บทที่ 16 การสร้างเข็มเงิน

หลังจากจัดการเรื่องสวนสมุนไพรเสร็จ เว่ยฉางอันกับท่านพ่อของนางก็ได้สนทนากันอีกครู่หนึ่ง ก่อนนางจะได้ส่งท่านพ่อออกจากเรือนของตนอย่างไม่เต็มใจนัก

นางยืนอยู่หน้าประตู สายตาทอดมองท่านพ่อที่แม้จะยังคงมีความน่าเกรงขรามเหมือนแม่ทัพใหญ่ในความทรงจำ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อใด เส้นผมของท่านแม่ทัพผู้กล้าหาญมาตอนนี้ถึงได้กลายเป็นสีขาวโพลนไปแล้ว

เว่ยฉางอันมองดูร่างของบิดาที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ นึกถึงชาตินี้ที่ท่านพ่อกับพี่ชายต้องตายอย่างโหดร้าย จวนแม่ทัพทั้งหลังถูกปราบปรามจนราบคาบ กำปั้นที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวพลันกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ในชาตินี้นางจะไม่ยอมให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีก

หากนางและหรงหลีเซิงสามารถร่วมมือกันได้ดี การโค่นล้มหรงฉีก็ไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้

นึกถึงหรงหลีเซิง จิตใจของเว่ยฉางอันก็ปั่นป่วนอีกครั้ง

นางยังไม่ลืมที่ได้นัดหมายกับหรงหลีเซิงว่า หลังจากนี้อีกสามวัน นางจะต้องมอบสิ่งที่เป็นหลักประกันความจริงใจแก่เขา

และหลักประกันความจริงใจนั้น เว่ยฉางอันก็ได้คิดไว้แล้วว่าจะใช้เข็มเงินกระตุ้นขาของหรงหลีเซิงที่สูญเสียความรู้สึกมานานหลายปี ให้กลับมารับรู้ได้อีกครั้ง

แต่ตอนนี้เว่ยฉางอันยังไม่ใช่ศิษย์ท่านหมอคนใด เครื่องมือจำเป็นหลายอย่างก็ยังไม่มี ดังนั้นนางจึงตั้งใจจะออกไปจัดหามา

"ซู่ซิน เจ้าไปด้วยกับข้า เราจะออกไปซื้อของบางอย่าง"

คิดไปเช่นนั้น เว่ยฉางอันจึงเรียกซู่ซินมา เตรียมออกไปซื้อของจำเป็นบางอย่าง

ซู่ซินเดินเข้ามาจากด้านนอก ตอบรับด้วยเสียงหนึ่ง "คุณหนูใหญ่ เราจะไปที่ใดกันหรือเจ้าคะ"

"ไปซื้อของด้านนอกสักหน่อย" เว่ยฉางอันพูดเรียบ ๆ แล้วก็ลุกขึ้นเตรียมออกไป

"จะไปซื้อสิ่งใดที่ด้านนอกเจ้าคะ? ในจวนแม่ทัพมีทุกอย่างแล้ว ไยเราจะต้องออกไปซื้อกันเล่าเจ้าคะ" ซู่ซินเดินตามหลังเว่ยฉางอันพร้อมกับพึมพำถามไม่หยุด ดูท่าทางดีใจมากที่จะได้ออกจากจวนไปข้างนอก

ในตอนแรกเว่ยฉางอันยังตอบคำถามบ้าง แต่พอถูกถามจนรำคาญ ก็มองซู่ซินด้วยสายตาเฉยเมย พูดว่า "หากเจ้ายังพูดต่อไปอีก ข้าจะไม่พาเจ้าออกไปข้างนอกแล้ว"

ในพริบตาซู่ซินก็เงียบปากไปทันที

เว่ยฉางอันจึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ถนนหนทางในเมืองหลวงคึกคักอย่างยิ่ง เช่นเดียวกับความทรงจำในชาติก่อนของนาง

เว่ยฉางอันยืนอยู่ริมถนน ฟังเสียงร้องขายสินค้าวนเวียนไปมา ทำให้นางรู้สึกเหมือนตกอยู่ในอีกโลกหนึ่ง

วันนี้นางมีความรู้สึกที่ไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับนางอยู่ตลอด จนกระทั่งบัดนี้นางจึงกล้ายืนยันได้อย่างแน่วแน่ว่า นางได้กลับมาเกิดใหม่แล้วจริง ๆ

