ แต่คนเถื่อนแบบเขารักใครรักจริงนะจะบอกให้ พนิดา อัครมหาศาล บ้านเธอกับบ้านเขาไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตาทวด เธอเห็นหน้าเขาแล้วเกลียดขี้หน้าจับใจ แต่ทำไมยิ่งเขาตอแยกลับยิ่งหวั่นไหว หัวใจไม่รักดี ดันหลงรักเขาหมดหัวใจเสียอย่างนั้น

ดลรวี... เพื่อนพี่ชายที่เธอรักสุดหัวใจ เขามีบุญคุณเคยช่วชีวิตเธอเอาไว้ หลังจากนั้น เธอก็มอบกายมอบใจให้เขา ปฏิญาณกับตัวเองว่าโตขึ้นจะเป็นเจ้าสาวของเขา พิรันดา... สาวน้อยที่เข้ามาปั่นป่วนหัวใจของเขาในวันอกหัก เด็กสาวที่ทำให้เขาได้เจอกับรักครั้งใหม่ที่แสนหวานและมั่นคง

เขา... สุลต่านผู้ปกครองประเทศอันมั่งคั่งและร่ำรวย เธอ... นักฆ่าสาวที่หมายเอาชีวิตเขา เรื่องราวสลับซับซ้อนในอดีตเริ่มเปิดเผยขึ้นมาอีกครั้ง เขาและเธอจะเป็นเช่นไร ติดตามในเล่มได้เลยค่ะ... นิยายชุด 1. น้ำผึ้งทรายสีเพลิง 2. เชลยทรายสีเพลิง

เขา... สุลต่านหนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยความแข็งแกร่งและรักประชาชนอย่างที่สุด เธอ... หญิงสาวผู้เป็นมเหสีคู่กายที่เขารักสุดหัวใจ เรื่องราวความรักอันยิ่งใหญ่ของทั้งคู่เกิดขึ้นเมื่อแรกพบสบตา... นิยายชุด 1. น้ำผึ้งทรายสีเพลิง 2. เชลยทรายสีเพลิง

รูปร่างหน้าตาภายนอก เทียบกับความดีในจิตใจไม่ได้เลย

หัสดิน กัปนาท ผู้ชายที่แสนดีที่สุดในชีวิตของเธอ พลอยชมพู วิภูมินทร์ หญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ พบกับความรักของทั้งคู่ได้ในเล่มนะคะ

พรหมลิขิตชักนำให้เขาและเธอมาพบกัน ความรักก่อเกิดท่ามกลางธรรมชาติและท้องทะเลแสนงาม

แทนไท ชายหนุ่มที่อยากมีคนรักแต่ไม่อยากมีลูก นิ่มนภัส หญิงสาวที่อยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี ทั้งสองมาพบกันในวันอกหัก แล้วเรื่องราวจะเป็นเช่นไรหนอ...

สิงหรัตน์ ไกรวรานนท์ โชคชะตาทำให้เขาต้องรับเธอมาเป็นภรรยา แต่เขากลับรักเธอสุดหัวใจ พิณทิรา ไตรสุรเดช เพราะต้องตอบแทนบุญคุณผู้มีพระคุณ เธอจึงยอมตกกระไดพลอยโจนไปเป็นภรรยาเขา ผู้ชายเถื่อนๆ ที่เธอเผลอรักเขาอย่างไม่มีข้อแม้ นิยายชุด 1. เมียรักนายหัวสิงห์ 2. นางบำเรอกับจอมบงการ โรมานซ์18+

ความรักคือการให้ ความรักคือการเสียสละ แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขตามไปด้วย

“พี่เจตน์!” คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งสุดตัว “ว่าไง” เขาไม่อยากคุยกับยัยเด็กแสบตรงหน้าหรอก วีรกรรมของเธอสมัยก่อนทำเขาจำไม่ลืม “ทำยังกับไม่อยากพูดกับหนูมินเลย” เธอเอามือไขว้ไปด้านหลัง ทำปากยื่นเหมือนน้อยใจ “ถ้าไม่มีอะไรพี่จะเข้าไร่แล้วนะ มีงานต้องทำอีกเยอะ” “ถึงพี่เจตน์จะไม่อยากคุยกับหนูมิน แต่พี่เจตน์ลืมรูดซิบกางเกงค่ะ” “เฮ้ย!” เจตน์คว้าเป้ากางเกงลนลานรูดซิบแต่ปรากฏว่า!! มันก็รูดแล้วนี่นา… “โอ๊ย! ขำ พี่เจตน์นี่หลอกง่ายเหมือนเดิมเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ” ยัยเด็กแสบหัวเราะชอบใจ ก่อนจะวิ่งหนีเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข เจตน์โมโหนัก เขาวิ่งกวดตามยัยลูกลิงไปทั่วบ้าน แต่จับไม่ได้ วิ่งเร็วยังกับปรอท “พี่เจตน์เอายาดมไหมคะ นี่แหละเขาว่าคนแก่” เธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา ในขณะที่เจตน์นั่งพักเพราะวิ่งไล่จับเธอไม่ทัน

