ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
หลังจากได้คำตอบอันเป็นที่น่าพอใจจากน้องสาวแล้ว วินธนัยก็เริ่มวิธีการของเขาทันที เขาเริ่มจากจูบแผ่วเบาที่หน้าผาก ต่อด้วยดวงตาทั้งสองข้างแล้วผละออกมา
รมิดาลืมตาขึ้นมาประสานเข้ากับสายตาของพี่ชายพอดี ใบหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบเท่านั้น
"พี่วิน"
เธอเรียกชื่อพี่ชายออกไปโดยไม่รู้ตัว รู้เพียงว่าเธอถูกดึงดูดด้วยดวงตาของพี่ชาย มันมีอะไรบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกได้ แต่อานุภาพของดวงตาคู่นี้ได้ตราตรึงเธอเอาไว้ เธอเชื่อใจพี่ชายของเธอ
วินธนัยลูบหัวของน้องสาวด้วยความอ่อนโยนอีกครั้งแล้วโน้มตัวลงไปปิดปากของเธอ เขาค่อยๆ ละเลียดชิมความหวานจากกลีบปากนุ่ม ขบเม้ม ดูดดึง และหยอกเย้า หลอกล่อให้คนไม่ประสายอมเปิดปากเพื่อที่เรียวลิ้นหนาได้เข้าไปสำรวจ
เมื่อเขาถอนจูบออกมาจากริมฝีปากที่เจ่อบวมด้วยน้ำมือเขา ก็เริ่มพรมจูบไปตามซอกคอ ลมหายใจอุ่นร้อนที่กระทบโดนผิวเนื้ออ่อนสร้างความรู้สึกซ่านรัญจวนให้น้องสาวจนต้องครางออกมา
"อา... พี่วิน"
พี่ชายรู้ดีว่าน้องสาวรู้สึกเช่นไร ดังนั้นเขาจึงเดินหน้าต่อเพื่อมอบความรู้สึกแปลกใหม่ให้น้องสาวต่อไป
คราวนี้มือใหญ่เริ่มทำการสำรวจไปตามเรือนร่างบอบบางผ่านชุดนอนลายการ์ตูน เขารู้ดีว่าน้องสาวไว้ใจเขาแค่ไหน ทุกครั้งที่นอนด้วยกันเธอไม่เคยใส่ชั้นในชิ้นบนเลยสักครั้ง หลายๆ ครั้งที่ชุดนอนบางชุดเก่าและบางทำให้เขาเห็นเรือนร่างเธอชัดเจน วันนี้เขามีโอกาสได้สัมผัส น้องสาวเขาซ่อนรูปกว่าที่เห็นมาก
ทันทีที่มือใหญ่สัมผัสกับทรวงอกและบีบขยำ รมิดาถึงกับสะดุ้งและหลุดครางชื่อของพี่ชายอีกครั้ง
"อุ้ย! พี่วิน"
และพี่ชายก็ประกบปิดปากน้องสาวอีกครั้ง ขบเม้มและหยอกเย้า ปลายลิ้นร้ายไล้เลียไปตามกลีบปากแต่ไม่ได้แทรกเข้าไปด้านใน ถึงอย่างนั้นก็สร้างความรัญจวนให้กับน้องน้อยจนต้องแลบลิ้นออกมาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของพี่ชายเสียเอง
พี่ชายตัวดีไม่ยอมหยุดชิมแค่นั้น เขาไล้ปลายลิ้นจากกลีบปากนุ่มโลมเลียมาถึงลำคอขาวผ่องที่เขาอยากจะดูดเม้มตีตรา แต่เขาก็ไม่ได้ทำด้วยยังสำนึกอยู่ว่ามันอยู่ในบริเวณเปิดเผยสายตา เขาไม่อยากให้ใครมองว่าน้องสาวเขาเป็นสาวใจแตก ดังนั้นเป้าหมายต่อไปคือยอดอกอวบอิ่มที่แข็งชูชันล่อสายตาผ่านเนื้อผ้าบางเบาของชุดนอน พี่ชายครอบครองมันทั้งอย่างนั้นทำให้ผู้เป็นน้องรู้สึกถึงความเปียกชื้นจากน้ำลายผ่านเนื้อผ้า ทรวงอกข้างหนึ่งถูกมือใหญ่บีบขยำ อีกข้างถูกกลืนกิน ความรู้สึกต่่่างๆ ความผิดชอบชั่วดีผสมปนเปกันไปหมด ใจหนึ่งบอกว่ามันไม่ถูกต้อง เขาเป็นพี่ชาย อีกใจหนึ่งก็เชื่อมั่นในตัวพี่ชายอย่างที่ยอมรับไปแล้ว รวิดาอยากจะผลักดันพี่ชายออกไปแต่ก็ทำไม่ได้ ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่เพิ่งจะเคยพานพบที่พี่ชายกำลังมอบให้อยู่นี้มันดีเหลือเกิน แม้ว่าบางครั้งมันจะทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออก บางทีก็รู้สึกเหมือนกระแสอะไรบางอย่างแล่นพล่านอยู่ในตัว จากจุดที่ถูกพี่ชายสัมผัสมันวิ่งแปลบปลาบไปทั่วร่างกายแล้วก่อเป็นกระแสคลื่นที่สาดซัดสู่จุดความเป็นหญิง มันทำให้เธอครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อือ... อา..."
