ภาคต่อจากเรื่อง หมดแรงยื้อ (สามีไม่เคยรัก)

เกริ่น

มือเรียวดันประตูแล้วเข้าไปในห้องน้ำเพียงไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงครางเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำที่ปิดอยู่เท้าเรียวชะงักเงี่ยหูฟังชัด ๆ เสียงครางในห้องน้ำยังคงกระเส่าเบา ๆ เมื่อรู้ว่ามีคนแอบทำอะไรกันอยู่ในห้องน้ำเลยรีบหันหลังจะออกไปเงียบ ๆ เท้าเรียวเขย่งขึ้นไม่ให้เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นห้องน้ำ

“อ๊าห์.....” เสียงหวานในห้องน้ำดังชัด มาลิสาสะดุ้งสีหน้าตื่นตระหนกเอื้อมมือเปิดประตูห้องน้ำหญิง

“พี่ขุนหื่นจังคะ” เสียงหวานแหบพร่าในห้องน้ำ ทำให้มาลิสาหยุดกึกหน้าตึงก่อนจะหันขวับเดินกลับมาหน้าประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่แล้วทุบประตูรัว ๆ ไม่พอใจ

“ปึง ปึง ปึง!!”

“ไม่ใช่ที่เอากันนะโว้ย!” มาลิสาบีบจมูกดัดเสียงตัวเองแล้วรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องน้ำ หญิงชายในห้องน้ำสะดุ้งหน้าตาเหลอหลายังไม่ทันเข้าด้ายเข้าเข็มได้แต่คลอเคลียซุกไซ้รีบเปิดประตูห้องน้ำชะเง้อออกมามองข้างนอก

“แยกย้ายนะ” ขุนพลหันไปบอกหญิงสาวในชุดราตรีสีหวานกำลังจับแต่งผมให้เข้าที่ เขาเดินออกมาล้างมือสำรวจมองความเรียบร้อยเสื้อผ้าของตัวเองผ่านกระจกใบหน้าหล่อเหลาสายตามีเสน่ห์ร่างกายสูงกำยำผิวขาวผ่องปาดมือเช็ดเหงื่อข้างแก้มสากก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำส่วนหญิงสาวรอจนเขาออกไปสักพักค่อยออกมาทีหลัง

ขุนพลกำลังจะเดินเข้าไปร่วมงานฉลองแต่งงานของจอมทัพพี่ชายของเขาแต่บังเอิญเห็นพี่ชายสวมชุดเจ้าบ่าวเดินออกจากงานไปทางอื่นเขาเลยจะเดินตามไป

“ทำอะไรดูสถานที่บ้างก็ดีนะ ไม่ใช่เอาทุกที่” น้ำเสียงที่คุ้นเคยฉุดขุนพลให้หยุดนิ่งหันมองข้างหลังรู้ตัวคนแกล้งเคาะประตูเขาทันที

“เคาะประตูแล้วหนีออกมาทำไม ไม่แน่จริงนี่หว่า” คิ้วเข้มเลิกขึ้นจ้องหน้าท้าทายกับหญิงสาวสวยแสบว่าที่คู่หมายของเขาเอง

“ฉันไม่อยากเห็นนายตอนเปลือยพกไอ้จ้อนออกมาข้างนอก มันอุจาดตา” ริมฝีปากแดงเบะเหยียดกวาดสายตามองเป้ากางเกงของเขาอย่างรังเกียจ ขุนพลเท้าเอวหมั่นไส้ท่าทางของยัยตัวแสบ

“ไม่อยากเห็นหรือไม่กล้าเห็นกันแน่ ก็นะเธอไม่เคยได้เห็นไอ้จ้อนของจริงหรอกดุเป็นหมา ใครเขาจะเอาทำเมีย”

“ผู้ชายอย่างนายฉันก็ไม่น่าเอาทำผัวเหมือนกันนั่นแหละ!”

“ปากร้าย นิสัยไม่ดี อย่าหวังว่าชาตินี้จะได้มีผัวอย่างคนอื่นเขา ฉันคนแรกที่ไม่เอา” ขุนพลฉุนเฉียวของขึ้นทุกครั้งที่เธอต่อปากต่อคำเถียงกับเขาได้เป็นฉาก ๆ ไม่เคยลงให้กันสักครั้ง

“ไม่อยากได้อยู่แล้วพวกของสาธารณะสกปรก แหวะ!” มาลิสาลอยหน้าลอยตาเข้ามาใกล้ทำท่าจะขย่อนขุนพลเบี่ยงตัวหนีมองเคือง

“ไม่อยากได้ก็ถอนหมั้นดิ”

“นายก็ถอนสิแต่ไม่คืนสินสอดนะ” มาลิสาเชิดใส่เดินเข้าไปในงานเลี้ยง

“โห ยัยขี้งก นอกจากสวยมีอะไรดีบ้างวะ โชคร้ายชิบเป๋งทำไมต้องบังคับให้หมั้นกันด้วย!”