เยว่กวาง นักฆ่าฝีมือฉกาจที่ถูกองค์กรพาตัวมาฝึกยังค่ายตั้งแต่เธอจำความได้ ชีวิตของเธอผ่านเรื่องราวมากมายที่เจ็บปวดจนจิตใจด้านชา วินาทีที่เธอกำลังจะตายและคิดว่าหลุดพ้นจากโลกอันโสมมนี้เสียที เธอกลับได้ตื่นขึ้นในร่างของคุณหนูจวนแม่ทัพใหญ่เสียอย่างนั้น

............

ครืนนนน ซ่า ซ่าา

ท่ามกลางสายฝนโปรยปรายเย็นฉ่ำ พื้นบนถนนเต็มไปด้วยน้ำขังเจิ่งนองไปทั่ว ภายในตรอกมืดๆ ที่อยู่มุมนึงของถนน ได้ปรากฎร่างบอบบางนอนหายใจรวยรินอยู่ตรงซอกถังขยะ

'นี่คือจุดจบของฉันอย่างนั้นสินะ'

เยว่กวาง (แสงจันทร์) พยายามขยับร่างกายอันชาหนึบแต่ก็ไม่สามารถทำได้แม้แต่จะกระดิกนิ้ว

'มันเริ่มมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ'

เหมือนจะเคยได้ยินใครบางคนพูดไว้ ว่าช่วงนาทีสุดท้ายของชีวิต คนเราจะคิดถึงสิ่งที่ตนห่วงหาที่สุด แต่คงไม่ใช่กับเธอล่ะมั้ง ก็ในเมื่อตั้งแต่มีชีวิตมา มันไม่มีสิ่งที่เรียกว่า "ความห่วงหา" เกิดขึ้นเลยสักครั้งนี่นา

............

**คำเตือน**

- นิยายเรื่องนี้มีฉากเรทค่อนข้างถึงพริกถึงขิง ไม่เหมาะกับรี๊ดที่ใจบางนะคะ

- เนื้อหาทั้งหมดไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ใดๆหรือเกี่ยวข้องกับใครทั้งสิ้น ล้วนมาจากจินตนาการอันฟุ้งซ่านของไรท์เองค่ะ

- เนื่องจากมันเป็นเรื่องจากจินตนาการ ดังนั้นอาจจะมีบางจุดไม่สมเหตุสมผลบ้าง สามารถติชม (ด้วยคำสุภาพ) ได้นะคะ

- นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ลองแต่งค่ะ ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ >\\\<