เมื่อเล่นกับอกอิ่มจนพอใจแล้ววินธนัยค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าต่ำลงลากผ่านหน้าท้องแบนเรียบ ลิ้นร้ายยังไล้วนที่สะดือบุ๋ม จุดความกระสันให้คนใต้ร่างถึงกับขนลุกเกรียว เขาดอมดมเชยชิมต่ำลงมาอีกจนพบเป้าหมาย ความโหนกนูนภายใต้แพนตี้ตัวน้อยล่อตาเขาให้ลงไปลิ้มรส เขาใช้นิ้วมือเกี่ยวดึงขอบกางเกงในตัวน้อยออกมา ภาพที่ปรากฏแก่สายตาเขาช่างเย้ายวน น้องสาวของเขาชุ่มฉ่ำไปหมด สังเกตได้จากกลุ่มแพรไหมที่บดบังความเป็นหญิงนั้น ตอนนี้ถูกย้อมด้วยน้ำหวานจนสะท้อนเงาดำวาว
ทันทีที่ปราการชิ้นน้อยถูกถอดออกจากร่าง ผิวกายที่ต้องลมเย็นแวบผ่าน ทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยเต็มทีของรมิดากลับคืนมาอีกครั้ง เธอหุบขาและพยายามใช้มือบดบังความเป็นหญิงของเธอไว้ ซึ่งมันขัดใจพี่ชายของเธอนัก
"อย่าครับน้องหมิง น้องสวยมากรู้มั้ย"
"พี่วินอย่ามองค่ะ หมิงอาย"
"ไม่ต้องอายครับ น้องสาวของพี่สวยที่สุด" เขาบอกพร้อมกับดึงมือเล็กออกเพื่อที่เขาจะได้ชื่นชมความงามได้เต็มตาอีกครั้ง
มือใหญ่เลื่อนมือลงไปสัมผัส เป็นดังที่คาด เธอฉ่ำเยิ้มไปหมดจนคนเป็นพี่อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงไปหา เขาสูดเอากลิ่นหอมหวานเข้าเต็มปอด มันเป็นกลิ่นแป้งเด็กที่น้องสาวใช้ประจำผสมกับกลิ่นคาวอ่อนๆ จากน้ำหวานของเธอที่เอ่อล้น เขากระหายมันยิ่งนัก เขาใช้ปลายลิ้นเลียลิ้มชิมรสมันทันที มันหวานอย่างที่คิดไว้จริงๆ
กายสาวสะท้านในยามที่คนเป็นพี่ตั้งใจดูดกลืนน้ำหวานที่ไม่มีทีท่าว่าจะหมด ยิ่งเขาไล้เลียน้ำหวานก็ยิ่งเอ่อล้นเหมือนกับว่ากลัวเขาจะไม่อิ่ม เรียวลิ้นย้ายจากกลีบเกสรภายนอกเข้าไปดูดน้ำหวานจากเกสรตรงแกนกลางทำให้ร่างน้อยบิดเร่า รมิดารู้สึกทรมานเจ���ยรจะขาดใจ เธอพยายามจะหุบขาแต่ก็ถูกตรึงเอาไว้ไม่ให้ขยับ อยากจะขยับขาเพื่อลดทอนความทรมานที่ก่อตัวขึ้นก็ทำไม่ได้ เธอทำได้แค่ขยำมือแน่นกับผ้าปูที่นอนเท่านั้น
"อือ... พี่วินคะ... อ๊า..." น้องสาวส่งเสียงครวญครางกระเส่า ยิ่งทำให้พี่ชายส่งเรียวลิ้นตวัดเลียแรงและเร็วขึ้นอีก ร่างกายของน้องสาวจึงบิดเร่าตามไปด้วย
ทรมานเหลือเกิน นั่นคือความรู้สึกของผู้เป็นน้อง เธอทั้งอยากให้เขาหยุด หรือทำอะไรก็ได้ที่จะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานเจียรขาดใจนี้
"พี่วิน... ช่วยหมิงด้วย อ๊า... หมิงทรมานเหลือเกิน" เสียงเล็กครางบอกกระท่อนกระแท่น
ได้ยินดังนั้นวินธนัยยิ่งส่งเรียวลิ้นแยงเข้าไปในปากถ้ำที่ถูกแหวกออกด้วยนิ้ว เขาแยงลิ้นเข้าออกช้าเร็วสลับกัน ส่วนนิ้วมือก็ทำการบดขยี้ปุ่มกระสันทำให้ร่างน้อยบิดไปมามากกว่าเดิมและครวญครางดังกว่าเก่าด้วย
"รู้สึกอย่างไรครับน้องหมิง" พี่ชายถามเสียงแหบพร่า
ตอนนี้แก่นกายเขาตึงแน่นไปหมด เขาอยากจะปลดปล่อยแล้วกระแทกเอวแรงๆ ใส่ร่างอันแสนเย้ายวนของน้องสาวนี้เหลือเกินแต่จำต้องอดทนไว้
"หมิง... อ้า... ทรมาน... ค่ะ อือ.. พี่วิน" น้องสาวตอบไม่เป็นภาษา
"ให้พี่หยุดมั้ย" พี่ชายแกล้งถาม แต่มือกลับขยับแรงและเร็วขึ้น ตอนนี้เขาได้สอดนิ้วเขาไปในโพรงถ้ำเรียบร้อยแล้ว
"อ๊า... ชะ... ช่วยหมิงด้วย... อ้า..."
