บทที่หนึ่ง – เธอคือใคร

แดนรบใช้เวลาตั้งสติอยู่พักใหญ่ๆ จึงโทรตามกวินน์เข้ามาหาที่บ้าน หลังจากเช็คกล้องวงจรปิดหน้าประตูบ้านจึงได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหน้ารั้วบ้านทั้งหมด

กล้องวงจรปิดปรากฏภาพของหญิงสาวรูปร่างอวบใหญ่คนหนึ่งประคองเขาที่กำลังเมามายเข้ามาในบ้าน สองชั่วโมงหลังจากนั้นเธอก็เดินออกจากบ้านไปด้วยสภาพอิดโรย

เขายังจำแผ่นหลังอวบหนาของเธอคนนั้นที่เดินผ่านหน้ากล้องไปได้อย่างดี แม้กล้องจะชัดมากแต่กลับจับภาพใบหน้าของเธอได้เพียงบางส่วนเพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา และนั่นมันทำให้เขาหงุดหงิดอย่างมาก

เขาอยากจะรู้จริงๆ ว่าเธอคือใคร ไม่อย่างนั้นคงคาใจไปตลอดแน่

“ถ้าตามหาไม่เจอจริงๆ นายจะทำยังไงต่อไป”

“ต้องเจอ ต่อให้พลิกแผ่นดินก็ต้องตามหาให้เจอ” แดนรบหลุดจากภวังค์ความคิด สายตาคมกริบจับจ้องเลขาคนสนิท “ฉันต้องการพบผู้หญิงคนนั้น ฉันต้องคุยกับเธอให้เข้าใจ จะใช้เงินเท่าไหร่ก็ต้องปิดปากเธอให้ได้ เรื่องคืนนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนใช้เรื่องนั้นมาทำลายชื่อเสียงแน่”

นี่คือจุดประสงค์แท้จริงของเขา ตำแหน่งที่แดนรบยืนอยู่ไม่ใช่ว่าเขาได้มาง่ายๆ เพียงเพราะเป็นลูกชายของประธานบริษัท แต่เขาได้มาด้วยความสามารถของตนเอง เขาช่วยพ่อบริหารบริษัทตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ หลังจากเรียนจบได้ไม่นานเขาก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นซีอีโอตั้งแต่อายุยี่สิบสาม จึงไม่แปลกหากจะมีคนเกลียดขี้หน้าเขา ซึ่งเขาไม่สนใจเพราะคิดว่าความสามารถของเขาจะทำให้ทุกคนยอมศิโรราบเอง

แต่นั่นไม่ได้หมายถึงว่าจะไม่มีใครจ้องเล่นงานเขาลับหลัง ศัตรูของเขาน่ะอยู่ในเงามืดรอบตัว เขาไม่มีทางเปิดโอกาสให้คนพวกนั้นเล่นงานง่ายๆ แน่

“ฉันคิดว่าเธอคงไม่ต้องการอะไรจากนายหรอก ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้เวลามันผ่านมาเป็นเดือนๆ แบบนี้”

“ความคิดผู้หญิงโคตรจะซับซ้อน นายจะไปรู้อะไร”

“แต่ผู้หญิงคนนี้อาจไม่เหมือนคนอื่น”

“ทำไม เพราะเธออ้วนงั้นเหรอ? นายเลยคิดว่าเธอจะแตกต่าง? เหอะ” เขาไม่ได้อยากจะพูดถึงรูปร่างของเธอคนนั้นหรอกนะ ปกติเขาไม่ใช่คนมองใครที่รูปลักษณ์ภายนอก แต่สำหรับมนุษย์ผู้หญิง… ไม่ว่ารูปลักษณ์ไหนก็เชื่อใจไม่ได้ทั้งนั้นนั่นแหละ

กวินน์มองเจ้านายหนุ่มโดยไม่พูดอะไรอีก เขารู้ว่าเถียงไปก็ไม่ชนะ เพื่อนเขาคนนี้มีนิสัยไม่ยอมแพ้ใครมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ยิ่งโตนิสัยยิ่งรุนแรงขึ้น แถมยังเป็นพวกจำฝังใจสุดๆ โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง

“คืนนั้นนายจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ แม้แต่สักนิด?” จู่ๆ โดนคำถามถามขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาซีอีโอหนุ่มที่กำลังหลับตาผ่อนคลายถึงกับลืมตาโพลง

“นายสงสัยอะไรกันแน่ สภาพฉันวันนั้นนายก็เห็นแล้วว่าเป็นยังไง ถ้าฉันมีสติฉันคงไม่พลาดทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อหรอก”

กวินน์ไม่ถามอะไรอีกแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป แดนรบมองตามร่างสูงของเลขาหนุ่ม เขาดึงสายตากลับมามองฝ่ามือตัวเองทั้งสองข้าง จู่ๆ ก็นึกถึงสัมผัสเต็มไม้เต็มมือในคืนนั้นขึ้นมา สัมผัสนุ่มนิ่มน่ากอดนั่น…

บ้าน่ะ เลิกฟุ้งซ่านเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้แดน แค่ไม่ได้กอดผู้หญิงมานานถึงกับต้องฟุ้งซ่านขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย สงสัยเขาต้องหาทางระบายความฟุ้งซ่านบ้างแล้ว

ความจริงแดนรบไม่ได้อคติกับผู้หญิงตั้งแต่แรกหรอก สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเขาเป็นหนุ่มฮอตประจำคณะด้วยซ้ำ มีผู้หญิงแวะเวียนมาให้ควงไม่ซ้ำหน้าจนใครๆ ก็มองว่าเขาเป็นพวกเพลย์บอยรักสนุกซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร ใครอยากจะพูดอะไรก็พูดไป เขาบังคับปากและความคิดใครไม่ได้

จนกระทั่งวันหนึ่ง…

คืนนั้นเป็นงานเลี้ยงส่งหลังเรียนจบของเพื่อนๆ ร่วมเอก ทุกคนดื่มกันเมามาย เพราะจัดงานในบ้านพักส่วนตัวของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม ตอนนั้นแดนรบเองก็เมาพอสมควร เขาไม่รู้ตัวสักนิดว่าถูกเพื่อนผู้หญิงในเอกลอบมอมเหล้า ปกติเขาไม่ใช่คนคอแข็งก็จริง แต่ก็ไม่ได้คออ่อนถึงขนาดดื่มจนเมาไร้สติ แต่คืนนั้นเขาไม่เหลือสติเลยจริงๆ

แดนรบไม่รู้ว่าในคืนนั้นมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขาบ้าง รู้แต่ว่าเขาตื่นมาในตอนเช้าภายในห้องนอนสีขาวบนชั้นสองของบ้านหลังนั้น ไม่มีใครนอนอยู่ข้างกายเขา จากการเช็คสภาพร่างกายตัวเอง ถึงแม้เสื้อจะมีรอยฉีกขาดแต่ก็ไม่ได้มีร่องรอยว่าลูกรักของเขาเพิ่งผ่านสนามรบมา แถมประตูห้องยังปิดสนิทลงกลอนอย่างดีด้วย

หลังจากนั้นเขาพยายามถามจากทุกคนว่ามีใครเห็นเหตุการณ์คืนนั้นบ้าง ทุกคนพากันส่ายหน้าเพราะต่างคนต่างเมาเหมือนกัน มีเพียงเพื่อนผู้หญิงที่เขาจำได้รางๆ ว่าพยายามจะลากเขาขึ้นห้องคนนั้นที่หายหน้าหายตาไปไม่กล้ามาสู้หน้ากับเขาอีก เขาจึงปล่อยให้เหตุการณ์นั้นผ่านไปโดยไม่ได้สืบสาวราวเรื่องอะไรต่อ

ทว่าตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาแดนรบรู้สึกขยาดผู้หญิงอย่างที่สุด เขาเลิกควงผู้หญิงไปทั่วแล้วหันมาสนใจทำงานแทน จนเวลาล่วงเลยมาเกือบสองปีที่เขาไม่ได้สัมผัสผู้หญิงเลย กระทั่งคืนนั้นเมื่อเกือบสองเดือนก่อน…

ความคะนึงหาสัมผัสแสนหวานในค่ำคืนนั้นมันทำให้เขาหงุดหงิดงุ่นง่านใจเหลือเกินจริงๆ

หรือนี่จะเป็นเหตุผลที่แท้จริงในการตามหาเธอคนนั้นกันนะ

++++++++++

โถ๊… คุณแดนติดใจน้องล่ะซี้ >< ที่ตามหาน้องเนี่ย ไม่ใช่แค่กลัวน้องจะแฉแล้วม้างงงง

ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ หรือส่งสติ้กเกอร์ให้กันก็ได้ค่ะ กดหัวใจให้ไรท์ด้วยน้าาา

ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ >> พันเก้า

ฝากกดติดตามนิยาย >> แอดนิยายเรื่องนี้