"คุณหนูใหญ่ พวกเราจะไปที่ใดดีเจ้าคะ?" ซู่ซินจ้องมองถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนพลุ่งพล่านด้วยสายตาวาววับ แล้วถามด้วยความตื่นเต้น

เว่ยฉางอันถอนหายใจ ที่แท้ก็ยังเป็นเด็กอยู่ นางเองก็ไม่ค่อยได้พาซู่ซินออกมาข้างนอกในชาติก่อน

นึกถึงซู่ซินที่ต้องตายอย่างน่าสงสารเพื่อนางแล้ว ความรู้สึกผิดก็พุ่งขึ้นมาในใจของเว่ยฉางอันทันที

"พวกเราไปร้านเครื่องเงินก่อน" เว่ยฉางอันกลั้นความรู้สึกผิดไว้ แล้วตอบไป

ในชาตินี้นางจะต้องชดเชยซู่ซินให้ดี

"ไปร้านหยินเฟิง? คุณหนูใหญ่จะไปจัดหาเครื่องประดับหรือ? แต่การจัดหาเครื่องประดับมิใช่หน้าที่ของคนในวังหรือไร ทำไมถึงกับต้องมาด้วยตนเองล่ะเจ้าคะ" ซู่ซินขยี้ตาปริบ ๆ ท่าทางไม่เข้าใจนัก

"บัดนี้หากอธิบายให้ฟังเจ้าก็คงไม่เข้าใจ ไปแล้วจะรู้เอง"

ได้ยินดังนั้น ซู่ซินก็ไม่ซักถามต่อ คุณหนูใหญ่และสาวใช้สองคนจึงมุ่งหน้าไปยังร้านเครื่องเงินที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ‘ร้านหยินเฟิง’

ร้านหยินเฟิงมีขนาดใหญ่โต มีช่างฝีมือดีที่สุดในเมืองหลวง เข็มเงินของเว่ยฉางอันในชาติก่อนก็ถูกสร้างขึ้นที่ร้านหยินเฟิงแห่งนี้

ตามประสบการณ์ในชาติก่อน เว่ยฉางอันวางแผนจะใช้เข็มเงินมากระตุ้นขาของหรงหลีเซิง เพื่อให้เขาฟื้นความรู้สึกขึ้นมาใหม่

แม้จะไม่ได้ประสบความสำเร็จในทันที แต่หลังจากสามวันผ่านไปก็จะเห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง นี่ก็เพียงพอที่จะให้หรงหลีเซิงมองเห็นความหวังเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เข็มเงินสำหรับการฝังเข็มนี้ เป็นสิ่งที่หมอผีประดิษฐ์ขึ้น ไม่ได้มีแพร่หลาย นางก็ไม่รู้ว่าหรงหลีเซิงจะยอมรับหรือไม่

แม้จะคิดอย่างนั้น แต่เว่ยฉางอันก็เดินทางมายังร้านหยินเฟิง ถึงแม้พรุ่งนี้หรงหลีเซิงจะไม่ยอมรับการฝังเข็ม แต่เข็มเงินที่ฝังไว้ในร่างกายก็สามารถใช้ป้องกันเหตุฉุกเฉินได้

เมื่อเว่ยฉางอันเดินเข้ามาในร้านหยินเฟิง ผู้ดูแลร้านหยินเฟิงก็รีบเดินมาต้อนรับทันที

คุณหนูใหญ่ของจวนแม่ทัพ ไม่มีใครในเมืองหลวงไม่รู้จักนาง

"อ๋า! ข้าได้พบกับคุณหนูเว่ยแล้ว คุณหนูเว่ยมาที่ร้านหยินเฟิงด้วยตนเองในวันนี้ ต้องการให้จัดหาเครื่องประดับหรือไม่ เชิญคุณหนูเข้ามาข้างในเถิด!"

เว่ยฉางอันยิ้มเล็กน้อย พูดว่า "วันนี้ข้ามาที่นี่ไม่ใช่เพื่อจัดหาเครื่องประดับ แต่ต้องการช่างฝีมือของร้านหยินเฟิงสร้างสิ่งหนึ่งให้ข้า"

ผู้ดูแลชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะกล่าว "คุณหนูเว่ยต้องการให้สร้างสิ่งใด?"

