ฮูหยินจอมมาร-กู้เฝิงซี 1

โดย  pusshunkayan

ฮูหยินจอมมาร

กู้เฝิงซี 1

ย้อนไปเมื่อห้าปีที่แล้วกับอดีตที่ทำให้เจมส์ได้ทั้งบทเรียนและความทรงจำที่แสนเจ็บปวด

เมื่อครั้งที่เจมส์ได้ไปงานเปิดตัวโรงแรมสาขาใหม่ที่ประเทศไทย ตอนนั้นเจมส์ในวัย 30 เป็นช่วงที่ไฟแรงทั้งเรื่องรักและเรื่องงาน

ตอนนั้นเขาที่พึ่งมารับช่วงสานต่องานของบิดาได้แค่สองปี แต่กลับประสบความสำเร็จได้อย่างไม่น่าเชื่อ เจมส์พาธุรกิจของขอบครัวให้มาอยู่ในอันดับต้นๆ ของนิวยอร์ก และ ประเทศใกล้เคียง จนทำให้เจมส์ได้รางวัลนักธุรกิจยอดเยี่ยมตั้งแต่ปีแรก

JAGUAR XF สีดำรุ่นใหม่ล่าสุด พร้อมขบวนติดตามอีกสองคัน ก็เข้ามาจอดหน้าโรงแรมสาขาใหม่ในเครือดีแลนไวท์พร้อมชายฉกรรจ์ ในชุดสูทสีดำที่ลงมาทำหน้าที่เปิดประตูให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตอนหลัง

ร่างในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มโดดเด่น ท่ามกลางเหล่าบอดีการ์ดใบหน้าคม ใต้แว่นกันแดดสีดำก้าวออกมายืนข้างรถ. .พร้อมเหยี่ยวข่าวทั้งหลายพุ่งตรงไปลั่นชัตเตอร์ระดมเก็บภาพของนักธุรกิจหนุ่มมาแรงเจ้าของนาม เจมส์ ดีแลนไวท์ นักธุรกิจหนุ่มคาสโนว่านัยน์ตาชวนฝันของสาวๆ ในตอนนี้

เหล่าบอดีการ์ดกันนักข่าวให้เจ้านายเข้าไปยัง ลิฟต์เฉพาะผู้บริหารขึ้นไป ยังชั้น 49 ซึ่งเจมส์กันทั้งชั้นไว้เป็นที่พักและที่ทำงานของเขาทั้งชั้น

“แมคโทรเรียกลิต้ามาหาฉันด้วย’’

“ครับบอส’’ หนี่งชั่วโมงต่อมา เจมส์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันช่วงล่างไว้หมิ่นเหม่โชว์กล้ามหน้าท้องเรียงตัวกันเป็นลอนมีหยดน้ำเกาะพราว วงแขนใหญ่ กับกล้ามเป็นมัดๆ พึ่งเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ ถึงรู้ว่านางแบบสาวมา รออยู่ก่อนแล้ว

“เจมส์ค่ะลิต้าคิดถึงคุณจังเลยที่รัก”

“ผมก็คิดถึงคุณ” เจมส์พูดแค่นั้นก่อนจะก้มตัวลงไปตวัดแขนอุ้มตัวลิต้าไปวางที่เตียง ได้ยินเสียง หัวเราะคิกคัก อย่างถูกใจของนางแบบสาวอยู่เป็นระยะ

“ใจเย็นๆ สิคะเจมส์ ลิต้าไม่หนีคุณไปไหนหรอกค่ะ ว้าย เจมส์ค่ะ เสื้อลิต้าขาดหมดแล้ว”

“เดี๋ยวให้แมคซื้อให้ใหม่” เจมส์พูดแค่นั้นก่อนที่จะก้มลงไป ขบเม้มดูดดึงยอดอกสาวอย่างเมามัน มือก็บีบเคล้นอย่างมันมือ ยิ่งได้ยินเสียงครางไม่เป็นภาษาของนางแบบสาวยิ่งทำให้ความต้องการของเจมส์ ทำงานหนักขึ้น

นางแบบสาวก็ไม่น้อยหน้ามือบางเลื่อนลงไปกอบกำส่วนที่มันขยายใหญ่ไว้เต็มกำมือแม้มันจะไม่มิดก็ตาม อ้า อ่า ซีดด อ่า เสียงครางที่ดังออกจากปากเจมส์ยิ่งทำให้ลิต้ายิ่งอยากทำให้เขาพอใจ เผื่อ เจมส์จะได้ยกตำแหน่ง สะใภ้ดีแลนไวท์ที่มีแต่คนอยากได้ตำแหน่งนี้พอๆ กับเธอ แต่ก็ยังไม่เห็นเจมส์จะให้ ความสนใจใครเป็นพิเศษ

ตัด NC 20+ เลยค่ะ เล่นใหญ่โตมาก กลัวกินแบนขอตัดนะคะ

ร่างที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อลุกจากเตียงเมื่อเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะร่วมกัน ก็ถึงเวลาแยกย้ายสำหรับเจมส์

“คุณกลับไปได้แล้วลิต้าเดี๋ยวผมให้แมคจัดการเรื่องเช็คให้” เจมส์พูดแค่นั้นเพราะสำหรับเขาความสุขซื้อได้ด้วยเงิน เพราะเจมส์ไม่คิดว่าจะมีใครรักที่ตัวตนของเขาจริงๆ เพราะที่ผ่านๆ มามันก็พิสูจน์เรื่องนี้ในตัวมันได้อยู่แล้ว สามปีที่แล้วมีสาวๆ เข้ามาในชีวิตของเจมส์มากมาย แต่เจมส์ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับใครเป็นพิเศษ

แต่เมื่อเจมส์ได้พบพิมวลัยด้วยความบังเอิญ ในผับแห่งหนึ่งที่เขาไปสังสรรค์กับเพื่อน และเธอเป็นเพื่อนกับสาวที่เพื่อนของเขาควงมาด้วยอีกที

ไมค์ แพทริค สมิธ เจ้าพ่อคาสิโน และ เรือสำราญ ไอ้มาเฟียใหญ่เพื่อนสนิทเขาเอง เธอพิมวลัย เพื่อนๆ ต่างเรียกกันว่าน้อง พิม เธอสวยเปรี้ยวถูกใจเจมส์ ก่อนที่เจมส์จะตามจีบเธอ แล้วเราก็ได้พบกันบ่อยขึ้น คุยกันผ่านโทรศัพท์บ้าง นัดกันไปทานอาหารข้างน้องบ้าง

แต่ในตอนนั้นตัวเจมส์เองก็ไม่ได้บอกว่าเขาเป็นใคร ประจวบกับเจมส์เองยังได้แต่เที่ยวไม่ยอมกลับไปช่วยพ่อทำงาน ถึงท่านจะบ่นว่ายังไงก็ตาม

เจมส์ก็ยังคงเที่ยวเฮฮาตามประสาหนุ่มโสดอยู่อย่างนั้น ถึงจะมีอะไรกันลึกซึ้งก็ตาม แต่พอเราตกลง คบกันเป็นแฟนได้ไม่ถึงสามเดือนเธอก็เปลี่ยนไป เมื่อเจอคนที่ดีกว่า

คนที่เธอคิดว่าจะมอบให้เธอได้ทุกอย่าง ฐานะเงินทองที่เธอเห็นว่าคนใหม่ดีกว่าคนอย่างเขา ในตอนนั้น สุดท้ายเธอก็ขอเลิก แล้วไปแต่งงานกับคนที่เธอเลือกซึ่งไม่ใช้คนอย่างผม

ครั้งนั้นในฐานะลูกชายคนเดียวเจมส์จึงตัดสินใจกลับไปรับช่วงต่อกิจการของครอบครัวอย่างจริงจัง ถึงจะเสียใจอยู่บ้างในครั้งนั้น แต่มันก็ผ่านไปได้ในที่สุด

เจมส์จึงคิดว่าความรักไม่มีอยู่จริง เขาถึงไม่คิดที่จะรักใคร และไม่ปล่อยให้ใครเข้ามามีอิทธิพล ในตัวและหัวใจของเขาอีกเลย นอกจากพ่อแม่แล้วเจมส์ก็มีแค่งานๆ จนมันประสบความสำเร็จได้อย่างรวดเร็วอยู่ในตอนนี้นั้นเอง

“ขอลิต้าอยู่ต่อกับคุณคืนนี้ไม่ได้เหรอคะยังไม่หายคิดถึงคุณเลย” เสียงสาวข้างกายเรียกให้เจมส์กลับมาอยู่กับปัจจุบันอีกครั้งหลังจากเรื่องในอดีตที่บังเอิญตื่นขึ้นมาในความทรงจำ

“ไม่ได้..ผมคิดว่าเราตกลงกันรู้เรื่องแล้วนะลิต้า”

“เออค่ะลิต้ากลับก็ได้แต่คุณต้องโทรหาลิต้าอีกนะคะเพราะลิต้าคงคิดถึงคุณมากลิต้ามีถ่ายแบบที่นี่อีกหนึ่งอาทิตย์ค่ะ”

เจมส์เป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เพราะเคยมีนางแบบคนหนึ่งประกาศตัวเป็นผู้หญิงของเจมส์ พร้อมให้ข่าวประกาศตัวออกสื่อทำให้เจมส์ไม่พอใจอย่างมาก สรุปเจมส์ก็เขี่ยทิ้งเหมือนขยะทั่วไป ยังดีที่เจมส์ให้อะไรแม่นั่นติดตัวไปบ้าง ฉะนั้นเธอต้องยอมเจมส์ไปก่อนเผื่อเขาจะรัก และ เห็นใจเธอในสักวันลิต้าคิดได้ แบบนั้นจึงยอมกลับไป

“ครับแล้วผมจะโทร” เพราะลิต้าไม่เรื่องมากเขาจึงครบกับเธอนานกว่าคนอื่น แต่ก็คงไม่มีอะไร มากกว่านี้เขายังไม่คิดจริงจังกับใครในตอนนี้และไม่รู้จะมีวันนั้นหรือเปล่าเพราะเขายังไม่อยากมีห่วงมาผูกคอ เพราะตอนนี้ก็มีความสุขดี

ตั้งแต่วันนั้น เจมส์ก็ยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาที่จะเที่ยวหรือทำอย่างอื่น

“แมค บ่ายเรียกประชุมผู้ที่เกี่ยวข้องกับฝ่ายการตลาดทั้งหมดให้ฉันด้วย” “ครับบอส”

“เออแมค คืนนี้หาเพื่อนให้ฉันคน ดูดีๆ ด้วยละ”

เป็นที่รู้กันเมื่อเจ้านายต้องการเพื่อนแมคจึงจัดให้ทันที เมื่อลับหลังแมค ร่างหนาของนักธุรกิจหนุ่ม ก็ปล่อยตัวเอนพิงพนักของเก้าอี้ หลับตาลงสองมือคลึงขมับ อย่างเหนื่อยล้า กี่ปีแล้วนะที่เขาบ้างานอยู่แบบนี้

เจมส์คิดอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะหันมาทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะ ก่อนเข้าประชุม รอเลิกงานแมคคงพาเพื่อนมาทำให้เขาหายเหนื่อยได้ไม่มากก็น้อย

****

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว