“พี่เจตน์!”
คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งสุดตัว
“ว่าไง”
เขาไม่อยากคุยกับยัยเด็กแสบตรงหน้าหรอก วีรกรรมของเธอสมัยก่อนทำเขาจำไม่ลืม
“ทำยังกับไม่อยากพูดกับหนูมินเลย”
เธอเอามือไขว้ไปด้านหลัง ทำปากยื่นเหมือนน้อยใจ
“ถ้าไม่มีอะไรพี่จะเข้าไร่แล้วนะ มีงานต้องทำอีกเยอะ”
“ถึงพี่เจตน์จะไม่อยากคุยกับหนูมิน แต่พี่เจตน์ลืมรูดซิบกางเกงค่ะ”
“เฮ้ย!”
เจตน์คว้าเป้ากางเกงลนลานรูดซิบแต่ปรากฏว่า!!
มันก็รูดแล้วนี่นา…
“โอ๊ย! ขำ พี่เจตน์นี่หลอกง่ายเหมือนเดิมเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ”
ยัยเด็กแสบหัวเราะชอบใจ ก่อนจะวิ่งหนีเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข เจตน์โมโหนัก เขาวิ่งกวดตามยัยลูกลิงไปทั่วบ้าน แต่จับไม่ได้ วิ่งเร็วยังกับปรอท
“พี่เจตน์เอายาดมไหมคะ นี่แหละเขาว่าคนแก่”
เธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา ในขณะที่เจตน์นั่งพักเพราะวิ่งไล่จับเธอไม่ทัน