ธัญญ์... ชายหนุ่มที่เจ็บช้ำกับความรักเมื่อครั้งอดีต วิธาดา... หญิงสาวร้ายกาจที่แอบรักเขาหมดหัวใจ หญิงสาวมองสบตากับเขาในระยะกระชั้นชิด หัวใจบอบบางเรียกร้องให้เธอเปิดเผยความจริงในส่วนลึกของจิตใจ “ฉันรักนายนะธัญญ์ รักนายมานานแล้ว” หล่อนคิดเอาไว้ไม่มีผิดว่าเขาจะต้องทำหน้าตกใจ แม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่เธอรู้สึกเจ็บปวด มีผู้ชายหลายคนอยากสานสัมพันธ์กับเธอ แต่เธอก็สลัดทิ้ง แต่เขา... คนที่เธอแอบรัก เขากลับมีใจให้น้องสาวของเธอ เขากลับไม่ต้องการความรักของเธอ เขากลับตกใจและมองเธอเหมือนตัวประหลาด “เธอพูดอะไรของเธอ” ธัญญ์ทั้งมึนงง ทั้งตกใจในคำพูดของหญิงสาว “พูดความจริง นายคงไม่เคยรู้มาก่อน นายเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน คืนนั้น...” เธอพูดอย่างหมดเปลือก เขาจะดูถูกยังไงก็ช่าง แต่เธอเป็นคนพูดตรงๆ เธออยากให้เขารับรู้และเข้าใจ “แต่ฉันไม่ได้รักเธอ ไม่แม้แต่จะคิด” นิยายชุด 1. เมียรักนายหัวสิงห์ 2. นางบำเรอกับจอมบงการ

เธอถูกเพลิงพิศวาสของเขาแผดเผา ส่วนเขา... กลับติดบ่วงราคีสวาทที่ตั้งใจมอบให้เธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น นิยายชุด 1. วิวาห์ร้อน เพลิงสวาท 2. ร้อนรักราคีสวาท

อะไรบ้างในโลกนี้ที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ พายัพไม่รู้หรอกว่าเขาตกหลุมรักยัยเด็กดื้อตอนไหน แต่ถ้ารักแล้วรักเลย เป็นเมียเขาแล้วต้องเป็นไปตลอดชีวิต เปลี่ยนใจไม่ได้อีกแล้ว สายป่านเกลียดคนบ้าอำนาจไม่เจียมสังขารที่สุด แก่แล้วยังจะมองเธอด้วยสายตาวิบวับอีก แต่ไม่รู้ทำไม เวลาโดนเกี้ยวเธอกลับเขินอาย ทั้งๆ ที่รู้สึกเกลียดเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากัน หรือที่เค้าเคยบอกว่า “เกลียดอะไรได้อย่างนั้น” จะเป็นจริงเข้าแล้ว *** “ตัวสั่นเชียว เสียงก็สั่น แสดงว่าไม่มั่นใจ ไม่รู้ล่ะต่อไปฉันจะรุกจีบเธอแล้วนะ” “จีบทำไม เค้าไม่ชอบคนแก่” พายัพแทบสำลักเมื่อได้ยินแบบนั้น นึกเข่นเขี้ยวในใจ “คำก็แก่สองคำก็แก่ ไม่รู้หรือไงมีแฟนแก่ๆ อบอุ่นดีออก” “ไม่ชอบ เค้าเกลียดคนแก่” เธอพยายามดิ้นเขาก็กอดเอาไว้ มีความสุขชะมัดที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเธอ “เคยได้ยินไหม เค้าบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น” “งั้นไม่ชอบเฉยๆ ก็ได้” “คนแก่ดีออก ไม่ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวแล้วล่ะ ฉันรวยอยู่แล้ว เป็นแฟนฉันรับรองว่าฟินนะ” *** “วันก่อนน่ะ จูบหวานมากนะ” “คนบ้า!” เธอทำตาเขียวใส่ แต่ไม่น่ากลัวสักนิด กลับน่ารักจนพายัพอยากจับฟัดทำเมียเสียเดี๋ยวนี้เลย “ไม่เคยโดนจูบเหรอ ถึงได้เป็นลม” “ห้ามพูดนะ คนฉวยโอกาส” เธอดิ้นแต่มือโดนรวบเอาไว้ ได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ ทำอะไรเขาไม่ได้ ยิ่งเขาพูดเรื่องที่เธอโดนจูบแล้วเป็นลม ยิ่งอยากจะประทุษร้ายเขานัก นิยายชุด 1. ซ่านสวาท 2. ยั่วรักสามีจอมเถื่อน 3. ดวงใจหวาม 4. พี่รุจน์สุดที่ (รัก) 5. เหมันต์กระสัน (รัก)

