บทที่ 40 ล็อค

คุณปู่ลี่ถามพวกเธอเพื่อให้แน่ใจว่าต้องการจะซื้อหีบประเภทไหน จากนั้นก็พาพวกเธอไปที่โรงเก็บของข้าง ๆ

ภายในโรงเก็บของมีหีบไม้ที่ทำเสร็จแล้วอยู่หลาบใบ แต่ไม่รู้ว่าทำจากไม้ชนิดใด เพียงแค่ทาสีเคลือบไว้อย่างง่าย ๆ แล้วตากให้แห้ง แม้จะดูธรรมดา แต่ฝีมือก็ไม่เลว พวกเธอไม่ได้ต้องการลูกเล่นอะไรมากมาย ขอเพียงใช้งานได้ก็พอ

นอกจากนี้ยังมีของใช้สำเร็จรูปอีกหลายอย่าง เช่น ชั้นวาง อ่างไม้ และตู้

ลู่เซี่ยยังเห็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เธอเกือบจะซื้อมันด้วยความหุนหันพลันแล่น แต่เมื่อคิดว่าหากซื้อไปเก็บไว้ในที่พักของปัญญาชนก็คงจะไม่สะดวก เธอจึงทำได้เพียงคิดเท่านั้น

เฮ้อ! การอาบน้ำในที่พักของปัญญาชนนั้นไม่สะดวกเลย ทุกวันนี้พวกเธอยังต้องตักน้ำเข้าห้องแล้วค่อย ๆ เช็ดตัวอย่างระมัดระวัง แต่ก็ไม่สามารถล้างตัวได้ จึงรู้สึกว่าไม่สะอาดอยู่ดี แต่นี่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะทุกคนก็เป็นแบบนี้

ท้ายที่สุดพวกเธอก็เลือกซื้อของใช้สำเร็จรูป ซูม่านซื้อหีบขนาดใหญ่และเล็กอย่างละหนึ่งใบ อ่างไม้สำหรับล้างเท้าอีกหนึ่งใบ และของเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกไม่กี่ชิ้น

ลู่เซี่ยซื้อเพียงหีบใบใหญ่สองใบ

ดูเหมือนซูม่านจะสงสัยว่าทำไมเธอถึงซื้อสองใบ เพราะหีบใหญ่นั้นใหญ่มาก ใบเดียวก็จุของได้เยอะแล้ว

ลู่เซี่ยอธิบายอย่างเขินอาย ฉันเอาเสื้อนวมผ้าฝ้ายหนา ๆ มาด้วย ผ้าห่มก็เอามาสองผืน แค่นี้ของก็ค่อนข้างเยอะ แล้วยังมีของจุกจิกอีกหน่อย ก็เลยคิดว่าจะซื้อสองใบ แล้วค่อยใส่ทั้งหมดลงไป”

ซูม่านพยักหน้า เมื่อนึกถึงกระเป๋าผ้าใบสองใบของลู่เซี่ยที่ใหญ่กว่ากระเป๋าเดินทางของเธอ ก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ เพียงคาดเดาว่าลู่เซี่ยคงเป็นที่รักของทุกคนในครอบครัว ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมให้เอาของลงมาที่ชนบทได้เยอะขนาดนี้

แล้วก็นึกถึงเรื่องน่าปวดหัวในครอบครัวของตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่เธอก็ไม่ได้อิจฉา เพราะก็ตอนนี้เธอก็ไม่ขาดเงินอยู่แล้ว ทั้งยังเตรียมของมาไม่น้อย พอให้ใช้ชีวิตในชนบทได้อย่างไม่ลำบากเลยทีเดียว

ลู่เซี่ยไม่ได้คิดว่าคำพูดที่เธอพูดไปเฉย ๆ จะถูกตัวเอกเข้าใจผิด

ตอนนี้เธอกำลังลังเลว่าจะเอาหีบกลับไปอย่างไรดี

สุดท้ายคุณยายลี่ก็บอกกับเธอ “ไม่ต้องกังวลไป เฉันให้หลานชายฉันเอาไปส่งให้พวกเธอเอง”

พวกเธอจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะจ่ายเงินแล้วก็จากไป

หีบใบใหญ่ราคาสามหยวน หากเป็นในเมืองถือว่าราคาไม่แพงเลย แต่ในชนบทแห่งนี้ก็นับว่าเป็นราคาที่สูงแล้ว พวกเธอใช้เงินไปเกือบสิบห้าหยวนในเวลาเดียวกัน คุณยายลี่ดีใจจนแทบจะหุบปากไม่ลง ตอนที่ส่งพวกเธอออกมายังบอกด้วยว่าสามารถทำอย่างอื่นได้ หากต้องการอะไรให้มาหาได้ตลอด

ทั้งสองพยักหน้าและตอบตกลงด้วยรวยยิ้ม

เมื่อกลับมาถึงที่พักของปัญญาชน อาหารก็ทำเสร็จแล้ว กู้เซี่ยงหนานได้ยินว่าพวกเธอไปซื้อหรล จึงอาสาที่จะไปช่วยขนให้ แต่เมื่อได้ยินว่าจะมีคนส่งมาให้ถึงที่ก็วางใจ

อาหารเย็นวันนี้มีมันฝรั่งตุ๋นมะเขือ ที่ปรุงด้วยเกลือเพียงอย่างเดียว แม้รสชาติจะพอกินได้ แต่ก็ไม่สามารถฝืนกินจนอิ่มท้อง

แม้ลู่เซี่ยที่เป็นผู้หญิงคนยังรู้สึกว่ากินไม่อิ่ม นับประสาอะไรกับคนอื่น

เธอวางแผนจะแอบไปกินเปาะเปี๊ยะตอนดึก ไม่อย่างนั้นตอนกลางคืนคงจะหิวจนตื่นแน่นอน

หลังอาหารเย็น หีบและของใช้อื่น ๆ ก็ถูกส่งมาถึง คนอื่น ๆ ไม่คิดว่าพวกเธอจะซื้อมาเยอะขนาดนี้ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร นอกจากจวงหงเหมยที่สีหน้าไม่ค่อยดี ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร?

ลู่เซี่ยนำกระเป๋าผ้าใบสองใบใหญ่ใส่ลงในหีบไม้ ซึ่งมีขนาดที่รองรับกันได้พอดี จากนั้นปิดฝาหีบแล้วใช้กุญแจที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ล็อคเอาไว้อย่างแน่นหนา

ในใจรู้สึกโล่งและวางใจได้ว่าจะไม่มีใครเห็นว่าภายในมีอะไรบ้าง

ซูม่านเองก็เอาของจัดเรียงใหม่แล้วใส่ลงในหีบด้วย

ของดี ๆ ที่เธอเอามาก็ไม่น้อย ทั้งขนมหวาน นมข้าวสาลี ลูกอมนม น้ำตาลแดง ซูม่านหยิบของแต่ละอย่างออกมาจัดเรียงใส่หีบอย่างเปิดเผย โดยมีจวงหงเหมยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แววตาอิจฉาเปิดเผยอย่างเห็นได้ชัด

ลู่เซี่ยแอบส่ายหน้าบา ผู้หญิงคนนี้ช่างประมาทเกินไป มีของดี ๆ ก็ปล่อยให้คนอื่นเห็นโดยไม่กลัวว่าจะถูกขโมยบ้างเลย