"มันเป็นความทรมานที่แสนหวานรู้มั้ยครับ"
"อื้อ..." พี่ชายขยับนิ้วเข้าออก
"อ้า... " เขาขยับนิ้วถี่ขึ้น
"พี่วิน... หมิง... เสียว"
ความเสียวซ่านรัญจวนทำใหรมิดากล้าขอร้องคนเป็นพี่อย่างลืมอาย
"เร็วค่ะ แรงอีกค่ะพี่วิน" ตอนนี้เธอเรียนรู้แล้วว่าการที่พี่ชายขยับนิ้วเร็วและแรงขึ้นจะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานนี้ไปได้
ส่วนพี่ชายก็จัดให้ตามคำขอ เขารัวนิ้วเข้าออกเร็วและแรงขึ้น น้องสาวก็หยัดสะโพกรับจนมันลอยเด่นแทบชนหน้าเขา
"หมิงเสียว... พี่วิน... อ๊า..."
สิ้นเสียงครางสุดท้ายร่างกายก็กระตุกเกร็งปล่อยน้ำหวานรินรดอาบฝ่ามือหนาที่ชักเข้าออก จากความทรมานแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเบาสบายเหมือนกับกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า ความสุขล้นอาบทั่วเรือนร่าง รวิดาทิ้งตัวลงกับที่นอนอย่างอ่อนล้า ผ่านไปหลายนาทีเสียงของพี่ชายก็ปลุกให้เธอออกจากภวังค์
"มีความสุขใช่มั้ยครับน้องหมิง"
น้องสาวที่ตอนนี้สติกลับมาครบถ้วนแล้วเพิ่งตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่่างเธอกับพี่ชายจึงเกิดความอาย นี่คือพี่ชายแท้ๆ ของเธอ
เมื่อเห็นว่าน้องน้อยไม่ยอมตอบพี่ชายจึงถามย้ำ
"ไหนลองบอกพี่ซิว่าน้องมีความสุขกับสิ่งที่พี่ทำให้หรือเปล่า"
ด้วยเกรงว่าพี่ชายจะรู้สึกไม่ดีรมิดาจึงข่มความอายตอบกลับไป
"ค่ะ"
เมื่อเห็นน้องสาวหน้าแดงแจ๋ พี่ชายอย่างเขาก็นึกอยากแกล้ง
"ค่ะอะไรครับ"
"พี่วินบ้า รู้แล้วยังถามอีก"
พี่ชายหัวเราะน้อยๆ ตามแบบฉบับของเขา
"บอกให้พี่ชายคนนี้ชื่นใจทีว่าน้องรู้สึกอย่างไร"
"หมิงมีความสุขค่ะ"
พอพูดเสร็จน้องสาวก็ชักผ้าห่มขึ้นคลุมตัวแล้วนอนหันลังให้พี่ชายทันทีด้วยความเขิน ทำให้คนเป็นพี่หัวเราะน้อยๆ อีกครา เขาเบียดตัวเองเขาไปในผ้าห่มแล้วรวบร่างบางเข้ามากอด เพียงไม่นานเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอเป็นสัณญาณให้รู้ว่าน้องน้อยหลับไปแล้ว
ใช่ วิธีการของเขาทำให้น้องสาวสุขล้นจนแทบสำลักแถมยังหลับสบาย แต่ตัวเขาสิ อึดอัดรวดร้าวทรมานไปหมด