พันกรไม่ชอบผู้ชายทุกคนที่บังอาจเข้าใกล้เพื่อนน้องสาวคนนี้ของเขา และเขาก็ไม่ชอบให้เธอไปโปรยยิ้มหวานละมุนกับผู้ชายหน้าไหนด้วย ยิ่งหวง.. เขายิ่งทำอะไรร้ายๆ ลงไป แต่จะให้เขาทำอย่างไรล่ะ ในเมื่อเผลอใจชอบเธอไปตั้งแต่ตอนไหนเขาไม่เคยรู้ตัว รู้แค่ว่าหวง หึง และอยากฆ่าผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ นิยายชุด 1. พันธนาการแสนหวาน 2. วิวาห์หวานรัก

ไม่รู้เพราะพรหมลิขิตหรืออะไรกันแน่ทำให้เธอต้องตกเป็นเมียของเขาอย่างไม่ตั้งใจ จะเพราะอะไรก็ช่าง แต่เขาเป็นผู้ชายที่ยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งน่ารัก จะอะไรก็ช่างที่ทำให้เขาได้เธอมาเคียงข้าง แต่เขาก็ขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้ความพยายามของเขาไม่สูญเปล่า “คุณยายให้เอาข้าวมาให้ลูกหมูขี้งอนน่ะ” กันต์เอ่ยขึ้นหลังจากวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะในห้องนอน เขาแอบเห็นหรอกว่าเธอกำลังชะเง้อเหมือนรอใคร แต่พอเขามาก็รีบมุดเข้าใต้ผ้าห่ม นอนป่องเหมือนซาลาเปา “ไม่กิน ไม่หิว คนจะนอนอย่ามายุ่งนะ แล้วเค้าก็ไม่ใช่ลูกหมูขี้งอนด้วย” คนบนเตียงพูดโต้ตอบกลับมาเสียงงอนๆ “ตามใจ” กันต์เดินเลยผ่านไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ คนบนเตียงดีดตัวลุกจากเตียงด้วยความรู้สึกงอนมากกว่าเดิม “คนบ้า ทำไมไม่ง้อเราสักนิด ใช่นะสิ ไปเจอผู้หญิงสวยๆ หุ่นดีๆ มา เลยไม่ง้อเรา ไม่สนใจเราเลย ตอนนี้เราอ้วนเป็นหมูใช่ไหมเลยไม่สนใจ” “จะรีบไปไล่ควายที่ไหน” เสียงหาเรื่องตามมาติดๆ พิมพ์นารารีบเดินไม่ยอมหยุด เธออายเกินกว่าจะหันไปพูดคุยกับคนที่เดินตามมาจากทางด้านหลัง “นี่คุณ” “ว้าย! ปล่อยนะ” พิมพ์นาราสะบัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุมเมื่อเขารั้งแขนเธอเอาไว้ หันมามองตาเขียวอย่างเอาเรื่อง “อะไรกัน เมื่อคืนมากกว่านี้อีก” เขายื่นหน้าเข้ามาหาอย่างยียวน “หลีกไปเลยนะ” พิมพ์นาราผลักใบหน้าของอีกฝ่ายออกห่าง “เมื่อคืนพูดว่าไงนะ แรงๆ หน่อยสิคะ โอ๊ย โอ้ว... ฟินจัง” เขาแหย่คนน่ารัก พิมพ์นาราอาจจะแตกต่างจากบัวบูชาตรงที่อวบๆ ไม่ได้หุ่นดีบอบบางเหมือนกัน แต่เขาก็ชอบคนตรงหน้า เธอหน้ากลมแบ๊ว น่ารัก อืม... กันต์ลงความเห็นว่าเขาชอบผู้หญิงน่ารัก โดยเฉพาะคนตรงหน้า

