สู่วิถีอมตะ-บทที่ 60 ซื้อทรัพยากร

สู่วิถีอมตะ

บทที่ 60 ซื้อทรัพยากร

“เข้ามา”

หนึ่งเสียงเฒ่าชราดังมาจากภายใน

ประตูเปิดออก แต่น่าแปลกนักที่ภายในมืดเสียจนไม่เห็นสิ่งใดเลย

เจียงผิงอันเดินเข้าไปในความมืด และปรากฏขึ้นในห้องที่ค่อนข้างกว้างแห่งหนึ่ง

ที่นี่มีเพียงหนึ่งโต๊ะ สองเก้าอี้ และชายชราผู้หนึ่ง

ชายชราผู้นี้ผมสีดอกเลา แต่ผิวกายยังคงเต่งตึง ใบหน้าไร้อารมณ์ นั่งอยู่ที่โต๊ะ สวมชุดดำปักอักษรมั่งคั่งกว้างไกล

เบื้องหลังชายชรามีประตูบานหนึ่ง ซึ่งมิอาจทราบว่านำสู่ที่ใด

เจียงผิงอันเดินเข้าไปนั่ง ไม่พูดมากความ วางถุงเก็บของลงใบหนึ่ง

“ในนี้มีโอสถสร้างรากฐานร้อยเม็ด ใช้แลกโอสถปีศาจโลหิตและโอสถเผยหยวนอย่างละร้อยเม็ดได้หรือไม่?”

เมื่อได้ยินว่าเป็นโอสถสร้างรากฐานร้อยเม็ด ใบหน้าสุขุมของชายชราก็ปรากฏเค้าประหลาดใจชัดเจน

โอสถนี้เป็นที่ต้องการมากนัก และเมื่อมันปรากฏขึ้นในตลาด ก็จะถูกยื้อแย่งซื้อแทบจะทันที

โอสถสร้างรากฐานร้อยเม็ดเปรียบได้กับหินวิญญาณล้านก้อน

เด็กนี่ไปได้โอสถสร้างรากฐานจากที่ใดมาเยอะแยะ?

ใช้จ่ายขนาดนี้ ควรไปประตูที่สี่มิใช่หรือ?

ชายชราได้เห็นเหตุใหญ่โตมามากมาย แต่เขาก็ยังประหลาดใจเล็กน้อย

เขานำถุงเก็บของมาพินิจโอสถสร้างรากฐานภายใน

หลังละเลียดชาได้ครึ่งถ้วย ชายชราก็พยักหน้า “โอสถสร้างรากฐานคุณภาพดี แลกเปลี่ยนได้”

เจียงผิงอันถามต่อ “ช่วยแนะนำอาวุธวิเศษหรือยันต์ที่ฆ่ายอดฝีมือขอบเขตจินตาน และรับมือยอดฝีมือขอบเขตวิญญาณแรกกำเนิดได้ให้หน่อยสิ”

ยิ่งเขาพบยอดฝีมือมากมาย เจียงผิงอันก็ยิ่งกระสับกระส่าย สมบัติที่มีติดตัวหนาหนักยิ่งทำให้เขาแตกตื่น กลัวจะเกิดเรื่องใด ๆ ขึ้น

จึงต้องการอาวุธวิเศษและยันต์ติดมือไว้

ชายชราเงยหน้าขึ้น กล่าวเบา ๆ “ขึ้นกับว่าเจ้าต้องการระดับใด”

“ยันต์ที่สามารถฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจินตานได้ ราคาขั้นต่ำห้าแสนชิ้น”

“อาวุธวิเศษซึ่งฆ่าผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจินตานได้ ราคาเริ่มที่หนึ่งล้าน”

สีหน้าของเจียงผิงอันแปรเปลี่ยนเล็กน้อย

แพงจัง ต้องขายโอสถเจ็ดสีที่พัฒนาศักยภาพด้วยหรือไม่?

ไม่ได้ ขอบเขตข้ายังด้อย โอสถเช่นนี้ไม่ธรรมดา ก่อปัญหาได้ง่ายนัก

ชายชราสังเกตสีหน้าของเจียงผิงอัน และลอบกล่าวในใจว่า ดูเหมือนเด็กหนุ่มผู้นี้จะไม่ได้มีหินวิญญาณเยอะนัก

อีกฝ่ายก็ไม่ได้อายุมาก การฝึกฝนไม่น่าสูง แค่นำโอสถสร้างรากฐานร้อยชิ้นออกมาได้ นับว่าเทียบชั้นผู้ฝึกตนขอบเขตจินตานผู้มั่งคั่งได้แล้ว

“ร้านของเราก็มีบริการจ้างยอดฝีมือจินตานมาคุ้มกันด้วยนะ ใช้เพียงสี่แสนหินวิญญาณต่อปีเท่านั้น ประหยัดกว่าซื้อยันต์อีก”ชายชราแนะนำ

เจียงผิงอันตะลึงเล็กน้อย จ้างยอดฝีมือขอบเขตจินตานถูกเช่นนั้นหรือ?

