คืนใจกชกร-บทที่ 33 อั้งยี่

โดย  Night Starry

คืนใจกชกร

บทที่ 33 อั้งยี่

บทที่ 43

ถ่วงเวลา

หญิงก้อยรู้ดีว่าคงมีใครสักคนกำลังติดตามตัวเองอยู่เป็นแน่ จากที่ได้ฟังพระยาธนบดีกับยศพูดคุยกัน พวกเขากระจายข่าวว่าเธอเจ็บหนัก คาดว่าหากชายกฤตไม่ไปรอที่วังชินภัทรก็จะต้องหาทางมาดักรอพบเธอ ยิ่งหญิงก้อยแสดงท่าทางพิรุธคล้ายกับนัดใครเอาไว้เช่นนี้ คนพวกนั้นอาจจะคิดว่าชายกฤตต้องอยู่แถวนี้เป็นแน่

แต่แท้จริงแล้วหญิงก้อยเองก็ไม่แน่ใจว่าเวลานี้ชายกฤตอยู่ที่ใด ทว่าหญิงก้อยมั่นใจว่าคนในวังชินภัทรน่าจะสามารถติดต่อกับชายกฤตได้อย่างรวดเร็ว มิเช่นนั้นคงจะส่งจดหมายซึ่งชายกฤตเป็นคนเขียนเองให้แก่จิกไม่ได้เป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงให้จิกกับสร้อยไปที่วังชินภัทรตั้งแต่ย่ำรุ่ง นอกจากหลักฐานยืนยันการกระทำผิดของพระยาธนบดีแล้ว ภายในกระเป๋าหวายใบนั้นยังมีจดหมายแจ้งเตือนชายกฤตเอาไว้ด้วย เวลาผ่านมาจนป่านนี้ พี่ชายของเธอต้องได้ทราบข่าวแล้วเป็นแน่

พระยาธนบดีหมายจะหาจังหวะจับตัวชายกฤต บังคับขู่เข็ญให้เขายอมลงนามยกหุ้นบริษัทให้แล้วค่อยส่งตัวเขาเข้าตะแรงแกรงข้อหาอั้งยี่ หญิงก้อยมิได้มีแผนการใหญ่โตอันใด หวังใจเพียงแค่ได้ช่วยเหลือสร้อยให้สำเร็จ และทำให้คนพวกนั้นไขว้เขวเพียงชั่วคราว ชะลอเวลาที่คนพวกนั้นจะสามารถหาชายกฤตเจอ เผื่อว่าชายกฤตจะได้นำหลักฐานนั้นแจ้งแก่นครบาลโดยรวดเร็ว

ส่วนตนจะหาทางหลบหนีไปหัวเมือง เธอจะต้องไปหาเขาให้เจอ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในที่แห่งใด หรือในสภาพไหน เธอก็จะตามหาเขาจนเจอให้ได้ หญิงก้อยนึกเสียอยู่เสมอ ถ้าวันนั้นเธอตัดสินใจหนีไปกับเขา แม้จะต้องไปเผชิญกับสิ่งใดก็คงไม่ปวดใจดังเช่นเวลานี้ เธอยินดีที่จะเคียงข้างในยามอันตราย ดีกว่าพลัดพรากจากกันไปโดยมิได้ร่ำลา

หญิงก้อยทำการอ้อยอิ่งคล้ายรอใครสักคนมาหา รับประทานอาหารกลางวันนั่งเล่นไปเรื่อย บ่ายคล้อยเธอก็ไปติดต่อโรงแรมให้ช่วยจัดหารถยนต์พร้อมคนขับ แจ้งว่าจะจ้างเหมาไปหัวเมือง ข้อเสนอแปลกๆเช่นนี้ ยามปกติแล้วโรงแรมคงจะไม่สามารถจัดการให้โดยง่าย ทว่าหญิงก้อยเป็นถึงภรรยาของพระยาธนบดีผู้มั่งคั่ง เป็นที่รู้จักกันไปทั่วพระนคร ต้องยินดีจ่ายให้อย่างงามอยู่แล้ว แต่แล้วระหว่างที่นั่งรอโรงแรมจัดการเรื่องให้ ก็มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจนได้

“คุณหญิงก้อยขอรับ”

หญิงก้อยสะดุ้งโหยง ทว่าพยายามรักษากิริยาแล้วเงยหน้าขึ้นมอง เป็นยศนั่นเอง สีหน้าของเขาค่อนข้าตึงเครียดต่างจากเวลาปกติที่ยิ้มแย้มนอบน้อม

“อ้าว คุณยศมาทำธุระที่นี่หรือคะ”

“แล้วคุณหญิงเล่า มาทำอะไรที่นี่ มิกลับวังหรือขอรับ”

“หญิงมาเที่ยวเล่น รอคนจากวังมารับ คุณยศมีอะไรหรือคะ”

ยศขมวดคิ้ว เนื่องจากว่าเขาและลูกน้องแอบติดตามหญิงก้อยมานาน ทว่าก็ไม่เห็นวี่แววใครโผล่ออกมา อีกทั้งมีคนจากที่บ้านมาส่งข่าวยุ่งยากแก่เขาเพิ่มเติมอีก

“กระผมต้องขอกระเป๋าหวายใบนั้น”

ยศชี้ไปที่กระเป๋าหวายข้างตัวหญิงก้อย

“คุณยศจะเอาไปทำอะไรคะ”

“กระผมขอตรวจดูของในนั้นเสียหน่อยขอรับ”

“ในนี้มีแต่ของใช้ส่วนตัว มิสะดวกเปิดให้ใครดูค่ะ”

“คุณหญิง...อย่าให้ผมต้องใช้กำลังเลยขอรับ”

หญิงก้อยรู้ดีว่ายศมิใช่คนดี ทว่าเธอก็ไม่เคยเห็นเค้าในท่าทีเช่นนี้ หญิงสาวทำใจแข็งยืนขึ้นเชิดหน้าทำท่าไม่ยอม

“ฉันจะพักผ่อน คุณยศได้โปรดอย่ามารบกวน”

กระนั้นยศก็ไม่สนใจ ส่งสายตาให้ลูกน้องเข้ามาประกบ ลูกน้องคนหนึ่งกระชากกระเป๋าไปจากมือของเธอ อีกคนก็เอามีดมาจี้เอว หญิงก้อยตกใจที่เขากล้าทำการบุ่มบ่ามท่ามกลางที่สาธารณะเช่นนี้ ทว่าคนพวกนี้ก็มืออาชีพนัก เข้ามายืนล้อมวงไว้ คนทั่วไปอาจสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ ทว่าก็คงไม่รู้ถึงความร้ายแรงว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

“หากร้องขอความช่วยเหลือ พุงคงได้ทะลุ คุณหญิงอย่าได้ต่อต้านเลยนะขอรับ”

หญิงก้อยเหงื่อตกปากซีด เธอรู้สึกกลัว ทว่ามีความเกลียดปะทุขึ้นมามากกว่า ยศและกลุ่มลูกน้องบังคับพาหญิงก้อยออกไปข้างนอก เลี้ยวไปที่ลับตา และเปิดกระเป๋าหวายใบนั้นออกมาทันที เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของใช้ส่วนตัวหล่นกระจัดกระจาย ยศเข้าตรวจสอบแต่ก็ไม่เจอสิ่งที่เขาต้องการ

“คุณยศหาอะไรหรือคะ”

“มีเอกสารที่อยู่ในห้องหนังสือหายไปจำนวนหนึ่ง”

“จะบอกว่าฉันเอาไปหรืออย่างไร”

“คนของกระผมเรียกบ่าวที่ประจำบนตึกทุกคนมาสอบสวน มีคนบอกว่าเมื่อคืนกลางดึกเห็นคุณหญิงออกมาจากห้องนอน”

“นอนไม่หลับแล้วจะออกมาเดินเล่นรับลมบ้างก็มิใช่เรื่องแปลกกระไร คุณยศยังชอบออกมาเล่นอยู่ซอกมุมตึกตอนกลางดึกอยู่เป็นประจำเหมือนกันมิใช่หรือ”

ยศเม้มปากแน่น นึกรำคาญกับความยียวนของเธอนัก ทว่าสิ่งที่หายไปนั้นสำคัญมาก จำเป็นต้องเค้นถามให้ได้ เขาควักสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นกุญแจตู้นั่นเอง

“มีสิ่งนี้ในห้องนอนของคุณหญิง”

“เจอกุญแจในห้องฉันแล้วอย่างไร หีบใส่ของตู้เสื้อผ้ามีตั้งมากมาย”

“อย่ามาเล่นลิ้น! รีบบอกมาว่าหนังสือเอกสารพวกนั้นอยู่ที่ใด!”

