เพราะอนาคตของน้องสาว เพราะแม่ พลอยหวาน สาวสมองขี้เลื่อยจึงต้องมารับกรรมที่ไม่ได้ก่อ คีตะคราม เขาหล่อ แต่เขาร้าย แต่ไม่ปราณีเธอ แม้เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ วันที่หลานชายเขาฟื้นขึ้นมาจากการหลับใหล เธอรู้ว่าตนเองท้อง ทว่าพ่อของลูก คนใจร้ายคนนั้นไม่ยอมรับฟัง เขายังต้องการให้เธอไปให้ไกลตาหลานชายของเขา แต่กลับไปบ้าน สักวันคนบ้านนั้นอาจจะรู้เรื่องน้องสาว ที่ไม่เคยเหลียวแลพี่สาวอย่างเธอ ดังนั้นเธอต้องไปหางาน หาเงินเอาข้างหน้า คลอดลูกเมื่อไหร่ จะเอามาให้พ่อเขาก็แล้วกัน ไม่โกรธแม่ใช่ไหมลูก? เธอน้ำตาไหล เธอหวังลูกจะตอบกลับเป็นประโยคเดียวกับคำถามของเธอ ------ “ฟังอยู่หรือเปล่า เก็บของใช้แล้วออกไปภายในวันนี้เลย ได้ข่าวว่าไม่อยู่บ้าน แต่ไม่ต้องห่วง ของใช้เธออยู่หน้าบ้าน มาเอาไป” “ฉันท้อง” เสียงเธอแผ่วเบา มืออีกข้างมาช่วยกุมมือถือ ราวมันเป็นหินที่หนักเป็นกิโล เธอรอให้ปลายสายตอบ แต่ไม่มีเสียงใด เธอมองมือถือ กดวางสายดีกว่า คงไม่มีทางได้ยินอะไร ทว่าถ้อยคำบางอย่างดังมาตามสาย ประโยคนั้น ทำเธออึ้ง เจ็บหน่วงในใจ “ท้อง ตลกน่า อย่าเอามาอ้างเพื่ออยู่ต่อ สงสัยฉันจะเลี้ยงให้สบายสินะ และเธอหวังมากกว่ามาทำงานไถ่บาป หึ” ท้องจริงๆ นะ เสียงแผ่วดังในใจ ก่อนได้ยินปลายสายเงียบไป เธอเก็บมือถือ หวนคิดถึงรั้วบ้านหลังใหญ่ กระเป๋าเสื้อผ้า ของใช้เธอจะเปียกหรือเปล่า เหมือนฝนกำลังจะตก เธอรีบเดินไปโบกแท็กซี่เพื่อไปที่บ้านหลังนั้น รอวันนี้ไม่ใช่เหรอ แม้มีของแถมออกมาจากที่นั่น ก็ต้องมีสติ ตอนนี้ห่างคนใจร้ายได้เป็นพอ

เพียงพิณหญิงสาวที่พ่อไม่เคยรัก ซ้ำเมื่อมีคนรักก็กลับกลายเป็นคู่หมายของลูกสาวสุดที่รักของพ่อ เมื่อไม่มีแม่ ไม่มีย่า ชีวิตเธอก็มืดมน หมองเศร้า ในวันที่ความเจ็บปวดยังไม่จางหาย เธอได้เจอกับกรทัช เศรษฐีรูปหล่อที่ทำใจเธอหวั่นไหว และเมื่อมีค่ำคืนอันเร่าร้อนด้วยกัน เทพบุตรของเธอกลับหายไปจากชีวิต จะโทษใครได้เมื่อเธอยินยอมเขาเอง ทว่ายังหวังจะเจอเขาอีกครั้ง แต่วันที่เจอ เธอกลับได้รู้ เขาเข้ามาทำความรู้จักเธอก็เพียงหวังแก้แค้นเท่านั้น

เขาทิ้งเธอไว้ไปในวันฝนพร่ำเพื่อไปหาคนรักที่รอคอยมาเนิ่นนาน ความฝันที่จะได้เคียงคู่พลันมลายลง เธอเป็นแค่คนผ่านทาง เธอจะไม่ร้องไห้ แต่ทำไม น้ำตาไหลไม่หยุดแบบนี้เล่า ------------------------ เพราะยินยอมพร้อมใจเป็นเด็กเลี้ยงของหมอดลทัช เมื่อเขาจะจากไป โดยที่ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ชลรัมภาจำต้องยอมรับความทุกข์ ความปวดร้าวให้ได้ ทว่าเมื่อต้องเจอหน้าเขาอยู่ร่ำไป เพราะเธอคือเพื่อนรักน้องสาวเขา เธอจะทำตัวเช่นไรดี ให้เขาไม่สมเพช ไม่เห็นน้ำตาที่ไม่มีค่าของเธอ ติดตามอ่านฉบับเต็มค่ะ ด้วยความขอบคุณ ทรายสีรุ้ง

