เมื่อตกเป็นของคมกริช ระหว่างสุดรักและเขาก็มีแต่เรื่องอย่างว่าที่ทำให้เขามาอยู่ใกล้เธอ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะยอมรับการแต่งงานที่มารดาเขาอยากให้เกิดขึ้น เธอรอคอยจนท้อใจ ยิ่งเมื่อเขาเปิดตัวแฟนสาวอย่างชัดเจนเธอก็ได้คิด อย่ารอเขาอีกเลย ตัดใจเสีย และเมื่อเขาขับไล่ไสส่งไม่เว้นแต่ละวันเมื่อเธอเข้าไปทำงานตามคำสั่งมารดาเขา เธอก็จำใจรับเงินเพื่อไปจากชีวิตเขา
ถึงเป็นเมียก็เป็นได้แค่เมียที่จำใจยอมรับ ถ้าอย่างนั้นการไปจากเขาคงเป็นเรื่องที่ดีกว่า



-------

“บอกแล้วไงคะว่าจะไป อีกไม่กี่วันฝึกงานเสร็จ คุณฟังไม่เข้าใจหรือไง และเอากุญแจมาด้วย ถึงจะเป็นบ้านคุณ ก็อย่ามาทำแบบนี้ เข้าๆ ออกๆ ระวังเถอะ อาจมีใครไปฟ้องคนของคุณ จะหาว่าไม่เตือน”

“แค่มาบอกว่าอย่าไปยั่วน้องชายฉัน พ้นจากฉันก็ให้สิ้นสุดแค่ฉัน เลิกคิดอยู่บ้านหลังนี้”

“พูดอะไรของคุณ คุณคมดาบเขามีแฟนนะคะ ฉันไม่คิดแย่งใครทั้งนั้น ถึงฉันจะจนแต่ก็มีคุณธรรม”
เธอปลายตามองเขาเหมือนจะเยาะ คนที่กำลังโมโหดึงแขนกลมกลึง

“จะหาว่าฉันไม่ยุติธรรมหรือไง”

“ก็มันไม่ใช่หรือไง ถึงจะฟาดด้วยเงิน ไล่ไปไกลๆ หลังจากทำบัดสีกับฉัน ก็ควรพูดดีๆ บ้าง ฉันไม่ใช่คนหรือไง ฉันมีหัวใจนะ”
เธอเสียงดังที่สุด นับแต่พูดคุยกับเขา น้ำตาเธอคลอตา
เธอโดนกระทำ ยังมาโดนใส่ร้าย ทำไมเธอต้องยอม ในเมื่อจะไปขอระบายออกมาบ้างเถอะ

“ต้องเอาใจด้วยการซื้อของให้ กอดด้วยหรือ งั้นหรือ”
เขายังกวนประสาทไม่เลิก เธอเดินหนีจากระเบียง ออกนอกห้อง อยากอยู่ในนี้นักก็อยู่ไป เธอจะไปที่อื่น ทว่าหน้าห้องคมดาบกลับเดินมา คนในห้องดึงแขนเธอเข้าข้างใน เธอสะบัดหนี เขาดึงเธอแนบประตู เบียดร่างกายมาใกล้

“ไอ้ดาบเรียกก็ห้ามตอบมัน เงียบ”
มือใหญ่ปิดปากเธอไว้ ทั้งสองจ้องตากัน สุดรักใจสั่น รู้สึกใจคอไม่ดี และขณะที่คนซึ่งเบียดร่างลงมาเผลอ เธอยกเข่าแตะหน้าขานั้นสุดแรง เขาตัวงอลงไปกองที่พื้น เธอตกใจรีบปิดปาก ถอยห่าง เขาชี้หน้า เธอเอ่ยเสียงสั่น

“มายุ่งกับฉันเองนะ คราวนี้คิดได้หรือยัง ฉันอยากจับคุณหรืออยากหั่นไอ้นั่นคุณ”
ตัวแสบออกไปแล้ว คมกริชนั่งหน้าแดง โกรธจนอยากทำลายข้าวของในห้องให้ราบคาบ
ยายสุดชัง อย่าหวังจะได้กลับมานอนในห้องคืนนี้ อย่าหวังเลย