ไม่สิ ไม่ใช่ถูก แต่ต้องใช้ทรัพยากรมาก

ผู้ฝึกตนทั่วไปทรัพยากรขาดมือนัก

เหตุที่ยันต์ราคาแพงยิ่งนั้นเป็นเพราะหากคิดสร้างยันต์สังหารยอดฝีมือขอบเขตจินตานขั้นปลาย อย่างน้อยก็ต้องใช้ปรมาจารย์นักเขียนยันต์ขอบเขตวิญญาณแรกกำเนิดขึ้นไป

นอกจากนั้น วัตถุดิบสร้างยันต์ยังแพงลิบยากสร้าง ราคาจึงสูงลิ่ว

เว้นเพียงทายาทตระกูลใหญ่ที่จะซื้อยันต์ชั้นสูงเช่นนี้มาป้องกันตัว คนทั่วไปต่างไม่ซื้อมันเลย

เพราะมันไม่คุ้มราคา

หมื่นหินวิญญาณก็ทำให้ผู้ฝึกตนขอบเขตจินตานฆ่าผู้ฝึกตนขอบเขตสร้างรากฐานได้ ไม่กี่แสนก็จ้างผู้ฝึกตนขอบเขตจินตานคุ้มกันได้ทั้งปี เป็นราคาปกติยิ่ง

แต่สภาพแวดล้อมที่เจียงผิงอันเติบโตมาทำให้เขาขาดความเชื่อใจคนแปลกหน้า

เขาตัดสินใจซื้อยันต์อยู่ดี

เด็กหนุ่มนำถุงเก็บของออกมาอีกใบ “ในนี้คือโอสถทะลวงขั้นร้อยชิ้น ขอแลกกับยันต์คุ้มกันหนึ่งแผ่น และยันต์จู่โจมหนึ่งแผ่น”

เป็นคราวของชายชราที่ต้องผงะ

โอสถทะลวงขั้นร้อยเม็ด มูลค่าก็เป็นล้าน!

เจ้าเด็กนี่รวยชะมัด!

หรือเขาจะเป็นนักหลอมโอสถ?

เจียงผิงอันจะใช้โอสถสร้างรากฐานและโอสถทะลวงขั้นทั้งหมดที่เขามีในวันนี้

การลอกเลียนโอสถทั้งสองในอ่างสัมฤทธิผลไม่คุ้มค่าแล้ว

ภายหน้า ลอกเลียนยันต์คุ้มกันกับยันต์จู่โจม แผ่นเดียวก็ราคาห้าแสนหินวิญญาณเข้าไปแล้ว

ชายชราเก็บความคิดสงบใจ เขาเป็นผู้เห็นทรัพย์สินยิ่งใหญ่มามากมาย จะตื่นตระหนกมิได้

เขาสงบใจแล้วเริ่มตรวจสอบโอสถทะลวงขั้นในถุง

เมื่อแน่ใจได้ว่าคุณภาพโอสถดีพอ เขาก็พยักหน้า “แลกได้”

“มีเคล็ดวิชาเหาะเหินหรืออาวุธวิเศษดี ๆ หรือไม่?”

ปัญหาใหญ่ที่สุดในขณะนี้ของเจียงผิงอันคือเขาเหาะเหินมิได้ และตัวตนขอบเขตจินตานเหาะเหินได้ด้วยความช่วยเหลือของกฎฟ้าดิน แต่เขายังมิได้เข้าสู่ขอบเขตจินตาน

เมื่อเห็นเจียงผิงอันยังจะซื้ออย่างอื่นอีก หัวใจของชายชราก็เต้นกระตุก หรือเด็กหนุ่มผู้นี้ยังมีโอสถ?