เขาคือผู้ชายเพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ และชาติตระกูล กังสดาลคิดว่าผู้ชายเช่นเขาคงไม่สนใจผู้หญิงอย่างเธอจริงๆ หรอก เขาคงอยากจีบเล่นเพื่อเอาชนะ เพราะเธอจีบยากกว่าผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา... กระมัง เธอคือผู้หญิงที่แปลกไปจากผู้หญิงที่เขาเคยคบ ไม่ใช่เพราะจีบยาก แต่เพราะเธอเป็นเธอ ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน มีคนบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่คู่ควรกับเขา แต่สำหรับเชาวน์แล้ว เธอคือผู้หญิงที่เขาอยากลืมตาตื่นขึ้นมาพบเจอในทุกๆ วัน *** “คุณลืมรูปซิปกางเกงค่ะ” เชาวน์สะดุ้งสุดตัว เขาแทบกระโดดขึ้นมาเพื่อรูดซิป แต่ปรากฏว่า... เขาโดนหลอก!!! “คุณกั้งแกล้งผมเหรอครับ หลอกผมอีกแล้วนะ” ครั้งก่อนเธอก็ใช้มุกนี้หลอกเขา เชาวน์ลูบท้ายทอยไปมา เขินหนักจนหน้าแดง เมื่อโดนเพื่อนผิวปากแซวกันยกใหญ่ “ยอมก็ได้ค่ะ คุณเชาวน์พยายามขนาดนี้นี่คะ” *** กังสดาลร้องอุทานเมื่อมือของเขาสัมผัสกับแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ เขาหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาให้เธอสวมใส่ ก่อนหันไปจัดการกับตัวเอง กังสดาลกำลังอ้ำอึ้ง ทำท่าจะสวมเสื้อคลุม แต่ขาเจ้ากรรมดันสะดุดกับชุดแต่งงานที่ยาวรุ่ยร่ายเหลือเกิน “ว๊าย!” “อ้าว... คุณกั้ง ลงไปทำอะไรตรงนั้นครับ” เชาวน์รีบเข้ามาตะครุบหญิงสาวที่ล้มลงไปหน้าเตียง แต่ชุดแต่งงานของเธอโดนรูดซิปไปแล้วทางด้านหลัง ชุดของเธอเลยร่นลงมาจนถึงเอวคอด เห็นทรวงอกอวบอิ่มเต็มๆ ตา “ว้าย!” กังสดาลร้องเสียงหลงเมื่อเขาตะครุบหน้าอกของเธอแทน “เอ่อ... นิ่มดีนะครับ โอ๊ย!” กังสดาลตีมือเขาเผียะใหญ่ เชาวน์ร้องเสียงหลง ดึงมือออกแทบไม่ทัน ก่อนที่หญิงสาวจะหนีเขาเข้าห้องน้ำไป “คุณกั้งโกรธผมเหรอครับ ที่ผมจับนมคุณ” “คุณเชาวน์บ้า ลามก” ดูเขาพูดเข้าสิ น่าตบปากนัก “อ้าว...” เขาร้องคราง เกาหัวไปมา เขาพูดอะไรผิดล่ะนี่