เมื่อตกเป็นของคมกริช ระหว่างสุดรักและเขาก็มีแต่เรื่องอย่างว่าที่ทำให้เขามาอยู่ใกล้เธอ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะยอมรับการแต่งงานที่มารดาเขาอยากให้เกิดขึ้น เธอรอคอยจนท้อใจ ยิ่งเมื่อเขาเปิดตัวแฟนสาวอย่างชัดเจนเธอก็ได้คิด อย่ารอเขาอีกเลย ตัดใจเสีย และเมื่อเขาขับไล่ไสส่งไม่เว้นแต่ละวันเมื่อเธอเข้าไปทำงานตามคำสั่งมารดาเขา เธอก็จำใจรับเงินเพื่อไปจากชีวิตเขา ถึงเป็นเมียก็เป็นได้แค่เมียที่จำใจยอมรับ ถ้าอย่างนั้นการไปจากเขาคงเป็นเรื่องที่ดีกว่า ------- “บอกแล้วไงคะว่าจะไป อีกไม่กี่วันฝึกงานเสร็จ คุณฟังไม่เข้าใจหรือไง และเอากุญแจมาด้วย ถึงจะเป็นบ้านคุณ ก็อย่ามาทำแบบนี้ เข้าๆ ออกๆ ระวังเถอะ อาจมีใครไปฟ้องคนของคุณ จะหาว่าไม่เตือน” “แค่มาบอกว่าอย่าไปยั่วน้องชายฉัน พ้นจากฉันก็ให้สิ้นสุดแค่ฉัน เลิกคิดอยู่บ้านหลังนี้” “พูดอะไรของคุณ คุณคมดาบเขามีแฟนนะคะ ฉันไม่คิดแย่งใครทั้งนั้น ถึงฉันจะจนแต่ก็มีคุณธรรม” เธอปลายตามองเขาเหมือนจะเยาะ คนที่กำลังโมโหดึงแขนกลมกลึง “จะหาว่าฉันไม่ยุติธรรมหรือไง” “ก็มันไม่ใช่หรือไง ถึงจะฟาดด้วยเงิน ไล่ไปไกลๆ หลังจากทำบัดสีกับฉัน ก็ควรพูดดีๆ บ้าง ฉันไม่ใช่คนหรือไง ฉันมีหัวใจนะ” เธอเสียงดังที่สุด นับแต่พูดคุยกับเขา น้ำตาเธอคลอตา เธอโดนกระทำ ยังมาโดนใส่ร้าย ทำไมเธอต้องยอม ในเมื่อจะไปขอระบายออกมาบ้างเถอะ “ต้องเอาใจด้วยการซื้อของให้ กอดด้วยหรือ งั้นหรือ” เขายังกวนประสาทไม่เลิก เธอเดินหนีจากระเบียง ออกนอกห้อง อยากอยู่ในนี้นักก็อยู่ไป เธอจะไปที่อื่น ทว่าหน้าห้องคมดาบกลับเดินมา คนในห้องดึงแขนเธอเข้าข้างใน เธอสะบัดหนี เขาดึงเธอแนบประตู เบียดร่างกายมาใกล้ “ไอ้ดาบเรียกก็ห้ามตอบมัน เงียบ” มือใหญ่ปิดปากเธอไว้ ทั้งสองจ้องตากัน สุดรักใจสั่น รู้สึกใจคอไม่ดี และขณะที่คนซึ่งเบียดร่างลงมาเผลอ เธอยกเข่าแตะหน้าขานั้นสุดแรง เขาตัวงอลงไปกองที่พื้น เธอตกใจรีบปิดปาก ถอยห่าง เขาชี้หน้า เธอเอ่ยเสียงสั่น “มายุ่งกับฉันเองนะ คราวนี้คิดได้หรือยัง ฉันอยากจับคุณหรืออยากหั่นไอ้นั่นคุณ” ตัวแสบออกไปแล้ว คมกริชนั่งหน้าแดง โกรธจนอยากทำลายข้าวของในห้องให้ราบคาบ ยายสุดชัง อย่าหวังจะได้กลับมานอนในห้องคืนนี้ อย่าหวังเลย