เด็กหนุ่มผู้นี้เป็นทายาทตระกูลใหญ่ใดกัน อายุดูไม่มากนัก แต่รวยเหลือเกิน

“มีเคล็ดวิชาเหาะเหินและอาวุธวิเศษมากมาย ขึ้นกับสถานการณ์ที่เจ้าต้องการ”

แล้วชายชราก็เริ่มแนะนำเคล็ดวิชาและอาวุธวิเศษต่าง ๆ กับเจียงผิงอัน

หลังแนะนำมาครึ่งชั่วยาม ในที่สุดเจียงผิงอันก็ถอดใจกับเคล็ดวิชา หันมาเลือกอาวุธวิเศษแทน

การฝึกวิชานั้นต้องใช้เวลา และเขาในยามนี้ยังต้องเรียน ‘หมัดอู๋จี๋’ กับ ‘อัสนีพริบตา’ จึงไม่อาจแบ่งเวลาได้อีก

อาวุธวิเศษนั้นสะดวกสบาย สลักตราวิญญาณลงไปเป็นใช้ได้ แต่ต้องใช้ปราณวิญญาณด้วย

ทว่าสิ่งที่เจียงผิงอันมีไม่ขาดที่สุดก็คือปราณวิญญาณ

ท้ายที่สุด เขาก็ตัดสินใจซื้ออาวุธวิเศษชิ้นหนึ่งนาม ‘รองเท้าเหยียบนภา’

เมื่อสวมรองเท้าคู่นี้ ใช้ปราณวิญญาณกระตุ้นอักขระที่สลักไว้ ความเร็วเหาะเหินก็จะเทียบได้กับตัวตนขั้นปลายขอบเขตจินตาน

แน่นอน ยิ่งเร็วมาก ยิ่งเปลืองปราณวิญญาณมาก

มูลค่าแปดแสนห้าหมื่นหินวิญญาณ

เจียงผิงอันนำโอสถทะลวงขั้นออกมาแปดสิบห้าเม็ด

เมื่อเห็นว่าเป็นโอสถอีกแล้ว ชายชราก็ผงะอึ้ง เด็กนี่เป็นนักหลอมโอสถหรือไปเจอดินแดนลับเข้ากันแน่?

“คุณชายโปรดรอสักครู่ ข้าจะไปนำโอสถ ยันต์ และรองเท้าเหยียบนภามาให้ท่าน”

ท่าทีของชายชราเปลี่ยนเป็นนอบน้อม ลุกขึ้นเปิดประตูเบื้องหลังตน

“เดี๋ยวก่อน ข้ายังซื้อไม่เสร็จ” เจียงผิงอันเอ่ยปาก คนผู้นี้จะรีบไปแล้ว

ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง ยังจะซื้อต่ออีก!

จะมั่งมีเกินไปแล้ว!

เขารอมริบมาร้อยกว่าปี ยังไม่มั่งคั่งเท่าเจ้าเด็กนี่เลย!

หากไม่ใช่เพราะมีการคุมเข้มเจ้าหน้าที่ในหอวาณิช ‘มั่งคั่งกว้างไกล’ มิให้ปล้นชิงทรัพย์ลูกค้า เขาก็ชักอยากปล้นเจ้าเด็กนี่แล้ว

หอวาณิชมั่งคั่งกว้างไกลทรงพลังอย่างยิ่ง อย่าว่าแต่ผู้ฝึกตนขอบเขตจินตานอย่างเขา กระทั่งสัตว์ประหลาดเฒ่าขอบเขตแปรเทวะยังไม่กล้าฝืนกฎ เขาจึงทำได้เพียงข่มใจ

หลังจากตกตะลึง ชายชราก็ปรีดา เด็กหนุ่มผู้นี้ซื้อของเยอะแยะ โอกาสเลื่อนขั้นของเขาก็สูง

หากว่าด้วยเหตุผล เด็กหนุ่มผู้นี้ใช้จ่ายเกินล้านหินวิญญาณ ควรเข้าประตูบานที่สี่ แต่มิคาดเลยว่าโชคจะหล่นทับใส่เขาเต็ม ๆ

“คุณชายมีสิ่งใดจะซื้อเพิ่มเติมหรือ?”

“ยาพิษ แล้วก็พวกอุปกรณ์ลอบสังหาร”

เจียงผิงอันไม่สนใจเรื่องคุณธรรม ขอเพียงจัดการศัตรูได้ นับเป็นของดีทั้งสิ้น

“คุณชาย ท่านโชคดีจริง ๆ ร้านเราเพิ่งได้แมลงหมื่นพิษเจ็ดดารามาตัวหนึ่ง มันสามารถกินพิษเพื่อพัฒนาตัวได้ และยามนี้ก็สามารถวางยาพิษแก่ผู้ฝึกตนขั้นต้นขอบเขตจินตานได้แล้ว!”

“ลือกันว่าแมลงหมื่นพิษเจ็ดดาราแกร่ง ๆ วางยาได้กระทั่งยอดฝีมือในขอบเขตแปรเทวะ!”

เมื่อได้ยินคำแนะนำของชายชรา เจียงผิงอันก็ผงะตะลึง

“วางยาได้กระทั่งยอดฝีมือขอบเขตแปรเทวะเลยหรือ?”

ขอบเขตของผู้ฝึกตนแบ่งเป็นก่อปราณ สร้างรากฐาน จินตาน วิญญาณแรกกำเนิด แปรเทวะ หลอมสุญตา...

หากไปถึงขอบเขตแปรเทวะ ก็จะมีอายุขัยยาวนานเกินสองพันปี เรืองฤทธิ์เกินธรรมดา

แมลงพิษนี้ฆ่ายอดฝีมือระดับนั้นได้

“แมลงหมื่นพิษเจ็ดดาราต้องกินพิษเพื่อพัฒนา สิ้นเปลืองมหาศาล คนทั่วไปเลี้ยงมันไม่ไหว และแมลงตัวนี้ก็ขายให้เราโดยยอดฝีมือขอบเขตวิญญาณแรกกำเนิดผู้หนึ่ง”

ชายชราแนะนำจุดด้อยของแมลงหมื่นพิษเจ็ดดาราอย่างไม่ปิดบัง

เจียงผิงอันสะเทือนใจยิ่งนัก “จะควบคุมแมลงพิษนี้เช่นไร? ราคาเท่าไหร่?”

“ขอเพียงจ่ายห้าแสนหินวิญญาณ ก็จะได้เคล็ดวิชาควบคุมสัตว์ภูต ฝึกฝนไม่ยากแถมไปให้ด้วยเลย”

“ซื้อ!”

สำหรับของคุ้มครองความปลอดภัยของเขานั้น เจียงผิงอันไม่ตระหนี่เหนียว

เขาซื้อยาพิษและยาถอนพิษอันสามารถวางยายอดฝีมือขอบเขตจินตานตายได้ ใช้จ่ายไปเฉียดล้าน

แน่นอน หลัก ๆ แล้วเขาตั้งใจจะใช้พวกมันเลี้ยงดูแมลงหมื่นพิษเจ็ดดารา

เจียงผิงอันไร้ภูมิหลัง ไม่ปลอดภัยยิ่งนัก

หากมิใช่เพราะคิดทำตัวให้เงียบไว้ เขาคงอยากซื้ออาวุธวิเศษขอบเขตวิญญาณแรกกำเนิดด้วยซ้ำไป

ชายชราปรีดานัก ซื้อขายครั้งนี้เสร็จสิ้น ค่านายหน้าที่เขาได้จะสูงกว่าที่ได้ตลอดปีก่อนเสียอีก!

ชายชราเปิดประตูด้านหลังเพื่อหยิบสินค้า ใช้เวลาครึ่งก้านธูปจึงกลับมา ประสิทธิภาพสูงยิ่ง

ยันต์สองแผ่น หนึ่งคุ้มกัน หนึ่งจู่โจม

ด้วยมียันต์ทั้งสอง แม้เผชิญยอดฝีมือขอบเขตจินตาน เขาก็ยังรับมือตอบโต้ได้

อาวุธวิเศษเหาะเหิน ‘รองเท้าเหยียบนภา’ เป็นไพ่ตายหลบหนีเอาตัวรอด

รองเท้าคู่นี้เป็นสีดำ ดูไร้ความพิเศษใด ๆ

เจียงผิงอันสวมมันทันที และรู้สึกว่าตัวเบาหวิว

แม้ยังไม่ได้ส่งปราณวิญญาณเข้าไป ก็ยังรวดเร็วกว่าเก่าถึงสองเท่า!

อาวุธวิเศษชิ้นนี้สมราคาแปดแสนห้าหมื่นหินวิญญาณแล้ว

และยังมีโอสถเผยหยวนกับโอสถปีศาจโลหิตอย่างละร้อยเม็ด

ด้วยโอสถเหล่านี้ เขาจะฝึกฝนได้เร็วขึ้น

ตบท้ายด้วยแมลงหมื่นพิษเจ็ดดาราราคาห้าแสน และยาพิษมูลค่าเฉียดล้าน

สู่วิถีอมตะ-บทที่ 60 ซื้อทรัพยากร