“คุณปรานต์ทำแบบนี้ทำไมคะ”

“ทำอะไร”

“มาแตะตัวนิ่มกลางห้าง มันไม่ควรทำนะคะ นี่คุณปรานต์ไม่กลัวปาปารัซซี่ถ่ายภาพเอาไปออกข่าวหรือคะ”

“ว่าไปนั่น” ปรานต์ยั่วก่อนหัวเราะเบาๆ ถ้าเขากลัวมีภาพออกข่าวไปทั่วคงไม่มาเดินเที่ยวเล่นแบบนี้แน่

ใช่ ปรานต์ไม่กลัวข่าว

เขามีวิธีการรับมือกับสื่อเหล่านั้น

ปรานต์ไม่ใช่พวกเข้าถึงยาก ในขณะเดียวกันสื่อก็ไม่กล้าถามละลาบละล้วงกับเขามาก เคยมีเด็กใหม่อุตริถามเรื่องเขาควงสาวๆ ปรานต์ก็เลี่ยงได้อย่างที่นักข่าวหลายๆสำนักได้ฟังคำตอบแล้วไม่เคยนึกชังเขาเลยสักนิดเดียว ก่อนว่าเสียงเรียบพอกับใบหน้า

“ก็ต้องแตะสิ ดีไม่กอดให้รู้ว่า ‘ปราณปริยา’ น่ะมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่ส่งยิ้มตาเยิ้มเคลิบเคลิ้มแบบที่ทำอยู่นั่นไง”

“นิ่มไม่ใช่สิ่งของนะคะ”

“รู้หรอกน่า ไม่งั้นจะดิ้นได้ ร้องได้หรือเวลาที่...”

เธอไม่อยู่รอฟังเขาหรอกว่าเวลาไหน รู้ว่าต้องเป็นพวกคำพูดสองแง่สองง่ามแน่ แล้วเดินลิ่วๆตรงไปที่ลานจอดรถทันทีไม่รอเขา ปรานต์เดินตามยิ้มไปตลอดทาง เอาของที่ถือทั้งหมดยัดใส่ในตอนหลังของรถคันหรูแล้วจึงเข้ามานั่งที่ฝั่งคนขับ

“ไปไหนอีกไหม”

“ไม่ค่ะ” ตอบด้วยเสียงฟังดูบึ้งตึงอีกด้วย

ปรานต์ยิ้มเอียงคอ ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีแล้วออกรถจนเลยทางกลับที่พักแล้วนั่น ปราณปริยาค่อยหันหน้ามาถามเสียงมึนตึงแบบเดิม

“คุณปรานต์จะไปไหนคะ”

“ขับรถเล่น”

“แต่นิ่มมีรายงานต้องทำนะคะ”

“เอาขึ้นมาให้แล้ว อยู่ท้ายรถ” เขาบุ้ยปากไปทางด้านหลังประกอบคำตอบ ปราณปริยาเข่นเคี่ยวเขี้ยวฟันอย่างหมั่นไส้ในความเป็นคนชอบเอาชนะของเขา แล้วเลยบอกกลับไปอีก

“แต่นิ่มอยากกลับไปทำที่ห้อง”

“ถ้ากลับแล้วจะไปทำอะไร นอกจากเรื่องอย่างนั้น ไปนั่งรถเล่นดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”

ปรานต์ว่ายั่วๆ เท่านั้นเองคนที่อยากกลับห้องก็เงียบไป เปลืองแรงจะต่อต้านคนอย่างเขา เธอเอนตัวพิงเบาะมองทิวทัศน์ด้านข้างที่ผ่านไปไวตามความเร็วของรถ ก่อนปิดตาลงอย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้

เสียงคลื่นสาดซัดเป็นจังหวะหนักเบาสลับกลิ่นไอเค็มของทะเล และลมพัดโชยมาต้องใบหน้านั่นที่ทำให้ปราณปริยาลืมตาตื่น เมื่อปรับสายตาได้แล้วจึงเห็นว่าเบื้องหน้าเป็นทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา

“ตื่นพอดี ดื่มน้ำมะพร้าวก่อน”

ได้ยินเสียงของเขาบอกที่ข้างๆ ปราณปริยาหันไปมองอย่างมึนๆเพราะเพิ่งตื่นแล้วอ้าปากรับหลอดที่เขาบิดหมุนจนตรงปากเธอ ก่อนดูดเอาน้ำมะพร้าวเข้าปากอึกหนึ่ง

“อื้อม์...”