“หนังสืออะไรฉันไม่เข้าใจ”

ยศทำท่าอดกลั้นอย่างมาก เขาเดินวนใช้ความคิด สูดลมหายใจเข้าปอดสองสามที จากนั้นก็เอามือไพล่หลัง แล้วมาทำหน้าปั้นยิ้มน้ำเสียงอ่อนน้อม พ่นคำพูดรายกาจออกมาหวังให้หญิงก้อยต้องแสลงใจ

“หากคุณหญิงมิอยากเป็นศพลอยกลางน้ำเหมือนกับไอ้บ่าวชู้รักคนนั้น ก็รีบบอกกระผมมาเถิดขอรับ ว่าเอาเอกสารพวกนั้นไปไว้ที่ใด”

หญิงก้อยได้ฟังดังนั้นก็ตาเบิกโต ยศมั่นใจว่าได้ไปสะกิดจุดอ่อนของเธอได้ถูกจุดแล้ว เขาจึงรุกไล่เธอมากขึ้นไปอีก

“หึๆ กระผมเห็นนะขอรับ ตอนที่พวกคุณพลอดรักกันที่เรือนท้ายนั่น บทโศกอย่างกับละครในเชียว แต่ไม่ต้องห่วง กระผมมิได้รายงานเรื่องนั้นให้ท่านเจ้าคุณได้ทราบดอก กระผมพอจะเข้าใจ มีผัวแก่ก็เป็นเช่นนี้ ไหนเลยจะสู้เด็กหนุ่มๆได้ แต่ก็ไม่คิดเลยว่าคุณหญิงผู้สูงศักดิ์จะลดตัวมายุ่งกับบ่าวในเรือนได้ หึๆ”

หากเป็นก่อนหน้านี้ ถ้าถูกจับได้ว่าตนปล่อยเนื้อปล่อยตัวใกล้ชิดกับบ่าวชายเช่นนายเด่น หญิงก้อยคงรู้สึกอดสูไม่กล้าสู้หน้าใคร แต่ในเวลานี้หาใช่แบบนั้นไม่ เธอมิสนใจสิ่งใดอีกแล้ว นายเด่นเป็นบ่าวแล้วอย่างไร นั่นคือชายที่รักเธออย่างจริงใจ และเธอก็รักเขาเช่นกัน

“อยากรู้หรือไม่ว่ามันตายอย่างไร”

“.....”

“คนของกระผมรายงานมาว่า พวกมันได้ทุบไอ้หนุ่มนั่นจนหัวแบะ แล้วจ้วงแทงมันไปอีกสองที มั่นใจว่าตายสนิทแน่นอน แล้วจึงโยนมันทิ้งน้ำ ป่านนี้ถ้าไม่ลอยออกทะเลก็คงได้เป็นอาหารปลาไปแล้วกระมัง หึๆ”

เพี๊ยะ!

หญิงก้อยที่น้ำตาเจิ่งนอง สายตากร้าวแข็ง เงื้อมือตบหน้ายศด้วยแรงทั้งหมดที่มี ยศหน้าหันเลือดซึมออกปาก ยศถึงกับตกใจเพราะไม่คิดว่าสาวน้อยผู้อ่อนหวานอย่างหญิงก้อยจะสามารถบันดาลโทสะออกมาเช่นนี้ได้

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

และกว่าที่ยศจะตั้งตัวทัน หญิงก้อยก็โถมเข้าไปตบตีเขาอีกสองที ลูกน้องของยศรีบคว้าตัวออกมา ยศบันดาลโทสะตบหน้าหญิงก้อยเต็มแรงจนเธอลงไปกองที่พื้น กระนั้นเธอก็ไม่นึกเกรงกลัว หันมาส่งสายตากร้าวราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาก็ไม่ปาน

“กระผมจะถามอีกครั้ง ว่าเอาเอกสารพวกนั้นไปไว้ที่ใด หากถามดีๆแล้วคุณหญิงยังไม่ปริปากอีก ท่านเจ้าคุณก็อนุญาติให้ดำเนินการได้ตามใจ ถ้าไม่อยากถูกทรมานก็บอกมาเสียเถิด!”

ยศเอามือจิกผมบังคับให้หญิงก้อยลุกขึ้น เธอรู้ดีว่าคนอย่างพระยาธนบดีนั้น เพื่อให้ตนได้สมใจแล้วสามารถกระทำการได้ทุกสิ่งไม่เว้นแต่การฆ่าคน ยิ่งตอนนี้ที่เขารู้ว่าเธอลอบเอาของสำคัญซึ่งเป็นสิ่งมัดตัวเขาออกมาเช่นนี้ คงไม่มีวันปล่อยเธอไว้เป็นแน่ หากตอนนี้ไม่สู้ดิ้นรน ชีวิตของตนก็คงจะหาไม่

คิดได้ดังนั้นหญิงก้อยก็หันไปกัดเข้าที่ท้องแขนของยศเข้าอย่างแรง แรงขนาดที่เธอรู้สึกได้ถึงรสเลือด ในเสี้ยววินาทีที่ยศได้รับความเจ็บปวด หญิงก้อยก็สะบัดตัวหลุดออกจากเงื้อมมือของเขาแล้ววิ่งสุดแรงทันที


- โปรดติดตามตอนต่อไป -

#คืนใจกชกร

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว