ตอนที่ 117 ไปที่ตระกูลฮั่วในเมืองเฟิงฮัว

” ศิษย์น้องเจียง งานนี้อาจจะไม่สะดวกสำหรับเจ้านัก”

ผู้ดูแลยิ้มอย่างขมขื่น: “เพราะว่าโดยทั่วไปแล้วภารกิจระดับ 3 ดาว นั้นจะยากเกินไปสำหรับนักเรียน และข้อมูลของภารกิจเองก็มีอยู่น้อยนิดเป็นอย่างมาก เจ้าต้องการเปลี่ยนภารกิจหรือไม่ ?“

เจียงเฉินส่ายหัวและกล่าวว่า "ไม่จำเป็น ข้าต้องการทำภารกิจระดับ 3 ดาว นี้ "

“ศิษย์น้องเจียง เนื้อหาของภารกิจ 3 ดาว นี้คือให้ไปที่ตระกูลฮั่วในเมืองเฟิงฮัว ว่ากันว่าตระกูลฮั่วกำลังนั้นประสบปัญหาบางอย่างอยู่และพวกเขาก็ต้องการความช่วยเหลือ ”

"แต่ทว่า... สถานการณ์เฉพาะที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนในภารกิจนี้"

เมื่อเห็นว่าเจียงเฉินได้ตัดสินใจแล้ว ผู้ดูแลก็ไม่ได้ห้ามเขาอีกต่อไปและอธิบายข้อมูลให้โดยตรง

“ได้ เดี๋ยวข้าจะเดินทางไปดูที่เมืองเฟิงฮัวเอง”

เมื่อรับภารกิจเสร็จแล้ว เจียงเฉินก็ไม่ได้เสียเวลาอยู่ในหลิงหยุนวู่ฟู่อีกต่อไปและเขาก็รีบมุ่งหน้าไปยังเมืองเฟิงฮัวทันที

เมืองเฟิงฮัว เป็นหนึ่งในเมืองที่อยู่ภายใต้เขตอำนาจของวังหลิงหยุน ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองหลิงหยุนไปทางตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 800 ไมล์

ซึ่งแตกต่างจากเมืองคังซานที่เจียงเฉินอยู่ เพราะเมืองเฟิงฮัวนั้นถูกปกครองโดยตระกูลฮั่วเสมอมา

อาจกล่าวได้ว่าตระกูลฮั่วนั้นเป็นผู้ปกครองเมืองเฟิงฮัวมาหลายปีแล้ว

แต่ทว่า ตระกูลฮั่วนี้กลับต้องร้องขอความช่วยเหลือจากหลิงหยุนวู่ฟู่

เห็นได้ชัดว่าปัญหาที่ตระกูลฮั่วกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้นั้น คงไม่ใช่ปัญหาธรรมดาๆทั่วไปแน่นอน

ครึ่งวันต่อมา เจียงเฉินก็มาถึงที่ราบในเมืองเฟิงฮัว

“แปลกนัก เท่าที่ข้ารู้ ความเจริญของเมืองเฟิงฮัวนั้นไม่สมควรน้อยกว่าเมืองคังซานไม่ใช่ และเมืองเฟิงฮัวก็ไม่ได้อยู่ห่างไกลอะไร เหตุใดถนนหนทางถึงได้ซบเซาเช่นนี้กัน ”

เจียงเฉินมองขึ้นไปยังอาคารที่ดูเลือนลางในเมืองใหญ่แห่งนี้ และก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมากับตัวเอง

"ช่วยด้วย ! ช่วยด้วย !"

ตอนนี้เอง จู่ๆเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ดังเข้ามาในหูของเจียงเฉิน

เจียงเฉินขมวดคิ้วและหันหน้าไปทิศทางของเสียง ง

ตรงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากเขามากนัก มีนักรบหลายคนกำลังล้อมรอบชายชราคนหนึ่งอยู่พร้อมกับมีจิตสังหารกระจายออกมาจากนักรบเหล่านั้น

ชายชราคนนี้มีรูปร่างง่อนแง่น เขามีถุงผ้าโทรมอยู่ที่ด้านหลังของเขา และมีเด็กสาวที่ดูเรียบร้อยอายุประมาณ 15-16 ปี แอบอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เด็กสาวดูหวาดกลัวเป็นอย่างมาก และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

“ฮ่าฮ่า...ตาเฒ่าอย่าเสียเวลาแหกปากเลย”

"อีกไม่นาน เทียนหลงไจ่ของเราก็จะบุกมาที่เมืองเฟิงฮัวแห่งนี้แล้ว และหลังจากพวกเรายึดครองเมืองนี้ได้สำเร็จ เจ้าคิดว่าจะมีคนมาช่วยอีกงั้นรึ ? "

“ถ้าเจ้าฉลาดพอก็จงส่งหลานสาวของเจ้ามาให้เราซะ บางทีเราอาจจะละเว้นโทษตายให้เจ้าก็เป็นได้!”

ในขณะที่เจียงเฉินกำลังมองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขาอยู่

เสียงที่ไร้ยางอายของชายชุดดำที่ดังเข้ามาในหูของเจียงเฉิน

“ท่านปู่……”

เมื่อเด็กสาวได้ยินเสียงหัวเราะที่ชั่วร้ายของชายชุดดำร่างใหญ่ ร่างทั้งร่างของเธอก็สั่นสะท้านในทันทีและแววตาที่งดงามของนางก็ปรากฏความสิ้นหวัง

“พวกแก... อย่าได้ฝันไปเลย ถ้าคิดจะจับหลานสาวของข้าหละก็ ก็จงข้ามศพของข้าไปก่อน”

ชายชราปกป้องเด็กสาวที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างหนักแหน่นและการแสดงออกที่เด็ดขาดก็ประกายอยู่ในดวงตาชราสีโคลนของเขา

“หึ! ไอ่แก่ ข้าให้โอกาสไว้ชีวิตเจ้าแล้ว แต่เจ้ากลับไม่รับมันไว้ !”

“ถ้าเช่นนั้นข้าจะสนองให้เจ้าเอง !”

ชายชุดดำพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา และมีแสงเย็นเฉียบส่องประกายในดวงตาของเขา

ด้วยคลื่นของดาบยาวอยู่ในมือ เขาก็แทงตรงไปที่ชายชรา

ฉัวะ!

ในขณะที่ดาบยาวในมือของชายชุดดำกลังจะแทงไปที่ชายชรา จู่ๆกลิ่นอายกระบี่ที่แหลมคมก็พุ่งผ่านอากาศเข้ามาและตัดผ่านคอของชายชุดดำไปอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น เลือดสีแดงก็พวยพุ่งออกมาจากคอของชายชุดดำ

และหัวของเขาล่วงหล่นลงพื้นด้วยปราณกระบี่แหลมคมที่พุ่งผ่านคอไป