"ชุดเข็มเงิน" เว่ยฉางอันพูดอย่างช้า ๆ "ชุดเข็มเงินนี้ต้องการช่างฝีมือที่สูงมาก ดังนั้นข้าจึงคิดมาที่ร้านหยินเฟิง เพราะช่างที่มีฝีมือดีที่สุดในเมืองหลวงอยู่ที่นี่"

เว่ยฉางอันเอ่ยชมร้านของเขา ทำเอาเขาถึงกับยิ้มแก้มแทบปริ

"ถูกแล้ว! คุณหนูเว่ยมาที่ร้านหยินเฟิงของข้า ถือว่ามาถูกที่แล้ว!"

"เช่นนั้น...ท่านพาข้าไปพบช่างฝีมือดีที่สุดของท่านได้หรือไม่ ข้ามีเงื่อนไขบางประการที่ต้องบอกเขาด้วยตนเอง"

"ได้สิ คุณหนูเชิญทางนี้เลย" ผู้ดูแลพูดพร้อมทำท่าเชิญ

เว่ยฉางอันเดินตามเขาไปยังด้านหลังของร้านหยินเฟิง

ไม่นานนักชายวัยกลางคนก็ถูกพามาพบ เว่ยฉางอันจำเขาได้ทันที นี่คือช่างที่ทำเข็มเงินให้นางในชาติก่อน

“เหล่าหลิว เจ้าเข้ามานี่สิ คนผู้นี้คือคุณหนูเว่ย นางต้องการสั่งทำเข็มเงินชุดหนึ่ง" ผู้ดูแลแนะนำ "คุณหนูเว่ย เขาเป็นช่างฝีมือที่ดีที่สุดของร้านหยินเฟิงแล้ว คุณหนูท่านมีรายละเอียดใดก็กล่าวกับเขาได้เลย"

เว่ยฉางอันพยักหน้าให้เหล่าหลิวเล็กน้อย ถือเป็นการทักทาย

จากนั้นจึงบอกรายละเอียดของเข็มเงินให้เขาฟัง

"อาจารย์หลิว ดูสิว่าสามวันหลังจากนี้ข้าจะมารับได้เลยหรือไม่"

เหล่าหลิวฟังแล้วลังเลใจ "นี่...การทำเข็มเงินชุดนี้ยากพอสมควร ขอเรียนถามคุณหนูว่าจะใช้เข็มเงินนี้ทำสิ่งใดหรือ"

เว่ยฉางอันยิ้มเล็กน้อย "แน่นอนว่าเข็มเงินนี้จะมีประโยชน์ต่อข้า อาจารย์หลิวไม่ต้องกังวล หากสามวันหลังจากนี้สามารถทำเสร็จได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา"

ผู้ดูแลฟังแล้วจึงหันไปถามเหล่าหลิว "เหล่าหลิว เจ้าทำให้เสร็จภายในสามวันได้หรือไม่"

เหล่าหลิวลังเลใจชั่วครู่แล้วพูดว่า "ทำน่ะทำได้ แต่...ในมือของข้ายังมีงานอื่นอยู่บ้าง"

"นั่นไม่นับเป็นเรื่องยาก ข้าจะจัดการงานในมือของเจ้าให้กับคนอื่น ๆ ในสามวันนี้เจ้าก็ทุ่มเททำเข็มเงินของคุณหนูเว่ยก็พอ" ผู้ดูแลพูดพลางยิ้มแป้น เว่ยฉางอันเป็นลูกค้ารายใหญ่รายหนึ่งของร้านหยินเฟิง หากวันนี้ทำเข็มเงินที่เว่ยฉางอันสั่งเสร็จ คงจะได้กำไรมหาศาล

ที่จริงแล้ว เข็มเงินต้องใช้เงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เขากลับได้รับเงินมามากมายจากนาง

"คุณหนูเว่ย ท่านวางใจได้ ท่านแค่มารับในสามวันหลังจากนี้ก็พอ" ผู้ดูแลรับรองอย่างแน่วแน่

เว่ยฉางอันพยักหน้าเล็กน้อย พูดพลางยิ้มว่า "งั้นก็ขอรบกวนผู้ดูแลและอาจารย์หลิวด้วย ข้าจะมารับในสามวันหลังจากนี้"

หลังสั่งงานอีกสักพักแล้ว เว่ยฉางอันจึงออกจากร้านหยินเฟิง

เพียงแค่ออกจากร้านหยินเฟิง ซู่ซินก็พร่ำถามนางไม่หยุดปากอีกแล้ว

"คุณหนู คุณหนู ท่านสั่งทำเข็มเงินชุดนี้ทำไมกัน มันเล็กละเอียดขนาดนี้ แถมยังไม่มีรูด้วย จะใช้ทำอะไรหรือเจ้าคะ"