ครางอย่างถูกใจ ก่อนดูดต่ออีกอึกใหญ่ๆ ตาเลยค่อยตื่นดีขึ้น เมื่อน้ำมะพร้าวที่ปรานต์ส่งให้ถูกใจไม่น้อย เย็นไม่มากและหวานหอมกำลังดี

“ไหนชิมสิ”

ปรานต์ไม่ได้ชิมจากหลอดดูด แต่ทาบปากลงหาเสียอย่างนั้น บดเบียดเบาๆคล้ายเรียกร้องแต่แล้วกลับเป็นฝ่ายปล่อยเธอให้เป็นอิสระเสียเอง

“ขึ้นห้องกันดีกว่า”

คำชวนนั่นบ่งบอกให้รู้ของอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี หน้าร้อนวาบ เม้มปากบอกเลี่ยงๆ

“อยากเดินเล่นก่อนค่ะ”

“แดดร้อน ขึ้นห้องก่อนดีกว่า แดดร่มค่อยลงมา เดี๋ยวพาเล่นน้ำด้วย”

“นิ่มไม่ใช่เด็กๆนะคะ”

“ก็รู้หรอกว่าไม่เด็ก โตออกปานนั้น”

ได้แต่ถอนใจเมื่อพูดอะไรออกไปก็มีแต่จะเข้าเนื้อเข้าตัว ปรานต์พารถออกไปยังโรงแรมหรูริมหาดอีกด้านที่ผู้คนไม่พลุกพล่านมาก เดินนำลงไปก่อน เธอตามเขาไปอย่างต้องการทิ้งระยะ พนักงานด้านในวิ่งเข้ามาไหว้ก่อนพูดคุยเรื่องของที่พัก ที่ฟังแล้วอดทึ่งไม่ได้เมื่อรู้ว่าที่นี่เป็นกิจการหนึ่งในหลายๆกิจการของเขา

ปรานต์คุยอยู่ครู่เดียว ก่อนเดินนำไปยังลิฟต์ตัวหนึ่ง พอเข้ามายืนด้วยกันตามลำพังด้านในแล้ว ได้ยินเขาถาม

“ชอบไหม”

“ชอบค่ะ นิ่มมาทะเลไม่กี่ครั้ง แต่ก็ชอบทะเลมาก ยังเคยคิดเล่นๆเลยนะคะ ว่าจะทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะๆ แล้วไปหาซื้อบ้านติดทะเลเอาไว้สักหลัง”

“ทำตัวน่ารักๆกับคุณปรานต์ก็พอ แล้วจะพิจารณาหาให้สักหลัง” คนใจป๋าบอกอย่างอารมณ์ดี

เธอมุ่ยหน้าใส่เขาก่อนว่า

“ไม่เอาหรอกค่ะ อยากซื้อเอง ไม่งั้นไม่น่าภูมิใจ”

“เอาไว้เราว่างตรงกันคุณปรานต์จะพาไปทะเลอีกที่ รับรองว่าต้องชอบ”

“ที่ไหนคะ”

“เกาะ...” ปรานต์เอ่ยชื่อเกาะเล็กๆแห่งหนึ่งอยู่ห่างจากชายฝั่งออกไปจนเกือบรอยต่อไทยกับประเทศเพื่อนบ้าน เล่าเนิบๆน้ำเสียงผ่อนคลาย

“ซื้อทิ้งไว้นานแล้ว มีคนขออยู่ก็ให้เขาอยู่ไปนะไม่ว่า แล้วก็ยังไม่ได้ทำอะไรบนนั้นเลย คิดเผื่อๆไว้ว่าแก่ตัวจะไปอยู่ที่นั่นเสียเลยก็น่าจะดี”

แล้วพิศดูใบหน้าของหญิงสาวข้างกาย เกิดคำถามขึ้นในหัวใจฉับพลัน เขาอยากเอ่ยปากถามเธอออกนักว่า

อยากไปอยู่ด้วยกันกับเขาไหม

แต่แล้วก็เงียบไม่ได้ปริปากชวน เพราะไม่รู้ว่าอนาคตเธอกับเขาจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปได้นานเพียงใด แม้ในใจส่วนลึกที่สุดที่ไม่เคยมีความคิดยึดติดมาก่อนจะร่ำร้องบอกว่าเขาอยากให้ระหว่างกันอยู่แบบนี้ไปนานๆ นานที่สุดเท่าที่จะสามารถอยู่ได้ก็ตาม

ถึงห้องแล้ว

ปรานต์ติดสายคุยงานยาว จากที่ตั้งใจจะทำอะไรๆคลายเครียดก่อนลงมาเลยเป็นอันพับไป เมื่อแม่ตัวดีหนีลงมาก่อน เขาตามหาอยู่นาน เห็นเธอเดินเล่นไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก แล้วเลยชวนไปกินมื้อเย็นกันต่อจากนั้นเมื่อถึงเวลาพอดี