ถิ่นจ้องมองร่างน้อยที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนกว้าง เขาถลกผ้าห่มที่คลุมกายของเธอออก พบว่าร่างน้อยของเธอเปลือยเปล่า ไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม เขาจึงซุกไซ้เข้าหา เธอบิดกายเร่าๆ ร้องครางด้วยความเสียวซ่าน จิกมือกับผ้าปูเตียงแน่น จนเธอต้องลืมตาตื่น เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง เมื่อเธอตื่นและพร้อมจะดิ้นอยู่ใต้ร่างของเขา เขาก็แยกขาของเธอออกแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว รวิดาร้องครางเสียงหลงเมื่อกายของเขาฝากฝังเข้ามาจนมิดเม้น “เฮีย... พอก่อนค่ะ” รวิดาร้องประท้วง เธอเพิ่งได้นอนไปเอง ตั้งแต่ที่พี่ชายของเธอคดโกงเขา เพราะพี่ชายทำงานให้เขา เขาก็เปลี่ยนไป จากพี่ชายที่แสนใจดีกลายเป็นพี่ชายที่สุดแสนจะใจร้าย พี่ชายของเธอหนีไป พร้อมด้วยการหอบเงินไปก้อนใหญ่ ถิ่นโกรธมาก เขาจึงมาลงเอากับเธอ พี่ชายของเธอทิ้งเธอเอาไว้ให้คอยแบกรับภาระหนี้สินทั้งหมด รวิดาดันหน้าท้องแกร่งของเขาเอาไว้ แต่ถิ่นไม่ได้สนใจ เขาปัดมือของเธอออก พร้อมกดไปกับที่นอนกว้าง อันเป็นสมรภูมิรักที่เขาทำกับเธอตั้งแต่วันแรกที่พาเธอมาอยู่ด้วยกันที่ไร่แห่งนี้

เธอเป็นนักเขียนที่พล็อตตัน จึงเดินทางมาที่ไร่ของเขาเพื่อหาไอเดียร์

ตรัยไม่เคยรู้ตัวว่ารักเด็กหญิงตัวน้อยตอนไหน พอรู้ตัวก็รักไปเสียแล้ว แถมยังรักหมดหัวใจ ยิ่งโตยิ่งหวง ยิ่งหึงยิ่งรัก เขาจะทำอย่างไรดีเล่า ในเมื่อเด็กหญิงพราวมุกตัวน้อย ที่เจริญวัยเป็นสาวสะพรั่ง ดันคิดกับเขาเพียงแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น แบบนี้เขาจึงต้องใช้หัวใจทั้งดวงพิสูจน์ให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน เพื่อพิชิตหัวใจของเธอ!!!

นำทัพ ไตรจักรภพ เขาคือผู้ชายที่สาวๆ หมายปอง เพราะคำมั่นสัญญาในอดีตทำให้เขาต้องจำใจแต่งงานกับคู่หมั้นวัยเด็ก แต่โชคชะตาก็พาให้เขามาพบกับเธอ รัตนปาตี ปทมาศวรรย์ เจ้าสาวสำรองที่เขาไม่ได้ยินดีจะรับมาเป็นภรรยา เจ้าสาวที่กลับกลายมาเป็นเจ้าสาวยอดดวงใจที่เขารักสุดหัวใจ ********* “นี่คุณปล่อยนะคะ” เธอหน้าร้อนเห่อเมื่อเขากอดเธอเสียแนบชิด “เธอเป็นภรรยาของฉันแล้ว จะเต็มใจไม่เต็มใจเธอก็มาเอง ไม่มีใครบังคับ” “คุณจะทำอะไรน่ะ” “จูบภรรยาหวานๆ น่ะสิ”

เพราะการพนันเขาจึงได้ตกหลุมรักเธออย่างแท้จริง

“กลางวันแสกๆ ไม่อายฟ้าอายดิน” พันศักดิ์เบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า เด็กสาวใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นเทาสะบัดมือหนีมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินกระเผลกๆ ออกจากกระท่อม หนุ่มใหญ่สบถยาวเหยียดเมื่อหันไปเห็นก้นขาวๆ ของเด็กสาววัยสิบแปด เธอเอาเสื้อผ้าขาดๆ ปิดบังเนื้อตัว ร้องไห้สะอึกสะอื้นเดินหนีด้วยเนื้อตัวสั่นเทา “จะไปไหน” ร่างสูงใหญ่เกือบร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรตามมากระชากแขนเล็กของเด็กสาว เธอสะดุ้งสุดตัวยังร้องไห้ไม่ขาดสาย “มังคุดจะกลับบ้าน” มังคุดตอบเสียงสั่นๆ สะอื้นจนตัวโยน “เดินแก้ผ้าไปแบบนี้น่ะเหรอ” ขาเอ่ยถามอย่างหงุดหงิดใจไม่น้อย “แล้วจะให้มังคุดทำยังไง” เด็กสาวถามเสียงสะอื้น “เอาใบกล้วยปิดไหมกันอุจาดตา” เขาประชดแต่เธอกัดปากตัวเองแล้วสะบัดมือหนี “โกรธรึที่มาขัดจังหวะ” พันศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นถาม “ปากร้าย มังคุดไม่เคยคิดจะมีผัวทีเดียวสิบคนหรอกนะ” “อ้อ... นึกว่าอยาก” “ลุงศักดิ์!” เธอเสียงดังใส่เขายังร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาเปรอะเปื้อน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด! เสียงกรีดร้องดังขึ้น พันศักดิ์อุ้มร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขนหลังจากสะพายปืนลูกซองไปทางด้านหลัง เธอปัดป้องปิดบังเนื้อตัวเป็นพัลวัน “อย่าดิ้นสิ ตกลงไปแข้งขาหักไม่รู้ด้วยนะ” คนเถื่อนหน้าดุทำเสียงดุ เด็กสาวรีบหยุดดิ้นกอดคอหนาเอาไว้เพราะกลัวตก ยังสะอึกสะอื้นอยู่ไม่หาย เธอซุกหน้าที่อกกว้าง อับอายหนักหนาที่ต้องมาเปลือยกายต่อหน้าเขา “ทีหลังก็นัดมันมาทีละคนสิ สิบคนไม่ฉีกขาดรึ” “มังคุดเปล่านัดใครนะ พวกนั้นมาดักฉุดจะรุมข่มขืน ไม่เห็นหรือไงว่ามังคุดร้อง” เธอเถียงคอเป็นเอ็น “อ้อ... จะไปรู้เรอะ ผู้หญิงบางคนชอบร้องให้ผู้ชายตื่นเต้น” เธอกัดปากตัวเองเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น

เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยน!!! +++ “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม สีหน้าที่รกไปด้วยหนวดเคราและร่างสูงใหญ่ที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งทำให้นิรินมีท่าทีหวาดกลัว ร่างบอบบางพยายามดิ้นแต่เขาข่มขู่เสียงเข้มทำให้เธอไม่กล้าดิ้น “ถ้าเธอดิ้นอีกฉันจะปาดคอเธอซะ” เขานึกครึ้มอกครึ้มใจอยากแกล้งคนขี้กลัว เธอหยุดกึกในขณะที่มือบอบบางถูกกดเอาไว้เหนือศีรษะ “ตอบคำถามมาเสียดีๆ ห้ามโวยวายกรีดร้องไม่งั้นได้เป็นศพก่อนจะมีคนมาช่วยแน่ๆ” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็รีบพยักหน้าทันที ร่างของเขายังคร่อมทับร่างของเธออยู่ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น พอเขาปล่อยเธอก็ทำท่าจะร้อง “อื้อ...” เขาก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่ม เธอรัวกำปั้นทุบแผ่นหลังเขาระรัว พอเขาปล่อย เธอทำท่าจะกรีดร้องเขาก็บดจูบลงมาอีกครั้ง นิรินหอบหายใจระรัวเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเธออีกหน “เธอเป็นใคร” เขาเอ่ยถามเสียงเข้ม “ไอ้โจรห้าร้อย” “ใครบอกว่าฉันเป็นโจรห้าร้อย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่ยี่สิบ ฉันเป็นโจรยี่สิบบาทต่างหากล่ะ” เธอกะพริบตาปริบๆ กับประโยคของเขา “เธอเป็นใคร” นรราชถามซ้ำ หรี่ตามองคนใต้ร่าง เขาเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง แสงสลัวจากโคมไฟทำให้มองเห็นใบหน้าของสาวน้อยชัดเจน ใบหน้าหวานหยดคุ้นเคยนั้นทำให้นรราชชะงักงัน “ทำไมไม่ตอบคำถามล่ะ” เสียงของเขาเหมือนสำลักเมื่อได้เห็นใบหน้ากลมหวาน ดวงตากลมโต คิ้วโก่งเรียวงาม ริมฝีปากเต็มอิ่ม เขาอยากหอมแก้มสาวแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว “ลุงราช” นิรินจำเขาได้ หลานชายคนโตของคุณย่าทวดลักษณ์นาราผู้แสนใจดี แต่หลานชายของท่านโคตรใจร้าย แม้ใบหน้าของเขาจะรกไปด้วยหนวดเคราแต่เธอก็จำเขาได้ ปีหนึ่งจะได้เจอกันหนึ่งครั้ง บิดาของเธอกับนรราชไม่ใคร่จะลงรอยกันนัก และท่านก็ไม่ต้องการให้เธอยุ่งเกี่ยวกับเขาเป็นอันขาด...